Friday 26 October 2012

Επιστροφή

1. Αεροδρόμιο

- Ορίστε τα χαρτιά σας κύριε, καλώς ήλθατε στην Ελλάδα.
Η κοπέλλα με την στολή της αστυνομικίνας είχε καφέ σκουρόχρωμο δέρμα, σαν της ελιάς λίγο πριν ωριμάσει, κορακάτα μαλλιά και πλακουτσωτή μύτη.
Ο Τζακ - πειρατής - Σπούργος έκανε ένα βηματάκι πίσω και της έριξε ένα χαμογελαστό βλέμμα, όχι χωρίς την συνηθισμένη του ειρωνία. Εκείνη το πρόσεξε.
- Συμβαίνει τίποτα κύριε; τον ρώτησε με υπηρεσιακό ύφος.
- Όχι, τίποτα. Μιλάτε πολύ καλά ελληνικά. Θέλησε να την καλοπιάσει. Τώρα το ύφος της έδειξε ότι είχε τσαντιστεί.
- Γιατί, τι άλλο θα περιμένατε;
- Τίποτα, τίποτα, έχετε δίκιο. Ζητάω συγνώμη.
- Καλή διαμονή στην Αθήνα τότε. Τα μάτια της ήδη ήταν στραμμένα στον επόμενο ταξιδιώτη.

- Έγινες 75 χρονών και ακόμα δεν έμαθες να μιλάς στα νεαρά κορίτσια, άκουσε πίσω του την παρατήρηση της Μελένιας. Ο τόνος της φωνής της ήταν ειρωνικός, αλλά του χαμογελούσε με τα μάτια.
- Συγνώμη, το ξέρεις ότι είμαι αναστατωμένος.
- Είναι αυτός επαρκής λόγος γιά να σταματήσει το μυαλό σου να δουλεύει;
- Όχι, αλλά μου φάνηκε παράξενο, μιά τόσο καταφανής αφρικανοπακιστανική καταγωγή να συνδυάζεται με τόσο άπταιστα ελληνικά. Δεν ήθελα να την προσβάλλω, ήταν απλά αναπάντεχο.
- Που το βρίσκεις το παράξενο; Έτσι όπως την κόβω, είναι 20-22 χρονών. Σήμερα έχουμε 2025, άρα γεννήθηκε την χρονιά των Ολυμπιακών. Τα πρώτα δέκα της χρόνια έβγαλε εδώ το δημοτικό, από εκεί εξηγούνται τα καλά ελληνικά. Το 2014 έφυγε μάλλον εξ' αιτίας των γνωστών γεγονότων και ξαναγύρισε μετά από 1-2 χρόνια, αφού η Ελλάδα είναι η μόνη πατρίδα που ξέρει. Γυμνάσιο, κάποια σχολή και νάσου την τελωνοφύλακα μπροστά σου.
- Έχεις δίκιο, έπρεπε να το είχα σκεφτεί. Κατέβασε το κεφάλι.

Στο μεταξύ είχαν βγει από το αεροδρόμιο. Πιασμένοι από το χέρι, όπως πάντα.
Ο Τζακ σήκωσε την μύτη, όπως τα σκυλιά, και γεύτηκε τον αέρα. Περίμενε να αναγνωρίσει την χώρα από την μυρωδιά (θυμόταν την μυρωδιά κάθε χώρας που είχε επισκεφτεί). Τα αεροδρόμια πάντα μυρίζουν κηροζίνη, αλλά αυτός ειδικά ο συνδυασμός κηροζίνης με ζέστη υπήρχε μόνο στην Αθήνα και το Λος Αντζελες.
Γιά να πάνε στο ξενοδοχείο τους είχαν την επιλογή από τραίνο, ταξί και λεωφορείο. Διάλεξαν το λεωφορείο, αν και το πιό αργό από όλα. Ήθελαν να βλέπουν το τοπίο στην διαδρομή.

Εκείνη κάθισε στο παράθυρο, όπως πάντα. Εκείνος δίπλα της, στον διάδρομο. Ήταν και οι δύο σιωπηλοί και συγκινημένοι. Ξαναγύριζαν μετά από 11 χρόνια στην χώρα που θεωρούσαν πατρίδα τους, αλλά πάντα αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν. Η Μελένια τέσσερις φορές, ο Τζακ τρεις.
Της χαϊδεψε την ράχη του αριστερού χεριού. Τα δάχτυλα του σταμάτησαν στην κλείδωση ανάμεσα στον αντίχειρα και την παλάμη. Εκεί που η Μελένια είχε κοπεί βαθιά μ' ένα κοπίδι πριν πολλά πολλά χρόνια, στην προσπάθεια της ν' ανοίξει ένα πακέτο. Από τότε, κανένα κοπίδι δεν ξαναμπήκε στο νοικοκυριό τους.


* * * * * * * *
2. Μνήμες

Είχαν βυθιστεί και οι δύο στις σκέψεις τους, καθώς έβλεπαν το τοπίο να περνάει μπροστά τους. Ο Τζακ θυμόταν τα χρόνια πριν την βίαιη αναχώρηση τους, η Μελένια τα χρόνια μετά.

Το 2013 η κυβέρνηση σαμαρά είχε καταρρεύσει, αφού είχε σπρώξει στην εξαθλίωση το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας.
Στις εκλογές που έγιναν αμέσως μετά, η αριστερά δεν κατάφερε να πάρει την εξουσία. Είχε μαζέψει στους κόλπους της όλους τους απογοητευμένους πασόκους, που περίμεναν μιά επανάληψη της ασυδοσίας του 1981-2007. Διορισμούς, πανωσηκώματα και λαιφσταιλ. Η αριστερά ήταν αρκετά ανόητη ώστε να υποσχεθεί τουλάχιστον μέρος αυτής της ρεμούλας. Αλλά με την τρόικα πάνω απο το κεφάλι της, κανένας δεν πίστεψε ότι θα μπορέσει να τα εφαρμόσει. Μέσα στην νεφελοκοκκυγία των γενικών απεργιών γιά την διατήρηση των κεκτημένων δεν είχε προβλέψει την κατάρρευση και οι εκλογές την βρήκαν εντελώς ανέτοιμη.

Οι μόνοι που απέμειναν οργανωμένοι και συνεπείς στις - απάνθρωπες - υποσχέσεις τους ήταν οι ναζιστές. Πριμοδοτημένοι από ένα μηντιακό παραλήρημα (τα κανάλια διαγωνίζονταν, ποιό θα τους πρωτοπροβάλλει) και βασισμένοι πάνω στον γερά θεμελιωμένο φασισμό της ελληνικής κοινωνίας, βγήκαν πρώτο κόμμα. Καθώς ο τότε εκλογικός νόμος έδινε αυτοδυναμία σε κόμματα με γελοιωδώς χαμηλό ποσοστό (μια "πονηριά" του πάλαι ποτέ δικομματισμού, που τώρα εκδικούνταν), οι ναζιστές έγιναν εκλεγμένη κυβέρνηση - όπως το ίνδαλμα τους πριν 80 χρόνια στην Γερμανία.

"Για πόσες δεκαετίες άραγε θα προσπαθούν οι ιστορικοί να αναλύσουν το φαινόμενο"; αναρωτήθηκε μέσα του ο Τζακ.
Πως είναι δυνατόν ένας λαός με τέτοιον πολιτισμό πίσω του να εκλέγει ναζιστές; Πως είναι δυνατόν ένας ελάχιστος αριθμός ψυχοπαθών καθαρμάτων να σέρνει πίσω του έναν ολόκληρο λαό; Οι ιστορικοί θα αντιγνωμούσαν γιά συλλογικές ευθύνες, οι κοινωνιολόγοι θα έβρισκαν ίσως τα πραγματικά αίτια, αλλά όλος ο υπόλοιπος πλανήτης είχε ήδη έτοιμη την εξίσωση: έλληνας ίσον ναζιστής.
Από το 2014 μέχρι βαθιά στον 22ο αιώνα, όταν ο Τζακ θα είναι από καιρό αστρόσκονη, οι διαδηλωτές των άλλων χωρών θα υποδέχονται τους έλληνες πρωθυπουργούς με σβάστικες και κάψιμο ελληνικών σημαιών στους δρόμους.

Οι ναζιστές είχαν ήδη ξεσαλώσει από το 2012, πριν η κυβέρνηση σαμαρά καταρρεύσει. Οι περισσότεροι αστυνομικοί ανήκαν έτσι κι αλλιώς στο κόμμα τους, είχαν δηλαδή υποκαταστήσει την εκτελεστική εξουσία. Μετά την κατάληψη και της κρατικής εξουσίας τα πράγματα έγιναν δέκα φορές χειρότερα. Πρώτοι την πλήρωσαν οι μετανάστες. Κατά χιλιάδες τους μάζεψαν και - αφού δεν μπορούσαν να τους πάνε πουθενά - τους έκλεισαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και τους εξόντωσαν. Μετά οι γκέι, μετά όποιος ήταν διαφορετικός.

Οι άλλες χώρες έντρομες απομόνωσαν την Ελλάδα και έκοψαν εντελώς την ροή χρήματος. Αλλά ήταν πιά αργά γιά να σωθεί οτιδήποτε. Η κοινωνία συνέχισε να εξαθλιώνεται, ακόμα και όταν όλοι οι αποδιοπομπαίοι τράγοι είχαν εκλείψει.

* *
Η Μελένια πρόσεξε ότι ο Τζακ είχε πάλι χαθεί στους λαβύρινθους του μυαλού του. Το βλέμμα του ήταν καρφωμένο στο άπειρο, σαν να έψαχνε κάποιο θαλασσινό σημάδι πίσω από τον ορίζοντα. Θέλησε να τον επαναφέρει και τον σκούντησε ελαφρά.
- Τι σκέφτεσαι;
- Την ημέρα που φύγαμε από αυτήν την χώρα. Θυμάσαι;
- Πως θα ήταν δυνατόν να ξεχάσω;

Ο Τζακ είχε νοικιάσει ένα μικρό φορτηγό και το είχε παρκάρει κάτω από το σπίτι. Η Μελένια δίσταζε ακόμα. Ήθελε να φανεί συνεπής και να εκπληρώσει ευσυνείδητα τις υποχρεώσεις της απέναντι στον εργοδότη της. Έναν εργοδότη που είχε σπάσει το συμβόλαιο μονομερώς, αναπάντεχα και πολλές φορές - πάντα σε βάρος της.
Με κλάματα και παρακάλια προσπαθούσε να την πείσει να φύγουν. Τελικά χρειάστηκε να την απειλήσει με χωρισμό - αλλιώς δεν θα την κατάφερνε.
Φόρτωσε σε λίγες ώρες το φορτηγάκι, πριν η Μελένια αλλάξει γνώμη. Σχεδόν σέρνοντας την έβαλε στο κάθισμα του συνοδηγού.
Την τελευταία στιγμή πήραν μαζί τους και τον κόκκινο γατούλη. Ήταν ο μόνος που είχε απομείνει ζωντανός στην γειτονιά, κι αυτό το χρωστούσε αποκλειστικά στην δυσπιστία του. Μόνο την Μελένια άφηνε να τον αγγίξει. Οι άλλοι γάτοι είχαν πεθάνει είτε από δηλητήριο είτε από πείνα. Με τέτοια εξαθλίωση, ποιός να ταΐσει αδέσποτα;

Τρεις βδομάδες μετά την αναχώρηση τους, τα σύνορα είχαν κλείσει. Ελληνικά αεροπλάνα έριχναν βόμβες σε τουρκικές πόλεις.

* *
Οι ναζιστές έκαναν το μόνο που τους είχε απομείνει: πόλεμο. Μέσα σ' ένα παραλήρημα εθνικισμού επιτέθηκαν στην Τουρκία, και μετά από κάποιες προβοκάτσιες στην Μακεδονία και την Αλβανία.

Ο πόλεμος κράτησε τέσσερις φριχτούς μήνες και τελείωσε με ολοκληρωτική ήττα της Ελλάδας. Η Αλβανία κέρδισε τα Γιάνενα και το λιμάνι της Ηγουμενίτσας, η Μακεδονία απαλλάχτηκε οριστικά απο τον ενοχλητικό τίτλο "ΠΓΔΜ" και απέκτησε λιμάνι στο Αιγαίο, η Τουρκία κέρδισε την Θράκη, τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα.
Η Θεσσαλονίκη έγινε τριζωνική πόλη (με τουρκική, ελληνική, μακεδονική ζώνη) υπό την επιτήρηση του ΟΗΕ.

Η Τουρκία κατέλαβε και τις Κυκλάδες, αλλά μετά τον πόλεμο τις έδωσε "μεγαλόψυχα" πίσω στην Ελλάδα. Σε αντάλλαγμα ικανοποιήθηκε η παλιά πάγια τουρκική απαίτηση, να μην έχουν τα νησιά υφαλοκρηπίδα. Με αυτή την ρύθμιση, το Αιγαίο έγινε τουρκική θάλασσα. Οι Κυκλάδες ήταν μεν ελληνικές, αλλά χρειαζόσουν βίζα απο το τουρκικό προξενείο γιά να τις επισκεφτείς.

Μόνο τότε κατάλαβαν οι χαχόλοι έλληνες ότι η αξία ενός νησιού δεν είναι τα - φοροδιαφεύγοντα - ρουμς του λετ. Ούτε οι μαυρολεφτάδικες ψαροταβέρνες στο λιμάνι. Ούτε οι τρισάθλιες ξαπλώστρες στις παραλίες, με τα ηχεία να παίζουν στην διαπασών βλαχομπαρόκ.

Η αξία ενός νησιού είναι στην Θάλασσα που το αγκαλιάζει!
Αλλά πως να το καταλάβουν αυτό οι χαζοχαρούμενοι της αρπαχτής, όταν μέχρι τον πόλεμο έμπαιναν στην θάλασσα μόνο γιά να κατουρήσουν; (φρόντιζαν όμως να απαγορεύουν τα σκυλιά στις παραλίες - μιά απαγόρευση που αντίθετα από όλες τις άλλες, τηρούνταν ευλαβικά).


* * * * * * * *
3. Συνέπειες

Πως είναι δυνατόν ένας λαός να συρθεί από μιά δράκα ψυχοπαθών και να ανεχτεί δολοφονίες αλλοδαπών; Πως είναι δυνατόν να τους ψηφίσει κάποιος, αφού είχαν δείξει το πραγματικό τους πανάσχημο πρόσωπο ήδη από το 2012; Η απάντηση δεν είναι εύκολη.

Η ελληνική κοινωνία ήταν δυστυχώς πάντα ανοιχτή στον ναζισμό. Τα πιό ευαίσθητα μέλη της το διέκριναν αυτό στα χιλιάδες βασανισμένα αδέσποτα ζώα στους δρόμους - πολλά χρόνια πριν την οικονομική κατάρρευση.
Το "μυστικό" βρίσκεται στην ανωτερότητα. Από την στιγμή που θεωρείς το είδος σου ανώτερο από άλλα είδη, από την στιγμή που απονέμεις στον εαυτό σου δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω σε ότι εσύ θεωρείς σαν υποδεέστερη μορφή ζωής, ο δρόμος γιά τον ναζισμό είναι ορθάνοιχτος. Και την πύλη την έχεις ανοίξει εσύ μέσα σου.

Το επόμενο βήμα είναι να πεις γιά έναν αλλοδαπό ότι "είναι ζώο". Ή έστω κάτι ενδιάμεσο ανάμεσα σ' εσένα και ένα ζώο.
Τα "δεν θα γίνεις έλληνας ποτέ ...", οι διαδηλώσεις γιά τις ταυτότητες, οι παρελάσεις 2Χ τον χρόνο, το ξεφτίλισμα με τους αλλοδαπούς μαθητές που είχαν πρωτεύσει στα μαθήματα αλλά δεν επιτρέπονταν να είναι σημαιοφόροι, τα "ελληνικά γονίδια που είναι πλασμένα γιά να νικάνε" (με ντόπα) στους Ολυμπιακούς, το άθλιο ξεζούμισμα των αλλοδαπών στις μανωλάδες, οι φράχτες στον Έβρο...
Ο ναζισμός ήταν ριζωμένος γιά πολλά χρόνια στην ελληνική κοινωνία, πριν εκλεγεί στην κυβέρνηση.

Μετά την ταπεινωτική ήττα όλα άλλαξαν ραγδαία. Οι έλληνες αποκύρηξαν τον φασισμό, αποδέχτηκαν την διαφορετικότητα του Άλλου, ακόμα και τα αδέσποτα ζώα φρόντισαν. Αν φοράς σήμερα μαύρο μπλουζάκι (χωρίς ούτε ένα διακριτικό) σε πηγαίνουν γιά εξακρίβωση. Αλλά ήταν πιά αργά.
Για τα επόμενα 100 χρόνια, κάθε φορά που ένας έλληνας θα διατύπωνει μιά δυσάρεστη άποψη, κάποιος θα του απαντάει με το αντεπιχείρημα "ναι, αλλά εσείς δολοφονήσατε πακιστανούς στα στρατόπεδα συγκέντρωσης". Θα το χρησιμοποιούν αυτό, ακόμα και αν η άποψη αφορά το χρώμα του ουρανού ή την θερμοκρασία του δωματίου. Ακόμα και αν αυτός που μιλάει γεννήθηκε τρεις γενιές αργότερα από αυτά τα γεγονότα.

Οικονομικά η Ελλάδα συνεχίζει να είναι απόλυτα εξαρτημένη. Το παλιό χρέος από τα χρόνια πριν τον πόλεμο έχει κουρευτεί και επιμηκυνθεί κάμποσες φορές. Στην τελική, η ΕΚΤ έκανε μιά λογιστική ματσαράγγα γιά να μην θιχτούν οι υπόλοιποι ευρωπαίοι. Τύπωσε χρήμα και το έδωσε στον εαυτό της (η κάτι παρόμοιο) και όλα έληξαν. Τυπικά, η Ελλάδα χρωστάει ακόμα, ώστε να διαιωνίζεται η σχέση εξάρτησης. Στο παλιό χρέος έχουν προστεθεί οι αξιώσεις γιά πολεμικές αποζημιώσεις, αφού η Ελλάδα υπήρξε η επιτιθέμενη χώρα.
Φυσικά, κανένας δεν περιμένει να πληρωθούν ποτέ αυτά τα λεφτά. Το αντίθετο, η Ελλάδα πήρε επιδοτήσεις από την ΕΕ γιά να μπορέσει να ορθοποδήσει μετά την καταστροφή.
Η ΕΕ εγκατέστησε μιά επιτροπή ελέγχου, ωστέ τα λεφτά να μην καταλήξουν πάλι στις τσέπες των λαμόγιων. Οι ευρωπαίοι της επιτροπής έχουν περισσότερες εξουσίες από την εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση - αυτός ήταν ένας από τους όρους στην συνθήκη παράδοσης μετά την ήττα.
Πρακτικά όμως αυτή η επιτροπή δεν χρειάστηκε να επέμβει ποτέ. Μετά τον πόλεμο όλη η πολιτική και οικονομική πρώην νομεκλατούρα πέρασε από δίκες γιά προδοσία ή/και κατάχρηση. Οι περιουσίες τους δημεύτηκαν. Οι καινούργιοι πολιτικοί ελέγχονται σήμερα μέχρι κεραίας από τους υπερ-ευαισθητοποιημένους πολίτες. Στην παραμικρή υποψία ότι κάποιος καταχράστηκε έστω 10 ευρώ (η Ελλάδα είναι ακόμα μέλος της Ευρωζώνης, αλλά χωρίς δικαίωμα ψήφου) τον καθαιρούν. Το ίδιο αν γεννηθεί υποψία γιά διαπλοκές, ημέτερους και ρεμούλες. Έτσι η επιτροπή ελέγχου και διαφάνειας των ευρωπαίων υπάρχει μεν, είναι άνεργη δε - αφού το έργο της το έχουν αναλάβει οι ίδιοι οι έλληνες πολίτες.

Απαλλαγμένη από τα βαρίδια του παρελθόντος, η χώρα ανορθώθηκε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Οι άνθρωποι της ήταν από παλιά έξυπνοι, εφευρετικοί, εργατικοί και φιλότιμοι. Το μόνο που χρειάστηκε, ήταν να εξαφανιστεί ο βόθρος που τους έπνιγε όλους μαζί - αυτό ήταν το μόνο θετικό του πόλεμου.

Αντί γιά αρπαχτές με κρατικά λεφτά και πανωσηκώματα στράφηκαν στην καινοτομία και την Τεχνολογία. Σήμερα χιλιάδες νέοι - βοηθημένοι από το καινούργιο γενικό πλαίσιο που προσφέρει το (νεο) κράτος - στήνουν επιχειρήσεις και χτυπάνε στα ίσα τις διεθνείς αγορές. Φέρνοντας ευημερία στην χώρα. Πέρα από την υλική ευημερία: φέρνουν αισιοδοξία γιά το μέλλον, την χαρά της Δημιουργίας.

Νανοτεχνολογία, Βιολογία, προηγμένα υλικά, εξειδικευμένα τρόφιμα, λογισμικό, βιομηχανικός σχεδιασμός, τεχνολογία ΑΠΕ, οικοτουρισμός είναι λίγοι μόνο από τους τομείς που η χώρα κατέχει διεθνείς πρωτιές, είτε είναι πολύ κοντά στους πρώτους παγκόσμια.

Στο Αιγαίο και σε όλες τις ελληνικές Θάλασσες απαγορεύτηκε μετά τον πόλεμο εντελώς το ψάρεμα. Μιά απαγόρευση που κράτησε και η Τουρκία. Αντί γιά ψάρεμα έχουν αναπτυχθεί υδροπονικές καλλιέργειες, που φέρνουν πολλαπλάσιο εισόδημα από τα - υπεραλιευμένα έτσι κι αλλιώς - νερά.
Με ελληνικές πατέντες φτιάχνονται σήμερα πιό γρήγορα και πιο οικονομικά πλοία. Τα ελληνικά ναυπηγεία δεν προλαβαίνουν τις παραγγελίες.
Στην στεριά απαγορεύτηκε εντελώς το κυνήγι. Πρώτον γιατί ενοχλεί τον οικοτουρισμό που φέρνει πολύτιμο συνάλλαγμα. Δεύτερον γιατί η θέα και μόνο κάποιου με όπλο απέναντι σε ένα ανυπεράσπιστο πλάσμα φέρνει αναγούλα σε κάθε υγιή άνθρωπο.


* * * * * * * *
4. Συνάντηση

- Πως με βρίσκεις με αυτό το φόρεμα; 
- Αφού το ξέρεις, ότι εκείνο που μετράει γιά μένα είναι το περιεχόμενο, όχι το περιτύλιγμα. Και το περιεχόμενο με μαγεύει εδώ και τόσα χρόνια.
- Ναι αλλά δεν σου αρέσω με αυτό το φορεματάκι;
- Χωρίς το φορεματάκι θα μου άρεσες περισσότερο
- Γέρο σάτυρε, πότε θα μου πεις την αληθινή γνώμη σου;
- Μόλις τώρα στην είπα. Είναι η ίδια από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε.

Το δωμάτιο τους ήταν σ' εκείνο το ξενοδοχείο στο Καβούρι, που τους είχε αρέσει από τις πρώτες τους μέρες μαζί. Με τις φασαρίες του πολέμου είχε μισογκρεμιστεί, αλλά τώρα το είχαν ανακαινίσει - στυλάτο και άνετο όπως πριν. Το μπαλκόνι τους έβλεπε την θάλασσα.

Η Μελένια βγήκε λίγο στο μπαλκόνι γιά να μυρίσει τα πεύκα. Αν και Αύγουστος είχε τυλιχτεί με την σάρπα της. Ο Τζακ - με κοντομάνικο τι σερτ φυσικά - και λινό παντελόνι ήρθε πίσω της, έπλεξε τα χέρια του γύρω από την μέση της και της έδωσε ένα φιλί στον σβέρκο.

- Είσαι έτοιμη γλυκό μου κορίτσι;
- Ναι
- Ας μην αφήνουμε λοιπόν τον φίλο μας να περιμένει
- Χαίρομαι που θα τον συναντήσουμε
- Κι εγώ

Βγήκαν από το δωμάτιο και κατευθύνθηκαν προς το ασανσέρ. Περιμένοντας, της έδωσε ένα ακόμα φιλί.

Στο λόμπυ του ξενοδοχείου τους περίμενε ο Τζων. Ο και εστέτ επονομαζόμενος. Η βραδιά ξεκινούσε υπέροχα.

  © Blogger template 'Solitude' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP