Κάπου την έχουμε πατήσει κι οι δυό

Πρόλογος.
Ο τίτλος του σημερινού ποστ αποτελεί πάγια αντίληψη μου εδώ και πολύν καιρό. Πιστεύω δλδ ότι σαν ανθρωπότητα έχουμε πάρει εντελώς στραβό δρόμο. Δεν ξέρω (σε πολλά πράγματα) το γιατί. Ούτε διαθέτω λύσεις σε οτιδήποτε. Αλλά βλέπω πολλές αναντιστοιχίες γύρω μου, τις οποίες οι περισσότεροι συνάνθρωποι μου αρνούνται να δουν (κυρίως βαριούνται να δουν, αυτό είναι το πιο αποκαρδιωτικό).
Αναντιστοιχίες λοιπόν, που αποτελούν - στα δικά μου μάτια πάντα - την λύση γιά τα προβλήματα μας.

Αν ήθελα να δώσω φιλοσοφική χροιά στο γραφτό μου, θα ανέφερα τους αρχαίους έλληνες και την Αρμονία τους. Την Αρμονία που είχαν θεοποιήσει, που την δίδασκαν στα σχολεία και που θεωρούσαν σαν ιδανικό του κόσμου.
Αυτό που ονομάζω "αναντιστοιχίες" πιό πάνω είναι η αρχαιοελληνική δυσ-αρμονία, εκφρασμένη με απλά αριθμητικά στοιχεία.
Αναζητώ την εξάλειψη των (αριθμητικών) αναντιστοιχιών, αναζητώντας την Αρμονία στην ζωή μου. Αναζητώ δηλαδή το νόημα της ζωής, και απαιτώ κάτι παραπάνω από το γνωστό 42.
Μετά από τον πρόλογο στο προηγούμενο ποστ, αυτό είναι το πρώτο μιάς σειράς ποστ, που ασχολούμαι με αυτές τις - αριθμητικές πάντα - αναντιστοιχίες.

Γιά να μην το κάνω πολύ βαρύ, θα αναφέρω πρώτη πρώτη μιά γουστόζικη αναντιστοιχία. Είπαν κάποτε: "Αν τα λεφτά που έχουμε ξοδέψει στην εξερεύνηση του γυναικείου κώλου τα είχαμε ρίξει στο διαστημικό μας πρόγραμμα, τώρα θα λειτουργούσαν χαμπουργκεράδικα στο φεγγάρι".
Το να λειτουργούν χαμπουργκεράδικα στο φεγγάρι δεν είναι κάτι επιθυμητό, ούτε κάτι απαραίτητο. Αλλά η παραπάνω φρασούλα δείχνει το πόσο ασχολιόμαστε με βλακείες και το πόσο παραμελούμε την Επιστήμη.

Δεύτερο παράδειγμα. Γνωρίζουμε περισσότερα γιά την αθέατη πλευρά του φεγγαριού παρά γιά τους ωκεανούς της Γης.
Μπορεί κάποιος να σηκώσει αδιάφορα τους ώμους με αυτήν την αναντιστοιχία. Εδώ έχουμε κρίσεις και άνεργους, εκλογές. Την θεωρώ όμως πιό σημαντική από την κρίση και (πολύ) πιό σημαντική από τις εκλογές. Δεν έχουμε καταλάβει ότι ολόκληρη η ζωή μας οφείλεται στους ωκεανούς. Ότι αν τους καταστρέψουμε, απλά θα πεθάνουμε.
Τι να πω γιά τις εκλογές; Όταν διαβάζω προγράμματα κομμάτων γιά "ενίσχυση της αλιείας" (που νεοελληνικά μεταφράζεται σε προεκλογικές παροχές και ασυδοσία στους ψαράδες) αναρωτιέμαι αν αυτοί οι άνθρωποι έχουν ΔΕΙ έστω και μιά φορά το Αιγαίο.
Δηλαδή γιά να τα κονομήσουν μερικά λαμόγια, είμαστε έτοιμοι να καταστρέψουμε (κι άλλο) αυτό που μας κρατάει στην ζωή, αυτό που μας είναι τόσο απαραίτητο όσο το οξυγόνο.
Η φρασούλα γιά την αθέατη πλευρά του φεγγαριού δεν είναι τόσο αθώα όσο φαίνεται στην αρχή. Αν πράγματι ξέραμε γιά το Αιγαίο όσα ξέρουμε γιά το φεγγάρι, θα το παραδίναμε στους ψαράδες για "εκμετάλλευση";

Παρενθεσούλα: αν βγει κανένας κακομοίρης και προτείνει ιδιωτικοποίηση π.χ. της ΔΕΗ, θα βγουν οι αριστεροί (του κώλου) και θα τον σφάξουν. Το επιχείρημα που τσιρίζουν είναι ότι ένα δημόσιο αγαθό όπως η ενέργεια δεν μπορεί να αφήνεται σε χέρια ιδιωτών, που έχουν σαν σκοπό το κέρδος.
Όταν όμως το Αιγαίο παραδίνεται στους ψαράδες και τα δάση παραδίνονται στους κυνηγούς, οι αριστεροί (του κώλου) κάνουν την ιδιωτικοποίση γαργάρα.

Τελευταίο παράδειγμα (γιά σήμερα). Το σχέδιο Μάρσαλ. Ο Μάρσαλ πρότεινε στην Αμερική - σαν νικήτρια του πολέμου - να δώσει 13.5 δις δολλάρια σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες προκειμένου να επωφεληθούν τα αμερικάνικα συμφέροντα.
Τα τοτινά 13.5 δις του Μαρσαλ μεταφράζονται σε 75 δις ευρώ σε σημερινές τιμές. Το μεγαλύτερο μέρος τους πήγε στην Γερμανία. Αυτά τα 13.5 δις δολλάρια (είτε τα σημερινά 75 δις ευρώ) αποτελούσαν το 2% του ευρωπαικού ΑΕΠ.

Μιά ήπειρος που κείτεται σε ερείπια. Βομβαρδισμένη, σφαγμένη, αιματοκυλισμένη. Ιδίως η Γερμανία. Δεν είχαν δρόμους, δεν είχαν σχολεία, δεν είχαν ηλεκτρικό. Οι πόλεις τους ήταν γεμάτες από πέτρες, γιά να πάνε στην δουλειά τους έπρεπε πρώτα να παραμερίσουν τα κοτρώνια από το οδόστρωμα.
Το κυριώτερο: δεν είχαν ανθρώπους. Οι άντρες ήταν είτε νεκροί είτε ανάπηροι (εξαρτημένοι από βοήθεια άλλων). Την ανόρθωση της Γερμανίας δεν την έκαναν οι γερμανοί, την έκαναν οι γερμανίδες!
Γιά κάθε 100 ευρώ λοιπόν που παρήγαγαν αυτοί οι άνθρωποι, το σχέδιο Μάρσαλ τους χάριζε άλλα 2.
Όλα αυτά έγιναν επί 4 χρόνια (1948 - 1952). Μετά από τα τέσσερα χρόνια είχαμε το επονομαζόμενο γερμανικό θαύμα. Μιά χώρα κραταιά και ευημερούσα, με μηδενική ανεργία και με ένα από τα ψηλότερα βιοτικά επίπεδα της εποχής. Με τα 100 ευρώ που έβγαζαν μόνοι τους, συν 2 ευρώ δωράκι από τον κο Μάρσαλ, επί 4 χρόνια.

Οι συγκρίσεις είναι γιά να αυτοκτονείς από απελπισία. Η Ελλάδα εκταμίευσε (εκταμιεύω = φρέσκο, ζεστό χρήμα στην τσέπη) 90δις ευρώ μόνο από το μνημόνιο Ι. Εκταμίευσε άλλα 30 δις από τις ματσαράγγες του μνημόνιου ΙΙ (κουρέματα κ.α.).

Δηλαδή με τα 75 (σε σημερινές τιμές) δις του Μάρσαλ πήραμε μιά Ευρώπη κατεστραμμένη από τον πόλεμο και μέσα σε 4 χρόνια φτιάξαμε μιά ευημερούσα ήπειρο. Με τα 120 δις των μνημονίων πήραμε μια κουτσουλιά στον χάρτη που ευημερούσε ήδη (κινητά, μπέμπες, μεζονέτες, Μύκονος, τζιπούρες και αστακομακαρονάδες) και μέσα σε 2 χρόνια την βουλιάξαμε στα σκατά.

Ο Μάρσαλ δώρισε 2 ευρώ γιά κάθε 100 που παρήγαγε ο γερμανός. Τα μνημόνια δωρίζουν 177 ευρω ( ! ) για κάθε 100 που παράγει ο έλληνας.

Είμαι ο μόνος που βλέπει μιά τερατώδη αναντιστοιχία εδώ;

Εξηγήσεις υπάρχουν κάμποσες. Αλλά πριν εξηγήσουμε τι φταίει, πρέπει να συνηδητοποιήσουμε τι ακριβώς γίνεται. Πρέπει να κάνουμε μερικές συγκρίσεις και να δούμε μερικά απλά νουμεράκια.

Προλαβαίνω εδώ μία (δημοφιλή) εξήγηση. Πολλοί αριστεροσυνωμοσιολόγοι προτάσσουν σαν εξήγηση ότι τα λεφτά των μνημονίων δεν τα πήραμε εμείς αλλά οι ευρωπαϊκές τράπεζες.
Ακόμα και αν ισχύει αυτό, η τερατώδης αναντιστοιχία παραμένει - αυτή με ενδιαφέρει. Με 75 δις έσωσε ο Μάρσαλ μιά ερειπωμένη Ευρώπη και εμείς με 900 δις (τόσα έχει τυπώσει η ΕΚΤ) δεν μπορούμε να σώσουμε πέντε ευημερούσες κωλοτράπεζες;

Οι αριστεροσυνωμοσιολόγοι ενδιαφέρονται κυρίως να μετακινήσουν ευθύνες. Ότι αθωώνει τους έλληνες είναι καλό, ότι καταδικάζει τους κακούς ξένους είναι καλύτερο.
Εγώ δεν ενδιαφέρομαι να κατηγορήσω κανέναν ούτε να αθωώσω κανέναν. Επισημαίνω μιά αντίφαση. 75 δις σε μιά ήπειρο από την μία, 900 δις σε πέντε τράπεζες από την άλλη. Και με τέτοια διαφορά στο αποτέλεσμα. Πως γίνεται αυτό;

Οι αριστεροσυνωμοσιολογικές θεωρίες περί των ευρωπαίων που μας τα πήραν δεν μου αρέσουν και γιά έναν άλλο λόγο. Γεγονός είναι, ότι η χώρα μας είναι χρεωμένη γιά 300 δις. Προτιμώ να πιστεύω, ότι αυτά τα 300 δις τα έφαγε ο ελληνικός λαός, τα έβαλε στην τσέπη του. Δίκαια, άδικα δεν με νοιάζει, αρκεί που πιστεύω ότι τα πήραμε. Γιατί αν είμαστε χρεωμένοι με 300 δις ΧΩΡ'ΙΣ να τα έχουμε πάρει, τότε θα πρέπει να μας δώσουν το τιμητικό μετάλλιο του πιό μαλάκα λαού της Ιστορίας.

Πρόλογος

Επειδή ψιλο-βαρέθηκα να μιλάω γιά την Ελλάδα, ξεκινάω από σήμερα ένα άλλο τροπάρι. Όπως έλεγαν και οι παλιοί καλοί Monty Pythons "and now something completely different".

Δεν έχω αυτήν την στιγμή τον χρόνο να γράψω πολλά, γι' αυτό και ετούτο το ποστάκι θα είναι μικρό - κάτι σπάνιο γιά τα δικά μου δεδομένα ;-)

Τα επόμενα ποστ σκοπεύω να είναι τεράστια σεντόνια πάνω σε ένα θέμα που με απασχολεί εδώ και πολλά, πολλά χρόνια. Πρόκειται γιά το νόημα της ζωής φυσικά. Ναι, ξέρω. Η απάντηση είναι 42 ;-)
Αλλά χρειάζομαι την σειρά των ποστ-σεντονιών γιά να δείξω το πως φτάνουμε σ' αυτήν την απάντηση.

Ο πρόλογος σ' αυτήν την σειρά των ποστ είναι ένα απόφθεγμα του νομπελίστα βραζιλιάνου γιατρού Drauzio Varella.

"Στην σημερινή εποχή, τα χρήματα που ξοδεύονται γιά την αντρική στύση και τα σιλικονάτα βυζιά είναι πέντε φορές περισσότερα από τα χρήματα που ξοδεύονται γιά την καταπολέμηση του Alzheimer.

Από αυτό το γεγονός βγάζουμε το συμπέρασμα, ότι σε λίγα χρόνια οι κοινωνία μας θα αποτελείται από γριές με μεγάλα στητά βυζιά και γέρους με διαρκώς σηκωμένο πουλί.

Αλλά κανένας από αυτούς δεν θα μπορεί να θυμηθεί, σε τι χρησιμεύουν."

Υπέρβαση

Το πολυαγαπημένο μας μνημόνιο κλείνει οσονούπω τα 2 του χρονάκια. Αυτό με έκανε να αναρωτηθώ γιά τις αλλαγές που έφερε. Οχι τις επιφανειακές, αλλά τις βαθιές κοινωνικές αλλαγές. Ίσως είμαι απλοϊκός τεχνοκράτης, αλλά σκέφτομαι ότι κάτι τόσο δραστικό (με όλα τα συμπαρομαρτούντα, χρέη, περικοπές κλπ) πρέπει να φέρνει και βαθιές, δραστικές αλλαγές.
Διαπιστώνω - με μεγάλη απορία - ότι το μνημόνιο δεν άλλαξε σε τίποτα την κοινωνία μας. Όπου και να γυρίσω, βλέπω τις ίδιες δομές, τις ίδιες συνήθειες, τις ίδιες πρακτικές.

Ξεκαθάρισμα πρώτο. Δεν με ενδιαφέρει σ' αυτό το σημείωμα αν το μνημόνιο είναι καλό ή κακό. Το μνημόνιο είναι ένα κόλπο των γερμανών γιά να ωφελήσουν τις τράπεζες τους. Δεδομένο αυτό. Εξ' άλλου εδω δηλώνουν αντιμνημονιακοί έως και αυτοί που το ψήφισαν - γιατί να το υπερασπιστώ εγώ;
Δεν με νιάζει λοιπόν να κατακεραυνώσω το μνημόνιο. Απορώ μάλιστα με όσους γράφουν τεράστιους φιλιππικούς, παραβιάζοντας ανοιχτές πόρτες. Εκείνο που λέω είναι ότι κάτι τόσο δραστικό (στην δραστικότητα συμφωνούν υπερασπιστές και κατήγοροι) όπως το μνημόνιο θα έπρεπε να επιφέρει και μεγάλες αλλαγές. Που είναι αυτές;

Ξεκαθάρισμα δεύτερο. Προφανέστατα και βλέπω την ανεργία, τις απολύσεις, την ύφεση, το πετσόκομμα μισθών και συντάξεων κ.α.. Λυπάμαι πολύ μάλιστα βλέποντας τόσους ανθρώπους να υποφέρουν. Αλλά η φτωχοποίηση εκείνων των στρωμάτων της κοινωνίας που δεν μπορούν να αμυνθούν σε τι συνιστά αλλαγή; Από όσο θυμάμαι το εαυτό μου και από όσα έχω ακούσει από τον πατέρα μου, πάντοτε στις κρίσεις της οικονομίας την πλήρωναν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι.
Η ελληνική κοινωνία έχει σαν πάγια και διαχρονική τακτική να αντιμετωπίζει τις κρίσεις της φτωχοποιώντας τους πιό αδύναμους. Οι πιό καταφερτζήδες, οι ελισσόμενοι και οι διαπλεκόμενοι πάντα την γλύτωναν.
Ποιά είναι λοιπόν η αλλαγή που (θα έπρεπε να) φέρνει το μνημόνιο;

Θεωρητικό πείραμα. Έστω ότι μιά καλή νεράιδα μας χαρίζει όλα τα χρέη. Έστω ότι μας εξασφαλίζει και για το μέλλον - ώστε να μην ξαναχρειαστεί να δανειστούμε. Τι είναι αυτό που θα γίνει πρώτο - πρώτο;
Μα, διορισμοί στο δημόσιο φυσικά. Όλοι όσοι καταριούνται το μνημόνιο, όλοι όσοι υπόσχονται την "βελτίωση" του, οι αγανακτισμένοι, οι δεν-πληρώνω, οι συνδικαλιστές, οι απολυμένοι, με μιά λέξη ΟΛΟΙ επιθυμούν διακαώς την επιστροφή στο 2004.
Είναι αλλαγή αυτό; Υπάρχει κάποιος που (αν διέθετε τα λεφτά) ΔΕΝ θα ήθελε να γυρίσει στο 2004;
Ποιά είναι η αλλαγή που συντελέστηκε στην κοινωνία μας εξ αιτίας του μνημόνιου, όταν όλοι θέλουν να γυρίσουν στις συνθήκες του 2004, που δημιούργησαν το μνημόνιο; Αλλαγή ψάχνω και αλλαγή δεν βρίσκω.

Ακόμα ένα παραδειγματάκι. Οι ταξιτζήδες. Κρίνοντας από τον ντόρο που γίνεται, πρόκειται γιά τεράστιο θέμα. Εδώ και 10 χρόνια (τα 2 τελευταία με ισχυρές πιέσεις της τρόικας) προσπαθούν να απελευθερώσουν το επάγγελμα. Υπουργοί καθαιρούνται μόνο και μόνο επειδή απέτυχαν με τους ταξιτζήδες. Διαδηλώσεις, ξυλοδαρμοί, σπασίματα, απεργίες, πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες. Γιατί γίνονται όλα αυτά;

Αντικειμενικά, οι ταξιτζήδες θα έπρεπε να είναι ένα μη-θέμα, ανύπαρκτο. Επίσημα, (επίσημα τονίζω) τίποτα δεν θα αλλάξει με την απελευθέρωση του επαγγέλματος. Οι καταναλωτές θα πληρώνουν το ίδιο κόμιστρο - και θα έχουν την ίδια άθλια εξυπηρέτηση - τόσο με ανοιχτό όσο και με κλειστό το επάγγελμα του ταξιτζή. Οι εργαζόμενοι επίσης δεν θα αλλάξουν. Όσοι δουλεόυν ταξιτζήδες σήμερα, οι ίδιοι θα δουλεύουν και αύριο. Ούτε γιά το κράτος θα αλλάξει τίποτα. Οκ, υπάρχει ένα θεματάκι με την φοροδιαφυγή, αλλά γιατί θα αλλάξει η φοροδιαφυγή αν ανοίξει το επάγγελμα;
Υπάρχει τέλος μιά πιθανότητα από τον χώρο της επιστημονικής φαντασίας, ότι αν ανοίξει το επάγγελμα του ταξιτζή θα έρθουν ξένες εταιρείες. Αυτό είναι αφελές, εδώ οι εταιρείες κλείνουν και φεύγουν, ποιός θα θελήσει να έρθει;

Αφού λοιπόν ούτε το κράτος θα διαπιστώσει κάποια αλλαγή, ούτε οι καταναλωτές ούτε οι εραγαζόμενοι στον τομέα, γιατί γίνεται αυτό το τζέρτζελο; Γιατί ανεβοκατεβαίνουν υπουργοί εξ αιτίας των ταξιτζήδων;
Η απάντηση βρίσκεται στο ανεπίσημο σκέλος του θέματος. Όλοι οι σημερινοί ταξιτζήδες έχουν σκάσει κάτι ανάμεσα σε 80.000 και 450.000 ευρώ ΜΑΥΡΟ χρήμα (που σημαίνει ΜΕΤΡΗΤΑ και ΣΚΑΣΤΆ. Οι τράπεζες δεν σε δανείζουν γιά μαύρο χρήμα, τουλάχιστον όχι επίσημα). Αυτά τα χιλιάρικα θα εξαφανιστούν, αν ανοίξει το επάγγελμα και ο καθένας μπορεί να βγάλει άδεια με 1000 - 1500 ευρώ.

Εχουμε και λέμε. 45.000 άδειες ταξί επί 200.000 ευρώ μέσο όρο μας κάνει μόοοοοοοοοολις εννέα δισεκατομμυριάκια. Γιά σύγκριση: το έλειμμα της Ελλάδας είναι 18 δις χωρις τους τόκους και 25-26 με τους τόκους.
Το ξαναλέω ακόμα μιά φορά γιά να το εμπεδώσουν όλοι οι άνεργοι, όλοι εκείνοι που έχασαν το εισόδημα τους λόγω του επάρατου μνημόνιου: Με τα ΜΑΥΡΑ λεφτά των ταξιτζήδων μπορούμε να ξοφλήσουμε το μισό ελληνικό έλειμμα. Το άλλο μισό μπορούμε να το ξοφλήσουμε με τα μαύρα λεφτά των εργολάβων.
Με τα μαύρα λεφτά των δικηγόρων, των γιατρών, των μεγαλοαγροτών, των υδραυλικών και των (πάσης φύσεως) μεσαζόντων, μπορούμε ανετότατα όχι μόνο να ξεπληρώσουμε τα χρέη μας, αλλά να φορέσουμε κι ένα μνημόνιο στους γερμανούς γιά να μάθουν να φέρονται.

Γράφω έδω κάτι νέο και συνταρακτικό; Ξεσκεπάζει αυτό το ποστάκι κάποια φοβερή και άγνωστη συνωμοσία; Οχι φυσικά. Αυτά που λέω τα ξέρουν μέχρι και οι πέτρες, δεκαετίες τώρα.
Οι φράσεις μου δείχνουν απλά, το πόσο ΔΕΝ άλλαξε η κοινωνία μας με το μνημόνιο. Αυτό είναι το θέμα μου.

Όταν έρχεται μιά ξένη δύναμη και σου επιβάλλει το μνημόνιο γιά δικό της συμφέρον, έχεις δύο επιλογές. Είτε αλλάζεις σαν κοινωνία, αντιδρώντας στην βιαιότητα που επιβάλλει το μνημόνιο. Είτε διατηρείς τα πάντα ως έχουν, αναθέτοντας τα βάρη του μνημόνιου στους πιό αδύναμους, σε όσους δεν έχουν την "καπατσοσύνη" να αμυνθούν. Η ελληνική κοινωνία επέλεξε σαφώς τον δεύτερο δρόμο.

Οταν σαν κοινωνία υπερασπίζεσαι με λύσσα τα (γνωστότατα) μαύρα λεφτά των ταξιτζήδων, εργολάβων και λοιπών μεσαζόντων, γιατί μετά σου φταίει το μνημόνιο και η Μέρκελ;

* * * *
Είδηση της 27.03.2012 !!!! (όχι, δεν κάνω λάθος στην ημερομηνία). Έρανο θα κάνουν τουλάχιστον 100.000 οπαδοί του παναθηναϊκου γιά να βοηθήσουν την ομάδα τους. Γιά κάθε ηρωϊκό συνταξιούχο που αυτοκτονεί με θεαματικό τρόπο στο Σύνταγμα υπάρχουν 100.000 νεαντερντάλ που πληρώνουν γιά την ομάδα τους. Δηλαδή πληρώνουν μιά φούχτα εκατομμυριούχων μαυρολεφτάδων, που διαγκωνίζονται στο ποιός θα βγάλει ακόμα περισσότερο μάυρο χρήμα από το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ.

Αλλαγές που έφερε το μνημόνιο; Όχι, εγώ τουλάχιστον δεν βλέπω καμμία. Απολύτως καμμία.

* * * *
Όλοι μιλάνε γιά εκλογές αυτές τις μέρες. Είναι γελοίο, ακόμα οι μαριονέτες δεν ξέρουν αν και πότε θα τις προκυρήξουν. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πολλά κόμματα. Αν πιστέψω τις δημοσκοπήσεις, το 30% του εκλογικού σώματος πιστεύει ότι τα δύο κόμματα που μας κυβερνούν μέχρι τώρα, πρέπει να συνεχίσουν.
Κοινωνικές αλλαγές εξ' αιτίας του μνημόνιου; Ποιές ακριβως; Με το 30% να ψηφίζει την διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης; Δηλαδή πόσο ακόμα πρέπει να ξεσκιστεί η χώρα γιά να αποφασίσουμε ότι κάτι πρέπει να αλλάξει;

Παρενθεσούλα. Εδώ πολλοί θα αναμασήσουν ένα κλισεδάκι, ότι δήθεν ο ελληνικός λαός έχει μνήμη χρυσόψαρου κ.α. Διαφωνώ. Ο ελληνικός λαός έχει καταπληκτική και ζωντανότατη ιστορική μνήμη. Ο ελληνικός λαός δεν έχει ξεχάσει ούτε το Πολυτεχνείο (40 χρόνια πριν) ούτε τις εξορίες των αριστερών, ούτε την Αντίσταση στους ναζί.
Αν λοιπόν το 30% - 35% του ελληνικού εκλογικού σώματος ψηφίζει νδσοκ, αυτό ΔΕΝ οφείλεται σε κάποια δήθεν μνήμη χρυσόψαρου. Οφείλεται σε ΣΥΝΕΙΔΗΤΉ επιλογή, σε πολιτική βούληση ενός τεράστιου κομματιού της ελληνικής κοινωνίας, στο να μην αλλάξει τίποτα.
Ο λαός βλέπει ότι τον Μαρτη του 2012 (έλεος ρε κερατάδες) γίνονται προσλήψεις ημετέρων από το παράθυρο. Τσακώνονται μάλιστα στην βουλή, αν τις προσλήψεις τις έκανε το πασοκ ή η νδ.
Ο λαός σκέφτεται πολύ λογικά ότι αν γίνονται 200 προσλήψεις τον Μάρτη του 2012 με την κρίση, θα γίνουν 200.000 προσλήψεις μετά την κρίση (η οποία αναμένεται μεθάυριο στις 14:35 μ.μ. ). Και φυσικότατα ψηφίζει εκείνους που μπορούν αποδεδειγμένα να κάνουν αυτές τις προσλήψεις.

Αλλαγές που έφερε το μνημόνιο στην ελληνική κοινωνία; Που; Ποιές; Ποιός ήρθε;

Αλλά και τα άλλα κόμματα ποιές κοινωνικές ομάδες αντιπροσωπεύουν; Αν το μνημόνιο είχε φέρει έστω και την παραμικρή κοινωνική αλλαγή, αυτή η αλλαγή θα είχε εκφραστεί σε κάποιον πολιτικό χώρο. Ποιός είναι αυτός;
Τα παλιά κόμματα (κκε, συριζα κλπ) δεν δημιουργήθηκαν από το μνημόνιο, άρα δεν αποτελούν αλλαγή. Τα καινούργια υπάρχουν μόνο και μόνο εξ' αιτίας μιάς αντιμνημονιακής ρητορείας. Ακόμα και αν η αντιμνημονιακή ρητορεία ήταν σωστή (που εν πολλοίς δεν είναι), ποιές νέες κοινωνικές ομάδες εκφράζουν τα καινούργια κόμματα; Τους δενπληρώνω;

* * * *
Όλοι οι μπόμπιρες που γεννήθηκαν στην Ελλάδα από το 1960 και μετά είχαν σαν πρώτη τους λεξούλα το "μαμά", σαν δεύτερη λεξούλα το "μπαμπά" και σαν τρίτη λεξούλα το ρουσφέτι, το λάδωμα, το φακελάκι και την γραφειοκρατία.

Θέλω να πω, ότι δεν χρειάζεται καμμιά μεγάλη σοφία γιά να καταλάβεις το τι φταίει γιά τα χάλια της Ελλάδας. Όλοι ανεξαιρέτως ξέρουν τις αιτίες εδώ και χρόνια. Ανύπαρκτη δικαιοσύνη, διεφθαρμένο και υπερδιογκωμένο δημόσιο, γραφειοκρατία, ασυδοσία, κλπ. κλπ. κλπ. όλα αυτά δεν είναι καινούργιες διαπιστώσεις. Δεν περιμέναμε το μνημόνιο γιά να καταλάβουμε ότι έχουμε γραφειοκρατία και διαφθορά στην Ελλάδα.

Μιά λογική αντίδραση θα ήταν να πάρουμε το μνημόνιο σαν αφορμή γιά να αλλάξουμε αυτά που δεν μας αρέσουν στην κοινωνία μας. Οκ, το μνημόνιο εξυπηρετεί τα συμφέροντα των τραπεζιτών. Άσχετα από αυτό, το μνημόνιο θα μπορούσε να γίνει το έναυσμα γιά κοινωνικές αλλαγές που εμείς οι ίδιοι θεωρούμε ( ; ) σαν αναγκαίες εδώ και δεκαετίες.

Το μνημόνιο μας δίνει ένα καλό πάτημα ώστε να φτιάξουμε Δικαιοσύνη, δίκαιη φορολόγηση κ.α.
Αλλά καταπως φαίνεται, σαν κοινωνία προτιμάμε να ζούμε με τα μαύρα λεφτά των ταξιτζήδων, των εργολάβων, των εστιατόρων, των μεσαζόντων και των ιδιοκτητών αθλητικών ομάδων. Ε, αν εμείς θέλουμε να ζούμε όπως ζούσαμε μέχρι σήμερα, δεν μας φταίει το μνημόνιο. Ούτε οι κακοί ξένοι που μας το επιβάλλουν.

Μαγκιά μας να θέλουμε να μην αλλάξει τίποτα στην ρεμούλα και την ασυδοσία.
Μαγκιά τους να μας φοράνε το αγγούρι.

Να δούμε ποιός θα αποδειχτεί ο πιό μάγκας στο τέλος.

* * * *
Υ.Γ. Επειδή πολύ συχνά (και εντελώς άδικα) μου κολλάνε την ταμπέλα του μισέλληνα, εκείνου που θέλει να κατηγορήσει την χώρα και τους ανθρώπους της, διευκρινίζω γιά άλλη μιά φορά:
Σ' αυτό το ποστ δεν εξετάζω αν οι έλληνες είναι καλοί οι κακοί άνθρωποι. Ούτε αν είναι έξυπνοι ή χαζοί.
Εξετάζω αν το μνημόνιο (κάτι που όλοι ομολογούν ότι είναι δραστική επέμβαση γιά την χώρα) έφερε αλλαγές στην κοινωνία. Διαπιστώνω ότι δεν έφερε.

Αλλαγή ΔΕΝ είναι να καταναλώνω 100 προ μνημονίου και 30 μετά το μνημόνιο.

Αλλαγή είναι να ξέρω ότι μερικές κοινωνικές / επαγγελματικές ομάδες βγάζουν μαύρα λεφτά και να τους εμποδίζω.
Αλλαγή είναι να ξέρω ότι έχω χάλια δημόσια διοίκηση, δικαιοσύνη, παιδεία, υγεία, κυκλοφοριακό, φορολογικό κ.α. και να τα διορθώνω. Εκ βάθρων αν χρειαστεί.

Αλλαγή είναι να επωμίζονται τα βάρη της κρίσης οι πιό δυνατοί, όχι οι πιό αδύναμοι. Στην ελληνική κοινωνία πάντα την πλήρωναν οι πιό αδύναμοι. Τα (αδέσποτα) ζώα, οι μετανάστες, οι ηλικιωμένοι και οι ανάπηροι. Αν κάποτε υπάρξει στην Ελλάδα ένα σοβαρό ζωοφιλικό κίνημα, στοιχειώδης σεβασμός στα δικαιώματα των Αδύναμων, τότε ίσως καταφέρουμε να καταπολεμήσουμε τα αίτια που μας έφεραν εδώ.

Το λαμόγιο που τρώει τα λεφτά του δημοσίου θεωρεί τον εαυτό του ισχυρό και όλους τους υπόλοιπους αδύναμους. Ο γιατρός που ζητάει φακελάκι είναι ο ισχυρός και ο ασθενής είναι ο αδύναμος. Ο φασίστας που κυνηγάει μαυριδερούς θεωρείται ισχυρός. Το κωλοπαίδι, ο λοβοτομημένος ελληνάρας, το φασιστόμουτρo, το καθίκι που παρκάρει την κωλομηχανή του πάνω στο πεζοδρόμιο (αναγκάζοντας ηλικιωμένους και ανάπηρους να κατέβουν στην άσφαλτο είτε να κλειστούν σπίτι τους) θεωρείται ισχυρός. Το ανεγκέφαλο τέρας που βασανίζει και δολοφονεί ζώα θεωρείται ισχυρός.

Ε, αν η ελληνική κοινωνία μάθει κάποτε να τιμωρεί τους "ισχυρούς" και να προστατεύει τους αδύναμους, αν κάνει αυτήν την Υπέρβαση, τότε θα λυθούν και όλα τα προβλήματα που πηγάζουν από το μνημόνιο, και ότι άλλο μας έφερε ως εδώ.