Thursday 24 May 2012

Αριθμολαγνείες

Συνεχίζω ακάθεκτος τις συγκρίσεις στα νουμεράκια, μήπως και καταλάβω την τύφλα μου γύρω από την ελληνική πραγματικότητα. 

Ζητάω συγνώμη γιά την μονομανία μου. Πολύ θα ήθελα να γράψω γιά ταξιδάκια στο Αιγαίο, γιά ερωτικές ιστορίες και γιά αγρούς με μαργαριτούλες. Αλλά όσο και να στίβω το μυαλό μου να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο, πάντα ο νους μου γυρνάει σ' αυτήν την χώρα.  Στην Ελλάδα που αγαπάω και θεωρώ πατρίδα μου - όσο και αν μερικοί το αμφισβητούν αυτό. 

Πριν το γράψιμο αυτού του ποστ έψαξα γιά όσο πιο έγκυρα στοιχεία γίνεται. Όλα (μα όλα) τα νούμερα που αναφέρω εδώ είναι παρμένα από επίσημες πηγές - στατιστική υπηρεσία κυρίως και επίσημοι πρϋπολογισμοί. Φυσικά, τα νούμερα μπορεί να τα ερμηνεύσει ο καθένας όπως θέλει. Δεν το αμφισβητώ, ούτε περιμένω να δίνουμε όλοι τις ίδιες ερμηνείες.

Ξεκινάω με το μοναδικό νούμερο που πήρα από τις εφημερίδες και όχι από την στατ. υπηρεσία. Ανακοίνωσε σήμερα η ΥπΕξ κα. Κλίντον - με μεγάλη περηφάνεια - ότι η Ούζα διαθέτει 7000 αστυνομικούς γιά την καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας. Θυμάμαι πέρυσι τον Ιούνη που 12000 μπάτσοι έριχναν χημικά στο Σύνταγμα ενάντια σε μερικούς πολίτες που ήταν αντίθετοι στο μνημόνιο. 
Το ελληνικό κράτος διαθέτει 70% περισσότερους μπάτσους γιά την καταστολή διαδηλώσεων στην γεωγραφική περιοχή μιάς πλατείας από όσους διαθέτει το αμερικάνικο κράτος γιά την καταστολή της τρομοκρατίας στην γεωγραφική περιοχή ενός πλανήτη. 
Και μετά σας φταίει η Μέρκελ ωρέ έλληνες; 

Να μην ξαναπώ τώρα ότι αμείβουμε αυτούς τους μπάτσους μισή φορά παραπάνω από όσο αμείβουμε τους δασκάλους μας. Αρα τους θεωρούμε και μισή φορά πιό χρήσιμους γιά την κοινωνία μας από τους δασκάλους. 

* * * *
Εκείνο που θεωρώ εμετικό στην πολιτική ζωή της Ελλάδας αυτές τις μέρες είναι η μισαλλοδοξία. Από οικονομικές αναλύσεις χορτάσαμε. Καλές είτε κακές, σωστές είτε λάθος, παπαγαλάκια είτε ψύχραιμοι αναλυτές, τελείωσαν. Ότι ήταν να ειπωθεί ειπώθηκε και όποιος κατάλαβε κατάλαβε. Δεν ξέρω τι θα γίνει στο κοντινό μέλλον, πιστεύω ότι κάπως θα επιβιώσουμε. Αν όμως μας καταστρέψει κάτι, αυτό δεν θα είναι το μνημόνιο / αντιμνημόνιο, ευρώ / δραχμή κλπ. αλλά η μισαλλοδοξία σε συνδυασμό με την πεισματική και ηθελημένη άγνοια. 
Η λογική ότι "ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου" είναι ότι πιό ηλίθιο και καταστροφικό έχω γνωρίσει. Και επιδιδόμαστε σ' αυτό το σπορ με μανία. 

Ξεκινήσαμε με τον περιβόητο ολλανδό (ολάντ), τον οποίο χειροκροτήσαμε πριν ακόμα κερδίσει τις εκλογές, μόνο και μόνο επειδή ήταν αντίπαλος του σαρκοζί (καλό κουμάσι ήταν κι αυτός). 

Οι μισοί έλληνες περίμεναν ότι μόλις κερδίσει ο ολλανδός τις γαλλικές εκλογές θα μας διαγράψει όλα τα χρέη και θα επιστρέψουμε στην νιρβάνα του 2004. Όχι μόνο έκανε τρεις κωλοτούμπες - απέναντι στον δικό του λαό - ο ολλανδός πριν ακόμα συμπληρώσει τρεις βδομάδες στην εξουσία, αλλά μας υπενθύμισε επανειλημμένα και πέρα από κάθε αμφιβολία ότι το μνημόνιο ισχύει μέχρι κεραίας. Οι εδώ χειροκροτητές κάνουν τώρα σαν τα 3 πιθηκάκια. Δεν είδα, δεν άκουσα, δεν είπα τίποτα. 

Το δεύτερο κρούσμα ήταν οι εκλογές στην Ρηνανία Βεστφαλία. Το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα της Μερκελ έχασε μεγάλο ποσοστό. Προσοχή, ΔΕΝ ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, γιατί απλούστατα δεν την είχε. Τα τελευταία 70 χρόνια η Ρηνανία Βεστφαλία κυβερνιέται από τους αντιπάλους των χριστιανοδημοκρατών (τους σοσιαλδημοκράτες, SPD). Με ένα μικρό διάλειμμα στο 2005 - 2010, ποτέ το κόμμα της Μέρκελ δεν κυβέρνησε την Ρην. Βεστφαλία. 

Κι όμως. Βγήκαν στην Ελλάδα δυσκοίλιοι πολιτικοί αναλυτές (του κώλου) και πανηγύρισαν την "νίκη των λαών της Ευρώπης απέναντι στις πολιτικές του μνημονίου. Καταρρέει η Μέρκελ". 
Το ότι η Ρηνανία Βεστφαλία είναι απλά ένα ομόσπονδο κρατίδιο και ασχολείται αποκλειστικά με το πόσα νηπιαγωγεία και πόσα σκουπιδιάρικα θα λειτουργήσουν στην επικράτεια της, το ξέχασαν οι βαρύγδουποι έλληνες παπαρολογούντες αναλυτές. Γιά την ακρίβεια, δεν φρόντισαν να το μάθουν καν. 
Οι ρηνανοβεστφαλέζοι ψήφισαν γιά το εκπαιδευτικό σύστημα και τον αριθμό των γηροκομείων της περιοχής τους - και ΜΌΝΟ. 
Το τι σχέση έχουν αυτά με το μνημόνιο, το ξέρουν μόνο οι ουρακοτάγκοι της Ελλάδας. Οι άτριχοι ουρακοτάγκοι τονίζω, γιατί οι τριχωτοί που ζουν στα δάση έχουν νοημοσύνη. 

Οι μισαλλόδοξοι (άτριχοι) ουρακοτάγκοι νομίζουν ότι ότι βλάπτει την Μέρκελ είναι καλό γιά μας. Με την μαλακία που τους δέρνει έχουν "ξεχάσει" ότι και οι αντίπαλοι της Μέρκελ λένε ακριβώς τα ίδια σε ότι αφορά την Ελλάδα. Μνημόνιο, τρόϊκα και δημοσιονομική σταθερότητα. Αν χάσει η Μέρκελ τις επόμενες εκλογές (σε 1.5 χρόνο από σήμερα) και αν εξακολουθούν να ασχολούνται οι ευρωπαίοι μαζί μας μέχρι τότε, θα ξεκαρδιστώ από τα γέλια με τα μούτρα των εγχώριων ηλίθιων, όταν θα ακούν τα κομματόσκυλα της SPD να τους λένε τα ίδια ακριβώς πράγματα με αυτά που τους λέει η Μέρκελ σήμερα.

 * * * * 
Υπάρχει βέβαια και το ε-βρωμόλογο (ευρωομόλογο). Αυτό όντως το έχει προτείνει τόσο ο ολλανδός στην Γαλλία όσο και η SPD στην Γερμανία. Αλλά δεν βλέπω σε τι θα μας ωφελήσει το ε-βρωμόλογο, ακόμα και αν έρθει αύριο. Μετά το τελευταίο κούρεμα του Μάρτη 2012, η Ελλάδα πληρώνει 2% επιτόκιο γιά τα πρώτα 65 δις του χρέους και 3% - 4.5% γιά τα υπόλοιπα. Αν επικρατήσει ο ολάντ είτε η SPD και έρθει το ε-βρωμόλογο, αυτό θα κυμανθεί γύρω στο 3.5%. 
Συνεπώς θα αναγκαστούμε να πληρώσουμε ΠΑΡΑΠΆΝΩ από όσα πληρώνουμε τώρα. Κανονικά οι έλληνες θα έπρεπε να βγουν με γερμανικές σημαίες στους δρόμους και να ξελαρυγγιάζονται "βάστα γερά Μέρκελ". Αλλά δυστυχώς τα τελευταία 30 χρόνια δεν έβρεξε μυαλό στην Ελλάδα. Ή αν έβρεξε, εμείς κρατούσαμε ομπρέλα. 

Κάπου δεν κολλάει ωρέ πατριώτες, να δανείζεται λεφτά ο βέλγος, ο αυστριακός, ο πολωνός, ο τσέχος, ο γάλλος με 4% προκειμένου να τα δώσει σ' εμάς απ' όπου θα τα πάρει πίσω (αν και όταν τα πάρει) με ένα 2%. Κάποια στιγμή θα σηκωθούν όλοι οι λαοί της Ευρώπης και θα μας πουν με μιά φωνή "έλληνες πάρτε τα @@ μας". Και θα έχουν και δίκιο οι άνθρωποι. Δηλαδή μόνο εμείς είμαστε δημοκράτες και ωραίοι; 
Είναι πολύ συγκινητικό να διατυμπανίζουμε την αλληλεγγύη των λαών. Γιατί δεν δείχνουμε λοιπόν αλληλεγγύη με τους τσέχους και τους πολωνούς εργαζόμενους; Γιατί απαιτούμε τα λεφτά τους;

Αλλά ας αφήσουμε τα ομόλογα και τα επιτόκια που είναι ζόρικα και δυσνόητα πράγματα. Ας υποθέσουμε το μάξιμουμ αισιόδοξο σενάριο. Από αύριο κιόλας κατατροπώνουμε τους γερμανούς όλη την Ευρώπη. Μας χαρίζουν όλα τα χρέη. Και μας πληρώνουν. Πολλά, αμέτρητα, αμύθητα. Έστω ότι μας πληρώνουν όσα ακριβώς χρειαζόμαστε, όσα και αν ζητήσουμε. Χωρίς καμμία δέσμευση από μεριάς μας. 
Εμείς είμαστε ωραίοι σαν έλληνες, απ' ευθείας απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου (μη σου πω και των αρχαίων ΕΛ από τον Σείριο). 

Μα εδώ έχουν σκίσει τις κυλότες τους όλοι οι βαρύγδουποι αναλυτές γιά να μας πείσουν ότι η Ευρώπη έχει χρεωκοπήσει. 
Τώρα, να εδωπανά, το ευρώ καταρέει. Όλα είναι λάθος στην ευρωπαϊκή ένωση. Πρόκειται γιά ένα απαίσο νομισματικό σύστημα που ήταν εξ' αρχής καταδικασμένο να αποτύχει, ένα κόλπο των τραπεζιτών (που ως γνωστόν είναι όλοι εβραίοι) γιά να τα πάρουν από τους λαούς της Ευρώπης. 

Ε, ωραία, αφού από αύριο βουλιάζουν όλοι αυτοί, εμείς πως περιμένουμε να πάρουμε τα ευρά τους; Ρε μάγκες, είτε το ευρώ είναι ένα πετυχημένο ευρωπαϊκό νόμισμα - άρα σωστά το θέλουμε - είτε είναι ένα αποτυχημένο νόμισμα - εφευρεση των εβραίων και δυνάστης των λαών, οπότε καλά θα κάνουμε να παραιτηθούμε από τα ευρά. Αποφασίστε τι θέλετε επί τέλους. 

Ακόμα κι αν τα πάρουμε από τους πλούσιους - οι οποίοι έχουν μετακομίσει προ πολλού στην εξωτική Χαβάη - αυτό θα είναι όφελος γιά μιά και μοναδική χρονιά. 
Δεν μπορούμε να τα παίρνουμε ΚΑΘΕ χρόνο από τους πλούσιους. Ακόμα και αν τους μαντρώσουμε όλους στην φυλακή, ακόμα και αν τους πάρουμε όλες τις περιουσίες, πάλι δεν μας βγαίνουν τα νούμερα. 

* * * * 
* * * * 
Κακά τα ψέμματα πατριώτες. Ακόμα και σε ένα ιδανικό, ουτοπικό σενάριο θα πρέπει να στρωθούμε στην δουλειά. Ακόμα και αν τα πάρουμε από όλους τους πλούσιους, ακόμα και αν μας χαρίσουν όλα τα χρέη, ακόμα και αν σκοτώσουμε την Μέρκελ, με ευρώ είτε με δραχμή, με μνημόνιο ή χωρίς, το ευτυχισμένο 2004 δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω. 
Πάπαλα, μας τελείωσε. Τουλάχιστον γιά τα επόμενα 50 - 100 χρόνια. 

Η ζωή μας σαν λαός εξαρτάται από το αν θα μπορέσουμε εδω-και-τώρα να παράγουμε όσα καταναλώνουμε (ιδανικά: λίγο περισσότερα). Μπορούμε να μειώσουμε την κατανάλωση μας, είχαμε πολλές περιττές σπατάλες τα τελευταία 20 χρόνια. Μπορούμε να ζήσουμε με λίγο ήλιο, λίγο κρασί και τ' αγόρι μας (κορίτσι γιά όσους προτιμούν τα κορίτσια). Αλλά και πάλι δεν μας βγαίνουν τα νούμερα - φοβάμαι. 
Γιά να αντιστρέψουμε την αναλογία όσων παράγουμε με όσα καταναλώνουμε, πρέπει να αλλάξουμε δραστικά την κοινωνία μας. Αυτό αφορά εμένα, εσένα, τον Κώστα, τον Γιάννη, τον Μήτσο και όλους μας. Δεν παίζει ρόλο τι κάναμε μέχρι τώρα, τι θεωρούμε σαν "δικαίωμα" μας. Το μόνο που παίζει ρόλο, είναι το τι θα ωφελήσει την κοινωνία από δω και μπρος. 

Ναι, οκ, φυσικά. Απαραίτητη προυπόθεση είναι η ύπαρξη Κράτους Δικαίου. Εννοείται ότι θα κρεμάσουμε τα λαμόγια, θα εξαλείψουμε την γραφειοκρατία, θα τιμωρήσουμε τους απατεώνες, θα εξορθολογίσουμε την δημόσια διοίκηση. Αλλά από εκεί και μετά, πρέπει να αλλάξουμε και μερικά νούμερα - που σχετίζονται με τον αυτοπροσδιορισμό μας στην κοινωνία. 

Πριν παραθέσω τα νούμερα που υποσχέθηκα στην αρχή, να δώσω έναν ορισμό. Ορίζω σαν παραγωγικό μέλος της κοινωνίας εκείνο το άτομο που το αποτέλεσμα της δουλειάς του μπορεί να αγοραστεί / πουληθεί. Ορίζω σαν μη-παραγωγικό μέλος εκείνο το άτομο που η δουλειά του δεν μπορεί να πουληθεί. 
Προσοχή: ο διαχωρισμός σε παραγωγικό και μη-παραγωγικό δεν αξιολογεί

Π.χ. ο δάσκαλος είναι ένα μη-παραγωγικό μέλος της κοινωνίας, αφού το αποτέλεσμα της δουλειάς του δεν πωλείται. Αλλά επ' ουδενί το "μη-παραγωγικός" σημαίνει κάτι αρνητικό. Το αντίθετο μάλιστα. Χωρίς (καλούς) δάσκαλους μπορούμε να τινάξουμε τα μυαλά μας στον αέρα. Άρα ο (μη-παραγωγικός) δάσκαλος είναι απολύτως απαραίτητος, καλός και χρήσιμος. Το ίδιο ισχύει γιά τον γιατρό, τον δικηγόρο, τον νεκροθάφτη, τον οδοκαθαριστή και αρκετούς άλλους. 

Η ύπαρξη όλων αυτών των μη-παραγωγικών (αλλά απαραίτητων) μελών, αναγκάζει όλους τους παραγωγικούς να δουλέψουν παραπάνω. Αν λοιπόν σαν κοινωνία χρειαζόμαστε συνολικά 1000 ευρώ (δραχμές, τάλαντα, μνες, δολλάρια) και αυτά δεν μπορούν να τα προσφέρουν εξ' ορισμού οι δάσκαλοι και οι δικηγόροι, θα πρέπει να τα προσφέρουν οι μηχανικοί, οι φουρναρέοι και οι γεωργοί. Και εδώ αρχίζουν τα ζόρικα νούμερα, που πρέπει να αλλάξουμε. 

Π.χ. έχουμε 520.000 νοματαίους που απασχολούνται στην γεωργία και αλιεία. Όλοι αυτοί προσφέρουν 4.5% στο εθνικό μας εισόδημα. Αυτό είναι καταστροφή, είτε σκοτώσουμε την Μέρκελ είτε όχι. Είτε καταργήσουμε το μνημόνιο είτε όχι. 

Έχουμε 4.900.000 εργαζόμενους συνολικά. Οι γεωργοί + ψαράδες αποτελούν το 12% του εργατικού μας δυναμικού. Δεν είναι δυνατόν να επιζήσουμε σαν λαός με το 12% των εργαζόμενων να προσφέρει 4.5% στο συνολικό εισόδημα. Κανονικά θα έπρεπε να προσφέρουν 18% - 20% προκειμένου να καλύψουν και το εισόδημα των μη-παραγωγικών (αλλά πάντα απαραίτητων) δασκάλων και γιατρών. Η απόσταση ανάμεσα στο ζητούμενο 20% και το υπαρκτό 4.5% είναι αυτή που μας βουλιάζει στον λάκο με τα φίδια. 

Τουρισμός. Απασχολούμενοι 750.000, δηλαδή 15% του εργατικού δυναμικού. Προσφέρουν 12.5% στο συνολικό εισόδημα. Κανονικά θα έπρεπε να προσφέρουν 25% - 30%. Άλλη μιά καταστροφική αναλογία που πρέπει να αλλάξει εδώ και τώρα. 

Τα δύο "βαριά χαρτιά" της ελληνικής οικονομίας (γεωργία και τουρισμός) είναι απογοητευτικά. Απαιτούν αναδιάρθρωση εκ βάθρων, όσο κι αν αυτό δυσαρεστήσει τους εμπλεκόμενους. 

Πάμε παρακάτω. Έχουμε 160.000 εκπαιδευτικούς και 110.000 στον τραπεζιτικό τομέα. Σόρρυ, αλλά αυτό είναι παρασιτισμός. Έχουμε 110.000 μορφωμένα άτομα να διακινούν ασφαλιστικά συμβόλαια και στεγαστικά δάνεια από το ένα γραφείο στο άλλο. Δεν μας παίρνει σαν κοινωνία να συντηρούμε 110.000 άτομα που διακινούν χαρτάκια. Οι τραπεζιτικοί υπάλληλοι (και οι κάθε λογής μανατζαραίοι) είναι αδικαιολόγητα πολλοί σε σχέση με αυτά που προσφέρουν.
Τα τελευταία χρόνια, όλα τα ελληνόπουλα προσπαθούν να γίνουν γιατροί και δικηγόροι (δηλαδή 2 μη-παραγωγικά επαγγέλματα). Όσοι δεν τα καταφέρνουν, σπουδάζουν μανατζαραίοι. Και όσοι δεν τα καταφέρνουν ούτε εκεί, γίνονται εργολάβοι. Πήξαμε.

Το ίδιο γιά τους καρεκλοκένταυρους του δημόσιου. Μερικοί λένε ότι πρόκειται για 500.000 άτομα, μερικοί λένε ότι οι άχρηστοι του δημόσιου είναι μόνο 20.000. Ακόμα και 5 άτομα να είναι, χρειάζονται άμεσο ξήλωμα. 
Να μη μιλήσω γιά παπάδες, μεσάζοντες, μεσίτες και λοιπούς αερολόγους που δεν προσφέρουν τίποτα στο εθνικό εισόδημα (ορίζω σαν εθνικό εισόδημα τα τρόφιμα που τρώμε, τα σπίτια και τα ρούχα που χρειαζόμαστε και την ενέργεια που καταναλώνουμε). 

Παρακάτω έχουμε 33.000 δημοσιογράφους και 80.000 στην κατηγορία "ενημέρωση / επικοινωνία". Τόσους έχει και η Αμερική με 40Χ περισσότερο πληθυσμό. Έχουμε περισσότερα καταστήματα κινητής τηλεφωνίας από φούρνους και βενζινάδικα. 
Στην γεωγραφική επικράτεια της Ελλάδας βρίσκονται περισσότερα κινητά παρά κάτοικοι. Έλεος. 
Απλά δεν έχουμε λεφτά γιά να συντηρήσουμε 33000 δημοσιογράφους. Η Γερμανία έχει 47.000 με οχταπλάσιο πληθυσμό. 

Δικηγόροι. Ελλάδα, η χώρα των δικηγόρων (και των εργολάβων). Έχουμε 44.000 δικηγόρους. Αν είμασταν στον μέσο όρο της Ευρώπης θα έπρεπε να έχουμε γύρω στους 20.000. Το μνημόνιο μας φταίει γιά την μετανάστευση των νέων; 

Οικοδομή. Μιά από τις μεγαλύτερες πληγές της ελληνικής οικονομίας. Απασχολεί 270.000 άτομα παράγοντας ουσιαστικά τσιμεντένια ντουβάρια. ΟΚ, χρειαζόμαστε σπίτια γιά να μείνουμε. Αλλά καμμία άλλη δυτική χώρα δεν έχει ποσοστό ιδιοκατοίκησης 80%. 

Μόνο τον Γενάρη του 2012, έναν από τους πιό μαύρους μήνες της οικονομικής κρίσης, οι έλληνες πήραν 2200 οικοδομικές άδειες. Δηλαδή 402.000 τετραγωνικά μέτρα ντουβάρια. Δηλαδή περίπου 1.5 δις ευρώ σε τσιμέντα. 

Δεν μπορώ να δεχτώ ότι από τις 2200 οικοδομικές άδειες πήρε 1000 ο Λάτσης και 1200 ο Βαρδινογιάννης. Αποκλείεται να πειστώ ότι αυτά τα 2200 οικήματα (που μπορεί να είναι και πολυκατοικίες των 10 διαμερισμάτων το καθένα) τα έχτισε αποκλειστικά η ελληνική πλουτοκρατία. Οχι τον Γενάρη του 2012 !!! 
Ο Γενάρης του 2012 ανταποκρίνεται χοντρικά στον μέσο όρο του 2011. Δηλαδή έχουμε 25.000 συνανθρώπους μας που έδωσαν από 150.000 - 1.000.000 ευρώ μέσα στους τελευταίους 12 μήνες γιά να χτίσουν (αγοράσουν και πουλήσουν) ντουβάρια, μπετά. 
Αν δεν είχαμε ήδη το 80% των συμπολιτών μας να μένουν σε δικό τους σπίτι, πόσοι θα ήταν αυτοί άραγε; 
Κρίση; Ποιά κρίση; 

* * * * 
Τι να κάνουμε; Δεν ξέρω (αν και έχω μερικές ιδέες :-) ). 
Το πρώτο είναι ότι πρέπει να αναγνωρίσουμε την αναγκαιότητα της ριζικής αναδιάρθρωσης της κοινωνίας μας. Να μετατοπίσουμε τον κοινωνικό διάλογο από τις (ηλίθιες) αναλύσεις περί εκλογών στην Ρηνανία Βεστφαλία και περί του πως έβηξε η Μέρκελ σε πραγματικά ουσιαστικά θέματα. 
Τι θέλουμε από τους εαυτούς μας; Ποιοί είναι οι στόχοι μας σαν κοινωνία και πως θα τους πετύχουμε; Τι κάνουμε εμείς, όχι τι κάνουν οι άλλοι (έλεος με την μετατόπιση ευθυνών, πάντα προς τους άλλους). 

Και φυσικά να αποδεχτούμε την αναγκαιότητα, ότι κάποιοι θα ξεβολευτούν - άσχετα από το αν "φταίνε" ή όχι. Ο νεαρός που έγινε ο 33.000 + 1 δημοσιογράφος δεν φταίει σε τίποτα. Τι άλλες επαγγελματικές προοπτικές του έδινε η Ελλάδα του 2009; Ούτε ο νοικοκύρης που έχτισε το 2.000.000στο διαμερισματάκι γιά να βάλει την οικογένεια του φταίει σε κάτι. Τι άλλη επιλογή είχε γιά να διασφαλίσει το βιός του; Παρ' όλα αυτά, τόσο ο δημοσιογράφος, όσο και ο οικογενειάρχης (και πάμπολλοι άλλοι) θα πρέπει να αλλάξουν. Όσο γρηγορότερα το καταλάβουν και το εφαρμόσουν, τόσο καλύτερα γιά όλους μας. 

Υ.Γ. Στο επόμενο θα περιγράψω μερικές καταπληκτικές επιχειρηματικές ιδέες, ειδικά βασισμένες στην ελληνική ιδιαιτερότητα.

Friday 11 May 2012

Απόλυτη πλειοψηφία

Στο πάγιο θέμα μου γύρω από τις αναντιστοιχίες των αριθμών:
Όσο μιά κοινωνία πληρώνει τον μπάτσο και τον δικαστή μιάμιση φορά παραπάνω από τον δάσκαλο,τόσο περισσότερο θα βυθίζεται - χωρίς καμμία ελπίδα να βγει ποτέ από τον σκατόλακκο.
Αυτό ισχύει με ή χωρίς κυβέρνηση οποιουδήποτε χρώματος.

 Ακόμα ψάχνω το νόημα των λόγων του Ποιητή "... όπου θα χορταστούν ο χωροφύλακας και ο στρατοδίκης".

* * * * *
Ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος.
Βλέπω μιά απόλυτη πλειοψηφία της τάξης του 94% - 95% και αναρωτιέμαι γιατί δεν έχουν κάνει ακόμα κυβέρνηση.
Στις τελευταίες εκλογές, τα κόμματα χωρίστηκαν σε μνημονιακά και αντιμνημονιακά. Βρίσκω αυτόν τον χωρισμό άστοχο, άκαιρο και ανόητο.

Τα μνημονιακά κόμματα υπόσχονται ότι μέσω του μνημονίου θα ξαναγυρίσουμε στο Μεγάλο Φαγοπότι της περιόδου 2002 - 2007.
Τα αντιμνημονιακά κόμματα υπόσχονται ότι μέσω της άρνησης του μνημονίου θα ξαναγυρίσουμε στο Μεγάλο Φαγοπότι της περιόδου 2002 - 2007.

Η κατάληξη είναι η ίδια. Το μεγάλο φαγοπότι του 2002-2007. Αυτό θέλει ο έλληνας. Αυτό ψήφισε σε ποσοστό 95% επί των ψηφισάντων. Το αν θα φτάσουμε στο μεγάλο φαγοπότι μέσω του μνημονίου είτε μέσω της άρνησης του μνημονίου, με ευρώ, με δραχμή, μέσα στην Ε.Ε., έξω από την Ε.Ε. όλα είναι αδιάφορα. Το ΜΌΝΟ που ενδιαφέρει τον έλληνα είναι να γυρίσει στο 2004. Αυτό υπόσχονται όλα τα κόμματα που μπήκαν στην βουλή. Όποιος το υποσχέθηκε πιό πειστικά πήρε μεγαλύτερο ποσοστό.
Αυτή είναι η απόλυτη αυτοδυναμία, η συντριπτική πλειοψηφία, ο ελληνικός λαός.

Το 95% του εκλογικού σώματος αρνείται να καταλάβει κάτι αυτονόητο. Ότι όλοι όσοι έχουν σήμερα ηλικία μεγαλύτερη των 2 εβδομάδων, ΔΕΝ πρόκειται να (ξανα)ζήσουν το φαγοπότι του 2002-2007. Και είναι πολύ αμφίβολο αν θα το ζήσουν τα δισέγγονα τους.

Μόνο τα τρία "φιλελεύθερα" κόμματα - προς τιμή τους - δεν υποσχέθηκαν την επιστροφή στο μεγάλο φαγοπότι. Γι' αυτό και πήρε από 1.5% - 2% το καθένα. Ήταν τα μόνα κόμματα που - επίσης προς τιμή τους - δεν κρατησαν αμιγή φιλο- ούτε αντι-μνημονιακή στάση, υιοθετώντας από το μνημόνιο μόνο όσες προτάσεις θεώρησαν σωστές (κατάργηση της αργομισθίας, κατάργηση άχρηστων επιτροπών κλπ. κλπ. ).

Δεν υποστηρίζω τα φιλελεύθερα κόμματα. Ούτε συμφωνώ με την γενικότερη νοοτροπία / πολιτική τους. Άλλωστε τα αιτήματα γιά σκληρή δουλεία, εξυγίανση του δημοσίου, καταπολέμηση της φοροδιαφυγής κ.α. δεν είναι φιλελευθερη αποκλειστικότητα. Ο χοντρός ραφηνάτος είχε εξαγγείλει τα ίδια με την "επανίδρυση του κράτους". Ακόμα πιό πίσω, το "εκσυγχρονιστικό" (my ass) πασοκ είχε πει επίσης τα ίδια.
Σύμφωνοι, οι γαλαζοπράσινοι τα εξήγγειλαν αλλά δεν τα εφάρμοσαν. Αλλά ούτε από τους φιλελεύθερους έχουμε κάποια εγγύηση ότι θα τα εφάρμοζαν.
Σήμερα έτυχε το αίτημα της εξυγίανσης του δημ. τομέα να το βάλουν τα φιλελεύθερα κόμματα. Σε προηγούμενες εκλογές το είχαν βάλει άλλοι. Εκείνο που λέω είναι ότι όσοι σήμερα έταξαν επιστροφή στο 2007 πήραν 95% και όσοι έταξαν εξυγίανση πήραν 2%.
Υποστηρίζω ότι αυτό ακριβώς είναι η καταστροφή μας, εντελώς ανεξάρτητα από το όποιο μνημόνιο.

Μα ναι, φυσικά και είναι λάθος το μνημόνιο. Φυσικά και εξυπηρετεί τις τράπεζες. Φυσικά και είναι καταστροφή γιά τους λαούς. Φυσικά και πρόκειται γιά γενικευμένη, πανευρωπαϊκή κρίση. Φυσικά και υπάρχουν δομικά λάθη στην νομισματική πολιτική και στο ευρώ.
Αν όλα αυτά τα φυσικά τα συζητάμε στο πλαίσιο του να καλυτερέψουμε την Ενωμένη Ευρώπη, τότε τα δέχομαι όλα. Αν όμως τα συζητάμε στο πλαίσιο του πως θα συνεχίσει το 95% των ελλήνων να κλέβει ο ένας τον άλλο όπως μέχρι το 2007, τότε δεν δέχομαι τίποτα.

* * * * *
Στις πρώτες φράσεις αυτού του ποστ ήρθε αυθόρμητα στον νου μου ο στίχος με τον χωροφύλακα και τον στρατοδίκη. Το έργο του Ποιητή γυρνάει συνεχώς στο μυαλό μου, όση ώρα γράφω αυτές τις αράδες. Δεν έχω το βιβλίο μαζί μου, είμαι σε ταξίδι μακρυά από το σπίτι μου, γράφω από μνήμης. Ζητάω προκαταβολικά συγνώμη γιά τυχόν λάθη, παραλείψεις και τα κενά της μνήμης μου.
Είναι συγκλονιστικό, το πόσο καλά πρόβλεψε ο Ποιητής την κατάντια μας, σαράντα χρόνια πριν.

Χρόνους πολλούς μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή μέσα στις εκκλησίες και την ευλόγησαν. 
Λείψανα παλιών άστρων και γωνιές αραχνιασμένες τ΄ ουρανού σαρώνοντας η καταιγίδα που θα γεννήσει ο νους του ανθρώπου. 
Και των αρχαίων Κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας η Χτίσις, θα φρίξει. 
Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου. 
Που πρώτα θα κρατήσει τις αχτίδες του, σημάδι ότι καιρός να λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση. 
Και μετά θα μιλήσει, να πει: εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις; 

-Βλέπω τα έθνη, άλλοτες αλαζονικά, παραδομένα στη σφήκα και στο ξινόχορτο. 
-Βλέπω τα πελέκια στον αέρα σκίζοντας προτομές Αυτοκρατόρων και Στρατηγών. 
-Βλέπω τους εμπόρους να εισπράττουν σκύβοντας το κέρδος των δικών τους πτωμάτων. 

Χρόνους πολλούς μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή μέσα στις εκκλησίες και την ευλόγησαν. 
Αλλά πριν, ιδού, θα γίνουν οι ωραίοι που ναρκισσεύτηκαν στις τριόδους Φίλιπποι και Ροβέρτοι. 
Θα φορέσουν ανάποδα το δαχτυλίδι τους, με καρφί θα χτενίσουν το μαλλί τους, με νεκροκεφαλές θα στολίσουν το στήθος τους, για να δελεάσουν τα γύναια. 
Και τα γύναια θα καταπλαγούν και θα στέρξουν. 
Για να έβγει αληθινός ο λόγος, ότι σιμά η μέρα όπου το κάλλος θα παραδοθεί στις μύγες της Αγοράς. 
Και θα αγαναχτήσει το κορμί της πόρνης μην έχοντας άλλο τι να ζηλέψει. 

[...]
Λείψανα παλιών άστρων και γωνιές αραχνιασμένες τ΄ ουρανού σαρώνοντας η καταιγίδα που θα γεννήσει ο νους του ανθρώπου. 
Αλλά πριν, ιδού, θα περάσουν γενεές το αλέτρι τους πάνω στη στέρφα γης. 
Και κρυφά θα μετρήσουν την ανθρώπινη πραμάτεια τους οι Κυβερνήτες, κηρύσσοντας πολέμους. 
Όπου θα χορταστούν ο Χωροφύλακας και ο Στρατοδίκης. 
Αφήνοντας το χρυσάφι στους αφανείς, να εισπράξουν αυτοί τον μισθό της ύβρης και του μαρτυρίου. 
Και μεγάλα πλοία θ΄ ανεβάσουν σημαίες, εμβατήρια θα πάρουν τους δρόμους, οι εξώστες να ράνουν με άνθη τον Νικητή.
Που θα ζει στην οσμή των πτωμάτων. 
 Και του λάκκου σιμά του το στόμα, το σκοτάδι θ΄ ανοίγει στα μέτρα του, κράζοντας: εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις; 

-Βλέπω τους Στρατοδίκες να καίνε σαν κεριά, στο μεγάλο τραπέζι της Αναστάσεως. 
-Βλέπω τους Χωροφυλάκους να προσφέρουν το αίμα τους, θυσία στην καθαρότητα των ουρανών. 
-Βλέπω τη διαρκή επανάσταση φυτών και λουλουδιών.

Και των αρχαίων Κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας η Χτίσις, θα φρίξει. 
Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου. 
Αλλά πριν, ιδού, θα στενάξουν οι νέοι, και το αίμα τους αναίτια θα γεράσει. 
Κουρεμένοι κατάδικοι θα χτυπήσουν την καραβάνα τους πάνω στα κάγκελα. 
Και θα αδειάσουν όλα τα εργοστάσια, και μετά πάλι με την επίταξη θα γεμίσουν, για να βγάλουνε όνειρα συντηρημένα σε κουτιά μυριάδες, και χιλιάδων λογιών εμφιαλωμένη φύση. 
Και θα ΄ρθουνε χρόνια χλωμά και αδύναμα μέσα στη γάζα. 
Και θα ΄χει καθένας τα λίγα γραμμάρια της ευτυχίας. 
 Και θα ΄ναι τα πράγματα μέσα του κιόλας ωραία ερείπια. 

[...]
Και τον πρώτο λόγο του ο στερνός των ανθρώπων θα πει,
να ψηλώσουν τα χόρτα,
η γυναίκα στο πλάι του σαν αχτίδα του ήλιου να βγει.
Και πάλι θα λατρέψει τη γυναίκα 
και θα την πλαγιάσει πάνω στα χόρτα καθώς που ετάχθη.
Γιά να πάρουνε τα όνειρα εκδίκηση, και να σπείρουνε γενεές στους αιώνες των αιώνων!

  © Blogger template 'Solitude' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP