Tuesday 14 July 2009

Δικαίωση;

Πριν 2 μήνες περίπου έγραφα για την δυνατότητα να παράγουμε όλη την ενέργεια που χρειαζόμαστε, εύκολα και χωρίς ρύπους από τον ήλιο της Σαχάρας.
Να που αυτή η ιδέα ξεκινάει να υλοποιείται. Ενα κονσόρτσιουμ από 12 γερμανικούς κολοσσούς (της βιομηχανίας, του χρηματοπιστωτικού συστήματος και της τεχνολογίας) δημιουργήθηκε αυτές τις μέρες με αποκλειστικό σκοπό να υλοποιήσει αυτά που παρουσίαζα τον Μάϊο. Εκτός από την παρουσίαση δεν μου ανήκουν δυστυχώς άλλες δάφνες. Η αρχική ιδέα ανήκει από το 1983 σε έναν ιδιοφυή γερμανό μηχανικό - τον Bölkow (και εδώ για πληρέστερο βιογραφικό). Η σύγχρονη μελέτη έγινε από άλλους επιστήμονες, εγώ απλά την παρουσίασα.

Το κόστος λέγεται ότι θα φτάσει τα 400 δισ. ευρώ. Σχετικά μικρό μου φαίνεται, γιά ένα τόσο τεράστιο εγχείρημα. Αν σκεφτώ ότι το γερμανικό κράτος έδωσε 700 δισ. ευρώ γιά "στήριξη" των άθλιων τραπεζών, τα 400 - που δεν θα είναι κρατικές επιδοτήσεις αλλά ιδιωτικά κεφάλαια - είναι ΟΚ.
Η Τεχνολογία θα πάρει μιά τεράστια ώθηση, κάτι πολύ πιό θετικό και παραγωγικό από την φούσκα των ακινήτων και των τοξικών χαρτιών.

Το πρόβλημα είναι βέβαια πολιτικό. Δεν αποτελεί σύμπτωση, ότι το κονσόρτσιουμ σχεδιάζει 4 χρόνια γιά τις προκαταρκτικές συνομιλίες και την υπογραφή συμβολαίων με τα συμμετέχοντα κράτη της Αφρικής. Για την τεχνική υλοποίηση ενός τόσο γιγαντιαίου έργου το σχέδιο προβλέπει άλλα 4 χρόνια. Δηλαδη 4 χρόνια θα μιλάνε και 4 θα χτίζουνε.

Ποιές εναλλακτικές λύσεις έχει η Ευρώπη γιά το ενεργειακό της πρόβλημα;
Η Ευρώπη καταναλώνει πολύ περισσότερη ενέργεια από όση δίνουν τα φυσικά της αποθέματα. Άρα η εισαγωγή ενέργειας είναι μονόδρομος. Το πρόβλημα είναι να βρεθεί ένας αξιόπιστος παροχέας ενέργειας.

Για το φυσικό αέριο π.χ. δεν υπάρχει τέτοιος παροχέας. Σήμερα οι ευρωπαϊκές ανάγκες καλύπτονται από την Ρωσία (λέγε με Πούτιν). Πριν 1.5 χρόνο γιά εντελώς αυθαίρετους λόγους η Ρωσία αύξησε την τιμή του αέριου, καταδικάζοντας την Ευρώπη τόσο σε οικονομικές όσο και σε διπλωματικές υποχωρήσεις - στο θέμα της Ουκρανίας.
Ένας εναλλακτικός αγωγός από την Κασπία μέσω Τουρκίας και Βουλγαρίας φτιάχνεται ήδη. Μερικά δισ. ευρώ ξοδεύονται από την Ευρώπη με *μοναδικό* κίνητρο να ανεξαρτητοποιηθεί από τον Πούτιν. Και πριν ακόμα μπει ο εναλλακτικός αγωγός σε λειτουργία, ο Ερντογάν δήλωσε χθες ότι θα κλείνει την στρόφιγγα όποτε η πολιτική της ΕΕ είναι κατά την γνώμη του αντίθετη στα τούρκικα συμφέροντα. Κάτι που τον τελευταίο καιρό συμβαίνει κάθε Δευτέρα - Τετάρτη - Παρασκευή.

Με το πετρέλαιο τα πράγματα είναι χειρότερα (τα εξηγώ με περισσότερες λεπτομέρειες στο ποστ του Μάη). Η Σ. Αραβία κυβερνιέται όχι από μιά ολιγαρχία, αλλά από μία οικογένεια. Με την προστασία της Αμερικής, κανονίζουν την τιμή και την διαθεσιμότητα του πετρελαίου.

Με το κάρβουνο ισχύουν τα ίδια. Εδώ η εξάρτηση είναι από την Κίνα. Αφήνω έξω από το κείμενο τις αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις που έχουν το κάρβουνο και το πετρέλαιο.

Με την εξάρτηση από το ουράνιο, τα πράγματα είναι γιά την Ευρώπη κάπως καλύτερα. Και εδώ πρέπει να γίνουν εισαγωγές (Ν. Αφρική) αλλά η διαθσιμότητα και οι τιμές είναι σχετικά σταθερές και προβλέψιμες. Με μιά μικρή ποσότητα ουρανίου μπορούν να καλυφθούν μεγάλες ενεργειακές ανάγκες. Αυτός είναι και ο λόγος που χτίζονται πολλά καινούργια πυρηνικά εργοστάσια.

Η κάλυψη των ενεργειακών αναγκών με "ηλιακό" ρεύμα από την Σαχάρα συνδυάζει τεράστια περιβαλλοντικά οφέλη με μιά σχετική αξιοπιστία του παροχέα και ανεξαρτησία της Ευρώπης. ΟΚ, πρόκειται γιά ισλαμικά κράτη, αλλά πολύ πιό προοδευτικά από την Σ. Αραβία και το Ιράν.
Μην ξεχνάμε ότι ο Μπιν Λάντεν είναι σαουδάραβας "πρίγκηπας", με μυθώδη περιουσία. Ποτισμένος με την επίσημη κρατική θρησκεία της Σ. Αραβίας (τον Ουαχαμπιτισμό), αποφάσισε να κάνει πράξη τα προστάγματα της θρησκείας του. Οι ταλιμπάν είναι η εφαρμογή του ουαχαμπιτισμού στην πράξη.
Ο Λάντεν αποφάσισε να γίνει ταλιμπάν αντί να ξοδεύει την τεράστια περιουσία της οικογένειας του σε επιχρυσωμένες Πόρσε και ξανθές βόρειες γυναίκες, όπως κάνουν οι εκατοντάδες ξάδερφοι του.

Αντίθετα οι κοινωνίες στα κράτη της Σαχάρας - αν και ισλαμικές - έχουν τεράστιες διαφορές με τον ουαχαμπιτισμό και τους ταλιμπάν. Επίσης δεν κυβερνιώνται από μιά οικογένεια.
Το κυριώτερο επιχείρημα όμως είναι ότι το ρεύμα των Ευρωπαίων στην Σαχάρα θα έχει και μιά πολύ θετική "παράπλευρη" επίδραση πάνω τους. Αντίθετα με το πετρέλαιο, οι καθρέφτες και οι τουρμπίνες των ευρωπάιων θα παράγουν κάτι που είναι πολύτιμο σ' αυτές τις χώρες: πόσιμο νερό.

Είναι πολύ πιό εύκολο να δεχτεί ένας ισλαμικός λαός τους δυτικούς όταν του προσφέρουν δωρεάν νερό γιά να πιεί και να ποτίσει τα χωράφια του, παρά όταν εισβάλλουν με τανκς και αεροπλάνα στην χώρα του (Αφγανιστάν, Ιράκ). Ακόμα και ένας φανατικός ισλαμιστής θα σκεφτεί πολύ καλά πριν ανατινάξει τους καθρέφτες των ευρωπαίων στην Σαχάρα, όταν αυτοί οι καθρέφτες δίνουν πόσιμο νερό στον λαό του.
Αν τολμήσει και το κάνει, οι ίδιοι οι άνθρωποι του θα τον κατασπαράξουν.

Το συμπέρασμα από αυτές τις σκέψεις είναι ότι όσο πιό γρήγορα υλοποιηθεί το Project Desertec, τόσο πιο γρήγορα θα έχει η Ευρώπη μιά ανεξάντλητη, καθαρή και αξιόπιστη πηγή ενέργειας. Αν είχαμε ακούσει τον γερμανό μηχανικό από το 1983, θα είχαμε γλυτώσει και μερικούς πολέμους - αλλά αυτό είναι θεωρητικό.

Η Ελλάδα μπορεί να παίξει έναν σημαντικό ρόλο σε όλα αυτά, μπορεί και να μείνει στο περιθώριο - ως συνήθως.
Το ρεύμα πρέπει να μεταφερθεί από την Σαχάρα στην κεντρική Ευρώπη μέσω ενός δικτύου συνεχούς υψηλής τάσης. Ένα τέτοιο καλώδιο συνδέει ήδη το Άκτιο με την Ιταλία. Η Ελλάδα μπορεί - αν αποφασίσει να ξεκουνηθεί - να γίνει σημαντικό κομβικό σημείο στο καινούργιο ευρωπαικό δίκτυο.
Επίσης μπορεί να φτιάξει μικρά ηλιοθερμικά εργοστάσια στο έδαφος της. ΟΚ, η αποδοτικότητα θα είναι μικρότερη από την Σαχάρα αλλά αυτά τα μικρά εργοστάσια μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναλλακτικά, αν γίνει κάποια "φασαρία" στην Αφρική.

4 σχολια:

Περαστικός 14 July 2009 at 22:27  

Πολύ ενδιαφέρον, το άκουσα και εγώ, για να δούμε.

Anonymous 27 July 2009 at 19:23  

...κι ένα άσχετο σχόλιο...

Φαντάζομαι εκείνη την πρώτη μέρα στη μέση του καλοκαιριού.Το πρώτο βλέμμα στον τόπο που μοιάζει να γέννησε το φως. Φανταζομαι τα πρωτα χρονια. Τα ανέμελα παιχνιδια δίπλα στο κυμα μέρες σαν σήμερα. Την ανικανοποιητη ψυχή που δε χωρούσε στο "εδώ" που άλλοι ονόμαζαν πατρίδα

Αυτον τον τόπο που όσο και αν τον απαρνειται, παντα γυρω του γυριζει.
Γιατί δεν είναι πατρίδα. Ειναι βίωμα.

Εχουν δικιο οι εκει συμπατριωτες σου που γιορταζουν με περισσια φροντιδα αυτη τη μερα. Και αν και πολυ τους εκτιμω και πολυ τους καταλαβαινω, υπαρχουν πραγματα των οποιων δεν μπορουν να γίνουν κοινωνοί.Εκτός κι αν είναι Διγενείς.

Σαν τους παρακάτω στίχους :


" Τα νησιά με το μίνιο και με το φούμο
τα νησιά με το σπόνδυλο κάποιανου Δία
τα νησιά με τους έρημους ταρσανάδες
τα νησιά με τα πόσιμα γαλάζια ηφαίστεια
..............
Μιας νυχτός Ιουνίου η νηνεμία
γιασεμιά και φουστάνια στο περιβόλι
το ζωάκι των άστρων που ανεβαίνει
της χαράς η στιγμή λίγο πριν κλάψει
............
Το λιγάκι πουκάμισο που τρώει ο αέρας
το χνουδάκι το χλόινο πάνω στην κνήμη
του αιδοίου το μενεξεδένιο αλάτι
και το κρύο νερό της Πανσελήνου
.............
Το λιγάκι που αγγίζοντας αφήνει ο γλάρος
και φωτίζει τα βότσαλα σαν αθωότης
η γραμμή που χαράζεται μες στην ψυχή σου
και το πένθος μηνά του Παραδείσου"
(Ο.Ελ)


grigiolina

Unknown 22 January 2010 at 11:02  

Εξαιρετικό άρθρο. Είμαι πολιτικός μηχανικός και το ψάχνω το θέμα και ερευνητικά. Μπορώ να σας δώσω και επί πλέον πληροφορίες γιατί είναι μια λύση που θα δώσει και άφθονο νερό στα νησιία μας.

Screen Doors Appleton 31 October 2022 at 13:55  

Very nice blog you have heree

  © Blogger template 'Solitude' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP