Tuesday 23 February 2010

Θεατρικό

Σκηνή από πρόσφατο πάρτυ γενεθλίων, στο οποίο βρέθηκα σαν καλεσμένος.


Πρωταγωνιστές.
Εκείνος, 87 χρονών, ξανθός, πρασινομάτης, χήρος.
Εκείνη, 84 χρονών, ξανθιά (φυσική), καστανομάτα, χήρα.
Μόλις έχουν γνωριστεί στο πάρτυ, εδώ και 1/2 ώρα περίπου.

Σκηνή πρώτη.
Ανοίγει η πόρτα και μπαίνει σίφουνας η 19χρονη εγγονή. Ορμάει πάνω στον παππού της, σέρνοντας (κυριολεκτικά) έναν 19χρονο μαντράχαλο από το χέρι.
Θερμή αγκαλιά στον παππού - με ανταπόδωση. Συστάσεις.
"Παππού, να σου συστήσω τον Μάρκο. Το αγόρι μου."
Ανταλλαγές φιλοφρονήσεων, σφιξίματα χεριών.
Η εγγονή και το αγόρι της αποχωρούν.

Σκηνή δεύτερη.
Εκείνος: "Θυμάσαι αγαπητή Ελισσάβετ την δική μας εποχή; Τότε ούτε που μπορούσαμε να διανοηθούμε ότι θα παρουσιάσουμε τον εκλεκτό της καρδιάς μας στους δικούς μας.
Αλλά βέβαια εσύ δεν μπορείς να το θυμάσαι αυτό - είσαι πολύ νεώτερη."

Εκείνη: (χαμήλωμα στο βλέμμα, πετάρισμα οι βλεφαρίδες, σούφρωμα των χειλιών σε σχήμα ενός υποθετικού φιλιού. Ανασήκωμα του κεφαλιού και τίναγμα των μαλλιών προς τα πίσω. Χαμόγελο)
"Μα όχι αγαπητέ Γρηγόρη. Είμαι πολύ μεγαλύτερη στην ηλικία απ' όσο νομίζεις"

Εννοείται ότι ούτε ο ένας ούτε ο άλλος δίνουν δεκάρα γιά το τι κάνει η νέα γενιά με τον εκλεκτό της καρδιάς της.

Εκείνος: (μεταφορά της καρέκλας του κατά 10 εκατοστά προς το μέρος της. Απλωμα του χεριού έτσι ώστε να στηρίζεται - εντελώς φυσικά - στην πλάτη της καρέκλας που κάθεται εκείνη. Γέρσιμο του κορμιού κατά 20 μοίρες προς το μέρος της)
Ε, όχι και νομίζω. Ξέρω τι ηλικία βλέπω σε σένα. Και η ηλικία που βλέπω είναι θαυμάσια.

Εκείνη: (δήθεν κουρασμένα)
Αχ, τι φασαρία που κάνει αυτή η μουσική των παιδιών. Πόνεσαν τ' αυτιά μου. Και πιάστηκα εδώ στην καρέκλα. Τι θα έλεγες γιά έναν μικρό περίπατο έξω;

Φλασμπακ: όταν οι δυό τους ήταν νεολαίοι ξεσήκωναν ολόκληρες γειτονιές με τις μουσικές τους.

Εκείνος: Φυσικά. Πάω να φέρω τα παλτά μας.
(σηκώνεται, φέρνει παλτά, την βοηθάει να φορέσει το δικό της, της κρατάει την πόρτα να βγει έξω).

Εξω είναι θεοσκότεινα, γύρω από το μαγαζί υπάρχει ένα αχανές πάρκιγκ αυτοκινήτων, κάτι θάμνοι και τίποτα άλλο αξιόλογο. Επίσης, πέφτουν μύτες από το κρύο.
Όλα αυτά δεν μοιάζουν να ενοχλούν κανέναν.

Σκηνή τρίτη.
Επιστροφή των δύο πρωταγωνιστών μετά από 20'. Θριαμβευτική είσοδος με γέλια και αναψοκοκκινισμένα μάγουλα (απο το κρύο; ).
Το πρώτο που ζητάνε αφού βγάλουν τα παλτά τους είναι σαμπάνια.
Λογικό. Βρίσκονται άλλωστε σε πάρτυ γενεθλίων.

Αυλαία

* * * *
Το σημερινό θεατρικό - που αποτελεί περιγραφή πραγματικού γεγονότος - αφιερώνεται στις γυναίκες εκείνες που έχουν κοντινά τα 40α τους γενέθλια (στο κοντινό μέλλον ή στο κοντινό παρελθόν - αδιάφορο).

Στις γυναίκες εκείνες που νομίζουν ότι επειδή έγιναν 40 (συνπλην 5) έπαψαν να είναι ελκυστικές.

Στις γυναίκες που νομίζουν ότι έχουν ρυτίδες και χαλάρωση ιστών και γι' αυτό δεν είναι πιά όμορφες (ρυτίδες και χαλάρωση έχουν μεν, αλλά χρειάζεσαι μικροσκόπιο και 2 μεγενθυντικούς φακούς για να τις διαπιστώσεις).

7 σχολια:

Περαστικός 23 February 2010 at 22:34  

Αισιόδοξο :)

athinovio 23 February 2010 at 22:42  

Και ρεαλιστικό

Unknown 23 February 2010 at 23:23  

Too good to be true.

Jolly Roger 24 February 2010 at 01:06  

jacky, καλως ορισες.
Ομολογω οτι ηταν η πρωτη φορα που το ειδα απο κοντα. Αλλα ξερω απο επαγγελματιες γεροντολογους οτι συμβαινει συχνοτατα.

Το λαιφσταιλ, τα μμε, η τηλεοραση, οι διαφημισεις, ολοι γενικα προσπαθουν να μας πεισουν οτι ο ερωτας πρεπει απαραιτητα να συνδεεται με κοιλιακους φετες, πλουσια μαλλια (οχι ασπρα), στητα στηθη και τεζαρισμενο, λειο δερμα.

Πιστευω αντιθετα οτι ο ερωτας ειναι ενα ανθρωπινο συναισθημα που μπορεις να το νιωσεις σε οποιαδηποτε ηλικια - ακομα και λιγο πριν τα 90.

athinovio, ρεαλιστικο και παρμενο απο την ζωη - κυριολεκτικα ;-)

Φιλε Περαστικε, αισιοδοξο, ναι.
Παντα μπορουμε να κανουμε μια νεα αρχη - οσο ειμαστε ζωντανοι.
Δεν ειναι βεβαια απαραιτητο να περιμενουμε μεχρι τα 87 για να ξεκινησουμε. ;-)

scarlett 24 February 2010 at 12:46  

ωραια γραμμένο το θεατρικό σου !

κάθε ηλικία έχει τις δικές της ομορφιές και σε κάθε ηλικία μπορούμε να είμαστε ωραίοι και ελκυστικοί, αν την αποδεχτούμε

αλλά παρατηρήσεις σαν αυτές που κάνεις ότι ο έρωτας βιωνεται σε όλες τις ηλικιες,θα έλεγα πως πεφτουν στην αντιληψη μας μονο οταν μεγαλωνουμε

Διόνα 2 March 2010 at 13:55  

τι ωραία περιγραφή :)

Unknown 27 April 2010 at 13:14  

Μου λείπει ο Πίντερ...

  © Blogger template 'Solitude' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP