I love Trump

Τα περί αγάπης στον τίτλο είναι υπερβολικά βέβαια. Αλλά μέχρι στιγμής ο Τραμπ περισσότερο έχει ωφελήσει εμένα και την χώρα μου (την Ε.Ε.) παρά έχει βλάψει. Άρα - εντελώς συμφεροντολογικά - τον γουστάρω.

Μια πρόχειρη λίστα.

 

1.  Διαφθορά. Το μακράν μεγαλύτερο όφελος είναι ότι επί τέλους ξύπνησαν οι ευρωπαϊκές πολιτικές ηγεσίες από τον βαθύ λήθαργο. Που δεν είναι λήθαργος αλλά διαφθορά. Είδαν τι παθαίνουν από τον Τραμπ οι καρα-διεφθαρμένοι ομόσταυλοι τους στις ΗΠΑ και κατάλαβαν ότι θα πάθουν τα ίδια προσεχώς από κάποιον ευρωπαίο μιμητή του Τραμπ. 

 

Άρχισαν λοιπόν να εφαρμόζουν πολιτικές που είναι λίιιιιιιιγο περισσότερο υπέρ των πολιτών της Ε.Ε. και όχι των εταιρειών.

Υπάρχει βέβαια πολύς δρόμος ακόμα, αλλά η αρχή έγινε.

 

Οι ομόσταυλοι των ΗΠΑ θα βαρέσουν οριστικά διάλυση, το αργότερο το φθινόπωρο του 2026, όταν δεν θα βρίσκουν ούτε την ψήφο τους στις κάλπες. Οι ευρωπαίοι βλέπουν και μαθαίνουν - ελπίζω έγκαιρα.

 

1α. Ανεξάρτητη πολιτική:  Μέχρι τώρα, η πολιτική (ο Ποσειδώνας να την κάνει) της Ε.Ε. ήταν το βλέποντας και κάνοντας. Η Ε.Ε. είναι πνιγμένη στον υποχρεωτικό βραχνά της ομοφωνίας 27 κρατών.
Σε όλα τα άλλα κράτη του κόσμου υπάρχει μια κυβέρνηση - καλή ή κακή - που αποφασίζει και εφαρμόζει. 

Στην Ε.Ε. αρκεί ένας μουρλός ή ένας πληρωμένος για να μπλοκάρει τα πάντα. Όταν τα πάντα είναι μπλοκαρισμένα, το πιο απλό είναι να μην κάνεις τίποτα.

 

Αυτό όμως οδηγεί όλη την Ε.Ε. στο να περιμένει μοιρολατρικά τις εξελίξεις και να τρέχει ξοπίσω τους. Δεκαετίες τώρα.

 

Με τον Τραμπ αυτό άλλαξε/αλλάζει άρδην. Η Ε.Ε. βλέπει επί τέλους ότι θα καταστραφεί αν συνεχίσει έτσι.  Και έχει ξεκινήσει δυναμικά να φτιάχνει δική της πολιτική. ΠΡΙΝ από τα γεγονότα, όχι τρέχοντας πίσω από τα γεγονότα.

 

2. Brain drain. Όλες οι χώρες, σε όλες τις εποχές ζουν από τα μυαλά τους. Δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο και πιο ωφέλιμο για μια χώρα από συγκεντρωμένα μυαλά που έχουν τις κατάλληλες συνθήκες για να δημιουργήσουν.

 

Ο Τραμπ κυνηγάει όλους τους έξυπνους και όλους τους δημιουργικούς. Ιδίως αυτούς με μελαμψό δέρμα. Προσπαθεί να επιβάλλει ελέγχους στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου.

 

Αν ήμουν ευρωπαίος ηγέτης, θα διάλεγα μια αχανή έκταση κάπου στην Ε.Ε. και θα προσκαλούσα το Harvard να μετακομίσει. Θα του έδινα και την διπλάσια επιδότηση σε σχέση με αυτήν που του αρνήθηκε ο Τραμπ. 

 

Η Ε.Ε. χώνει αγροτικές επιδοτήσεις 450 δις κάθε χρόνο στους διάφορους οπεκεπεδες, στους κλέφτες και στα λαμόγια.  Το να δώσει 25 δις σε ένα Harvard θα ήταν η καλύτερη επένδυση.

 

Το Harvard έχει ήδη στο ταμείο του 55 δις, δηλαδή όσο το ΑΕΠ της Ελλάδας. Θα ήταν σαν να έμπαινε άλλο ένα κράτος μέλος στην Ε.Ε.

Αλλά το ζουμί δεν είναι στο πόσα έχει στο ταμείο, αλλά στο πόσα _καινούργια_ μπορεί να φτιάξει, έχοντας στους κόλπους του τα καλύτερα μυαλά του πλανήτη.

 

Είτε με το  Harvard είτε χωρίς: Με τον Τραμπ οι ΗΠΑ θα έχουν σε λίγο όλα τα IQ κάτω του 70 και η Ε.Ε. θα έχει όλα τα IQ άνω του 130.

Μέσα σε ελάχιστο χρόνο, η Ε.Ε. θα έχει κυριαρχήσει παντού.

 

3. Οικονομία.  Ο Τραμπ δήλωσε ότι θα βάλει δασμούς. Μετά δήλωσε ότι δεν θα βάλει. Μετά δήλωσε ότι θα βάλει. Τελικά - τουλάχιστον μέχρι σήμερα - δεν έχει βάλει. Ή έχει βάλει κάτι ψίχουλα. Το ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν γονατίσει από τις μαλακίες του οφείλεται στο ότι όσα λέει δεν τα εφαρμόζει.

Όλο αυτό το τζέρτζελο είχε σαν αποτέλεσμα ότι η Ε.Ε. συνειδητοποίησε την οικονομική εξάρτηση της από ένα σούργελο. Και αποφάσισε να την μειώσει  όσο γίνεται πιο γρήγορα.

 

Αυτό δεν είναι απλά ένα οικονομικό μέτρο. Είναι κυρίως κοινωνικό.  Η παγκοσμιοποίηση, η μαζική παραγωγή, η μεταφορά της παραγωγής στην Ασία, η εξαθλίωση και των ασιατών και των ευρωπαίων έγιναν για να ωφεληθούν οι εταιρικοί κολοσσοί.

Που πληρώνουν τις καραδιεφθαρμένες σάπιες ηγεσίες των κομμάτων.

Ότι έχει εξαθλιώσει τον απλό κόσμο εδώ και 30 χρόνια έρχεται  κυρίως από το κόμμα των Δημοκρατικών των ΗΠΑ.  Αυτό αλλάζει επί τέλους, χάρη στον πορτοκαλί πανύβλακα.

 

Η στροφή προς λιγότερη εξάρτηση, προς την τοπική οικονομία, προς αυτονομία, δεν σημαίνει μόνο οικονομικά μέτρα. Σημαίνει ότι  επί τέλους δεν τα χώνεις στις μεγαλοεταιρείες που σε μιζώνουν αλλά εφαρμόζεις πολιτικές υπερ των απλών ανθρώπων. 

Οι Ευρωπαίοι το κατάλαβαν ήδη, οι αμερικάνοι ακόμα ελπίζουν στις εκλογές του 2026. Δεν με ενδιαφέρουν οι αμερικάνοι, τους αφήνω στην κοσμάρα τους και στην διαφθορά τους.

Όλη αυτή η στροφή προς την απεξάρτηση και την αυτονομία δεν θα είχε ξεκινήσει ούτε στο όνειρο μας, αν δεν έβγαινε αυτό το σούργελο να τσιρίζει βλακείες περί δασμών και τοπικής παραγωγής. 

 

4. Παγκόσμια πολιτική. Είχα βαρεθεί να βλέπω τα πιο φτωχά κράτη να ζητάνε να μπουν στην Ε.Ε. Την οποία Ε.Ε. την έβλεπαν σαν αγελάδα για άρμεγμα. 

Είχα βαρεθεί να βλέπω την διαφθορά να αυξάνεται και τα λεφτά της Ε.Ε. να σκορπίζονται στον βρόντο - αφού τα φτωχά κράτη είναι παραδοσιακά και τα πιο διεφθαρμένα.

 

Εξ αιτίας του Τραμπ θέλουν ξαφνικά η Ελβετία και η Νορβηγία - δύο από τα πιο πλούσια κράτη του πλανήτη - να μπουν στην Ε.Ε. 

Ακόμα και η Αγγλία θέλει να ανατρέψει το Μπρεξιτ και να ξαναγίνει μέλος της Ε.Ε. 

 

Επί τέλους, είχα κουραστεί να πληρώνω. Μακάρι να μπορούσαν να μπουν σήμερα κιόλας. Αν και ξέρω ότι οι γραφειοκρατικές διαδικασίες θα πάρουν χρόνια.

5. Ενοποίηση της Ε.Ε. Κάτι που θα έπρεπε να είχε γίνει από την ίδρυση της. Υπάρχει στα χαρτιά, δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Η Ε.Ε. είναι ένα κατακερματισμένο ανατολίτικο παζάρι. Γεμάτη αλισβερίσια και αλλαξοκωλιές. Αδιαφανής. Το κάθε κράτος τον χαβά του με τα μικροσυμφέροντα του και τα κεκτημένα του.

 

Με τον Τραμπ κατάλαβε η Ε.Ε. ότι είτε θα γίνει πραγματική Ένωση Κρατών είτε θα διαλυθεί - και μετά θα την φάνε λάχανο. Ήδη μιλάνε για ευρωπαϊκό στρατό, για κοινό χρέος (βλ. μνημόνια και ελληνική χρεωκοπία), και κοινές φορολογικές πολιτικές. Ελπίζω να ζήσω μέχρι να δω αυτό το Ένα Κράτος στην πράξη. Αν συμβεί, θα το χρωστάμε στον ηλίθιο Τραμπ.

 

* * * 

* * *

Ένα υστερόγραφο περί Μελάνια.

Υπάρχουν άνθρωποι που την λένε πουτάνα. Η δική μου άποψη είναι ότι η Μελάνια είναι τίμια και 100% εντάξει. Ούτε κατά διάνοια αυτό που της καταλογίζουν.

 

Αν η Μελάνια ήταν πουτάνα, τότε θα ήταν πουτάνες και τα 8/10 των γυναικών του πλανήτη που παντρεύτηκαν κάποιον πλουσιότερο.

 

Η Μελάνια παντρεύτηκε τον λεγάμενο όταν ακόμα ήταν απλά ένας πλούσιος κληρονόμος, αποτυχημένος μάλιστα. 

Είχε λεφτά, είχε και την αμερικάνικη υπηκοότητα. Άρα εξασφάλιζε στην Μελάνια και την οικογένεια της τον δρόμο για να ξεφύγουν από την μιζέρια ενός βαλκανικού υπανάπτυκτου κράτους. ( * )

 

Του έμεινε πιστή όλα αυτά τα σχεδόν 27 χρόνια, πολλά περισσότερα από έναν τυπικό γάμο. Ενώ θα μπορούσε από το 2004  - όταν ακόμα δεν υπήρχαν τα προεδριλίκια - να τον είχε στείλει στην φυλακή  λόγω παιδεραστίας και βιασμού και να του τα είχε πάρει όλα. 

 

Η Τζάκυ που είχε πηδηχτεί με όποιον είχε χοντρό πορτοφόλι στην εποχή της, τι ήταν; Άλλα μέτρα και άλλα σταθμά, επειδή η Τζάκυ ήταν "δική μας";

 

Υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες που ψάχνουν να παντρευτούν κάποιον πλουσιότερο από τις ίδιες.  Δεν έχω να πω απολύτως τίποτα αρνητικό γι' αυτές τις γυναίκες - και πολύ λιγότερο για την Μελάνια.

 

( * ) Στους 13 μήνες που έζησα στις ΗΠΑ είχα το 1/10.000 των χρημάτων του Τραμπ. Όσα είχα, τα επιδείκνυα κατά 1/100  σε σχέση με αυτόν. 

Αν και ήμουν "μηδενικό" από οικονομική σκοπιά, σε αυτό το διάστημα δέχτηκα 5 προτάσεις γάμου. Από ελκυστικότατες γυναίκες μάλιστα. Δεν ξέρω αν αποτελεί αμερικάνικη αποκλειστικότητα - και δεν με ενδιαφέρει. Στην Ευρώπη δεν μου έτυχε ούτε 1 φορά.

Όπως και να έχει, το θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό το να ψάχνεις έναν πλουσιότερο από σένα για παντρειά.

* * *

Υστερόγραφο στο υστερόγραφο: 

Ελπίζω το γραφείο της κυρίας Μελάνια να δει αυτήν την ανάρτηση. Πληροφορώ τον υπεύθυνο ότι το ΙΒΑΝ μου είναι DE72 3589 5931 8612 4721 00 :-)