Sunday 13 January 2013

Τι νέα;

Διαβάζω πολιτικές αναλύσεις. Ένα βίτσιο έχω κι εγώ, μη με δέρνετε παρακαλώ. Παλιότερα σχολίαζα κιόλας, συχνά. Εδώ κι έναν περίπου χρόνο νιώθω ότι όλα πιά έχουν ειπωθεί. Δεν απομένει παρά η δράση, την οποία όμως δεν αναλαμβάνει κανείς. Πάντως συνεχίζω να διαβάζω αναλύσεις. Θέλεις από κεκτημένη ταχύτητα, θέλεις από συνήθεια, θέλεις από βίτσιο.

Πριν μερικές μέρες έπεσα τυχαία πάνω σε μιά (ακόμα) ανάλυση μιάς μπλόγγερ. Την βρήκα βαρετή και λανθασμένη σε αρκετά σημεία, γι' αυτό δεν δίνω λινκ. Το χέρι μου πληκτρολογούσε ήδη το επόμενο σαιτ, όταν το μάτι μου έπεσε τυχαία πάνω στο πρώτο σχόλιο. Το μεταφέρω αυτούσιο:
"μωρή @#$&^$ να σταματήσεις να βάζεις στο στόμα σου τον Χ γιατί θα έρθω εκεί να σε ξεσκίσω".
Μου κίνησε την περιέργεια και διάβασα και τα υπόλοιπα σχόλια. Όλα ήταν σε ανάλογο στυλ και με πάνω κάτω το ίδιο περιεχόμενο.

Στην αρχή δεν κατάλαβα τίποτα. Τι σχέση είχε ο Χ και ποιός ήταν; Ένα γρήγορο ψάξιμο στο γκουγκλ μου αποκάλυψε ότι πρόκειται γιά τραγουδιστή του επιπέδου σκυλάδικου της εθν. οδού. Η σχέση του με το επίμαχο ποστ ήταν ότι η μπλόγγερ είχε αναφέρει τον Χ στον επίλογο της ανάλυσης της. Δεν το είχα προσέξει στην πρώτη ανάγνωση, μετά το είδα. Τίποτα αρνητικό δεν έγραφε η γυναίκα. Κάτι στο στυλ "δεν μας φτάνουν τα βάσανα μας με την κρίση, έχουμε και τον Χ να μας δίνει συμβουλές από την τηλεόραση".

Κανένας δεν ασχολήθηκε με την πολιτική ανάλυση. Σωστή - λάθος δεν έχει σημασία εδώ. Εκείνο που με κούφανε είναι ότι ένα ολόκληρο κείμενο ξεχάστηκε εντελώς και μερικές καραηλίθιες ήταν έτοιμες να "ξεσκίσουν" έναν άνθρωπο μόνο και μόνο επειδή τόλμησε να αναφέρει το όνομα του ινδάλματος τους - μάλιστα χωρίς αρνητικό τόνο. Φαντάσου να τον είχε θίξει κιόλας.

Μεμονωμένο περιστατικό; Δεν νομίζω. Τον Νοέμβριο 2012 - τις ημέρες που παίζονταν ώρα με την ώρα η χρεωκοπία της χώρας μας - είδα φωτογραφία της Βίσση και του Ρέμου σκεπασμένους ως τα γόνατα με φελιζόλ πιατάκια από γαρδένιες. Όχι, δεν τους έφταναν τα λουλούδια μέχρι το γόνατο. Τα φελιζόλ πιατάκια τους έφταναν.
Είδηση των εορτών: το πιό δημοφιλές δώρο γιά την ελληνική νεολαία ήταν οι δερμάτινες μπότες μιάς συγκεκριμένης μάρκας που ξεκινάει από U και τελειώνει με 2 g. Γύρω στα 200 ευρώπουλα το ζευγάρι. Έχει η Ελλάδα κρίση;
Δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά αυτά, πρόκειται γιά μαζικά φαινόμενα. Κανένας δεν μπορεί μονάχος του να σκεπάζει με πιατάκια τις σκυλοπόπ περσόνες κάθε μέρα. Ούτε μπορούν πέντε κουζουλά να αγοράζουν μόνα τους τόσα ζευγάρια μπότες ώστε να στηρίζουν την αγορά.

Θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς, ότι ΟΚ, νεολαία είναι, πέφτουν εύκολα θύματα του μάρκετιγκ και της βιομηχανίας του θεάματος. Στο κάτω κάτω και οι 18χρονες εγγλεζούλες έπεφταν κάποτε λιπόθυμες στην θέα των Beatles.
Ναι αλλά οι 18χρονες εγγλεζούλες δεν βίωναν την μεγαλύτερη ύφεση στην χώρα τους από τον Μεσαίωνα μέχρι σήμερα. Ούτε τις είχε γαμήσει ο καπιταλισμός με 50% ανεργία όπως τις δικές μας.

Είμαι ιδιαίτερα αυστηρός με την νεολαία. Στο κάτω κάτω, εγώ ο 70ρης μπορώ να γράφω την οποιαδήποτε κρίση στα @@ μου. Η κρίση δεν μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τα λιγοστά χρόνια που μου απομένουν να ζήσω.
Αλλά αυτά τα μαλακισμένα θα ζήσουν με την κρίση θέλουν δεν θέλουν γιά την υπόλοιπη μίζερη ζωή τους. Είναι δυνατόν να έχεις 50% ανεργία και να ξεμαλλιάζεσαι στο ίντερνετ γιά χάρη του μίστερ καψουροτραγουδιάρη;

Είμαι αυστηρός με την νεολαία, επειδή ξέρω καλά έναν 16ρη. Πολέμησε τους γερμανούς στην Κατοχή. Έφαγε τρεις σφαίρες πισώπλατα. Ο γιατρός έπρεπε να τον ακρωτηριάσει γιά να του σώσει την ζωή. Αλλά δεν είχε ούτε αναισθητικό ούτε εργαλεία. Με πριόνι του έκοψε σάρκες και κόκκαλα. Κει επειδή δεν υπήρχε ούτε αντιβιοτικό, ο 16ρης έπαθε γάγγραινα. Και μερικές μέρες αργότερα ο γιατρός έπρεπε να πριονίσει κι άλλες σάρκες, κι άλλα κόκκαλα.
Αυτός ο σακάτης ξεκίνησε σε μιά Αθήνα ερειπωμένη από τον εμφύλιο. Και όχι μόνο έκανε οικογένεια και παιδιά. Όχι μόνο σπούδασε τα παιδιά του. Όχι μόνο πρόσφερε σπίτι και ποιότητα ζωής στην οικογένεια του. Αλλά βοήθησε κι άλλες οικογένειες που τον είχαν ανάγκη.

Ξέρω κι άλλους νεολαίους. Που έφυγαν χωρίς εφόδια, χωρίς μόρφωση, χωρίς τίποτα και πήγαν στις γερμανίες και στις αυστραλίες λατζέρηδες. Και από το μηδέν, από έναν τιποτένιο μισθουλάκο έφτιαξαν οικογένειες, έκαναν παιδιά και τα μόρφωσαν, έφτιαξαν σπίτια. Σήμερα δίνουν και χαρτζηλίκι στα εγγόνια τους.

Τα οποία μαλακισμένα εγγόνια ξημεροβραδιάζονται στο φέησμπουκ και ασχολούνται με τον κύριο Σκυλοπόπ Τσουτσούνογλου και δερμάτινες μπότες.

Δεν ζητάω να αυτομαστιγωθεί κανένας. Δεν ζητάω τιμωρίες. Δεν ζητάω να γίνουν όλοι λατζέρηδες στο Μανχάτταν (αν και η σύγκριση των τότε νεολαίων με τους σημερινούς είναι αποκαρδιωτική). Δεν ζητάω καν να πάνε να μαζέψουν πορτοκάλια με μεροκάματο - κάτι που ακόμα και μετά από 5 χρόνια κρίσης γίνεται από πακιστανούς.
Δεν θέλω να στερήσω από κανέναν την χαρά της ζωής.
Αλλά αν η χαρά της ζωής συνίσταται στο να ξεμαλλιάζεσαι γιά τραγουδιάρηδες, στο να σκεπάζεις με φελιζόλ πιατάκια την Βίσση και στο να αγοράζεις δερμάτινες μπότες, τότε εγώ πρέπει επειγόντως να μετακομίσω σε άλλον πλανήτη. Γιατί δεν μπορώ να αναπνέω τον ίδιο αέρα με τόσο ηλίθια άτομα.

* * * *
Σίγουρα έχουμε κρίση; Και αν ναι, γιά ποιούς; Αν αφαιρέσω όσους λεφτάδες βλέπω στην Ελλάδα, η κρίση αφορά ένα ελάχιστο ποσοστό του πληθυσμού. 
Το κράτος χρωστάει - λένε - 8 δις στους πολίτες του (επιστροφές φόρων, αγορές φαρμάκων κ.α.). Αλλά και οι πολίτες χρωστάνε στο κράτος 8 δις, από βεβαιωμένες φορολογικές παραβάσεις.
Γιά το κράτος, έρχεται μία η άλλη. Οχτώ περικόπτει από τις δαπάνες, οχτώ του χρωστάνε, νο πρόμπλεμ. Και τα σκυλιά (της τρόικας) δεμένα.
Το πρόβλημα είναι ποιοί χρωστάνε. Γιατί τα 8 δις το κράτος τα περικόπτει από τους συνήθεις μαλάκες. Ενώ από τα 8 δις που δεν εισπράττει, ωφελούνται τα συνήθη λαμόγια.

Η κρίση λοιπόν δεν υπάρχει γιά όλους. Μερικοί την ξέρουν μόνο από τις εφημερίδες. Και είναι πολλοί.
Μόνο έτσι εξηγούνται τα γεμάτα μπαρ, τα γεμάτα μαγαζιά και ο καταναλωτισμός.
Εδώ ένα λινκάκι γιά να ξέρουμε ποιοί είναι οι μαλάκες της παρέας.
Όταν το 80% των χρημάτων της χώρας είναι μάυρα, μόνο οι τίμιοι υποφέρουν από την κρίση. Γιά τους άλλους, δηλαδή τους πολλούς, η κρίση είναι λογοτεχνικό έργο.

Ανθυποσημείωση: πολύς λόγος γίνεται αυτές τις μέρες γιά τα τζάκια. Μόνο οι πλούσιοι έχουν τζάκι. Απλά βρήκαν την κρίση σαν πρόφαση γιά να γαμήσουν κι άλλο το περιβάλλον. Αποψιλωμένα δάση θα κληροδοτήσουν στα παιδιά τους οι βλαχομπαρόκ έλληνες. 
Κατά τα άλλα, πετάμε και μεγαλόστομες κουβέντες περί ενός καλύτερου κόσμου γιά να ζήσουν τα παιδιά μας. Προφανώς με τον καλύτερο κόσμο εννοούν γυμνά βουνά και παραλίες τίγκα στο σκουπιδαριό.

* * * * 
Ώστε έχουμε κρίση; ΟΚ, τι κάνουμε; Τι κάνει αυτήν την στιγμή η ελληνική κοινωνία; 
Βρίζει την Μέρκελ, περιμένει δανεικά και ζητάει διορισμό - τουλάχιστον διευθυντής τράπεζας με ισόβια εγγύηση.

Δεν ζητάω να αυτομαστιγωθεί κανένας, αλλά όταν έχεις ανάγκη κάνεις κάτι. Δεν την αράζεις με φραπεδιά (των 2 ευρώ) και τσιγαράκι (των 5 ευρώ) στις καφετέριες.
Αν δεν κάνεις τίποτα, έχω κάθε λόγο να πιστεύω ότι δεν έχεις ανάγκη.
Το να κάνεις πολιτικές αναλύσεις βρίζοντας τους γερμανούς, ΔΕΝ αποτελεί δράση. Παρεπιπτόντως, ένα μικρό μυστικό από μένα: τόσο η Μέρκελ όσο και οι υπόλοιποι γερμανοί την γνώμη των ελλήνων την έχουν γραμμένη εκεί που δεν πιάνει μελάνι.
Οτιδήποτε βρε αδερφέ. Θα περίμενα π.χ. οι νεολαίοι να ξεσηκωθούν και να τα κάνουν όλα γης μαδιάμ. Δεν θα μου άρεσε, αλλά θα ήταν μιά δράση.
Οι μόνοι που διαμαρτύρονται σήμερα (και εξαπανέκαθεν) είναι κάτι λαμογιοσυντεχνίες γιά τα κεκτημένα τους.
Θα περίμενα να πάει κάποιος να καλλιεργήσει ζαρζαβατικά. Όχι σαν αγρότης. Σιγά μην γίνουν και αγρότες. Σαν εργάτης γης εννοώ. Οι αγρότες χρειάζονται χέρια γιά την σοδειά και δεν βρίσκουν (οι μετανάστες την κάνουν σιγά σιγά γιά άλλες χώρες).

Ο λόγος που κανένας δεν κάνει τίποτα είναι ακριβώς αυτός. Με εξαίρεση λίγους τίμιους, όλοι οι υπόλοιποι περνάνε μιά χαρούλα. Βρίσκουν μάλιστα την κρίση και σαν άλλοθι γιά ακόμα περισσότερο σταρχιδισμό (π.χ. τζάκια).

Και μετά με ρωτάς αγάπη μου, γιατί δεν γράφω στα μπλογκ...

Υ.Γ. Από τις ειδήσεις των τελευταίων ημερών: 
α) η κυβέρνηση επέτρεψε στους Δήμους να διορίσουν πάλι όσους θέλουν - ανεξέλεγκτα. 
β) άρχισε η τουριστική σεζόν. Οι έλληνες κλείνουν από τώρα τα ξενοδοχεία στα νησιά (ανεβασμένα τα ποσοστά κρατήσεων από τον εσωτερικό τουρισμό) - αν και οι τιμές έχουν ανέβει.
Δυστυχώς έχασα τα λινκ. Αλλά αν κάποιος τα αμφισβητήσει, μπορώ να τα βρω.

  © Blogger template 'Solitude' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP