Sunday 2 February 2014

Μετά την Αποκάλυψη

Τι κάνεις όταν σου επιτίθενται αιμοβόρα τέρατα γιά να σε φάνε;

Στέκεσαι και τα πολεμάς. Χμμμμ, ηρωϊκό μεν, αλλά ... έχασες. Το κάθε ένα είναι πιό γρήγορο και πιό δυνατό από σένα, άσε που δεν σου επιτίθεται ένα αλλά πολλά μαζί.

Το βάζεις στα πόδια. Χμμμμ, το πιό λογικό μέν, αλλά πάλι έχασες. Είναι πιό γρήγορα είπαμε.

Βγάζεις ένα όπλο και τα πυροβολείς. Χμμμμ, πάλι έχασες. Ξέχασα να σου πω ότι είναι και σχετικά άτρωτα. Καλυμμένα με αλεξίσφαιρη πανοπλία, μπορείς να τα σκοτώσεις μόνο αν τα πυροβολήσεις εξ επαφής στο ένα και μοναδικό τρωτό σημείο της πανοπλίας τους.
Πόσα θα σκοτώσεις πριν αδειάσει ο γεμιστήρας του όπλου σου; Τα υπόλοιπα θα σε φάνε.

Πάιρνεις ένα κανόνι και τα πυροβολείς. Χμμμμ, ανόητο. Δείχνει και έλλειψη γνώσεων στις πολεμικές τέχνες. Τα κανόνια είναι χρήσιμα μόνο όταν ο εχθρός στέκεται πυκνά και σε (σχετικά) κλειστό χώρο. Όταν ο εχθρός είναι σκορπισμένος στον ανοιχτό χώρο, το πολύ πολύ να σκοτώσεις 1 τέρας ανά 1 βόμβα. Άρα πάλι έχασες.

Τους ρίχνεις μιά ατομική βόμβα. Χμμμμ, εντελώς ηλίθιο. Άντε, έστω και τα σκότωσες όλα μαζί. Που θα ζήσεις εσύ μετά; Στις ραδιενεργές τρύπες στο έδαφος;

Ένας ήρωας αναλαμβάνει να βρει την "μάνα" των τεράτων, το αδύνατο τους σημείο. Φτάνει εκεί, σκοτώνει την "μάνα" εξουδετερώνει όλα τα τέρατα μονομιάς και παίρνει το κορίτσι. Χμμμμ, ναι σωστά. Είναι η μόνη εκδοχή που θα μπορούσε να δουλέψει. Στο Χόλυγουντ τουλάχιστον δουλεύει. Η δυσκολία δεν είναι να βρεις τον ήρωα, ούτε ο ήρωας να εξουδετερώσει τα τέρατα. Η δυσκολία είναι να βρεις το κορίτσι!
Την σήμερον ημέρα όλα τα κορίτσια θέλουν να γίνουν είτε σουπερμοντέλες είτε βιζιτούδες  είτε να καπαρώσουν τον ματσωμένο με τις πολλές πιστωτικές κάρτες. Καμμία δεν προσφέρεται να την σώσει ο ήρωας από τα τέρατα. 
Εεεεε, άμα δεν είναι να πάρεις το κορίτσι, γιατί να χολοσκάς και εσύ σαν ήρωας; Χωρίς κορίτσι, ο κόσμος μπορεί άνετα να πάει κατά διαόλου.

Άρα τι απομένει; Τίποτα. Χάσαμε απλά. Τα τέρατα κατακλύζουν τον κόσμο, διαλύουν τα πάντα, σκοτώνουν τους πάντες. Οι τελευταίοι επιζώντες της ανθρώπινης ράτσας φτιάχνουν ένα οχυρό που δεν μπορούν να κατακτήσουν τα τέρατα, κλέινουν μέσα μερικά παιδιά μαζί με κάποια απαραίτητα εφόδια - προκειμένου να διαιωνιστεί το είδος.

..... και περνάνε 100 χρόνια ....

Τα παιδιά που πρωτοκλείστηκαν στο οχυρό έχουν αποκτήσει παιδιά και (δισ)έγγονα και έχουν πεθάνει. Η κοινωνία στο οχυρό έχει μετατραπεί αναγκαστικά σε μιά μικρή αρχαία Σπάρτη. Υπό την διαρκή απειλή και τις επιθέσεις των τεράτων, δεν έχει αναπτυχθεί τίποτα εκτός από μιλιταριστική οργάνωση. Όλα και όλοι υπακούν σε μιά στρατιωτική πειθαρχία, η τεχνολογία έχει σχεδόν εξαφανιστεί, έχουν γυρίσει σε μιά ημι-μεσαιωνική κατάσταση. 
Πολεμάνε με βέλη, έχουν κάποια άλογα γιά τις μεταφορές και το όργωμα καθώς και μερικά πρόβατα γιά το μαλλί ( = ρούχα). Ζεσταίνονται με ξυλόσομπες και φωτίζονται με λυχνάρια.
Στο οχυρό / στρατόπεδο ζουν συνολικά 75 άτομα.

.......
Όλο αυτό το σενάριο δεν το έβγαλα από το μυαλό μου φυσικά. Είναι η (μισή) πλοκή από το βιβλίο του Justin Cronin με τίτλο "Το Πέρασμα" (ελπίζω να έχει μεταφραστεί έτσι στα ελληνικά). Το βιβλίο είναι ωραίο και συναρπαστικό, η αφήγηση σε κρατάει. Η υπόλοιπη μισή πλοκή είναι επίσης ενδιαφέρουσα - αλλά όχι γιά το θέμα που θέλω να γράψω σήμερα.
Δεν θέλω να κάνω βιβλιοκριτική / βιβλιοπαρουσίαση - αν και συστήνω το βιβλίο.

Το πρώτο μισό της πλοκής μου γέννησε κάποιες σκέψεις που θέλω να καταγράψω.

Η πρώτη σκέψη είναι, ότι αυτό το σενάριο δεν υλοποιείται - ούτε στην μεγαλύτερη φαντασία. Εξηγώ πιό κάτω το γιατί.
Η δεύτερη σκέψη είναι: μα καλά, γιατί να υιοθετήσουμε αναγκαστικά την λογική του τζομπάνη; Όταν μας απειλούν τα τέρατα γιατί προτιμάμε ένα οχυρό και μιά μιλιταριστική κοινωνία; Δεν υπάρχουν εναλλακτικές;

Γιά το μη υλοποιήσιμο. Ο Cronin περιγράφει μιά  κοινωνία γεωργών / τζομπάνηδων / φαντάρων. 75 νοματαίοι μένουν κλεισμένοι σ' ένα στρατόπεδο γιά 100 χρόνια, ζώντας με τις αρχές του τυπικού αμερικάνου τζομπάνη: η μονογαμική οικογένεια μου, τα ζώα μου, τα παιδιά μου, η πειθαρχία μου. Τζομπανάκος ήμουνα, προβατάκια έβοσκα.

Δεν δουλέυει αυτό. Εντελώς βιολογικά και εντελώς μαθηματικά μιλώντας, σε μιά 75μελή ομάδα και με τον συνήθη βιολογικό κύκλο 1 γενιά κάθε 25 χρόνια, θα αναγκαστείς μετά από 100 χρόνια είτε να γαμήσεις την μάνα σου, είτε την αδερφή σου είτε την ξαδέρφη σου είτε την κόρη σου. Είτε δεν θα γαμήσεις καθόλου. Στην πρώτη περίπτωση, τα παιδιά σου θα βγουν άρρωστα με εκφυλιστικές ασθένειες, στην δεύτερη περίπτωση δεν θα έχεις καν παιδιά.
Ότι και να κάνεις, η κοινωνία σου έσβησε - γιά καθαρά βιολογικούς λόγους. Ακόμα και με πλήρη επάρκεια τροφής.
Μπορείς να παρατείνεις τα 100 χρόνια στα 150 - 180, αν παρατήσεις το μονογαμικό μοντέλο και ακολουθήσεις την χίπικη πολυγαμία (όλοι με όλους, πολλές φορές την ημέρα). Ο ελεύθερος έρωτας δεν σου λύνει το πρόβλημα, απλά σου χαρίζει 50 χρόνια επιβίωσης παραπάνω. Και είναι και πιό ευχάριστος, τουλάχιστον γιά μερικούς ;-) 
Οχι γιά μένα, εγώ είμαι αυστηρών ηθικών αρχών. Αλλά εδώ μιλάμε γιά καθαρά μαθηματικά.

Το ίδιο πρόβλημα - ακόμα πιό έντονο - έχουν τα άλογα σου και τα πρόβατα σου. Αν ο άνθρωπος έχει έναν βιολογικό κύκλο 25 χρόνια / γενιά, τα πρόβατα έχουν 8 χρόνια / γενιά και τα άλογα 12 / γενιά. Πολύ πριν εκφυλιστείς εσύ, θα έχουν εκφυλιστεί αυτά. Οπότε πάπαλα τα άλογα, και πως θα οργώνεις; Πάπαλα και τα πρόβατα. Δηλαδή νιξ μαλλί γιά ρούχα και θα κυκλοφοράς ξεβράκωτος. Αν μάλιστα γουστάρεις και κρεατάκι και τα σφάζεις κιόλας, ο κύκλος της κάθε γενιάς θα είναι πιό σύντομος και θα εκφυλιστούν ακόμα πιό γρήγορα.

Ο Cronin δεν δίνει αριθμούς γιά τα ζώα, γράφει μόνο γιά 75 νοματαίους. Κάτι λογικό, επειδή περισσότεροι θα χρειάζονταν περισσότερους πόρους, άρα μεγαλύτερο στρατόπεδο. Αλλά μεγαλύτερο στρατόπεδο δεν μπορεί να οχυρωθεί επαρκώς. Ένας διπλασιασμός του πληθυσμού θα έφερνε έναν 4πλασιασμό των αμυντικών αναγκών, άρα θα τους έτρωγαν τα τέρατα. Τα 75 άτομα λοιπόν είναι ένα λογικό ανώτατο όριο.

Έστω τώρα ότι οι 75 άνθρωποι έχουν 10 άλογα και 50 πρόβατα. Που είναι το μίνιμουμ και προϋποθέτει τα πρόβατα να πεθαίνουν σε βαθειά γηρατειά (όχι να σφάζονται γιά φαγητό). Χρειάζονται λοιπόν 500 κιλά χορτάρι / ημέρα, δηλαδή 183 τόνους / χρόνο. 
Στην εύκρατη ζώνη του πλανήτη μας, ένα στρέμμα αποδίδει είτε 1 τόνο τριφύλλι γιά τα ζώα, είτε 1 τόνο καλαμπόκι, είτε 300 κιλά στάρι. Οι αποδόσεις αυτές ισχύουν γιά αρδευτικά χωράφια, με τρακτέρ, με λιπάσματα, με ζιζανιοκτόνα, με "πειραγμένους" σπόρους κλπ. κλπ. κλπ.
Που σημαίνει ότι το στρατόπεδο των 75 ανθρώπων χρειάζεται 183 στρέμματα γης, μόνο γιά την τροφή των ζώων τους. Και επειδή δεν θα (μπορούν να) τρώνε τα ζώα τους, χρειάζονται άλλα 50 στρέμματα γιά το στάρι της χρονιάς (υπολογίζω 300 γρμ. στάρι άνα άτομο ανά ημέρα).

Δηλαδή γιά να ζήσουν 75 νοματαίοι σε μιά βουκολική κοινωνία του στυλ "τζομπανάκος ήμουνα, προβατάκια έβοσκα, στην τραχανοπλαγιά εκεί επαραπέρα" χρειάζονται - σε ιδανικές συνθήκες - τουλάχιστον 230 στρέμματα γης. Άντε τώρα να προστατέψεις αυτήν την αχανή έκταση από τα τέρατα, με 75 άτομα (που δεν θα είναι και όλα διαθέσιμα, υπάρχουν και μωρά και άρρωστοι και γέροι).

Το τελικό συμπέρασμα είναι αυτό που γράφω πιό πάνω με παχιά γράμματα. Γιά μιά βουκολική ζωή ημι-χορτοφάγων κτηνοτρόφων (τρώνε κρέας μόνο όταν πεθάνει το ζώο από βαθειά γηρατειά)  δεν βγαίνουν τα νούμερα.

Ίσως αντιτείνει κάποιος ότι "τι μας λες, καθημερινά βλέπουμε άπειρα κοπάδια από αιγοπρόβατα στις ραχούλες και στις τραχανοπλαγιές, καμμία καταστροφή δεν συμβαίνει, όλα είναι μέλι - γάλα".
Αυτός που θα το πει, είναι τουλάχιστον αφελής - και σίγουρα ξεχνάει τα τέρατα (τα οποία θα αναλύσω σε λίγο). Τα αγνά προβατάκια, στην αγνή τραχανοπλαγιά, με τον αγνό τζομπάνη που μας τρατάρει κρεατάκι, καταναλώνουν ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥΣ πόρους. ΚΛΕΒΟΥΝ δηλαδή πόρους από άλλα σημεία του πλανήτη. 
Αλλά επειδή στα άλλα σημεία του πλανήτη ζουν κάτι τριτοκοσμικά μαυρογκάγκανα παιδάκια μιάς κατώτερης ράτσας και επειδή αυτά τα άλλα σημεία του πλανήτη πέφτουν πολύ μακρυά γιά να τα δούμε με γυμνό μάτι, καμωνόμαστε ότι δεν αντιλαμβανόμαστε την κλεψιά.

Μόνο αν προσπαθήσεις να ζήσεις σε ένα κλειστό σύστημα με περιορισμένους πόρους θα μπορέσεις να καταλάβεις πως βγαίνει το φαγητό σου. Ο Cronin στο μυθιστόρημα του - που είναι συναρπαστικό ανάγνωσμα όπως είπα ήδη - δημιουργεί ακριβώς αυτό το κλειστό σύστημα με τους περιορισμένους πόρους. Ξεχνάει όμως σαν τυπικός αμερικάνος τζομπάνης να υπολογίσει τα νούμερα, εξ' άλλου τον απασχολεί περισσότερο η υπόλοιπη πλοκή.

* * * *

Πόσο φανταστικά είναι τα τέρατα του Cronin; Πόσο πιθανό είναι δλδ. να βρεθούμε ξαφνικά σε ένα κλειστό σύστημα με περιορισμένους πόρους; 
Πάρα πολύ πιθανό υποστηρίζω. Γιά να αρχίσουμε, δεν χρειαζόμαστε καν τα τέρατα. Ο πλανήτης Γη είναι ΗΔΗ ένα κλειστό σύστημα με περιορισμένους πόρους. Εκτός αν ξέρει κάποιος κάποια δεύτερη Γη εδώ παραδίπλα. Ο μόνος λόγος που δεν το συνειδητοποιούμε αυτό είναι το τεράστιο μέγεθος της Γης σε σύγκριση με έναν άνθρωπο και το ότι πολύ βολικά "ξεχνάμε" τα 4/5 του παγκόσμιου πληθυσμού, τους πόρους των οποίων καταληστεύουμε.

Αλλά και τα τέρατα καθεαυτά είναι πολύ πιθανά. Στο μυθιστόρημα του Cronin δημιουργούνται από ένα μιλιταριστικό πείραμα των αμερικανών στρατόκαυλων που θέλουν να κατασκευάσουν άτρωτους φαντάρους και χάνουν τον έλεγχο, με αποτέλεσμα να βγαίνουν τέρατα. Αλλά δεν χρειάζεται να πάμε τόσο μακρυά.

Σαν "τέρατα" μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ότιδήποτε είναι πολύ δυνατό γιά να το αντιμετωπίσουμε με την υπάρχουσα τεχνολογία και ταυτόχρονα μας περιορίζει τους φυσικούς πόρους. Ένας μετεωρίτης, ένα ηφαίστειο, ένα πυρηνικό ατύχημα, μιά τρομοκρατική πράξη που καταστρεφει π.χ. τα αποθέματα πετρελαίου. Πάμπολλα παραδείγματα.

Ιδού κι άλλο ένα παράδειγμα ενός πολύ υπαρκτού "τέρατος": κινέζοι φαντάροι!
Η Κίνα και η Ινδία - που μαζί βγάζουν το 45% του παγκόσμιου πληθυσμού - μιμούνται δυστυχώς όλες τις μεγαλύτερες μαλακίες των Δυτικών. Δεν υπάρχει παπαριά των Δυτικών, που να μην την έχουν ήδη πιθηκίσει, της κρεατοφαγίας συμπεριλαμβανομένης.

Ήδη η Κίνα ΔΕΝ είναι αυτάρκης σε ζωοτροφές. Ήδη έχουν αγοράσει (σε εξευτελιστικούς όρους) κομμάτια καλλιεργήσιμης γης στην Αφρική, προκειμένου να καλλιεργούν ζωοτροφές και να τις εισάγουν στην Κίνα. Όταν λέμε "κομμάτια γης" εννοούμε κάτι σαν την Πελοπόννησο σε έκταση. Υπάρχουν σήμερα 50 - 60 τέτοια "κομμάτια γης" στην Αφρική. Φυλάγονται από κινέζους φαντάρους, καλλιεργούνται από κινέζους αγρότες και στέλνουν την παραγωγή τους τσιφ Πεκίνο.
Η Ινδία έχει αρχίσει να κάνει το ίδιο. Και ακόμα είμαστε στην πολύυυυυυυυ αρχή. Ακόμα οι περισσότεροι κινέζοι και ινδοί ζουν στο όριο της φτώχειας. Ενα 5% να βελτιωθεί το βιοτικό τους επίπεδο και δεν θα φτάνει η Αφρική γιά τις ζωοτροφές που θα χρειάζονται.
Κάθε μπριζόλα χρειάζεται 3 τόνους γλυκό νερό γιά να παραχθεί. Αν οι ινδοί/κινέζοι αυξήσουν την κατανάλωση κρέατος στο μισό των ευρωπαίων, στέρεψαν τα ποτάμια του πλανήτη.

Ο επόμενος στόχος θα είναι τα χωράφια της Ευρώπης. Μπορεί να μην έρθουν κινέζοι φαντάροι όπως τα τέρατα στο μυθιστόρημα να μας κλείσουν σε στρατόπεδα. Σίγουρα όμως οι κινέζοι φαντάροι θα μας απαγορέψουν να καταλεηλατούμε τους πόρους του 3ου κόσμου όπως κάνουμε σήμερα. Έπειδή τους χρειάζονται γιά πάρτη τους φυσικά.

Δηλαδή ΜΟΝΟ όταν κάποιοι απο μας αντικρύσουν κινέζικα οπλοπολυβόλα, μόνο τότε θα καταλάβουν ότι είναι εντελώς ηλίθιο να βόσκεις πρόβατα στην τραχανοπλαγιά. Είναι έξω από κάθε λογική να λες "αααα, είναι πολύ φυσικό πράγμα το να τρως κρέας. Είναι υγιεινό, το χρειάζεται ο οργανισμός μου και στο κάτω κάτω, το λιοντάρι τρώει την γαζέλα".
Όταν υποχρεωθείς να ζήσεις από τα λίγα στρέμματα που θα σου αφήσουν υπόλοιπο οι κινέζοι, τότε έλα να επιχειρηματολογήσεις γιά αγνά προβατάκια στις αγνές ραχούλες.

* * * *
* * * *
Αφήνω το παγκόσμιο γεωπολιτικό επίπεδο και ξαναπηγαίνω στο προσωπικό.

Έστω ότι κάποιο "τέρας" (είτε ξέφυγε από βιολογικό πείραμα, είτε είναι έκρηξη ηφαιστείου είτε πρόκειται γιά κινέζικα πολυβόλα) μου περιορίζει τους πόρους.

Πως θα ζούσα; Τι κοινωνία θα ήθελα να φτιάξω; Πως θα εξασφάλιζα την καλύτερη δυνατή ζωή γιά μένα και τους απογόνους μου;

Το σίγουρο είναι ότι ΔΕΝ θα ακολουθούσα την λογική του τζομπάνη. Δεν θα κλεινόμουν δηλαδή σε καμμία περίπτωση σε ένα οχυρό. Δεν θέλω να ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου στο καθεστώς ενός στρατοπέδου. Η προφανής λύση γιά να μην με φάνε τα "τέρατα" είναι η Θάλασσα. Αν σκεφτώ μόνο τα χρονικά όρια της ζωής μου, μου αρκεί ένα μικρό πλοίο και το κατάλληλο κορίτσι. Αν σκεφτώ και τις επόμενες γενιές, χρειάζομαι ένα μεγάλο πλοίο και γύρω στα 1000 άτομα.

Πρώτον τα βουκολικά και τα μονογαμικά τέρμα διά ροπάλου. Μόνο η πολυγαμία και το ελέυθερο, χίπικο σεξ εξασφαλίζουν την βιολογική βιωσιμότητα μιάς περιορισμένης κοινωνίας - αυτό λένε τα απλά μαθηματικά.
Χίλιοι νοματαίοι λοιπόν, πάνω σ' ένα πλοίο. Γίνεται; Σαφώς και γίνεται. Σήμερα κυκλοφορούν πλοία με θέσεις γιά 4200 - 4800 άτομα. Ηδη διαθέτουν βοηθητικούς χώρους, αποθήκες, ψυγεία κλπ. κλπ. Αν μοιράσουμε τον χώρο των 4200 ατόμων σε 1000 άτομα, περισσεύει χώρος γιά όλους.

Ενέργεια; Αφθονη. Τόσος ήλιος και τόσος αέρας γύρω μας. Εξ' άλλου, το πλοίο δεν χρειάζεται να πηγαίνει πουθενά. Αρκεί να μένει σχετικά στάσιμο στην μέση του Ωκεανού. 

Άμυνα; Όχι ιδιαίτερη. Ενα μικρό πλοιαράκι 1000 ατόμων στην μέση του πουθενά δεν θα ενοχλήσει τους κινέζους και τους ινδούς στα γεωπολιτικά τους σχέδια. Ούτε θα τους αμφισβητήσει κανέναν φυσικό πόρο. 
Πάντα βέβαια υπάρχει η πιθανότητα να βρεθεί κάποιος γκαου μπιου που θα θέλει να μας επιτεθεί για θρησκευτικοφανατικούς λόγους (ή όποια άλλη μουρλαμάρα). Αλλά αυτό είναι ένα μικρό ρίσκο. Ακόμα και οι πιό ηλίθιοι ταλιμπάν έχουν οικονομικά κίνητρα πίσω τους.
Καθώς εμείς δεν απειλούμε την οικονομία κανενός, γιατί να μας επιτεθούν;

Τροφή; Άφθονη. Υπάρχουν υπεραρκετοί χώροι γιά καλλιέργεια λαχανικών. Εκτός αυτού, 1000 άτομα που δεν απασχολούνται, πάντα θα βρουν καινούργιες μεθόδους παραγωγής τροφής + ενέργειας. Στρατιωτικά καθήκοντα δεν θα έχουν, τα σεξουαλικά τους θα τους απασχολούν άντε 2 ώρες / ημέρα, όλο και κάτι δημιουργικό θα κάνουν στον υπόλοιπο χρόνο τους. Άρα η εξέλιξη της Τεχνολογίας είναι δεδομένη.
Τα φύκια είναι πλήρης τροφή. Υπάρχουν 300.000 είδη φυκιών, από τα οποία 60.000 είδη είναι φαγώσιμα (π.χ. όλοι ξέρουν το σούσι). Τα φύκια δεν χρειάζονται καν γλυκό νερό. Το πλοίο μπορεί να σέρνει πίσω του μεγάλα συρμάτινα "δίχτυα" μερικών χιλιομέτρων. Ο ωκεανός είναι αχανής. Πάνω στα συρμάτινα δίχτυα θα φυτρώνουν τόνοι θρεπτικότατων φυκιών. Πρωτεϊνες, υδατάνθρακες, ιχνοστοιχεία, μέταλλα, μερικές βιταμίνες είναι έτσι εξασφαλισμένα. Λέυκωμα, λίπη και τις υπόλοιπες βιταμίνες θα τα παίρνουμε από τους λαχανόκηπους.

Νερό; Όσο θέλεις. Ενέργεια και αλατόνερο, είναι πρακτικά άπειρα.

Άλλα υλικά; Όσα θέλεις. Ο ωκεανός περιέχει χιλιάδες τόνους χρυσάφι, πλατίνα, άργυρο, χαλκό και οτιδήποτε άλλο μετάλλευμα φανταστείς. Μέχρι σήμερα είναι πιό φτηνό να σκάβεις στα ορυχεία γιά να τα βρεις αυτά. Αλλά αυτό είναι μιά οικονομοτεχνική παράμετρος του σήμερα. Μπροστά στις κάννες των κινέζικων όπλων, αυτή η παράμετρος αλλάζει εντελώς.

Πλαστικά; Εδώ κι αν υπάρχει υπερπληθώρα. Ο ωκεανός είναι ΓΕΜΑΤΟΣ πλαστικά. Στον Ατλαντικό υπάρχουν "νησιά" με έκταση στρεμμάτων που αποτελούνται από πλαστικά σκουπίδια. Οι ηλίθιοι τα πετάνε, τα ρεύματα του ωκεανού τα συγκεντρώνουν σε ένα σημείο, δεν έχεις παρά να τα πάρεις.

Ζώα; Ω, ναι. Φυσικά. Αλλά μόνο γιά συντροφιά. Όχι γιά κτηνοτροφία, ούτε γιά τροφή. ΟΚ, δεν μπορούμε να έχουμε ελέφαντες και ρινόκερους πάνω στο πλοίο. Αλλά με γάτες, σκύλους και πουλιά δεν έχουμε πρόβλημα.

Και τώρα το τελευταίο ερώτημα: είναι ανάγκη να περιμένουμε μέχρι πότε θα καταστραφεί όλος ο ντουνιάς; Αφού θα καταστραφεί έτσι κι αλλιώς, γιατί να περιμένουμε τα τέρατα; Δεν μπορούμε από τώρα να ξανοιχτούμε με ένα πλοίο;

Το πλοίο το έχω σταμπάρει, τα σχέδια είναι έτοιμα. Μου λείπουν άλλοι 999 άνθρωποι που θα θελήσουν να ζήσουν όπως περιγράφω. Η κάπως παρόμοια τελος πάντων, προτάσεις βελτίωσης είναι ευπρόσδεκτες. 
Δεν νομίζω ότι είναι δύσκολο. Εδώ 22.000 μουρλοί έκαναν αίτηση γιά ταξίδι *άνευ* επιστροφής στον Άρη. Τι δυσκολία θα έχω να βρω άλλους 999 γιά μιά χίπικη κρουαζιέρα στον Ατλαντικό που θα κρατήσει μιά ζωή;

  © Blogger template 'Solitude' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP