Selfie μετά Ποιήματος

Το άνωθεν selfie είναι αφιερωμένο:

• Στο ελληνικό κράτος, στην γενικότητα του
• Στους θεσμούς του και σε όσους τους (εξ)υπηρετούν
• Σε όσους κατέχουν αξιώματα στον κρατικό μηχανισμό
• Στους διορισμένους, στους αποσπασμένους και στους "συμβούλους"
• Σε όσους ζουν από κρατικό χρήμα, ονομάζοντας τον εαυτό τους "ιδιωτικό τομέα"
• Στους καταπατητές, στους εμπρηστές, στα αυθαίρετα, στα πανωσηκώματα, στους ημιυπαίθριους. Στους κάθε είδους βρωμιστές της χώρας και της ψυχής όσων ασχολούνται με αυτήν την χώρα
• Στους κυνηγούς και στους ψαράδες. Με την ευχή να τους μπει το ντουφεκάκι τους και το παραγαδάκι τους στον κώλο. Θα έλεγα και κάτι για το τσουτσούνι τους, αλλά δεν διαθέτουν τέτοιο πράγμα
• Σε όσους θεωρούν τους εαυτούς τους περιούσιο λαό, απόγονους του μεγαλέξαντρου και του Περικλή
• Σε όσους ανέχονται όλα τα παραπάνω με την δικαιολογία ότι "ναι αλλά και η Siemens έδινε μίζες"
• Σε όσους ανέχονται όλα τα παραπάνω με την δικαιολογία ότι δεν πρέπει να κατηγορούμε την Ελλάδα, γιατί όποιος κατηγορεί την Ελλάδα την βλάπτει.

Το κάτωθεν Ποίημα είναι αφιερωμένο σε όλους όσους μπορούν να το καταλάβουν:

Γύριζε, μη σταθής ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη,
ο ψεύτης είδωλο είν’ εδώ , το προσκυνά η πλεμπάγια,
η Αλήθεια τόπο να σταθή μια σπιθαμή δε θάβρει.
Αλάργα. Μόρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια.

Από θαμπούς ντερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους
κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται.
Χαρά στους χασομέρηδες! Χαρά στους αρλεκίνους!
Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.

Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα,
ραγιάδες έχεις, μάννα γη, σκυφτούς για το χαράτσι,
κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα,
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.

Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι,
και Μαμμωνάδες βάρβαροι, και χαύνοι λεβαντίνοι.
λύκοι, ω κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι
κι οι χαροκόποι αδιάντροποι και πόρνη η Ρωμιοσύνη

Κωστής Παλαμάς, 1908

* * *
Υ.Γ. Εννοείται ότι αυτό είναι το τέλος αυτού του μπλογκ και της διαδικτυακής περσόνας που ονομάζεται jolly roger

Στατιστικές ευθύνες

Από μικρό παιδί αντιπαθούσα αυτήν την ηλίθια φράση με τους Παρθενώνες και τα βελανίδια - ακόμα κι αν δεν ήξερα το γιατί. Τώρα ξέρω. Την αντιπαθούσα γιατί ένιωθα από τότε ότι

όταν οι άλλοι προσεδάφιζαν δορυφόρους πάνω σε κομήτες, οι έλληνες έχτιζαν σουβλατζήδικα γύρω από έναν τάφο.

(παράφραση μιας ατάκας που διάβασα στον πιτσιρίκο)

Αμόρφωτοι τζομπαναραίοι που βλέπουν τα αρχαία μάρμαρα αποκλειστικά σαν ευκαιρία για κονόμα. Είτε λοβοτομημένα φασισταριά που προβάλλουν την αρχαιοπληξία τους σαν απόδειξη μιας ανύπαρκτης φυλετικής ανωτερότητας.

Οι κύριοι  James Evans και Christián Carman - δηλαδή δύο καθαρόαιμοι έλληνες όπως μαρτυρούν τα ονόματα τους - διδάσκουν στο πανεπιστήμιο του Puget Sound στην Tacoma. Η Tacoma, όπως όλοι ξέρουμε, είναι προάστιο της Αθήνας, ακριβώς δίπλα στα Πετράλωνα. Αυτοί οι δύο καλοί κύριοι λοιπόν δημοσίευσαν μελέτη γύρω από τον μηχανισμό των Αντικυθήρων. Την μελέτη αναδημοσιεύει το Spiegel, δηλαδή το ελληνικό περιοδικό μεγάλης κυκλοφορίας. 

Ούτε οι κύριοι Evans και Carman ούτε το κείμενο τους θα γίνουν ποτέ γνωστοί στο ελληνικό κοινό. Ας δεχτώ ότι αυτό συμβαίνει επειδή οι συγκεκριμένοι είναι παρακατιανοί επιστήμονες. Που είναι τότε οι υπέρτεροι έλληνες συνάδελφοι τους; Που είναι οι ελληνικοί τόμοι μελέτης γύρω από αυτό το μηχάνημα;

Γιατί οι έλληνες δείχνουν τόσον ενθουσιασμό για έναν τάφο και όχι για ένα τόσο καταπληκτικό μηχάνημα; 

Πρώτον η τεχνοφοβία. Ένας τάφος είναι η λατρεία του θανάτου. Για να αναλύσεις όμως ένα τεχνολογικό δημιούργημα χρειάζεσαι @@ που κανένας δεν διαθέτει στην Ελλάδα.

Δεύτερον η αμορφωσιά. Δεν μας ενδιαφέρει ο αρχαίος πολιτισμός, μας ενδιαφέρει η κονόμα. Γύρω από τον τάφο χτίζεις σουβλατζήδικα, γύρω από τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων όχι.

Δεν θα με ενοχλούσαν τα 4000 σουβλατζήδικα (τουλάχιστον θα με ενοχλούσαν λιγότερο), αν ταυτόχρονα είχαμε 4000 βιβλιοθήκες με ελληνική βιβλιογραφία γύρω από την αρχαία μας κληρονομιά. Αν με άλλα λόγια αποδεικνύαμε - μέσω της μελέτης, της ανάλυσης και της κουλτούρας μας - ότι εμείς είμαστε οι συνεχιστές του πολιτισμού που έχτισε τον τάφο.

* * * *

Ποτέ δεν πίστεψα στην συλλογική ευθύνη. Κανενός λαού. Δεν είναι δυνατόν να φταίνε συλλογικά όλοι οι έλληνες γιά την κατάντια της χώρας.

Αλλά ούτε στην ατομική ευθύνη πιστεύω. Δεν είναι δυνατόν ο κάθε τυχαίος και ταπεινός Καραμήτρος να φταίει για όλα αυτά. Στην τελική, αν μας εξετάσεις μεμονωμένα έναν προς έναν, όλοι ταπεινοί Καραμήτροι είμαστε. Ποιος από μας μπορεί να αλλάξει μόνος του τα κακώς κείμενα;

Ναι αλλά αν δεν υπάρχει ούτε συλλογική ευθύνη ούτε ατομική ευθύνη, τότε ποιος φταίει; Κάποιος πρέπει να φταίει για όσα βιώνουμε καθημερινά. Η κατάσταση της Ελλάδας δεν οφείλεται σε κάποια θεομηνία, σε σεισμό ή στην τυχαία πτώση ενός μετεωρίτη. Άνθρωποι φταίνε.

Εκτός αν πιστεύουμε ότι όλα είναι ρόδινα. Όλα είναι τέλεια, άρα δεν φταίει κανένας.

Εκτός αν πιστεύουμε ότι για όλα φταίει ο λατσοβαρδινογιαννομπομπολας. Όχι ότι συμπαθώ τα συγκεκριμένα λουλούδια, αλλά δεν έκαναν αυτοί 4000 αιτήσεις για σουβλατζήδικα.  Ούτε έχτισαν τα 1.500.000 αυθαίρετα της Αθήνας.

Γιατί ψάχνω τόσο απεγνωσμένα να βρω τους φταίχτες; Μήπως για να τους μαστιγώσω; Όχι φυσικά. Όπως έχω ξαναγράψει, το (αυτο)μαστίγωμα είναι μια καθαρά σεξουαλική πρακτική που δεν με αφορά. Ψάχνω τους φταίχτες για να τους αποφύγω. Μόνο αν ξέρω το ποιος φταίει (και το γιατί) θα αποφύγω στο μέλλον τα ίδια λάθη.

Αλλιώς θα είμαι καταδικασμένος ισόβια να βιώνω και να ξαναβιώνω τα σημερινά χάλια της πατρίδας μου.

* * * * 

Μια διέξοδο στην αναζήτηση μου δίνουν οι στατιστικές. Από την στιγμή που δεν φταίει κανένας συλλογικά και κανένας ατομικά, προσπαθώ με βάση τις στατιστικές να καταλάβω τι πηγαίνει στραβά σ' αυτήν την χώρα.

Ξέρω, οι στατιστικές είναι αναξιόπιστες, πολλοί μπορούν να τις πλαστογραφήσουν, τα στοιχεία τους είναι ελλιπή κλπ. κλπ. Αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι καλύτερο.

Π.χ. πριν μερικές βδομάδες σχολίαζα γύρω από την ελληνική νεολαία σε μια διαδικτυακή κουβέντα με τον αγαπητό Τζων Μποη. Απεχθάνομαι να είμαι ο γεροπαράξενος από το μαπετ σόου που σχολιάζει τους νέους. Αλλά τι άλλο μπορώ να κάνω;

Στην κουβέντα, κάτι είπα περί startup. Ο Τζων μου απάντησε ότι "δεν μπορούν όλοι οι νέοι να κάνουν μια startup". ΟΚ, συμφωνώ. Αλλά γιατί μπορούν να γίνουν όλοι μπάτσοι; Έχουμε ήδη αναλογικά περισσότερους μπάτσους από την Γερμανία. Έχουμε περισσότερους τραπεζιτικούς υπάλληλους (και αναλογικά και σε απόλυτα νούμερα) από την Ελβετία. Έχουμε περισσότερους μεσίτες. Περισσότερους άνεργους, περισσότερους "μάνατζερ", περισσότερους αεριτζήδες, περισσότερους εργολάβους. 

Σε οτιδήποτε είναι παρασιτικό και άχρηστο, έχουμε τους περισσότερους. Σε οτιδήποτε είναι παραγωγικό έχουμε είτε κανέναν είτε τους λιγότερους. Γιατί συμβαίνει αυτό; Τυχαίο είναι;

Γιατί είναι τόσο δύσκολο να φτιάξεις μια startup και τόσο εύκολο να γίνεις μπάτσος στην Ελλάδα;

Ναι, δεν φταίει κανένας ατομικά και κανένας συλλογικά. Αλλά η στατιστική είναι εκεί. Αμείλικτα νούμερα. Στοιχεία. Μια πραγματικότητα που θα έπρεπε να μας σοκάρει. Κάποιος πρέπει να φταίει τελικά γι' αυτήν την πραγματικότητα. Όσο δεν τον βρίσκουμε (τι να βρούμε; εδώ δεν θέλουμε ούτε να τον ψάξουμε καν) δεν πρόκειται να διορθωθεί τίποτα.

 

Στο κάτω κάτω, προτιμώ να ζω σε μια χώρα με 80.000 startups παρά με 80.000 μπάτσους (τόσους έχουμε). Ακόμα και αν όλες οι startups αποδειχτούν αποτυχημένες, πάλι πιο δημιουργικές από τους μπάτσους θα είναι.

Η κάθε στατιστική - ιδίως αυτές που αναδεικνύουν τα αρνητικά μας - θα έπρεπε να αναλύεται. Να συζητιέται από όλους μας. Με το ίδιο πάθος και τον ίδιο ενθουσιασμό που αναλύουμε τα ευρήματα σε έναν τάφο.

Ίσως αυτό θα ήταν μια κάποια λύση.

Κουλτούρα να φύγουμε

Δεν πρόλαβαν να στεγνώσουν τα πίξελ από την προηγούμενη ανάρτηση και διαβάζω στο Βήμα ότι 4000 αιτήσεις γιά σουβλατζήδικα έχουν κατατεθεί ήδη στον δήμο Αμφίπολης. Ακόμα δεν ξεφτυαρίσανε οι αρχαιολόγοι.

Έρχονται εδώ καλοί φίλοι και μου σχολιάζουν ότι "είναι θέμα αισθητικής να επιστρέψουν τα μάρμαρα του Παρθενώνα...".

Τι μου λέτε καλοί μου άνθρωποι; Γιά ποιά αισθητική μου μιλάτε; Γιά ποιόν λόγο να επιστρέψουν τα μάρμαρα; Γιά ποιόν λόγο να ξεθάψουμε την Αμφίπολη;

Να ξεθάψουμε την Αμφίπολη γιά να χτίσουμε 4000 σουβλατζήδηκα γύρω γύρω;

Κι αν έρθουν τα μάρμαρα του Παρθενώνα, πόσα σουβλατζήδικα θα χτίσουμε; 20.000 μήπως;

Σε λίγο η Ελλάδα θα έχει περισσότερα σουβλατζήδικα παρά κατοίκους.

Οχι ρε πούστη μου. Τόση τσίκνα δεν την αντέχει ούτε ο Μεγαλέξαντρος.

Χίλες φορές καλύτερο είναι να θαφτεί η Αμφίπολη 500 μέτρα κάτω από το χώμα.

Χίλιες φορές καλύτερα είναι να πάνε τα μάρμαρα του Παρθενώνα στο Λας Βέγκας. 

Να τα έχει και η Αλαμουνί (στον τόπο σου)  κοντά της, αφού της αρέσουν τόσο πολύ.

Οι αμερικάνοι θα τα βάψουν ροζουλί, θα τους φορέσουν κορδελίτσες, θα τα τυλίξουν με πολύχρωμα λαμπιόνια, θα βάλουν τα κανίς τους να κατουράνε τους κίονες, θα τα κάνουν καρακιτσαριό.

ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΧΤΙΣΟΥΝ 4000 ΣΟΥΒΛΑΤΖΗΔΙΚΑ ΓΥΡΩ ΤΟΥΣ.

Υ.Γ. Το τίτλο του ποστ τον βρίσκω πολύ ευρηματικό και τον έκλεψα από κάποιο άλλο μπλογκ. Αν θυμόμουν από ποιό μπλογκ, θα έβαζα λινκ.

Cui bono

Η κρίση μας επιδαψίλευσε τους κρισολόγους. Έστιν δε κρισολόγος ο άνθρωπος που  αναλύει τα αίτια της κρίσης και προτείνει λύσεις. Χιλιάδες οι (ανα)λύσεις που έχουν προταθεί.

Ένα κοινό λάθος των προτεινόμενων λύσεων είναι ότι αντιμετωπίζουν τον ελληνικό λαό σαν μιά συμπαγή και ομοιογενή μάζα. Αυτό είναι βλακεία ολκής (αν δεν είναι ηθελημένη εξαπάτηση). Καμμία λύση δεν μπορεί να ωφελεί όλους το ίδιο. Επειδή δεν είμαστε όλοι το ίδιο.

Ναι, ΟΚ, έστω ότι η προτεινόμενη λύση Χ είναι σωστή και θα μας φέρει λεφτά. Σε ποιόν όμως θα φέρει λεφτά; Στον άνεργο; Στον μετανάστη; Στον υπάλληλο των 400 ευρώ; Στο στέλεχος της ΜΚΟ με μισθό 9000 ευρώ; (τον μήνα πάντα) Στον ταβερνιάρη / ρουμτουλετά που δέρνει το σδοε άμα λάχει και πατήσει στο νησί γιά έλεγχο;
Δεν υπάρχει, ούτε μπορεί να υπάρξει λύση που να φέρνει λεφτά σε όλους ανεξεραίτως. Άρα σε κάθε προτεινόμενη λύση πρέπει πρώτα να διευκρινίζεται γιά ποιόν μιλάμε.

Να έρθουν τα ελγίνεια στην Ελλάδα; Χμμμμμ, ίσως. Ποιός θα ωφεληθεί όμως; Ο συνταξιούχος που πεθαίνει επειδή του έκοψαν τα φάρμακα; Ο αγρότης; Ο ταβερνιάρης της Μυκόνου;

Το ερώτημα δεν είναι ούτε αισθητικό, ούτε πολιτισμικό, ούτε διπλωματικό. Το μόνο που μετράει είναι το cui bono (μτφ. "ποιός ωφελείται" ).
Αν πρόκειται να ωφεληθεί ο φτωχός συνταξιούχος, απαιτώ να έρθουν τα ελγίνεια στην Ελλάδα εδώ και τώρα.
Αν πρόκειται να ωφεληθεί το φοροδιαφεύγον λαμόγιο με το γυφτ shop, απαιτώ να μείνουν στην Βρεττανία. Είτε να πάνε στην Τουρκία, στην Αλβανία, στην Κίνα, στο Ουζμπεκιστάν. Οπουδήποτε εκτός από την Ελλάδα.

Είναι σημαντικός ο τάφος στην Αμφίπολη; Χμμμμ, εξαρτάται από το πως θα χρησιμοποιηθεί. Αν χρησιμοποιηθεί σαν παγκόσμιο μνημείο πολιτισμού που ανήκει (όπως όλα τα μνημεία πολιτισμού) στην ανθρωπότητα, τότε τον θεωρώ σαν μιά σημαντικότατη ανακάλυψη και σαν ένα επιβλητικό, ωραίο αρχαίο μνημείο.
Αν χρησιμοποιηθεί γιά να στηρίξει τις εθνικιστικές μαλακίες των μακεδονο-πατέρων (όπως λέμε εργατοπατέρων και φοιτητοπατέρων), αν χρησιμοποιηθεί σαν αφορμή γιά να διορίσει ο ακροδεξιός μεγάλος σκατομεσσήνιος τους υπόλοιπους μικρούς σκατομεσσήνιους, τότε θεωρώ τον τάφο της Αμφίπολης σαν ένα άχρηστο νταμάρι. Εύχομαι μάλιστα να γίνει σεισμός και να τον θάψει 500 μέτρα βαθιά κάτω απ' το χώμα. Ει δυνατόν, μαζί με τους διορισμένους και μαζί με τους πατριδοκάπηλους μακεδονοφάγους.

Cui bono. Αν ο τάφος πρόκειται να ωφελήσει το διορισμένο μεσσηνιακό λαμόγιο, είναι παντελώς άχρηστος, ασήμαντος, και σίγουρα επιβλαβής γιά την χώρα.

Να πληρώσουν οι γερμανοί γιά τα κατοχικά δάνεια; Χμμμμμ ίσως. Το ερώτημα δεν είναι ούτε ιστορικό, ούτε νομικό, ούτε διπλωματικό, ούτε αφορά το αίσθημα "ιστορικού δικαίου". Είναι ξεκάθαρα θέμα cui bono.
Αν τα λεφτά πάνε στους άνεργους, στους άρρωστους, στους αδύναμους, τότε απαιτώ να πληρώσουν οι γερμανοί.
Αν τα λεφτά πάνε στους εθνικούς εργολάβους, σε αυτούς που ιδιωτικοποίησαν την εθνική περιουσία γιά ένα κομμάτι ψωμί, τότε δεν θέλω να πληρώσουν οι γερμανοί ούτε σεντς. Προτιμώ να τα πιούν μπύρες στο Oktoberfest.

Τις τελευταίες βδομάδες συζητιέται η "μεγάλη ευρωπαϊκή ποσοτική χαλάρωση". Αυτή η έκφραση είναι αργκό των τραπεζιτικών και σημαίνει τύπωμα χρήματος. Η ΕΚΤ του ντράγκι θα τυπώσει 1.000+ δις, δηλαδή 3Χ το ελληνικό χρέος και θα το μοιράσει απλόχερα. Κι αν δεν φτάσει το πρώτο τρις, δηλώνει ότι θα τυπώσει κι άλλο.
Ένας αρθρογράφος στο Spiegel έγραψε χαρακτηριστικά "στην ανάγκη θα πάρει ο ντράγκι ένα καροτσάκι με χρήματα και θα το αδειάσει μπροστά στην πόρτα του κάθε ευρωπαίου".
Το αποτέλεσμα αυτής της - ηλίθιας και απονεννοημένης κατά την γνώμη μου - ενέργειας (ελπίζουν ότι) θα είναι η δημιουργία επενδύσεων.

Αφήνω όμως την προσωπική μου γνώμη κατά μέρος. Δεν με ενδιαφέρει κανένα άλλο επιχείρημα εκτός από το cui bono. Αν από όλα αυτά τα βουνά χρήματος ωφεληθούν οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, το περιβάλλον, τότε καλοδεχούμενο ας είναι το τύπωμα χρήματος. Αν - όπως είναι το πιθανότερο - ωφεληθούν τα εθνικά λαμόγια και παρατείνουν με αυτά τα λεφτά την ζωή τους οι φασιστοειδείς κυβερνήσεις των σαμαροβενιζέλων, τότε το τύπωμα του ντράγκι αποτελεί καταστροφή.

Να γίνει κούρεμα των χρεών; Cui bono

Να γίνει επιμύκηνση των δόσεων;  Cui bono

Να επιστρέψουμε στην δραχμή;  Cui bono

Να φύγουμε από την ΕΕ;  Cui bono

Να φύγει η τρόικα;  Cui bono

Είναι καλό το μνημόνιο;  Cui bono

Αν το μνημόνιο σημαίνει να πληρώσουν επί τέλους φόρους οι ταξιτζήδες, οι εργολάβοι, οι ταβερνιάρηδες και οι ρουμτουλετάδες (μετά από δεκαετίες αρπαχτής, φοροδιαφυγής και μαύρου χρήματος) τότε είμαι κάργα μνημονιακός.
Αν το μνημόνιο σημαίνει να διαλύσουμε τις υποδομές μας, την Παιδεία και την Υγεία, τότε είμαι βέρος αντιμνημονιακός.
Cui bono. Τόσο απλά.

Επεξεργάστηκε ο γνωστός οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης μιά πρόταση, από τον Νοέμβρη του 2013 γιά να λυθεί η κρίση. Την βρίσκω σωστή σε όλα. Αν όμως εφαρμοστεί, θα ωφελήσει τους μπεομαρινάκηδες και τους μελισσανοσαμαράδες. Κρίνοντας την πρόταση με βάση το cui bono, ο Βαρουφάκης είναι εντελώς λάθος.

Οποιαδήποτε λύση και αν προταθεί, οτιδήποτε και αν γίνει, το μόνο κριτήριο που αποφασίζει γιά το σωστό ή το λάθος, είναι το cui bono. Το ποιός ωφελείται.
Η οποιαδήποτε σωστή λύση που θα μπορούσε να φέρει οφέλη στην κλίκα των προδοτών και των κλεφτών μετατρέπεται αυτόματα σε λάθος λύση.

* * *

Επιμένω στον διαχωρισμό του cui bono. Πιστεύω ότι είναι επιεικώς ύποπτο το να θέλουν μερικοί να τον κρύψουν. Δεν είναι όλοι οι έλληνες ίδιοι, ούτε τραβάνε όλοι τα ίδια ζόρια.

Διαχωρισμός σημαίνει ότι υπάρχουν 2 κατηγορίες: οι έλληνες και οι κωλοέλληνες. 

Οι έλληνες είναι τίμιοι, άξιοι, δουλευταράδες, ευαίσθητοι, έχουν φιλότιμο, πληρώνουν τους φόρους τους (ακόμα και τους άδικους).

Οι κωλοέλληνες είναι λαμόγια, απατεώνες, διορισμένοι από το παράθυρο, τρωκτικά του δημόσιου κορβανά, καταπατητές δασών (που τα έχουν κάψει προηγουμένως), εκμεταλλευτές αδύναμων (βλέπε Μανωλάδα), βασανιστές ζώων, λαθρέμποροι, φοροφυγάδες κλπ. κλπ. κλπ.

Υπάρχει και μιά 3η κατηγορία: οι τσιφτετέλληνες. Λαιφσταιλ, τρεντιές, Μύκονος και μπουζουκομάγαζα. Φραπεδιές στις πλατείες και "ξεφάντωμα" κάθε Σαββατόβραδο στα πολυπληθέστατα και σουπερντελουξ ξενυχτάδικα. Αλλά οι τσιφτετέλληνες είναι κωλοέλληνες σε προθέρμανση, οπότε δεν τους αντιμετωπίζω σαν ξεχωριστή κατηγορία.

Δεν υπάρχει τίποτα που να μην κρίνεται με τα κριτήρια του cui bono. Είτε μιλάμε γιά κούρεμα χρέους, είτε γιά την Αμφίπολη είτε γιά την οικονομική πολτική της ΕΕ, είτε γιά οτιδήποτε, δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια. Η αλήθεια είναι υποκειμενική και σχετική με την ομάδα που ωφελείται κάθε φορά.
Δεν υπάρχει καμμία πρόταση που να ωφελεί και τους έλληνες και τους κωλοέλληνες ταυτόχρονα. Είτε θα ωφελεί τους μεν, είτε τους δε. Και με βάση αυτό το κριτήριο θα την κρίνω.

Υ.Γ. Φόρος τιμής στον Διονύση Σαββόπουλο, που στις αρχές του '90 λανσάρισε πρώτος τους όρους κωλοέλληνες και τσιφτετέλληνες.
Ο άκρως ρομαντικός Σαββόπουλος πίστευε το 1991 ότι η Ελλάδα έχει πιάσει πάτο, ότι χειρότερα δεν γίνεται :-(

Υ.Υ.Γ. Πολλοί λογικοί και σωστοί άνθρωποι σκέφτονται με ποσοτικά κριτήρια. Π.χ. πιστεύουν ότι οι κωλοέλληνες αποτελούν μιά αισχρή μειοψηφία του 0.5% και γι' αυτό δεν πρέπει να "κατηγορούμε την Ελλάδα".
Πρώτον δεν μπαίνει θέμα κατηγορίας. Μιά χώρα είτε την κατηγορήσεις, είτε όχι, θα είναι αυτή που είναι. Ένας διαγωνισμός γιά το ποιά χώρα είναι καλυτερότερη είναι εξ ορισμού ανόητος.
Δεύτερον και σημαντικότερον, τα σωστά κριτήρια δεν είναι ποσοτικά αλλά ποιοτικά. Δεν με ενδιαφέρει αν οι κωλοέλληνες αποτελούν το 0.5% είτε το 5% είτε το 50% του πληθυσμού, από την στιγμή που αυτοί καθορίζουν την τύχη της χώρας.

Οι κωλοέλληνες κυβερνάνε σήμερα την Ελλάδα. Αυτοί φτιάχνουν του νόμους όπως τους βολεύει, αυτοί παραβαίνουν - με θράσος και απαίτηση ατιμωρησίας - τους νόμους που οι ίδιοι έφτιαξαν, αυτοί διοικούν υπουργεία, αυτοί διοικούν επιχειρήσεις, αυτοί καθορίζουν την πολιτική, πολιτισμική και οικονομική ζωή όλων μας. Ακόμα και εκείνων που ούτε είχαν ποτέ ούτε έχουν ούτε θέλουν να έχουν σχέση μαζί τους.

Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι το "πόσοι είναι" αλλά το "πόση ισχύ έχουν". Όσο οι κωλοέλληνες διαθέτουν την ισχύ να καθορίζουν την τύχη της χώρας μου, θα φτύνω χολή εναντίον τους. Και δεν με ενδιαφέρει αν στα 10 εκατομμύρια υπάρχουν άλλοι 9.999.998 που δεν είναι σαν και δαύτους.

Μπάσταρδος (and proud of it)

Πριν μερικές μέρες ο καλός μου Τζων με παρότρυνε σε σχόλιο του τα παρακάτω:

"Επίσης, σε προτρέπω να παρατηρήσεις καλά τα δάχτυλα του ποδιού σου, δεν βλέπω ιδιαίτερη σπουδή σε αυτό το σημαντικό θέμα, εδώ κρίνεται η τύχη του ελληνισμού, ένα προτεταμμένο δάχτυλο είναι υψίστης σημασίας!"

Ιδέα δεν είχα μέχρι σήμερα περί δαχτύλων και του μήκους αυτών. Ούτε την σημασία του συγκεκριμένου μήκους ήξερα, ούτε το δικά μου δάχτυλα είχα προσέξει. Έχουμε και δουλειές. Κάτι ψυλλιάστηκα με το σχόλιο αλλά δεν το έψαξα το θέμα, γιατί δεν είχα χρόνο.

Του απάντησα πάντως (πάλι με σχόλιο) όσα λιγοστά ξέρω γιά την καταγωγή μου:

"[...] δεν χρειαζεται να παρατηρήσω ουτε το δαχτυλο του ποδιου μου, ουτε το (σηκωμενο και απευθυνομενο προς ολους τους πατριδοκαπηλους) μεσαιο δαχτυλο του χεριου μου.

Οι προγονοι μου ηταν κατι μπασταρδοι μπατιρηδες γαλλοιρλανδοί. Επειδη ακριβως ηταν μπασταρδοι και μπατιρηδες, δεν ειχαν στον ηλιο μοιρα στις χωρες τους και ξεκινησαν ενα ωραιο πρωι του 18ου αιωνα να κανουν την τυχη τους στην Ελλάδα.

Δεν εκαναν την τυχη τους, παρεμειναν μπατιρηδες και επειδη δεν ειχαν τα φραγκα να γυρισουν πισω ξεμειναν στην Πελοππονησο, οπου και ανακατευτηκαν με καποιες παρακατιανες σκλαβες ελληνοπουλες.
(το οτι ηταν παρακατιανες σκλαβες το συμπεραινουμε απο το γεγονος οτι δεν ειχαν πατρωνυμο, ουτε προικα).

Το ιρλανδικο παρακλαδι του γενεαλογικου μου δεντρου περιεχει (με μεγαλη δοση αβεβαιοτητας) καποιον ανεπροκοπο πειρατη που τον επιασαν και τον κρεμασαν συντομα, προτου κανει οτιδηποτε αξιολογο.
Το γαλλικο παρακλαδι περιεχει καποιον ληστη του 1821, που ρημαζε με το τσουρμο του τα χωρια. Προσποιουμενος πότε τον ελληνα απελευθερωτη, πότε τον συνεργατη των τουρκων (δεν τα ειχαν και τοσο ξεκαθαρισμενα τα πραγματα τότε)."

Συμπληρωματικά, ξέρω ότι κάμποσοι πρόγονοι μου είχαν σαν παρατσούκλια το "ρούσσος" (δλδ. κοκκινοτρίχης) και το "μάγος" που μάλλον αναφέρεται στο χρώμα των ματιών. ΟΙ πρασινομάτηδες αποτελούν το 1-1.5% του γήινου πληθυσμού, οπότε γιά εκείνες τις εποχές ήταν λογικό να θεωρούνται μάγοι.

Η καταγωγή μας είναι κάτι τελείως έξω από την σφαίρα επιροής μας - δεν την επιλέγουμε. Γι' αυτό και αποτελεί τεράστια ανοησία το να προσπαθούμε να βγάλουμε οποιαδήποτε (αξιολογικά) συμπεράσματα με βάση την καταγωγή μας.

Παρά την α-νοησία που αυτό κρύβει, πάντα ένιωθα περήφανος γιά την μπάσταρδη καταγωγή μου. Όχι γι' αυτό που είμαι, αλλά - κυρίως - γι' αυτό που ΔΕΝ είμαι. Βλέποντας γύρω μου τους "γνήσιους" έλληνες είμαι πολύ περήφανος που δεν είμαι έλληνας. Τουλάχιστον όχι γνήσιος. Η μπασταρδοσύνη μου με σώζει από το να πρέπει να ταυτίζομαι με αυτούς τους τύπους.

Μέχρι που ήρθε ο Τζων με το σχόλιο του και μου έσπειρε την Αμφιβολία. Βρε λές;
Ναι, οκ, ο Τζων αστειέυονταν και η καταγωγή δεν παίζει ρόλο και όλα είναι θέμα τύχης και αυτά τα πράγματα δεν έχουν σημασία και μπλαμπλαμπλα. Αλλά βρε λες;

Τις προηγούμενες μέρες είχα την δικαιολογία της δουλειάς. Αλλά σήμερα τεμπελιάζω ολημερίς, καμμία δικαιολογία. Πήρα λοιπόν την μεγάλη απόφαση και παρατήρησα τα δάχτυλα μου. ΦΡΙΚΗ.

Μήπως ξέρει κανείς πως απαλλάσσεται κάποιος από το ελληνικό dna; Σας παρακαλώ, πληροφορήστε με.
Αχ, βρε Τζων, φωτιές που μ' άναψες.

Υ.Γ. Η φωτό είναι φωτοσοπιασμένη, αλλά δεν αποκαλύπτω σε ποιό σημείο ;-)

Μπεεεεε.... (υστερικό)

Πάντα μου αρέσει να συναναστρέφομαι με ψαγμένα άτομα, ακόμα κι αν σε πολλά θέματα διαφωνώ μαζί τους. Αντίθετα, βαριέμαι (και είμαι καχύποπτος) απέναντι σε άτομα που συμφωνούν μεν μαζί μου, αλλά δεν έχουν ψάξει αυτά που λένε και αυτά που πιστεύουν.

Γι' αυτό χάρηκα με το τελευταίο ποστ του φίλτατου Τζων Μπόη. Το θέμα της διατροφής το θεωρώ από τα πιό ενδιαφέροντα και βασικά, το ποστ δείχνει άνθρωπο ψαγμένο (αυτό το ήξερα για τον Τζων από παλιά) που έχει φτάσει σε σωστά συμπεράσματα και τα εφαρμόζει.

Περιληπτικά, ο Τζων γράφει ότι από μιά ηλικία και μετά ο μεταβολισμός μας μας παίζει άτιμα παιχνίδια (δικό μου σχόλιο: η Φύση είναι μιά κακιασμένη μάνα που θέλει τον θάνατο μας). Γιά να καθυστερήσει όσο μπορεί τις επιπτώσεις ενός μεταβολισμού των 40+ ο Τζων στράφηκε σε καινούργιες διατροφικές συνήθειες και σε (περισσότερη) σωματική άσκηση.

Μέχρι εδώ, συμφωνώ 100%. Μακάρι (από την σκοπιά της εθνικής υγείας) να έπρατταν όλοι όπως ο Τζων. Αν ήταν μόνο αυτά στο ποστ, θα χειροκροτούσα σεμνά και δεν θα ασχολιόμουν παραπέρα. Θα υπομειδιούσα βέβαια κάπως συγκαταβατικά, αφού όλα αυτά που αναφέρει ο Τζων σαν εξωτικά και καινούργια τρόφιμα (κινόα, αμάρανθος, γιοχίμπε κ.α. ) εγώ τα ξέρω και τα χρησιμοποιώ από αρχαιοτάτων χρόνων ;-)

Αλλά από την στιγμή που κάποιος τα ξέρει αυτά τα τρόφιμα, τι ρόλο παίζει αν τα έμαθε σήμερα, χθες ή πριν 25 χρόνια;

Η μοναδική διαφωνία μου με το ποστ βρίσκεται στα σημεία που ο Τζων γράφει γιά "αποχυμωμένα vegan", ψυχάκηδες, υστερικούς χορτοφάγους κ.α. Και στο σημείο που λέει ότι χτυπάει και ένα βρώμικο αραιά και που επειδή δεν θέλει να έχει εμμονές και επειδή πρέπει να είμαστε ισορροπημένα άτομα. 

Θα μονομαχήσω ;-) λοιπόν μαζί του πάνω στις υστερίες, τις εμμονές και τις ισορροπίες. Τα υπόλοιπα περί κινόα τα θεωρώ ολόσωστα είπαμε.

Όπως σε κάθε μονομαχία που σέβεται τον εαυτό της, οι μονομάχοι πρέπει να διαλέξουν όπλα πριν ξεκινήσουν. Επιλέγω λοιπόν σαν όπλο τα στοιχεία και τα επιχειρήματα του 21ου αιώνα. Θα πάρουμε σημερινά στοιχεία, σημερινά δεδομένα, θα τα μετρήσουμε και θα δούμε ποιός την έχει πιό μεγάλη (την επιχειρηματολογία).

Αρνούμαι κατηγορηματικά να μιλήσω γιά το θέμα με επιχειρήματα περασμένων εποχών. Πρόκειται γιά το λάθος που γίνεται κατά κόρον: συγκρίνουμε τους χορτοφάγους του 21ου αιώνα με τους κρεατοφάγους του 19ου.

Γιατί όμως οι άνθρωποι (θέλουν να) στρέφονται στον 19ο αιώνα, όταν μιλάνε γιά την τροφή τους; Δεν πρόκειται γιά σύμπτωση. Ο 19ος ήταν ο τελευταίος αιώνας πριν την βιομηχανική επανάσταση. Και η βιομηχανική επανάσταση είναι αυτή που πήρε την τροφή μας και την βιομηχανοποίησε πλήρως. Το πρώτο και βασικότερο στοιχείο που πρέπει να θυμόμαστε κάθε φορά που μιλάμε γιά τροφή στον 21ο αιώνα είναι ότι μιλάμε γιά ένα βιομηχανικό προϊόν!

Ο παγκόσμιος τζίρος τροφής είναι μακράν μικρότερος μεν από τον τζίρο που ξοδεύει η ανθρωπότητα γιά όπλα και ναρκωτικά, αλλά παρ' όλα αυτά ασύλληπτα τεράστιος. Και - ω τι σατανική σύμπτωση - ελέγχεται πλήρως από 10 πολυεθνικές (κυρίως αμερικάνικες). Εννοείται ότι η τροφή δεν είναι μόνο οικονομικός παράγοντας. Είναι και σημαντικότατος πολιτικός παράγοντας. Αν ελέγχεις το βιομηχανοποιημένο προϊόν που λέγεται τροφή, ελέγχεις πληθυσμούς, ελέγχεις κράτη. Δεν χρειάζεσαι στρατό γιά να καταλάβεις μιά χώρα, αν οι εταιρείες που παράγουν τροφή γι' αυτήν την χώρα είναι δικές σου.

Είναι θεμελιώδες αυτό. Δεν μιλάμε γιά το τελευταίο αϊ φόουν, ούτε γιά μιά ενυδατική προσώπου. Μιλάμε γιά την τροφή, το πιό βασικό και αυτονόητο στοιχείο της επιβίωσης μας, μαζί με το οξυγόνο. Όπως μας απωθεί η ιδέα να πακετάρουμε το οξυγόνο μας σε κονσέρβες, έτσι μας απωθεί και η ιδέα ότι η τροφή μας είναι ένα βιομηχανικό προϊόν. Η "κονσέρβα" θεωρείται παντού και πάντα σαν υποδεέστερη τροφή.

Δυστυχώς, είτε μας αρέσει είτε όχι, η τροφή μας είναι ένα βιομηχανικό προϊόν.

Γιά να κρυφτεί αυτή η αλήθεια, βαυκαλιζόμαστε (με γενναίες ενέσεις προπαγάνδας από τις βιομηχανίες τροφής) ότι ή τροφή μας είναι φυσική και αγνή.

Ας παρατηρήσουμε μιά οποιαδήποτε συσκευασία μιάς οποιασδήποτε τροφής. Αγνές βοσκοπούλες σε αγνές τραχανοπλαγιές χοροπηδάνε μαζί με αγνά κατσικάκια σε καταπράσινα λιβάδια. Στις επικεφαλίδες όλων των τροφίμων συνωστίζονται η αγνότητα με την καθαρότητα και τον βουκόλο γεωργό του 19ου αιώνα (με την φλογέρα και το αλέτρι, έλεος). Δηλαδή πόσο ηλίθιοι πρέπει να είμαστε που παρασυρόμαστε από τέτοιες ετικέτες;

Μιά ειδική μορφή αγνότητας και καθαρότητας είναι το ντόπιο προϊόν. Ελληνικό κατσικάκι, ντομάτες Αρτας και φασολάκια Βοιωτίας. Σε θέματα αγνότητας, εμπιστευόμαστε περισσότερο τον Μητσάρα από τα Φάρσαλα που είναι ντόπιος, παρά τον Χασάν από το Χαλέπι, που είναι ξένος.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Έξυπνη κοπέλλα διάβασε το ποστ του Τζων και σχολίασε "Σωστός μεν, αλλά γιατί καταφεύγει σε τόσο εξωτικά τρόφιμα με ασιατική προέλευση; Χάθηκε να καταναλώσει ντόπιες ντοματούλες που μας τις προσφέρει απλόχερα η ελληνική φύση; ".

Αν ζούσαμε στον 19ο, ο Τζων δεν θα έτρωγε κινόα (δεν θα την ήξερε καν) και εννοείται ότι θα έτρωγε ντόπιες ελληνικές ντοματούλες. Αλλά ζούμε στον 21ο. Και είτε ντομάτες τρως, είτε κινόα είναι το ίδιο πράγμα. Βιομηχανικό προϊόν το ένα, βιομηχανικό προϊόν και το άλλο.

Είναι λάθος λοιπόν καλή μου κοπέλλα η παρατήρηση σου γιά τις ντόπιες ντομάτες. Αυτά είναι αυταπάτες. Ούτε υπάρχουν ντόπιες ντοματούλες ούτε η φύση μας προσφέρει τίποτα. Οι σπόροι της ντομάτας που αγοράζεις από τον αγνό παραγωγό στην αγνή λαϊκή αγορά των αγνών Πετραλώνων προέρχονται από τα εργαστήρια της - καθόλου αγνής - Μοσάντο στην Αμερική. Τα λιπάσματα της ντόπιας ντομάτας που τρως τα έχει φτιάξει η γερμανική BASF στο Ludwigshafen. Και τα έχει μεταφέρει ο Μητσάρας ο φορτηγατζής με γερμανικό φορτηγό καίγοντας αραβικό πετρέλαιο.

Το θερμοκήπιο της αγνής και ντόπιας ντοματούλας που τρως το έχει κατασκευάσει μιά κινέζικη εταιρεία πλαστικών στο Guangzhou. Οσο γιά το νερό, η ντοματούλα σου ποτίζεται με υπόγεια νερά, που τα ανεβάζουν οι αντλίες (καίγοντας ρεύμα από την ΔΕΗ) από πηγάδια βάθους 120 - 220 μέτρων. Πηγάδια που τα έχουν ανοίξει ιταλικά γεωτρύπανα.

Αν δεν υπήρχαν οι σπόροι της μοσαντο, τα λιπάσματα της BASF, τα θερμοκήπια των κινέζων και οι γεωτρήσεις των ιταλών, την αγνή ντοματούλα από το αγνό χωραφάκι στην Άρτα είτε θα την έβλεπες μόνο στα όνειρα σου, είτε θα την πλήρωνες γύρω στα 50 ευρώ / κιλό.

Αφήνω τα τρακτέρ και τα άλλα γεωργικά μηχανήματα, αφήνω τους πολύπλοκους οικονομικούς παράγοντες. Στον 19ο αιώνα, την ντομάτα την έκοβε ο γεωργός από την ντοματιά, αφού ο καλός ήλιος και η καλή βροχή την είχαν ωριμάσει.  Στον 21ο αιώνα έρχεται ένα συνεργείο να μαζέψει τις ντομάτες και το συνεργείο δεν μπορεί να έρχεται κάθε μέρα. Πρέπει όλες οι ντομάτες λοιπόν να είναι ώριμες την ίδια ακριβώς μέρα. Πως γίνεται αυτό; Με ορμονίτσες από την καλή μας την μοσάντο φυσικά.

Στον 19ο αιώνα, η τιμή της ντομάτας αντιπροσώπευε την δουλειά του αγρότη. Στον 21ο αιώνα, η τιμή της ντομάτας καθορίζεται από διεθνή χρηματοπιστωτικά παιχνίδια. Το αν η συγκομιδή γίνει σε συνθήκες ώριμου, ανώριμου ή υπερώριμου καρπού (δηλαδή η ποιότητα της ντομάτας που τρως) το καθορίζουν τα spread στην τράπεζα, όχι οι φυσικές συνθήκες. 

Εσύ νομίζεις ακόμα - επειδή έτσι σε κάνουν να πιστεύεις - ότι καταναλώνεις ντομάτες με συνθήκες 19ου. Εσύ νομίζεις ότι επειδή πηγαίνεις στην λαϊκή των Πετραλώνων με το καροτσάκι σου και επειδή ένα χαρτονάκι στον πάγκο γράφει "ντώπιαις ντομάταις Αργους, 3 ευρω/κιλ" ότι και καλά καταναλώνεις φυσικό, ντόπιο προϊόν.

Θα αναρωτηθεί ίσως κάποιος "τι τον έπιασε μανία τον τύπο με τις ντομάτες; γιατί μας τριβελίζει με το ζαρζαβατικό; ". Ασχολιέμαι με τις ντομάτες, γιατί οι ντομάτες είναι το πιό απλό παράδειγμα. Το πιό εύκολο να περιγραφεί στη έκταση ενός μπλογκ.

Τα πιό πάνω ισχύουν γιά την απλή ντοματούλα στην λαϊκή. Στα πιό πολύπλοκα προϊόντα, οι βιομηχανικοί παράγοντες αυξάνουν εκθετικά. Π.χ. η ντομάτα στο σουπερμάρκετ θέλει όλα τα παραπάνω, συν τυποποίση, συν συσκευασία, συν δίκτυο διανομής, συν... συν... συν...

Στα κατεργασμένα προϊόντα (π.χ. ελαιόλαδο, χυμοί κ.α.) προστίθενται ακόμα περισσότεροι - βιομηχανικοί παντα - παράγοντες.

Η ανώτατη βιομηχανική βαθμίδα, η πιό σύνθετη - βιομηχανική - παραγωγή τροφής είναι το κρέας. Από την γονιμοποίηση του θηλυκού ζώου μέχρι το ψημένο κρέας στο πιάτο μεσολαβούν τόσες βιομηχανικές επεξεργασίες, τόσες (τεχνητές) χημικές μεταβολές, που θα χρειαζόμουν βιβλίο γιά να τις περιγράψω.

Ειδικά στο κρέας, η βιομηχανία τροφίμων "τα δίνει όλα" στον τομέα της προπαγάνδας. Όπως μας είναι αποκρουστικό το να αναπνέουμε οξυγόνο από κονσέρβα, έτσι μας είναι αποκρουστικό και το να τρώμε ένα προϊόν εργοστασίου. Αυτήν ακριβώς την αλήθεια προσπαθούν να κρύψουν.

Αν γνωρίζαμε με πλήρη διαφάνεια τις συνθήκες παραγωγής κρέατος, θα ήμασταν όλοι vegan. Όχι από συμπόνοια προς τα ζώα, αλλά επειδή θα μαθαίναμε τον τρόπο που κατασκευάζεται αυτό που βάζουμε στο πιάτο μας (και στον οργανισμό μας).

Και δεν είναι καθόλου σύμπτωση που οι συνθήκες παραγωγής κρέατος κρατιώνται τόσο μυστικές. Πιό έυκολα μπαίνεις στο (άδειο) θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας της Ελλάδας παρά στο οποιοδήποτε τυχόν σφαγείο.

Στον τομέα του κρέατος, ο 19ος αιώνας είναι η κυρίαρχη αφήγηση. Ο αγνός παππούς στην αγνή τραχανοπλαγιά βόσκει τα κατσικάκια του. Ο αγνός ψαράς στην αγνή ψαρόβαρκα του Αιγαίου ρίχνει τα δίχτυα του. Και άλλες βουκολικές μαλακίες, τις οποίες ΘΕΛΟΥΝ να πιστεύουν όσοι (θέλουν να) εθελοτυφλούν.

Εδώ πηγαίνει σύννεφο η κλασσικαδούρικη περίπτωση του "γνωστού βοσκού γείτονα". Όλοι οι κρεατοφάγοι που ξέρω προμηθεύονται το κρέας τους από τον Μήτσο τον γείτονα τους, που βόσκει τα κατσικάκια του μπροστά στο παραθύρι τους και τους προμηθεύει αγνό, ντόπιο κρέας. Με τόσους Μήτσους γείτονες απορώ γιά το πως ζουν τα σφαγεία και τα χασάπικα των πόλεων. 

Αλλά ας υποθέσουμε ότι όντως υπάρχει κάποιος Μήτσος, όντως γείτονας που όντως βόσκει τα κατσικάκια του στην διπλανή τραχανοπλαγιά. Πόσο αγνός και ντόπιος είναι αυτός ο Μήτσος; 

Πρώτον τα κατσικάκια είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από φυσικά και ντόπια. Υπάρχει ένα παγκόσμιο εμπόριο σπέρματος. Κατεψυγμένο σπέρμα κριαριών, τράγων και ταύρων κάνει τον γύρο του κόσμου - με τεράστιους τζίρους. Τα ζώα που βλέπουμε στο λιβαδάκι μόνο φυσικά ζώα δεν είναι. Πρόκειται γιά "καλλιέργειες" ειδών, με έμφαση στην γρήγορη ανάπτυξη (αν και ξεχνάμε ότι οτιδήποτε αναπτύσσεται γρήγορα είναι γενικά καρκινογόνο).

Το αγνό λιβαδάκι στο οποίο βόσκουν τα αγνά προβατάκια μας ΔΕΝ είναι φυσικό. Είναι καλλιέργεια. Και φυσικά πέφτουν λιπάσματα πάνω του. 

Και καλά το καλοκαίρι που βλέπουμε τα αγνά προβατάκια στο αγνό λιβαδάκι. Τον χειμώνα που βρίσκονται αυτά τα προβατάκια; Στο μαντρί προφανώς. Τι τρώνε εκεί; Χιονοστιβάδες πλακί, ή μήπως τριμμένο βασαλτικό βράχο στον φούρνο με πατατάκια; Η απάντηση βρίσκεται στις ζωοτροφές. Οι οποίες είναι ΚΑΙ εισαγόμενες ΚΑΙ βιομηχανοποιημένες ΚΑΙ χημικά επεξεργασμένες (πως θα έρθει η τροφή από την Αφρική ή την Λατ. Αμερική αν δεν την συντηρήσεις; ) ΚΑΙ ελεγχόμενες από παγκόσμια τραστ.

Τέλος, ο Μήτσος ο γείτονας μας δεν εκτρέφει ζώα γιά την ψυχή της μάνας του. Ούτε γιά να έχει την χαρά να μας χαρίζει εμάς το κρέας που τρώμε. Ο Μήτσος εκτρέφει ζώα γιά να τα πουλήσει. Που σημαίνει ότι και ορμόνες θα τους δώσει και αντιβιοτικά θα τους δώσει και συμπληρώματα διατροφής θα τους δώσει και από την κρατική Υγειονομική Υπηρεσία θα τα περάσει γιά έλεγχο ( = κι άλλα χημικά).

Μετά από όλα αυτά με πιάνουν οι υστερίες μου, κάθε φορά που ακούω τις κλασσικές ατάκες "εγώ τρώω κρέας επειδή το να τρως κρέας είναι φυσικό" και το "εγώ προμηθεύομαι κρέας μόνο από τον Μήτσο τον γείτονα μου".

Δύο νουμεράκια μόνο. Δύο στοιχεία του 21ου αιώνα.

- Το 80% των καλλιεργήσιμων εκτάσεων παγκοσμίως χρησιμοποιούνται γιά την παραγωγή κρέατος. Ας φανταστούμε τώρα τι θα γινόταν, αν καλλιεργούσαμε το 80% του πλανήτη με ρύζι, στάρι και καλαμπόκι που θα προορίζονταν ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ αντί γιά ζώα.

- Η Ελλάδα έκανε εισαγωγές 600.000 τόνους σόγιας το 2013. Σε χρονιά βαθιάς κρίσης, με μειωμένη κατανάλωση κρέατος κάναμε εισαγωγές 600.000 τόνους. Μόνο σόγια. Συν οι υπόλοιπες ζωοτροφές, συν αυτά που παράγουμε εμείς.

Αγνοί βοσκοί και φυσικό κρέας και μαλακίες στο τετράγωνο. Φυσική, ντόπια τροφή είναι το κρέας που έχει παραχθεί από 600.000 τόνους εισαγόμενης σόγιας; (ως επί το πλειστον μεταλλαγμένης, αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο). Η μήπως ο Μήτσος ο γείτονας σου παράγγειλε 600.000 τόνους κατά λάθος πριν σου δώσει εσένα το φυσικό κατσικάκι;

Η οποία σόγια προέρχεται φυσικά από ΦΤΩΧΕΣ χώρες. Πραγματικά φτωχές, όχι όπως η Ελλάδα. Τριτοκοσμικές χώρες που (εξ' αιτίας γεωπολιτικών παιχνιδιών και οικονομικής εξάρτησης) αντί να παράγουν τροφή γιά τους κατοίκους τους παράγουν ζωτροφές γιά να τρώει ο μέσος έλληνας την μπριζολίτσα του.

Μπορεί να είναι μιά δυσάρεστη αλήθεια, αλλά δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια επειδή είναι δυσάρεστη: η κάθε μπουκιά κρέατος στο πιάτο ενός μέσου δυτικού ανθρώπου δεν περιέχει μόνο το αίμα του ζώου που σφάχτηκε αλλά και το αίμα του παιδιού της Αφρικής / Λατ. Αμερικής που πέθανε από πείνα.

Εκτός αν διαθέτει κανείς στοιχεία που να δείχνουν ότι τα παιδάκια στην Νιγηρία, την Κένυα και την Γουϊάνα είναι τόσο καλοζωισμένα ώστε να τους περισσεύουν και 600.000 τόνοι σόγιας να στείλουν στους έλληνες μερακλήδες της μπριζόλας. 

* * * 

Ξαναγυρίζω στους "αποχυμωμένους vegan" και τους υστερικούς χορτοφάγους με τις εμμονές τους. Καλά όλα τα παραπάνω επιχειρημάτα, αλλά γιατί πρέπει βρε παιδί μου οι χορτοφάγοι να είναι τόσο υστερικοί; 

Εδώ κολλάει η γνωστή ατάκα εγώ φταίω που είμαι ρατσιστής, ή εσύ που είσαι μαύρος;

Εμείς οι χορτοφάγοι φταίμε που είμαστε υστερικοί ή εσείς που είσαστε αναίσθητοι;

Όταν εγώ σκίζομαι να παραθέσω στοιχεία, νούμερα, επιχειρήματα και εσύ μου απαντάς ότι "το κρέας είναι φυσική τροφή", εεεεε ναι, τότε θα γίνω υστερικός, πώς να το κάνουμε;

Αφήνω το mobbing που έχω φάει σαν χορτοφάγος. Υπονοούμενα, γελάκια, ανοιχτή λοιδωρία και βρώμικα "αστεία" σχετικά με τις διατροφικές μου συνήθειες. Τι οποίες δεν θέλησα ποτέ να επιβάλλω σε κανέναν (επειδή ξέρω ότι αν δεν το σκεφτείς και αν δεν το θέλεις από μόνος σου, δεν δουλεύει). 

Μέχρι και τον ανδρισμό μου έχουν αμφισβητήσει, επειδή ο "σωστός άντρας" θέλει το μπιφτέκι του ωμό και να στάζει αίμα. Όποιος δεν γουστάρει ματωμένα μπιφτέκια, όποιος λυπάται τα ζώα, θα είναι ολίγον πούστης, δεν εξηγείται αλλιώς. Δεν αποτελεί άλλωστε σύμπτωση ότι το 80% των χορτοφάγων είναι γυναίκες.

Εγώ αποχυμωμένος; Εγώ εμμονικός; Μετά από τόσα αστεία εις βάρος μου (χωρίς να έχω προκαλέσει ποτέ κανέναν), θα ήμουν απόλυτα δικαιολογημένος να πάρω το σπαθί μου και να αποκεφαλίσω 6-7 ντουζίνες ηλιθίων. 

Είναι αποχυμωμένη η Πάμελα; Σιλικονάτη μπορεί να είναι, χαζογκόμενα μπορεί να είναι, οτιδήποτε άλλο μπορεί να είναι. Αλλά αποχυμωμένη δεν μπορείς να την  πεις.

Αποχυμωμένοι εμμονικοί οι Πειρατές της Sea Shepherd; Κολύμπα πρώτα στα παγωμένα νερά της Ανταρκτικής δίπλα σε ένα πληγωμένο άγριο ζώο 20 τόνων βάρους που παλεύει γιά την ζωή του. Προσπάθησε πρώτα να βγάλεις το καμάκι (με τα εκρηκτικά) που είναι χωμένο στα πλευρά του. Και αφού βγάλεις το καμάκι, αφού γλυτώσεις από τις σφαίρες των γιαπωνέζων ψαράδων που σε πυροβολούν επειδή τους χάλασες το θήραμα και αφού αποφύγεις τα υπόλοιπα εκρηκτικα δίπλα σου στο νερό, τότε και μόνο τότε έλα να μιλήσουμε γιά αποχυμωμένους εμμονικούς.

Τελευταίο άφησα το επιχείρημα περί ισορροπημένης διατροφής και περί εμμονών. Αυτό είναι ένα επιχείρημα - λάστιχο, που κολλάει παντού. Θα το δεχόμουν (με επιφυλάξεις) αν η τροφή μας ήταν φυσική. Όταν όμως μιλάμε γιά βιομηχανικά προϊόντα, που βρίσκεται η ισορροπία;

Γράφει ο Τζων "Καλή η υγιεινή διατροφή, αλλά στο μέτρο είναι πάντα το μυστικό και στην ισορροπία..." και παρακάτω κάνει και μιά νύξη περί ψυχικής υγείας. Θα το δεχόμουν αγαπητέ Τζων, αν μιλάγαμε γιά φυσική τροφή. Τώρα είναι σαν να μου λές ότι οδηγάς μεν Μερσεντές, αλλά πότε - πότε (γιά λόγους ισορροπίας και ψυχικής υγείας) θέλεις να οδηγάς και μιά Μπεμβέ. Που την αναζητάς την ισορροπία ανάμεσα στα βιομηχανικά προϊόντα;

Είτε σαν να μου λες ότι αγαπάς μεν την γυναίκα σου, αλλά ξενοπηδάς και μερικά 20χρονα όποτε τα βρεις πρόχειρα. Εννοείται ότι το κάνεις αποκλειστικά γιά λόγους ισορροπίας και ψυχικής υγείας ;-) Άλλωστε και η μονογαμία μιά εμμονή είναι - κι εσύ όπως λες δεν θέλεις να είσαι εμμονικός.

Ναι, συμφωνώ. Η ισορροπία και το μέτρο είναι το ζητούμενο. Είναι εκ των ουκ άνευ γιά την ψυχική μας υγεία. Οι εμμονές πρέπει να αποφεύγονται, ποιός θα είχε αντίρρηση σ' αυτά;

Το ερώτημα είναι τι βαφτίζουμε εμμονή. Εμμονή είναι ότι δεν μας αρέσει; 

Το ερώτημα είναι τι βαφτίζουμε ισορροπία. Ισορροπία είναι ότι μας βολεύει; 

Παν μέτρον άριστον, δεν έχω απολύτως καμμία αντίρρηση. Έχουμε όμως καταλάβει, ότι το "μέτρον" με το οποίο μετράμε την τροφή μας είναι το μέτρον του κέρδους των εταιρειών κατασκευής τροφίμων;  Έχουμε καταλάβει ότι οι συνθήκες του 19ου αιώνα βρίσκονται 150 χρόνια πίσω μας;

Laniakea

Πριν μερικές βδομάδες μερικοί υπερπατριώτες έλληνες έφτιαξαν ένα βίντεο και το διασκόρπισαν στα πέρατα του ίντερνετ. Όπως έχω ξαναγράψει, λεφτά γιά μαλακίες υπάρχουν άφθονα. Βάρδα μόνο μη ζητήσει κανείς λεφτά γιά να περιθάλψουμε κανένα αδέσποτο (μιά αποπαρασίτωση κοστίζει 2 ευρώ, μιά στείρωση γύρω στα 20). Εκεί έχουμε κρίση, στενότητα, δεν βγαίνουμε, δεν μπορούμε, δεν υπάρχουν λεφτά, έχουμε επιφυλάξεις γιά την "φυσική ζωή" του ζώου ανάμεσα στις πολυκατοικίες, τις μοτοσυκλέτες και τις φόλες καθώς και άλλες μπουρδολογίες.

Το περιεχόμενο του βίντεο ήταν το φιλότιμο. Το οποίο σαν λέξη υπάρχει μόνο στην ελληνική γλώσσα. 

Άρα - έτσι υπονοεί το βίντεο - αφού μόνο εμείς έχουμε την λέξη, τότε συμπερασματικά μόνο εμείς έχουμε και την ιδιότητα του φιλότιμου. Όλοι οι άλλοι λαοί που χρησιμοποιούν περιγραφικές εκφράσεις γιά την έννοια του φιλότιμου είναι γιαλατζί. Μόνο εμείς οι γνήσιοι απόγονοι του μεγαλέξαντρου έχουμε το γνήσιο φιλότιμο.

Το φιλότιμο δεν εμαφανίζεται γιά πρώτη φορά στο εν λόγω βίντεο. Αυτήν την παπαριά ότι "η λέξη φιλότιμο υπάρχει αποκλειστικά στην ελληνική γλώσσα" την έχω ακούσει ίσαμε 200 φορές από ισάριθμους ανόητους.

Όλοι αυτοί ξεχνάνε προφανώς ότι επίσης οι λέξεις λαμόγιο και αρχιμαλάκας υπάρχουν μόνο την ελληνική γλώσσα και σε καμμία άλλη. Σύμφωνα με την λογική του φιλότιμου, μόνο οι έλληνες είναι τα γνήσια λαμόγια και οι γνήσιοι αρχιμαλάκες. Όλοι οι άλλοι λαοί που χρησιμοποιούν περιγραφικές εκφράσεις γι' αυτές τις έννοιες δεν είναι δυνατόν να είναι τόσο αρχιμαλάκες όσο οι έλληνες.

* * * *

Με την ευκαιρία μου ήρθαν στο μυαλό δύο από τις ωραιότερες λέξεις που ξέρω.

-- Η πορτογαλέζικη λέξη saudade. Πολλοί την μεταφράζουν σαν νοσταλγία. ΔΕΝ μεταφράζεται σαν νοσταλγία. Δεν μεταφράζεται σε καμμία άλλη γλώσσα του κόσμου, επειδή κανένας λαός - εκτός από τους πορτογάλους και τους νορβηγούς - δεν είναι ναυτικός λαός.

Η saudade, όπως μου εξήγησαν πορτογάλοι που ταξίδεψα μαζί τους, δεν είναι ακριβώς κάτι που αισθάνεσαι. Είναι μιά "κατάσταση" του μυαλού, του κορμιού και της καρδιάς. Είναι ο πόνος που νιώθεις γιά κάποιον που σου λείπει και που ο επανερχομός του εξαρτάται από εντελώς τυχαίους παράγοντες. Με τις πιθανότητες του επανερχομού να βαραίνουν εναντίον σου.

Στην κατάσταση της saudade βρίσκονταν οι πορτογαλέζες γυναίκες των ναυτικών, όσον καιρό οι άντρες τους όργωναν τους ωκεανούς.

-- H χαβανέζικη λέξη  laniakea. Αυτήν μου την εξήγησε ένας παλιός συνάδελφος απ' την δουλειά. Πολυνήσιος ο ίδιος, ο παππούς του ήταν φύλαρχος στο νησί τους. Οι πολυνήσιοι έχουν μεγάλη ιδέα γιά τις ναυτικές τους γνώσεις.

Η laniakea είναι σύνθετη λέξη, όπως και το φιλότιμο.
Lani είναι ο ουρανός.
Akea είναι ταυτόσημο με το Atea. Και Atea είναι ο μεγαλύτερος θεός των πολυνήσιων, ο πατέρας θεών και ανθρώπων. Ο Atea είναι ο πιό σημαντικός αστερισμός στον ουρανό τους, με βάση τα αστέρια του Atea ταξίδευαν οι παππούδες τους από νησί σε νησί.

Τον Atea τον ξέρουμε κι εμείς οι δυτικοί - με άλλο όνομα φυσικά. Εμείς τον ονομάζουμε Ωρίωνα ;-)
Το πρώτο αστέρι της ζώνης του Atea / Ωρίωνα ανατέλλει ακριβώς στις 90 μοίρες, δλδ. μας δείχνει την ανατολή. Η πορεία αυτού του αστεριού στον ουρανό χωρίζει ακριβώς τον ουρανό σε βόρειο και νότιο ημισφαίριο.

Η πρώτη ερμηνεία λοιπόν του laniakea ήταν "ο ουρανός του Atea".
Με το πέρασμα των γενεών [*] η λέξη απόκτησε την δεύτερη - και ωραιότερη - σημασία της: Απέραντος Ουρανός.
Σε καμμιά άλλη γλώσσα του κόσμου δεν υπάρχει η laniakea. Κανένας άλλος λαός δεν βλέπει Απέραντο Ουρανό.
Οι βόρειοι βλέπουν σύννεφα και ομίχλες. Οι νότιοι θα μπορούσαν να δουν την Απεραντοσύνη, αν ταξίδευαν νύχτα στο Αιγαίο.
Αλλά το μόνο που ξέρουν γιά το Αιγαίο οι νότιοι είναι το ποιά παραλία έχει το μεγαλύτερο μπητσόμπαρο και ποιός γιδοβοσκός πουλάει τις πιό παγωμένες μπυρες.

[*] Οι πολυνήσιοι έχουν μνημεία πολιτισμού ηλικίας 25.000 χρόνων στην περιοχή τους. Και επειδή ο Ειρηνικός είναι τεράστιος, δεν είχαν προσμίξεις με άλλους λαούς. Το DNA τους είναι ολόιδιο με αυτό των προγόνων τους.
Καλό είναι να τα θυμόμαστε αυτά κάθε φορά που αναμασάμε την άλλη μεγάλη Βλακεία γιά τους παρθενώνες και τα βελανίδια.

Επιστημονικές αποδείξεις

Γράφει ένας τύπος σήμερα στην εφημερίδα: 100.000 νέες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν φέτος από τον τουρισμό. 

Και σκέφτομαι: "μας περνάει γιά μαλάκες, ή μήπως είμαστε μαλάκες; ". 

Κανονικά, με 100.000 νέες θέσεις εργασίας έπρεπε οι δρόμοι να έχουν φρακάρει από τους ολοήμερους πανηγυρισμούς. Αλλά ας πάψω να είμαι ένας μίζερος δύσπιστος γιά σήμερα και ας τα πιστέψω όλα. 100.000 νέες θέσεις στον τουρισμό λοιπόν. Το πιστεύω, ώ ναι.

-- Έστω ότι όλες αυτές οι θέσεις είναι μόνιμες και όχι εποχιακές (εδώ γελάνε). 

-- Έστω ότι ο κάθε ένας από τους εργαζόμενους παίρνει 1500 ευρώ τον μήνα καθαρά. Οι άνεργοι πτυχιούχοι και οι οι πτυχιούχοι που εργάζονται γιά 500 - 700 ευρώ (αν τα πάρουν, όταν τα πάρουν) μπορούν εδώ να καγχάσουν ελεύθερα. 

-- Έστω 13 μισθοί / έτος (αφού το κάνουμε σουρεάλ, ας το κάνουμε σωστά)

-- Έστω ότι όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι δηλώνονται στην εφορία και πληρώνουν ένσημα στο ικα. Ναι, είμαστε στην Φρουτοπία, όλα είναι δυνατόν να γίνουν.

-- Η ελστατ μας λέει ότι τον Ιανουάριο του 2013 είχαμε 275.000 άτομα που απασχολούνταν στον τουρισμό. Έστω ότι από τον Ιανουάριο 2013 μέχρι τον Ιούνιο 2014 - δηλαδή μέσα σε 1.5 χρόνο βαριάς ύφεσης - δεν απολύθηκε κανένας από αυτούς.

Οι 275 χιλ. παλιές συν οι 100 χιλ. νέες θέσεις εργασίας μας κάνουν 375.000 απασχολούμενους στον τουρισμό - σήμερα, εδώ και τώρα.

Παρατηρησούλα: δεν είναι δυνατόν ένας οποιοσδήποτε τομέας ενός οποιουδήποτε επαγγέλματος σε ένα οποιοδήποτε κράτος σε μιά οποιαδήποτε εποχή να αυξάνεται από 275.000 σε 375.000 θέσεις εργασίας μέσα σε έναν χρόνο. Ακόμα και αν ανακαλύψουμε κοιτάσματα χρυσού στην Ομόνοια, τέτοιο πράγμα δεν γίνεται. 

Αλλά σήμερα έχω φάει το Μήλο της Ευπιστίας και τα πιστεύω όλα.

Ας πάρουμε τώρα ένα κομπιουτεράκι και ας πολλαπλασιάσουμε όλα τα άνωθι νουμεράκια μαζί. Όλοι οι εργαζόμενοι, όλον το χρόνο, με τους μισθούς που δίνω πιό πάνω. Όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά. Συν το ικα, συν τις εισφορές, συν τα λάδια, τα ξυδια και τα μύδια.

Το νουμεράκι βγαίνει 9.7 δις. Αντε να το στρογγυλέψω και να το κάνω 10 δις.

Ξεπατώσαμε την χώρα μας, την ασχημήναμε, την γεμίσαμε τσιμέντο, ξεπουλήσαμε τις παραλίες μας, καταστρέψαμε, ποδοπατήσαμε, χτίσαμε και γενικώς γαμήσαμε ότιδήποτε μπορούσε να "αξιοποιηθεί" τουριστικά.

Και τι βγάλαμε; 10 ψωροδις. Οχι όλοι μας. Όχι το κράτος. 10 δις έβγαλαν οι 375.000 εργαζόμενοι στον τουρισμό. 

Το κράτος έβγαλε ένα ποσοστό από το ποσοστό του ποσοστού, ώ κλάσμα του κλάσματος από το σύνολο των 10 δις. (μάθημα ετυμολογίας: το κλάσμα βγαίνει από το κλάνω).

Κάποιο φπα, αν και όταν πληρώνεται, κάποιοι φόροι, αν και όταν πληρώνονται - τέτοια κιμπαριλίκια.

Πόσα ακριβώς έβγαλε το κράτος; Δεν ξέρω. Κανένας δεν ξέρει, ούτε το κράτος το ίδιο. Και κανένας δεν ΘΕΛΕΙ να μάθει (μη, τζιζ).

Κάνω ένα νοητικό πείραμα. Φέτος είχαμε 20 εκ. τουρίστες και 375000 εργαζόμενοι στην Ελλάδα έβγαλαν συνολικά 10 δις (με ΠΟΛΥ γεναιόδωρους υπολογισμούς).

Αν του χρόνου καταφθάσουν 100 εκατομμύρια τουρίστες, τότε θα απαιτηθούν 1.875.000 υπάλληλοι (θα σας φτιάξουμε και υπαλλήλους) οι οποίοι θα κερδίσουν 50 δις.

Από τα οποία 50 το κράτος θα εισπράξει 20 δις - σε μιά εντελώς ευνοϊκή υποθετική περίπτωση. 

Το να έρθουν 100 εκατομμύρια τουρίστες σε μιά χώρα 10 εκατομμυρίων ψυχών είναι παραπάνω από επιστημονική φαντασία. Αλλά ακόμα και έτσι, το κράτος θα βγάλει στην πιο ιδανική, σουρεάλ περίπτωση το πολύ 20 δις.

Γιά ένα κράτος που χρωστάει 340 δις, τα 20 δις είναι πασατέμπος. 

Και ΔΕΝ λύνουν κανένα πρόβλημα.

Το που θέλω να καταλήξω είναι αυτονόητο ελπίζω: τα 20 εκ. των φετινών τουριστών είναι ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ γιά την χώρα. Μιά - κάποτε - πανέμορφη χώρα ποδοπατιέται και ξεκοιλιάζεται γιά να κονομήσουν μερικοί γιδοβοκοί. 

Το ψεύτικο επιχείρημα περί θέσεων εργασίας υπερτονίζεται και προπαγανδίζεται προκειμένου να μην αντιδράσουν τα γίδια στο μαντρί. Όλοι σκέφτονται ότι "αφού πρόκειται να φτιαχτούν θέσεις υπαλλήλων, ας την γαμήσουμε την αμμουδιά, ας το ξεπατώσουμε το νησάκι".

Με την θολή υπόσχεση περί ανύπαρκτων θέσεων εργασίας και μιάς ανάπτυξης που μπορεί να έρθει από οπουδήποτε αλλού εκτός από τον τουρισμό, οι επιτήδειοι καρπώνονται ότι πιό όμορφο διαθέτει (ακόμα) αυτή η χώρα.

Δεν ξέρω αν του χρόνου έρθουν 100 εκατομμύρια τουρίστες στην Ελλάδα. Ελπίζω να μην έρθει ούτε ένας.

Γιά ένα πράγμα είμαι όμως σίγουρος: σε 10 - 15 χρόνια, τα παιδιά μας (όσοι έχουν παιδιά) θα μας ξεχέσουν γι' αυτά που κάνουμε σήμερα.

 Το εικονίδιο κλεμμένο από την Lifo.

UPDATE: Το ξέρω πως τα στοιχεία μου είναι ασαφή. Μακάρι να υπήρχαν σαφή στοιχεία. Αλλά αν υπήρχαν και αν τα δημοσίευε κάποιος, θα τον έκλειναν μέσα σαν τρομοκράτη, επειδή θα κατάστρεφε τον μύθο περί εσόδων από τον τουρισμό.

Που υπάρχουν ασάφειες στα παραπάνω στοιχεία:
-- Οι 100.000 του πληρωμένου γραφιά είναι ανύπαρκτοι. Προπαγάνδα μιάς άθλιας κυβέρνησης.

-- Οι 275.000 της ελστατ είναι σωστοί. Αν και το νούμερο πρέπει να διορθωθεί προς τα κάτω, εξ αιτίας των απολύσεων στον κλάδο τα τελευταία 1.5 χρόνια.

-- Οι 275.000 δεν είναι όλοι σχετικοί με τον τουρισμό. Η ελστατ τους ονομάζει "υπηρεσίες ξενοδοχείων και εστίασης". Αυτό περιλαμβάνει και τον ντηλιβερά στην γειτονιά μας, που δεν έχει καμμιά σχέση με τον τουρισμό.

-- Υπάρχει ένα άγνωστο νούμερο επαγγελματιών που έχει μεν έσοδα από τον τουρισμό αλλά δεν ανήκει στα ξενοδοχεία / εστίαση. Π.χ. τα γυφτ σοπς. Π.χ. οι περιπτεράδες πέριξ της πλ. Συντάγματος. Π.χ. τα ταξιδιωτικά γραφεία. Και άλλοι πολλοί (π.χ. ταξιτζήδες στα λιμάνια).
Κανένας δεν ξέρει πόσοι είναι αυτοί οι επαγγελματίες ούτε το πόσα βγάζουν.

-- Υπάρχει τέλος ένα άγνωστο νούμερο μαύρων εσόδων, μαύρης εργασίας και ημιαπασχόλησης. Ο τουρισμός είναι η κατ' εξοχήν εποχιακή εργασία.
Εδώ και δεκαετίες, τα έσοδα από τον τουρισμό είναι στην πλειοψηφία τους μαύρα. Δλδ. δεν τα "βλέπει" ούτε η ελστατ ούτε ο κρατικός προϋπολογισμός. Μόνο η Ελβετία τα βλέπει αυτά.

Τις ξέρω τις παραπάνω ασάφειες αλλά δεν μπορώ να τις διορθώσω. Παίρνω το μόνο νούμερο που προσεγγίζει κάπως την πραγματικότητα (οι 275.000 της ελστατ) και προσπαθώ να καλύψω τις ασάφειες με εξωφρενικά αισιόδοξες παραδοχές.
Π.χ. υπολογίζω 375.000 επί 1500 τον μήνα καθαρά επί 13 μήνες, κάτι που απλά δεν υπάρχει.
Υπολογίζω 100 εκατομμύρια τουρίστες, δλδ. 5Χ παραπάνω από φέτος, κάτι αδύνατον.

Ακόμα και έτσι, το όφελος από τον τουρισμό είναι μηδαμινό (όφελος = αυτό που βλέπει το ελληνικό κράτος, όχι αυτό που βλέπουν τα θησαυροφυλάκια της Ελβετίας).

Και σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί την καταστροφή της πατρίδας μας.

Ο οργισμένος πρόλογος. Make love, not capitalism part 0 of 4

Η χρεωκοπία της χώρας έδωσε - ανάμεσα σε πολλά άλλα - ένα πολύ βολικό άλλοθι στην Ηλιθιότητα και στην Απάτη. Και παλιά γίνονταν πολλά στραβά. Αλλά τώρα με την χρεωκοπία όλα - ακόμα και τα χειρότερα εγκλήματα - δικαιολογούνται, προκειμένου να "βγούμε από την κρίση".

Ήρθαν φέτος 20 εκ. τουρίστες και θα τσιμεντώσουμε τις παραλίες μας γιά να μας έρθουν περισσότεροι.

(Σπόντα γιά ανεγκέφαλους:  δεν έρχονται μεν όλοι οι τουρίστες ταυτόχρονα, αλλά οι μισοί τουλάχιστον (10 εκ.) έρχονται το καλοκαίρι. Δηλαδή η χώρα χωράει ανετότατα 10 εκ γηγενείς συν 10+ εκ. επισκέπτες γιά 3 μήνες - με όλα τα κομφόρ. Νερό, συγκοινωνίες, τηλέφωνο, στέγη και τροφή. Συνεπώς το επιχείρημα "δεν χωράμε" όταν πρόκειται γιά 10.000 πακιστανούς μετανάστες είναι ηλίθιο, κακόβουλο και σκατόψυχο. )

20 εκατομμύρια τουρίστες ισοδυναμούν με 20 εκατομμύρια κουβάδες σκατά. Δηλαδή ένας λόφος ύψους όσο μιά 5ώροφη πολυκατοικία και με εμβαδόν λίγο μικρότερο από την πλατεία Συντάγματος. Η αλλιώς: όλο το κέντρο της Αθήνας βουτηγμένο στα σκατά μέχρι πάνω από τον αστράγαλο. Δεν μιλάω μεταφορικά. Μιλάω γιά υπαρκτά, απτά και μυρωδάτα σκατά. Χώρια τα σκουπίδια, χώρια τα καυσαέρια που προξενεί όλος αυτός ο συρφετός.

Αυτοί που θα λουστούν τα σκατά θα μπορούσαν να σκεφτούν (αν διέθεταν μυαλό), ότι ο τουρισμός δεν προσφέρει σχεδόν τίποτα  στο χρεωκοπημένο κράτος. Άρα δεν χρειάζεται να καταστρέφουν ανεπανόρθωτα την χώρα γιά χάρη του τουρισμού.

Το οικονομικό όφελος από τον τουρισμό πηγαίνει 100% στις τσέπες μερικών λαμόγιων που κάνουν αρπαχτές. Αμόρφωτοι κατσαπλιάδες που γεμίζουν τις παραλίες με ξαπλώστρες και μπητσόμπαρα. Γιδοβοσκοί που μέχρι χθες ζούσαν στο μαντρί με τις γίδες τους, ανοίγουν ρουμς του λετ και ταβέρνες.
Λαμόγια που βγάζουν μαύρα εδώ και δεκαετίες. Αυτοί που έδειραν το σδοε όταν τόλμησε να ελέγξει έναν από δαύτους. Αυτοί που αποδίδουν 13% ΦΠΑ (άμα γουστάρουν, όποτε γουστάρουν, όσο γουστάρουν) την στιγμή που όλοι οι υπόλοιποι στενάζουν από το 23%. Λαμόγια που εδώ και χρόνια χτίζουν αυθαίρετα σε δημόσιες εκτάσεις (δάση και παραλίες),  που καίνε, καταπατάνε και ξεκοιλιάζουν δημόσια περιουσία.

Αυτοί και μόνο αυτοί επωφελούνται από τον τουρισμό. Η κρίση δεν τους έχει αγγίξει, ξένοι τουρίστες υπήρχαν πάντα. Απολαμβάνουν όσα αγαθά (κουτσουρεμένα έστω) μπορεί να δώσει το κράτος: παιδεία, υγεία, υποδομές. Προσφέροντας τίποτα, με το εισόδημα τους ανέγγιχτο και αφορολόγητο.

Αυτά ακριβώς τα λαμόγια ενισχύει και επιβραβεύει η άθλια σαμαροκυβέρνηση - με τα αρχιλαμόγια του πασοκ σαν πρώτους διδάξαντες. Όσα μέχρι τώρα έκαναν στα μουλωχτά, από σήμερα θα τα κάνουν φανερά και με τον νόμο στο χέρι.

Και δεν τα επιβραβεύει απλώς σε οικονομικό επίπεδο. Τους χαρίζει ξεδιάντροπα την χώρα, ώστε να μπορούν ανενόχλητοι να την κάνουν σαν τα μούτρα τους. Δηλαδή μιά απέραντη χαβούζα με σκατά. Ποτέ δεν θα μπορέσει κανένας να επαναφέρει το φυσικό κάλλος μιάς παραλίας, μετά από το μπάζωμα της και την τσιμεντοποίηση της από τους γιδοβοσκούς.

(Από το http://i-kyr.gr/?paged=9 )

Ανθυποσημειωσούλα: εκτός από τα μπητσόμπαρα των γιδοβοσκών (θα) υπάρχουν και οι "οργανωμένες τουριστικές μονάδες" που ανήκουν στα μεγάλα διεθνή τουριστικά τραστ. Μην ξεχνάμε ότι αυτά τα τραστ φορολογούνται (αν και όταν φορολογούνται) στις χώρες τους. Οχι στην Ελλάδα. Άρα ούτε από δαύτους θα έχουμε εισόδημα.

Η μοναδική πραγματική ανάπτυξη που έρχεται, είναι η ανάπτυξη των σκατών. Λόφοι από σκατά περιμένουν να τους κουβαλήσουμε. Σε αντάλλαγμα, μερικοί θα παίρνουν μισθούς των 200-300 ευρώ, ανασφάλιστα, για τους 2-3 καλοκαιρινούς μήνες. Ζήτω η ανάπτυξη!

Τους επόμενους μήνες περιμένω  να δω πολλά ποστ διακοπών και πολλές φωτογραφίες από παραλίες που να δείχνουν το πόσο γαμάτα περνάνε οι έλληνες. Η Ηλιθιότητα είναι αήττητη. Και οι πρωταθλητές της Ηλιθιότητας και της Κακογουστιάς είναι γνωστοί.

* * * *
Επειδή η γενική εντύπωση είναι ότι ο τουρισμός αποτελεί την "βαριά βιομηχανία" της Ελλάδας και επειδή πολλοί πιστεύουν αυτήν την φράση, έψαξα να βρω αντικειμενικά στοιχεία.

Σουρπράϊζ, σουρπράϊζ: δεν υπάρχουν αντικειμενικά στοιχεία γιά την "βαριά βιομηχανία" της χώρας μας. Εκπληκτικό. Ζούμε (υποτίθεται) από τον τουρισμό, αλλά δεν ξέρουμε τίποτα γι' αυτόν.

Η μέθοδος με την οποία μετράμε τα τουριστικά μας μεγέθη είναι η μέθοδος του Νασρεντίν Χότζα.
- Πόσα είναι τα άστρα του ουρανού Χότζα μου;
- Δεκαπέντε χιλιάδες πολυχρονεμένε μου. Και αν δεν με πιστεύεις, μέτρα τα.

Ο επίσημος κρατικός προϋπολογισμός δεν περιέχει έσοδα από τον τουρισμό. Τα πανεπιστήμια μας, εδώ και 40 χρόνια δεν κάνουν έρευνα σχετική με την "βαριά βιομηχανία" μας. Μήπως δεν συμφέρει να μετρήσουμε;
Όπως και να έχει, αντικειμενικά νούμερα δεν υπάρχουν. Όσοι ξαμολάνε νούμερα, τα βγάζουν κυριολεκτικά από την κοιλιά τους, με την μέθοδο Χότζα.

Γίνεται μιά τερατώδης παραπλανητική εξτρατεία. Π.χ. γράφεται με πηχιαίους τίτλους ότι θα έρθουν 20 εκατομμύρια επισκέπτες. Αυτό δεν μας λέει τπτ γιά τα λεφτά που θα μπουν στις τσέπες μας. Ούτε γιά τα λεφτά που θα εισπράξει το κράτος, αφού οι τουριστικές επιχειρήσεις υπο-φορολογούνται και αν.

Βγαίνουν κάτι ύποπτοι τύποι και αναγγέλλουν με στόμφο ότι "τα έσοδα από τον τουρισμό θα είναι φέτος 10 είτε 11 είτε 15 δις". Μέθοδος Χότζα.
Το πιό απατεωνίστικο απ' όλα: δεν μας λένε ποτέ το πόσα από αυτά τα Χ δις θα πάνε στο κράτος και στο γενικό καλό. Επειδή αυτό ειδικά το νουμεράκι δεν συμφέρει κανέναν.
Ακούμε ότι θα εισπράξουμε φέτος 15 δις. Που κολλάει αυτό το  εισπράξουμε; Στους γιδοβοσκούς με τα μπητσόμπαρα ή στα διαπλεκόμενα λαμόγια που πήραν τα φιλέτα κοψοχρονιά επειδή είναι κολλητάρια των προδοτών που κυβερνάνε; Πάντως αυτό το εισπράξουμε σίγουρα δεν αφορά όλους μας.


Επειδή ούτε εγώ έχω αντικειμενικά νούμερα γιά τον Τουρισμό (πως θα μπορούσα άλλωστε) βγάζω μερικά λογικά - έμμεσα - συμπεράσματα.
Το 2004, τότε δλδ που τρώγαμε με χρυσά κουτάλια, είχαμε 12 εκ. τουρίστες. Η οικονομία μας θεωρούνταν απογειωμένη. Φέτος έχουμε 20 εκ. τουρίστες και πεινάμε.
Πως είναι δυνατόν να αναπτύσσεται κατά 150% η "βαριά βιομηχανία" μας και εμείς να βυθιζόμαστε στην κρίση;

Αν η αυτοκινητοβιομηχανία - που είναι η βαριά βιομηχανία της Γερμανίας - πέσει έστω και 2%, οι γερμανοί θα βγουν στους δρόμους και θα στηθοδέρνονται. Αν αντίθετα ανέβει κατά 2%, θα σημαιοστολίσουν τα σπίτια τους και θα φωταγωγήσουν την Bundesbank.
Λογικό, αυτή είναι η έννοια του στυλοβάτη μιάς εθνικής οικονομίας.

Ο δικός μας στυλοβάτης ανέβηκε 150% από το 2004 και εμείς έχουμε 30% ανεργία.
Μήπως ο τουρισμός δεν είναι η βαριά βιομηχανία μας τελικά;
Μήπως μας περνάνε γιά μαλάκες;Μήπως μας πουλάνε παραμύθια γιά να αρπάξουν τις ακτές μας;

Αν η τσιμεντοποίηση ωφελούσε τουλάχιστον το κοινωνικό σύνολο, θα έκανα την καρδιά μου πέτρα και θα την αποδεχόμουν. Αλλά να τσιμεντώσω την χώρα μου γιά να πλουτίσουν οι γιδοβοσκοί και τα φιλαράκια των σαμαροβενιζέλων;

Πιστεύει κανείς πραγματικά στην ανάπτυξη που θα μας φέρει ο τουρισμός; Τότε γιατί βουλιάξαμε στα σκατά (κυριολεκτικά και μεταφορικά) σε σχέση με το 2004, αφού ο τουρισμός μας αναπτύχθηκε κατά 150% στο ίδιο διάστημα;

Το παραμύθι της βαριάς βιομηχανίας συμφέρει τους απατεώνες. Με αυτό το πρόσχημα μπορούν να κάμψουν τις όποιες αντιστάσεις στο ξεπούλημα αυτής της (κάποτε) πανέμορφης χώρας.

Κάθε φορά που κάποιος μιλάει γιά τουριστική ανάπτυξη εγώ ακούω κατά σειρά:
- Ξεπούλημα σε ημέτερους. Μαύρο χρήμα.
- Καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Ανεπανόρθωτη
- Φτήνια, ασχήμια και χυδαιότητα. Δλδ μπητσόμπαρα και ξαπλώστρες, που είναι συνώνυμο
- Υπόσχεση γιά ένα εισόδημα που πηγαίνει οπουδήποτε αλλού εκτός από το κοινό ταμείο.

Υ.Γ. Ένα πικάντικο γιά το τέλος: η Βενετία (δλδ μιά μισοβουλιαγμένη πανάκριβη πόλη χωρίς  μπητσόμπαρα) χτυπάει 20 εκ. τουρίστες μόνη της ΚΑΘΕ χρόνο - και δεν το κάνει καν θέμα.

Από λεφτά άλλο τίποτα. Make love, not capitalism part 1 of 4

Γερμανία 2000.
Κάπου στην στροφή της χιλιετίας με προσεγγίζουν σοβαροί επενδυτές και μου ζητάνε να τους φτιάξω μιά ιστοσελίδα γνωριμιών. Μιά e-προξενήτρα. Σήμερα ακούγεται κοινότοπο, το 2000 ήταν πρωτοποριακή ιδέα. Όλα τα social media βρίσκονταν ακόμα 4 - 6 χρόνια στο μέλλον.

Η πρόταση των επενδυτών ήταν να δουλέψω με την μισή αμοιβή από την τότε συνηθισμένη και σαν αντάλλαγμα να έχω συμμετοχή στα κέρδη του σάιτ. Αρνήθηκα την πρόταση και - με περίσσιο υφάκι - τους είπα ότι με τέτοια ιδέα θα χάσουν σίγουρα τα λεφτά τους. Οι επενδυτές απευθύνθηκαν φυσικά σε άλλον, έφτιαξαν το σάιτ και δημοσιεύουν κάθε χρόνο τα οικονομικά στοιχεία της εταιρείας τους.

Σύμφωνα με το συμβόλαιο που ΔΕΝ υπέγραψα και σύμφωνα με τους δημοσιευμένους ισολογισμούς, θα είχα βγάλει γύρω στα 3 εκατομμύρια ευρώ από το 2000 μέχρι σήμερα. Δηλαδή κάπου 19.000 τον μήνα.

Πίστευα τότε ότι ο πλανήτης κατοικείται από έλλογα όντα, που - το λιγότερο - είναι σε θέση να βρουν μόνα τους τον ερωτικό τους σύντροφο. Αν πίστευα ότι ο πλανήτης κατοικείται από αγάμητες κατίνες, που ούτε γκόμενο δεν μπορούν να σταυρώσουν μόνες τους, σήμερα θα ήμουν ζάπλουτος. Λάθος μου.

* * *
USA 2013.
Διαβάζω γιά μιά νέα κουλαμάρα, τον e-εξομολογητή. Ένα σάιτ (ξεχνάω το όνομα του και δεν έχει σημασία) σου προσφέρει την δυνατότητα να εξομολογηθείς - εντελώς ανώνυμα. Οι χρήστες φτιάχνουν έναν λογαριασμό και μετά γράφουν εξομολογήσεις του στυλ
- "δέχτηκα να βγω γιά δείπνο με τον Χ, αλλά δεν τον θέλω πραγματικά".
- είτε, "ω, πόσο ντρέπομαι που αυτοφωτογραφήθηκα χωρίς βρακί και μετά ανέβασα την φωτό στο τουήτερ".
- είτε "θα παντρευτώ μεν αύριο τον κύριο Κοιλαρά Χοντρόπουλο που διαθέτει βίλα και τζιπ, αλλά θα ήθελα να με πηδήξει ο Μητσάρας που είναι άνεργος οικοδόμος".

Επειδή η ανωνυμία είναι βασικό στοιχείο του σάιτ, δεν είναι δυνατόν να μαζέψουν προσωπικά δεδομένα (όπως η apple, google κ.α.) και να πουλήσουν διαφημίσεις. Άρα παραμένει εντελώς μυστήριο, το πως ελπίζουν αυτοί οι άνθρωποι να κερδίσουν λεφτά από αυτήν την ανοησία.
Κι όμως. Σε αυτό το σάιτ κάποιοι έχουν επενδύσει 120 εκατομμύρια $ !!!

* * *
USA 2014.
Ο Zuckerberg (του γνωστού φεησμπουκ) δίνει 19 ΔΙΣεκατομμύρια δολλάρια, γιά να αγοράσει το WhatsApp. Το WhatsApp δεν είναι παρά ένα πρόγραμμα γιά να κάνεις τσατ.

Το τσατ είναι η πιό αρχαία, η πιό απλή και η πιό διαδεδομένη εφαρμογή στο ίντερνετ. Ο οποιοσδήποτε 16χρονος μπορεί να σου φτιάξει ένα πρόγραμμα γιά τσατ μέσα σε 4 ώρες. Υπάρχουν ήδη μερικές 10.000 τέτοια προγράμματα γιά τσατ, σχεδόν όλα είναι δωρεάν.

Το συγκεριμένο διαφέρει από τα υπόλοιπα στο ότι "διακοσμείται" από διάφορα μπαρμπαδέλια (αν μπορεί κανείς αυτό να το ονομάσει διακόσμηση) και ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί από κινητό τηλέφωνο.

Γιά κάτι τόσο απλοϊκό, γιά ένα τσατ με καλλικάντζαρους, κάποιος πλήρωσε 19 δις! Και επειδή αυτός που τα πλήρωσε δεν είναι χαζός, ελπίζει να βγάλει 30 δις!
Από το τίποτα. Από τους καλλικάντζαρους μέσω κινητού τηλεφώνου.

* * *
USA 2004 - 2012
Το 2004 βγαίνει στον αέρα το γνωστό φεησμπουκ. Μέχρι το 2012 αυτή η επιχείρηση δεν είχε κερδίσει ούτε ένα σεντς. Τα καθημερινά, τρέχοντα έξοδα ήταν και είναι τεράστια. Για το ηλεκτρικό ρεύμα και μόνο που καίνε οι σέρβερ, η εταιρεία χρειάζεται 100.000$ τον μήνα.

Επειδή δεν πιστεύω ότι ο Zuckerberg καλλιεργεί λεφτόδεντρα στον κήπο του, συμπεραίνω ότι κάποιος (κάποιοι) του τα έδωσαν. Και τα λεφτά γιά το ρεύμα, και γιά το προσωπικό, τα κτίρια, την διαφήμιση, το λογισμικό κλπ. κλπ.

Προσπαθώ να μπω στην θέση αυτών των χρηματοδοτών. Έρχεται ένας τυχαίος 25ρης, ένας nobody και σου λέει "έχω μιά ιδέα γιά ένα σαιτ γνωριμιών". Και εσύ του απαντάς "ΟΚ παιδί μου, πάρε 15 εκατομμύρια δολλάρια κάθε χρόνο επί 10 χρόνια και υλοποίησε την ιδέα σου".
Πόσο λογικό είναι αυτό; Τι πιθανότητες έχει να συμβεί;

Κι όμως. Έτσι ακριβώς συνέβη. Μερικοί άνθρωποι έδωσαν - και συνεχίζουν να δίνουν - εκατομμύρια στον Zuckerberg επειδή πιστεύουν ότι το γκομενιλίκι με συνοδεία διαφημίσεων είναι μιά Π.Κ.Ι. (Πολύ Καλή Ιδέα).

* * *
Πλανήτης Γη, 2014.
Το βίντεο με τα περισσότερα κλικς στο youtube είναι τα στιγμιότυπα από τον γάμο της κιμ καρντασιάν.
Φρόντισα να μάθω ποιά είναι η εν λόγω κιμ. Πρόκειται γιά μιά πληθωρική βυζαρού που της αρέσει να πηδιέται με μαύρους και να ποστάρει τα στιγμιότυπα στο ίντερνετ.
Όσο και να έψαξα, δεν μπόρεσα να βρώ τίποτα άλλο που να έχει κάνει η συγκεκριμένη.

Είναι εξωφρενικό. Στο ίντερνετ προσφέρεται απλόχερα όλη η ανθρώπινη γνώση, πανεύκολα και δωρεάν. Ταινίες γιά το διάστημα, αναλύσεις γιά την οικονομία, γιά το περιβάλλον, γιά τον κόσμο. Ειδήσεις, αθλητικά, προσωπικότητες. Τίποτα δεν είναι πιό σημαντικό, τίποτα δεν ενδιαφέρει περισσότερους ανθρώπους από το νυφικό της κιμ.

Θα σκεφτεί κανείς "γιατί κρίνεις τον κόσμο από το πόσα κλικ κάνει στο youtube; ".
Σωστά. Πολύ σωστά. Από τι να τον κρίνω λοιπόν; Πως θα διαπιστώσω τι ενδιαφέρει το ανθρώπινο είδος σε παγκόσμια κλίμακα;
Αν κάποιος μου δώσει ένα καλύτερο μέτρο σύγκρισης, ευχαρίστως να το χρησιμοποιήσω.

* * *
Πλανήτης Γη, 2014.
Το Uber (δεν δίνω λεπτομέρειες) είναι ένα σάιτ που μεσιτεύει αυτοκίνητα. Γιά την ακρίβεια, διαδρομές με αυτοκίνητα. Η αξία του εκτιμάται στα 200 δις. Η αξία της Toyota, της μεγαλύτερης αυτοκινητοβιομηχανίας του κόσμου εκτιμάται στα 180 δις. Έχουμε φτάσει στην εποχή όπου το να μεσιτεύεις αυτοκίνητα είναι 20 δις πιό κερδοφόρο από το να τα φτιάχνεις.

Το Airbnb είναι ένα σάιτ που μεσιτεύει δωμάτια ξενοδοχείων και ξενώνων. Πρόσφατα πήρε από επενδυτές 200 εκ. $. Καμμία αλυσίδα ξενοδοχέιων στον κόσμο δεν διαθέτει τόσα. Και εδώ οι μεσίτες ξενοδοχείων βγάζουν περισσότερα από τους ξενοδόχους.

* * *
Τις πρώτες 10ετίες της ζωής του, το ίντερνετ καθεαυτό δεν ήταν κερδοφόρο. Το χρηματοδοτούσαν οι κυβερνήσεις - ιδίως η αμερικάνικη. Το αμερικάνικο δημόσιο σταμάτησε να πληρώνει (νομίζω) κάπου το 1998.

Γιά τα 10 επόμενα χρόνια, 1998 - 2008, το 80% του όγκου της πληροφορίας που διακινούνταν στο ίντερνετ παγκόσμια ήταν πορνογραφικό υλικό. Η διακίνηση τσόντας αποτελούσε την κύρια πηγή εσόδων γιά τους παρόχους του ίντερνετ.

Αν δεν υπήρχαν οι (αξιοπρεπέστατες) πόρνες, κανένας δεν θα μπορούσε να συντηρήσει τα τεράστια έξοδα λειτουργίας του ίντερνετ και το τελευταίο θα είχε καταρρεύσει.

Υπήρχε και ένα 20% του ίντερνετ που πρόσφερε κάποια "χρήσιμη" υπηρεσία. Το χρήσιμη εντός εισαγωγικών, γιατί ονομάζω αυθαίρετα χρήσιμο οτιδήποτε δεν είναι τσόντα. Ένας πολύ γενναιόδωρος ορισμός. Αλλά αυτό το "χρήσιμο" 20% δεν έβγαζε αρκετά λεφτά γιά να συντηρήσει το ίντερνετ σαν υποδομή.

Από το 2008 μέχρι σήμερα οι τσόντες έρχονται δεύτερες σε όγκο πληροφορίας, δίνοντας την πρώτη θέση σε διαφημίσεις και social media.
Που σημαίνει ότι οι Κατίνες ξεπέρασαν τους Αυνάνες.
Αλλά ούτε οι Κατίνες ούτε οι Αυνάνες - ανεξάρτητα από το ποιός παράγει περισσότερα δεδομένα - κάνουν κάτι παραγωγικό.

* * *
Τι κοινό έχει η e-προξενήτρα, ο e-εξομολογητής, το φεησμπουκ, η καρντασιάν (ακόμα και το ίντερνετ το ίδιο) και πολλά άλλα παρόμοια; Μα, το ότι δεν παράγουν τίποτα και ταυτόχρονα βγάζουν τρελά λεφτά.

Η σύγκριση είναι εξωφρενική. Ας υποθέσουμε ότι εγω έχω μιά ιδέα γιά μιά νέα, καθαρή μορφή ενέργειας. Είτε μιά ιδέα γιά την καλύτερη παραγωγή τροφής, ώστε να μην πεινάνε τα  παιδάκια στην Αφρική. Είτε μιά ιδέα γιά να αυξηθεί η παραγωγικότητα ενός εργοστασίου. Είτε μιά ιδέα γιά να παράγω πιό γρήγορα ηλεκτρικά αυτοκίνητα.

Καμμία από αυτές τις ιδέες δεν μπορώ να υλοποιήσω. Κανένας δεν μου δίνει φράγκο. Δεν το λέω θεωρητικά αυτό, το λέω από πείρα. Έχω φάει τουλάχιστον 20 φορές τα μούτρα μου.

Καλά εγώ, μπορεί οι δικές μου ιδέες να είναι χαζές. Αλλά οι υπόλοιποι 99.999 συνάδελφοι μου, που έχουν προσπαθήσει από 30 φορές ο καθένας και έχουν φάει πόρτα;
Όλοι αυτοί χαζοί είναι; Όλες αυτές οι χιλιάδες χιλιάδων ιδέες που αφορούν κάτι χρήσιμο γιά την ανθρωπότητα είναι γιά τα μπάζα; Την ίδια ώρα που ο e-εξομολογητής αξίζει 120 μύρια; Το τσατ με τα μπαρμπαδέλια αξίζει 19 δις;

-- Αν θελήσω να ρίξω στην αγορά ένα προϊόν, όπου η κάθε βλαμμένη Κατίνγκω θα μιλάει γιά το βρακί της, είναι σίγουρο ότι θα μου ρίξουν 50 - 60 εκατομμύρια στο ξεκίνημα. Να μη σου πω ότι (αν το κάνω στην Ελλάδα) θα μου δώσουν και βραβείο καινοτομίας.

-- Αν θελήσω να φτιάξω κάτι που θα παράγει (οτιδήποτε), θα είναι "μεγάλο το ρίσκο" και δεν θα πάρω φράγκο. Αν δεήσουν να μου δώσουν μερικά ψίχουλα, θα πρέπει να υποθηκεύσω το σπίτι μου και την ύπαρξη μου την ίδια γιά το υπόλοιπο της ζωής μου.

-- Αν τέλος θελήσω να φτιάξω κάτι κοινωφελές, κάτι που δεν θα παράγει μεν, αλλά θα βοηθάει (ανάπηρους, φτωχούς, ζώα, πεινασμένους) όχι μόνο δεν θα μου δώσουν φράγκο, αλλά θα μου βάλουν κι εμπόδια από πάνω.

Αλλά τα 500 εκατομμύρια γιά γκομενιλίκια και μεσιτείες τα έχουμε γιά στραγάλια.

* * *
Που θέλω να καταλήξω;

Το να μεσιτεύεις κάτι έχει γίνει πιό αποδοτικό από το να το παράγεις. Πακτωλοί δισεκατομμυρίων κατευθύνονται αποκλειστικά προς τα εκεί που δεν παράγεται τίποτα. Συμπαρασύροντας τα καλύτερα μυαλά της ανθρωπότητας, που αμείβονται καλά μόνο αν παράγουν χαζομάρες .

Αντί να πληρώσουμε τους εξυπνότερους του είδους μας προκειμένου να βρουν το πως θα διαχειριστούμε τους περιορισμένους φυσικούς μας πόρους, τους πληρώνουμε γιά να βρουν το πως θα διαχειριστούμε τα 1.000 selfies που βγάζουμε κάθε μέρα.
Πρόσφατα μία (ελληνική) εταιρεία πήρε βραβείο καινοτομίας, επειδή έφτιαξε μιά εφαρμογή γιά την αρχειοθέτηση των  selfies.

Παιδάκια πεθαίνουν, ζώα υποφέρουν, το περιβάλλον καταστρέφεται, οι φυσικοί πόροι μας τελειώνουν. Όλα αυτά θα μπορούσαν να αποφευχθούν με ένα κλάσμα των δισεκατομμυρίων που ξοδεύει η ανθρωπότητα γιά διαφήμιση, γιά τσατ, γιά κατινιές και γιά γκομενιλίκια.

Κατά τα άλλα, ο καπιταλισμός είναι το καλύτερο οικονομικό σύστημα που διαθέτουμε.
Επίσης, ο homo sapiens είναι ένα ευφυές είδος ζωής.
Επίσης, ο γάϊδαρος πετάει και η Γη είναι επίπεδη.

Της ελληνικής επιχειρηματικότητας. Make love, not capitalism part 1.5 of 4

Στην αρχή της κρίσης, κάποιοι ξένοι μας κατηγόρησαν ότι "οι έλληνες συσσώρευσαν χρέη επειδή ζούσαν / ζουν πάνω από τις δυνατότητες τους". Αυτή η φράση υιοθετήθηκε από πολλούς (ανάμεσα τους και πολλούς έλληνες), έτσι ώστε σήμερα να αποτελεί γενική πεποίθηση.

Λάθος. Τεράστιο. Δεν ισχύει αυτό το πράγμα, ποτέ δεν ίσχυσε.

Και οι γερμανοί έχουν χρέη, και οι αμερικάνοι έχουν χρέη (αυτοί κι αν έχουν), και οι γιαπωνέζοι έχουν χρέη. Κοντολογίς, όλοι έχουν χρέη. Εδώ έχει χρέη η Σαουδική Αραβία, τα Αραβικά Εμιράτα και το Ντουμπάι. Δεν θα είχε η Ελλάδα;

Η ύπαρξη χρεών δεν αποδεικνύει τίποτα. Οι έλληνες έπαιρναν όλα αυτά τα χρόνια δανεικά - και πολύ καλά έκαναν. Δεν ήταν καν τα μεγαλύτερα ποσά και δεν αποτελούσαν καν εξαίρεση.

Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν τα χρέη. Ήταν η διάθεση των χρημάτων. Δεν έφταιγε το ότι τα πήραμε. Έφταιγε το πως τα ξοδέψαμε.

Με τα λεφτά που πήραμε, θα μπορούσαμε να είχαμε φτιάξει άριστες υποδομές. Κοινωνικές παροχές. Υγεία. Παιδεία. Καινοτομίες.

Αντί γι' αυτά, εμείς τα ξοδέψαμε γιά λουλουδοπόλεμους στην Μύκονο, για μαϊμουδιές, γιά λουσάτα ρούχα, γιά τον Χόντο, γιά τον Ζάρα, γιά ντηζαινιές. Τα χαρίσαμε  στο κάθε λαμόγιο, στον κάθε απατεώνα. Αφού ο κάθε αγράμματος τζομπάνης μπορούσε να έχει "μπέμπα" γιατί να μας ενοχλήσει ότι οι λατσοβαρδινογιανομπόμπολες τσέπωσαν από 5 δισεκατομμύρια ο καθένας ;

Το πρόβλημα μας ήταν και είναι πρόβλημα Λογικής.  Ποτέ δεν αναρωτηθήκαμε, πως μπορεί η κάθε Κατίνγκω να φοράει Σανέλ και πως μπορεί ο κάθε Καραμήτρος να οδηγάει Πόρσε. Ποτέ δεν αναρωτηθήκαμε, πως είναι δυνατόν ένα ψωροδιαμέρισμα στο Μαρούσι να "αξίζει" 150 χιλιάρικα το 2001 και 350 χιλιάρικα το 2006. Πως είναι δυνατόν ένα ντουβάρι να διπλασιάζει την αξία του μέσα σε 5 χρόνια; Ένας απέραντος παραλογισμός κυριαρχούσε και κανένας δεν αναρωτιώταν το παραμικρό.

Η ελληνική οικονομία περιγράφεται με μιά απλή εικόνα, παρμένη από το i-kyr.gr

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι ο κρατικοδίαιτος παρασιτισμός. Οι μισές εταιρείες ζουν αποκλειστικά από προμήθειες του δημοσίου. Και οι υπόλοιπες πουλάνε αέρα. Μεσιτείες, προμήθειες και αερολογίες. Κανένας δεν παράγει τίποτα.

Πριν την κρίση είχαμε τους εργολάβους. Δεκάδες δισεκατομμύρια κατάμαυρο χρήμα, στις τσέπες των πιό λάθος ανθρώπων. Με τις ευλογίες του κράτους (η διαφορά ανάμεσα εμπορική και αντικειμενική αξία ήταν δωράκι στους εργολάβους).
Είχαμε και χιλιάδες μαγαζιά κινητής τηλεφωνίας. Χιλιάδες (χρηματο)μεσίτες. Χιλιάδες ντηζαινιές. Και παραγωγή μηδέν.

Η Ελλάδα είχε το 2007-2008 τρεις φούσκες. Φούσκα κρατικού χρέους, φούσκα ακινήτων και φούσκα τραπεζών. Νομοτελειακά, εξαναγκασμένη από την παγκόσμια κρίση του 2008, κάποια από τις 3 φούσκες έπρεπε να σκάσει. Αυτή που θα έσκαγε πρώτη, θα έκρυβε τις άλλες δύο, αφού όλα τα δεινά θα οφείλονταν στην φούσκα που έσκασε, όχι στις άλλες.

Ο ΓΑΠ, ο βλακωδέστερος και γελοιωδέστερος (εκτός αν δεν ήταν βλάκας αλλά προδότης) πολιτικός που πέρασε από την Ελλάδα τα τελευταία 2500 χρόνια, αποφασίζει να σκάσει πρώτη την φούσκα κρατικού χρέους. Οι χειρισμοί του προς αυτόν τον σκοπό έχουν γίνει πιά γνωστοί. Ήθελε να σκάσει το κρατικό χρέος, ώστε να μας φέρει το ΔΝΤ, γιά να μας κάνει Δανία του Νότου. Αντί γι' αυτό μας έφερε το μνημόνιο και μας έκανε Μπαγκλαντες του Βορρά.

* * * *

Το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας ήταν και είναι ο παρασιτισμός. Η μη-παραγωγή. Πριν την κρίση πουλάγαμε διαμερίσματα ο ένας στον άλλον. Όσοι δεν πούλαγαν διαμερίσματα, πούλαγαν κινητά ο ένας στον άλλον. Αλλά με ντουβάρια και εισαγόμενα κινητά, προκοπή δεν έκανε κανένας λαός. 

Σήμερα πουλάμε γιαούρτια και ζαμπονοτυρόπιττες ο ένας στον άλλον. Και "ψαγμένα" γυράδικα. Λυπάμαι, αλλά ούτε με αυτά γίνεται προκοπή.

-- Η Ελλάδα είχε 33.000 δημοσιογράφους πριν την Κρίση.  Ολόκληρη η USA δεν έχει τόσους.

-- Η Ελλάδα είχε 54.000 τραπεζουπαλλήλους στο τέλος του 2012. Η Ελβετία βολεύεται με 45.000, δηλαδή 9.000 λιγότερους. Έχοντας 50Χ μεγαλύτερο τραπεζιτικό τομέα

-- Η Ελλάδα έχει 70.000 μπάτσους. Η (υποτίθεται αστυνομοκρατούμενη) Γερμανία με 8πλάσιο πληθυσμό έχει 55.000.

Ποιός τους πληρώνει όλους αυτούς; Και κυρίως: τι παρήγαγαν όλοι αυτοί όλα αυτά τα χρόνια;  Όσο πιό παρασιτικό και αεριτζήδικο ένα επάγγελμα, τόσο περισσότερους έλληνες θα βρεις να το εξασκούν. 

Ίσως παρεξηγηθούν κάποιοι, επειδή αποκαλώ μερικά επαγγέλματα παρασιτικά. Είναι πολύ βολικό να σου δείχνουν το φεγγάρι και εσύ να κοιτάς το δάχτυλο.

Το πρόβλημα δεν είναι το πως χαρακτηρίζω εγώ ο μεμονωμένος, ασήμαντος μπλόγγερ τα συγκεκριμένα επαγγέλματα. Το πρόβλημα είναι ότι  μιά χώρα με 70.000 μπάτσους και 54.000 τραπεζιτικούς είναι εξ' ορισμού βουτηγμένη στα σκατά.

Δέχομαι να με μαστιγώσουν στο Σύνταγμα, αν κάποιος μου απαντήσει στο τι παράγουν (παράγω = φτιάχνω κάτι που είτε τρώγεται στο εσωτερικό είτε εξάγεται στο εξωτερικό) οι δημοσιογράφοι, οι διαφημιστές, οι τραπεζιτικοί υπάλληλοι, οι μεσίτες και οι μπάτσοι.
Τρώγονται μήπως τα στεγαστικά δάνεια και οι φούσκες του χρηματιστηρίου; Εξάγονται μήπως τα ντουβάρια στο Χαλάνδρι;

Δεν έχω τίποτα προσωπικό εναντίον των τραπεζουπαλλήλων. Ούτε αμφισβητώ την ακεραιότητα και την τιμιότητα των περισσότερων από αυτούς. Λέω όμως ότι μιά χώρα με τους 10πλάσιους τραπεζουπάλληλους (με βάση τον τζίρο) από την Ελβετία είναι καταδικασμένη - ότι και να κάνει.

* * * *

Πολλοί μιλάνε γιά τον "υπερδιογκωμένο" δημόσιο τομέα. Δεν είναι έτσι. Με βάση τα νούμερα, ο ελληνικός δημόσιος τομέας (ιδίως μετά τις περικοπές) είναι μικρότερος από τον γερμανικό, τον αγγλικό και τον γαλλικό. 

Κανένας δεν μιλάει γιά τους αραχτούς στις τράπεζες και στα μμε.

Και είναι λάθος να πούμε "δεν βαριέσαι αδερφέ, αφού είναι ιδιωτικοί, τους πληρώνει ο τραπεζίτης". Ναι, τους πληρώνει ο τραπεζίτης. Ο οποίος όμως τα παίρνει από το κράτος, δηλαδή όλους μας.

Μόνο το 2013 οι τραπεζίτες πήραν 82 δις από το χρεωκοπημένο ελληνικό κράτος. Συνολικά 200+ δις από την αρχή της κρίσης. Ποιός ιδιωτικός τομέας και @@ μάντολες; Δημόσιοι υπάλληλοι είναι και οι τραπεζιτικοί και όλοι οι υπόλοιποι. Αν δεν έπαιρναν κρατικό χρήμα όλοι αυτοί, θα έψαχναν για φαγητό στους σκουπιδοντενεκέδες.
Που τον βρήκαμε τον ιδιωτικό τομέα;

Τουλάχιστον οι γιατροί του δημοσίου, οι δάσκαλοι και οι πυροσβέστες παράγουν κάτι. Οι μεσίτες και οι τραπεζιτικοί τι παράγουν;

Δεν θα με χάλαγε ένας δραστικός εξορθολογισμός της  δημόσιας διοίκησης. Αλλά όσο ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα αποτελείται από ένα μάτσο (οι μισοί κρατικοδίαιτοι) φραπεδάτους και αραχτούς που πουλάνε αέρα και μεσιτείες, όσο και να πετσοκοφτεί ο δημόσιος τομέας, δεν αλλάζει τίποτα.

Ποιοί είναι οι μεγαλύτεροι εργοδότες στην Ελλάδα; Ποιά είναι τα "βαριά" μας επιχειρηματικά χαρτιά; Τράπεζες, ΟΠΑΠ, ΔΕΗ, ΟΤΕ, κατασκευαστικές, ΜΜΕ.

Αντε, έστω ότι η ΔΕΗ παράγει ρεύμα. Δυσανάλογα λίγο και δυσανάλογα ακριβό, σε σχέση με τις δυνατότητες.

Οι υπόλοιποι τι παράγουν; Τι τρώγεται από όλα αυτά; Τι μπορεί να εξαχθεί;

Παρατηρησούλα γιά τις κατασκευαστικές και τους εργολάβους. Μιά οικοδομή συνεισφέρει στην οικονομία μόνο 1 φορά, όταν κατασκευάζεται. Όλες οι επόμενες αγοραπωλησίες είναι ένας μη-παραγωγικός κύκλος. Ενα έτοιμο κτίσμα παύει να είναι παραγωγικό, όσες φορές και να πουληθεί, σε οποιαδήποτε τιμή και να πουληθεί.
Παραγωγή είναι αυτό που λέει η λέξη. Από κάποιες πρώτες ύλες παράγεις κάτι χρήσιμο. Αν πάρεις ένα έτοιμο πράγμα (είτε σπίτι είναι αυτό είτε κινητό είτε αυτοκίνητο) και το πουλήσεις από τον Κώστα στον Γιάννη, θα είναι μεσιτεία, όχι παραγωγή.

Στην Ελλάδα έχουμε 80% ιδιοκατοίκηση, όταν όλη η Ευρώπη έχει βία 45%. Έχουμε τσιμεντώσει δηλαδή την χώρα μας σε διπλάσιο βαθμό από όλη την Ευρώπη. Όχι μόνο την ασχημήναμε, αλλά πιό αντιπαραγωγικό πράγμα από τα ντουβάρια δεν υπάρχει.

Δεν μας χάλασαν λοιπόν τα δανεικά, ούτε το ότι "ζούσαμε πιό πάνω από τις δυνατότητες μας". Μας κατέστρεψαν τα ντουβάρια και όσοι θεωρούσαν τα ντουβάρια επένδυση και ανάπτυξη.
Ακόμα και σήμερα, όλοι επιζητούν την ανάπτυξη μέσω ντουβαριών. Ο έλληνας δεν ξέρει να παράγει απολύτως τίποτα. Ξέρει μόνο να καίει τα δάση του και να τσιμεντώνει την χώρα του.
Εδώ ακριβώς κολλάει και ο "Οργισμένος πρόλογος".

* * * *
Τι κάνουν οι νέοι σήμερα; Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου.
Όσοι δεν προσπαθούν να μπουν στο δημόσιο, γεμίζουν τις σχολές των μπάτσων. Οι μπατσοι και οι σεκιουριτάδες είναι τα επαγγέλματα του μέλλοντος.
Παραγωγικότητα μηδέν. Η Ελλάδα θα μείνει ακόμα 50 χρόνια βαθιά μέσα στην κρίση. Όσο η νεολαία της επιδιώκει να αράξει σε ένα μη παραγωγικό επάγγελμα, γιατί να βγει;

Κάθε φορά που διαβάζω μιά είδηση γιά "καινοτόμο ελληνική εταιρεία νέων ανθρώπων" πέφτω με τα μούτρα στην ανάγνωση. Ξεκοκκαλίζω τις λεπτομέρειες, επισκέπτομαι το σάϊτ, βλέπω το "καινοτόμο" προϊόν. ...... Και με πιάνει μαύρη απελπισία.

Προσπαθούν να πουλήσουν αέρα, τρεντιές και μεσιτείες. Από παραγωγή, πάλι τζίφος.

Όλα τα προιόντα, όλες οι ιδέες αφορούν κάποια μορφή μεσιτείας. Πρόσφατα διάβαζα γιά έναν διαγωνισμό ελληνικής καινοτομίας.
Το πρώτο βραβείο πήγε σε ένα προιόν (σάιτ) που μεσιτεύει ανάμεσα σε μεσίτες και σε τελικούς αγοραστές. Τα υπόλοιπα αφορούν είτε κάποια τρεντιά είτε κάτι στο στυλ "βρες ποιός μπακάλης έχει τις φτηνότερες μπανάνες / ντομάτες / ποδήλατα".

Μιά άλλη - πολύ πετυχημένη - ελληνική εταιρεία πουλάει αεροπορικά εισητήρια. Παίρνει ένα προιόν που παράγεται αλλού (εισητήριο) και αντί να βγάζει προμήθεια 8% όπως όλοι οι άλλοι έμποροι, βγάζει 7.5%. Το σαιτ τους είναι ένα από τα χιλιάδες σαιτ που απλά πουλάνε αεροπορικά εισητήρια.
Όλο αυτό το πράγμα ονομάζεται ελληνική καινοτομία και παίρνει επαίνους γιά το ελληνικό επιχειρηματικό δαιμόνιο. Εδώ και 4.000 χρόνια ο κάθε έμπορος προσπαθεί να πουλήσει φτηνότερα από τον ανταγωνισμό. Που την είδαμε την (ελληνική τρομάρα μας) καινοτομία;

Είναι δυνατόν, όλη η ελληνική οικονομία να βασίζεται σε προμήθειες και μεσιτείες; Και σε τρεντιές του στυλ "βρες τι χρώμα καπέλο σου ταιριάζει γιά την παραλία" ή σε υπηρεσίες του στυλ "βρες που έχει ελεύθερα ταξί στην Γλυφάδα" ;

* * * *
Κανένας κανόνας χωρίς τις εξαιρέσεις του. Έστω κι αν είναι λίγες.

Υπάρχουν στην Ελλάδα μικρές εταιρείες, που όντως παράγουν. Αυτές έχουν τον αμέριστο θαυμασμό μου. Πιστεύω ότι σ' αυτές θα έπρεπε να ρίξουμε όλα μας τα λεφτά, όλες  μας τις δυνάμεις, όλους μας τους πόρους.

Αντί να εξαμβλώνουμε τις παραλίες μας γιά να κάνουν κονόμα οι γιδοβοσκοί (δες τον πρόλογο) ας δώσουμε σ' αυτές τις μικρές εταιρείες την δυνατότητα να παράγουν. Ας τους δώσουμε λεφτά, ας τους φτιάξουμε τις υποδομές που χρειάζονται, ας ενισχύσουμε την δημιουργία παρόμοιων εταιρειών. Με βάση πάντα την παραγωγή, όχι τις μεσιτείες και τις τρεντιές.

Έχουμε εταιρείες μεταποίησης τροφίμων (π.χ. γαλακτοκομικά, ελαιόλαδο). Έχουμε εταιρείες ηλεκτρονικών (κατασκευή, όχι εισαγωγές), έχουμε εταιρείες ιατρικής τεχνολογίας. Έχουμε εταιρείες που φτιάχνουν φωτοβολταϊκά.

Έχουμε εταιρεία που φτιάχνει ηλιακά μοτοποδήλατα. Ετούτην εδώ.
Αρχάρια μεν, αλλά τους εύχομαι ολόψυχα κάθε επιτυχία. Αν δεν φτιάξουν οι έλληνες ηλιακά οχήματα, ποιός θα τα φτιάξει ρε γαμώτο; Οι λάπωνες;

Για την Ιστορία: ο πρώτος που μίλησε - και προώθησε έμπρακτα - την ιδέα του ηλιακού αυτοκινήτου ήταν ο Κώστας Καββαθάς το 1983. Πριν 30 χρόνια!

Αν τα τελευταία 30 χρόνια δεν τα χώναμε στους τραπεζίτες (και τους υπάλληλους τους), στους εργολάβους, στους μμετζήδες, στους μεσίτες και στους βλαχομπαρόκ γιδοβοσκούς, αν δίναμε το ένα χιλιοστό από όσα δώσαμε σε δαύτους γιά την υλοποίηση της ιδέας / οράματος του Κώστα-pilot-Καββαθά, σήμερα θα πουλάγαμε ηλιακά αυτοκίνητα σε όλον τον κόσμο.

Και η Μέρκελ θα έτρεχε λαχανιασμένη ξωπίσω μας.

Το ΑΕΠ μου μέσα. Make love, not capitalism part 2 of 4

Η βικιπέδια δίνει έναν τρομερά πολύπλοκο μαθηματικό τύπο γιά τον υπολογισμό του Ακαθάριστου Εθνικού ΠροΪόντος (ΑΕΠ). Παρά τις μαθηματικές μου γνώσεις, δεν βγάζω άκρη με δαύτον. 

Αντίθετα ο χοντρικός, καθημερινός ορισμός του ΑΕΠ είναι σχετικά απλός: το ΑΕΠ μιάς χώρας είναι το σύνολο των παραχθέντων προϊόντων και υπηρεσιών.

Υποτίθεται ότι όσο πιό ψηλό είναι το ΑΕΠ, τόσο πιό ευτυχισμένοι είναι οι κάτοικοι της χώρας. Yποθέτουμε δλδ ότι οι κάτοικοι απολαμβάνουν τα αγαθά ( = ΑΕΠ) που παράγουν. Γι' αυτό όλοι οι πολιτικοί σε όλες τις χώρες υπόσχονται αύξηση του ΑΕΠ, δηλαδή περισσότερα αγαθά.

Η πολυπόθητη αύξηση του ΑΕΠ ονομάζεται "ανάπτυξη". Η μείωση του ΑΕΠ ονομάζεται "ύφεση" και θεωρείται καταστροφή.

Εδώ υπάρχει μιά λογική ακροβασία. Λογικά, δεν είναι δυνατόν να αυξάνουν όλες οι χώρες το ΑΕΠ τους. Αυτά που παράγει παραπάνω μιά χώρα και τα εξάγει θα αντιστοιχούν στην μείωση του ΑΕΠ των άλλων χωρών.

Επειδή όμως το ΑΕΠ δεν μετράει την αντικειμενική αξία όλων των πραγμάτων αλλά την τιμή (ανάμεσα σε πολλά άλλα) του κάθε πράγματος, είναι όντως δυνατόν να αυξάνουν όλοι ταυτόχρονα το ΑΕΠ τους. Απλά, αυξάνουν τις τιμές - χωρίς να παράγεται κάτι παραπάνω.

Ένας δεύτερος σημαντικός παράγοντας είναι το κρατικό χρέος. Το οποίο έχει μιά απόλυτη τιμή (π.χ. το χρέος της Ελλάδας είναι 400 δις) και μιά σχετική τιμή: το ποσοστό του επί του ΑΕΠ. Το χρέος π.χ. της Ελλάδας είναι 170% του ΑΕΠ.

Χοντρικά, το ελληνικό κράτος χρωστάει 1.7 φορές από όσα παράγουν οι πολίτες του σε έναν χρόνο.

Γενικά, ένα χρέος σε ύψος 60% του ΑΕΠ θεωρείται "βιώσιμο", ότι και να σημαίνει η λέξη. Αυτό το 60% είναι και ένα από τα κριτήρια του Μαάστριχτ. Η Γερμανία πάντως έχει χρέος 80% του ΑΕΠ της, χωρίς να κινδυνεύει σοβαρά. Οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν κάτι ανάμεσα σε 70% και 110%.

Όλοι ανεξαιρέτως οι πολιτικοί κάνουν (χοντρές έως πολύ χοντρές) ματσαράγγες, προκειμένου να ανεβάσουν το ΑΕΠ. Το γιατί είναι προφανές. Από την μιά θέλουν να παρουσιάσουν ανάπτυξη. Από την άλλη, όσο αυξάνει το ΑΕΠ μειώνεται το ποσοστό του χρέους. Αν αυξηθεί το ΑΕΠ μπορούν να κρατήσουν το χρέος ψηλά (κάθε μείωση του χρέους έχει πολιτικό κόστος) χωρίς να αυξάνεται το ποσοστό.

Η κραταιά Γερμανία δεν ανεβάζει το ΑΕΠ της με ματσαράγγες, αλλά μειώνει το χρέος της με δαύτες (τι Γιάννης, τι Γιαννάκης). Βαφτίζει τα δημόσια έξοδα γιά (δημόσια) Παιδεία και την (δημόσια) Υγεία σαν ιδιωτικά και έτσι δεν μετράνε στο κρατικό χρέος.

Η Ούζα ανεβάζει το ΑΕΠ της με την ... τηλεόραση. Υπολογίζει ότι κάθε αμερικάνος που κάθεται στον καναπέ του και βλέπει TV παράγει αγαθά (το τι είδους αγαθά είναι αυτά, δεν το ξέρει κανένας). Και επειδή 400 εκατομμύρια αμερικάνοι κάθονται ατέλειωτες ώρες μπροστά στην TV, η Ούζα παρουσιάζεται να έχει ένα αυξημένο ΑΕΠ (άρα ανάπτυξη) και συνεπώς μειωμένο χρέος.

Η Αγγλία ανεβάζει το ΑΕΠ της με ανύπαρκτα έσοδα από ανύπαρκτες αποικίες.

Η Ισπανία και η Ιταλία αποφάσισαν να προσμετρήσουν τα έσοδα από την πορνεία και το εμπόριο ναρκωτικών στο ΑΕΠ τους. Το ίδιο σκέφτονται να κάνουν και οι εγχώριοι φωστήρες στην Ελλάδα. Και επειδή κανένας δεν ξέρει - ούτε μπορεί να αποδείξει - το πόσο ψηλός είναι ο τζίρος από την πορνεία και τα ναρκωτικά, σε λίγο θα έχουμε ένα ΑΕΠ μεγαλύτερο από της Γερμανίας και θα δανείζουμε την Μέρκελ.

Έχουμε μιά τερατώδη διαστροφή κάθε λογικής και κανένας δεν ενοχλείται. Όλα τα δυτικά κράτη έγιναν ξαφνικά (πολύ) πλουσιότερα χωρίς να αλλάξει απολύτως τίποτα.

Βαφτίζουμε την πορνεία και τα ναρκωτικά σαν ΑΕΠ. Δηλαδή εθνικό προϊόν που συμβάλλει στην γενική ευημερία του τόπου μας. Σε λίγο οι ναρκέμποροι θα μας ζητάνε και κρατικές επιδοτήσεις. Αφού συμβάλλουν οι άνθρωποι στην ευημερία μας, γιατί να μην τους επιδοτήσουμε;

Χρειαζόμαστε πραγματικά ανάπτυξη; (δηλαδή κάθε χρόνο μία αύξηση του ΑΕΠ). Είμαι πεισμένος πως όχι. Αλλά τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε μάθει ότι μόνο η ανάπτυξη είναι Καλό Πράγμα. Έχουμε μάθει ότι μόνο ο πολιτικός που υπόσχεται ανάπτυξη θα επανεκλεγεί.

Και επειδή η ρημάδα η ανάπτυξη (δηλαδή η πραγματική παραγωγή πραγματικών και χρήσιμων αγαθών) είναι πολύ, πολύ, πολύ δύσκολη, οι πολιτικοί μας βγάζουν λαγούς από το καπέλο (ανάπτυξη) και μας δείχνουν κάτι που δεν υπάρχει.

* * * 

Κάθε προϊόν που διακινείται στο παγκόσμιο εμπόριο έχει έναν τζίρο. Μικρό / μεγάλο, δεν έχει σημασία. Ας πούμε ότι το προϊόν Χ κάνει έναν παγκόσμιο τζίρο από 100 δις. Τα στοιχήματα γύρω από την τιμή του προϊόντος Χ ανεβαίνουν στο ιλιγγιώδες ποσόν των 1.300 δις. 

Όχι, δεν είναι τυπογραφικό λάθος. Τα ποσά των στοιχημάτων πάνω στις τιμές του παγκόσμιου εμπόριου είναι δεκατρείς φορές μεγαλύτερα από τα ποσά του ίδιου του παγκόσμιου εμπόριου.

Ξανά: γιά κάθε προϊόν αξίας 1 ευρώ που παράγεται στον πλανήτη, τζογάρονται 13 ευρώ πάνω στην τιμή αυτού του προϊόντος.

Το αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής είναι τερατώδες. Κανέναν δεν συμφέρει πλέον να παράγει οτιδήποτε. Γιατί να παράγεις στάρι αξίας 1 ευρώ την στιγμή που μπορείς να κερδίσεις 13 ευρώ, στοιχηματίζοντας πάνω στην τιμή του σταριού;

Το ΑΕΠ είναι το σύνολο των παραγόμενων προιόντων και υπηρεσιών. 

Τι είναι όμως προϊόν και τι είναι υπηρεσία; Τι είναι χρήσιμο προϊόν και ποιά είναι χρήσιμη υπηρεσία;

Είναι λογικό να μετράμε τον τζόγο πάνω στα προϊόντα σαν ΑΕΠ; Είναι λογικό να ενθαρρύνουμε τον τζόγο περισσότερο από την παραγωγή αγαθών; Είναι λογικό να ενθαρρύνουμε τα λαμόγια και τα παράσιτα και να αποθαρρύνουμε τους εργατικούς και τους τίμιους;

Όχι, δεν σκοπεύω να ορίσω εγώ το τι είναι χρήσιμο και τι δεν είναι. Δεν μπορώ να αποφασίσω γιά 7 δισεκατομμύρια ανθρώπους. Ακόμα και αν μπορούσα, δεν θα ήθελα. Δεν έχω κανέναν σκοπό να επιβάλλω στους άλλους το τι να (μην) κάνουν.

Εκείνο που λέω είναι ότι ο τρόπος που μετράμε το ΑΕΠ μας, τις κοινωνίες μας, την οικονομία μας, την ευημερία μας είναι λάθος. Είναι ένας παράλογος τρόπος που μας οδηγεί σε παράλογες πράξεις.

Σαρκαστική σημείωση:
Ακόμα και με τόσους παραλογισμούς (τζόγος, άχρηστα προϊόντα κλπ.) δεν καταφέρνουν οι κυβερνήσεις να παρουσιάσουν αύξηση του ΑΕΠ. Γι' αυτό καταφεύγουν στις ματσαράγγες με τα ναρκωτικά κ.α.. Αυτό και μόνο μας δείχνει το πόσο λάθος, πόσο καταστροφικός είναι ο δρόμος που ακολουθούμε.

Ακόμα ένα νουμεράκι, γιά όσους ακόμα θέλουν ανάπτυξη: η Κίνα χρησιμοποίησε τα τελευταία τρία χρόνια περισσότερο τσιμέντο από όσο χρησιμοποίησαν οι ΗΠΑ σε ολόκληρο τον 20ο αιώνα!
Η ισχυρότερη οικονομία, η πιό βιομηχανοποιημένη χώρα  του κόσμου (ΗΠΑ) ξόδεψε 4.5 γιγατόνους τσιμέντο σε 100 χρόνια. Ολογραφως: εκατό. Πολύ τσιμέντο, πάρα πολύ.
Αλλά όλο το αμερικάνικο τσιμέντο 100 χρόνων "εξαφανίζεται" μπροστά στους 6.6 γιγατόνους τσιμέντο που χρησιμοποίησε η Κίνα μέσα σε 3 χρόνια. Ολογράφως: τρία!

Ας φανταστούμε τώρα τι γίνεται με τον όγκο των σκουπιδιών, τα χημικά απόβλητα, τα καυσαέρια, τις πρώτες ύλες (πόσιμο νερό, μεταλλεύματα, οικοσυστήματα). Με τον ρυθμό που αναπτύσσεται η Ασία ο πλανήτης θα μας έχει τελέψει το αργότερο μέχρι το 2030.

Από τα 7.5 δις κατοίκους του πλανήτη Γη, τα 3.5 δις ζουν σε μιά ακτίνα 6000 χιλιομέτρων γύρω από το Guangzhou (πόλη της νότιας Κίνας). Τα 6000 χλμ δεν είναι μεγάλη απόσταση, μιά ματιά στον χάρτη πείθει. Τι θα κάνουμε αν όλοι αυτοί αναπτυχθούν σαν τους αμερικάνους;

Που πάμε ρε Καραμήτροι; Όλοι οι πολιτικοί όλων των χωρών έχουν ανάγει την ανάπτυξη σε Ιερό Δισκοπότηρο. Όλοι οι πολίτες ψηφίζουν μόνο τους πολιτικούς που φέρνουν ανάπτυξη.  Έστω στα λόγια, έστω με λογιστικές ματσαράγγες. Στα δυτικά κράτη η ανάπτυξη υπάρχει μόνο στα χαρτιά και στην πολιτική φαντασία - ευτυχώς. Στα ασιατικά κράτη η ανάπτυξη είναι πραγματική μεν, καταστροφική δε.

Βρισκόμαστε σε ένα αυτοκίνητο με χαλασμένα φρένα που τρέχει πάνω σ' έναν κακοτράχαλο χωματόδρομο ολοταχώς προς τον γκρεμό.
- Οι δεξιοί πολιτικοί όλου του κόσμου πιστεύουν ότι όλα πάνε μιά χαρά. Αρκεί να σφίξουμε λίγο τα λουριά στους τεμπέληδες έλληνες γιά να μειώσουν τα χρέη τους.
- Οι αριστεροί πολιτικοί πιστεύουν ότι πρέπει στην θέση του καπιταλιστή οδηγού να βάλουμε έναν σοσιαλιστή οδηγό.
- Οι οικολόγοι πιστεύουν ότι πρέπει να αλλάξουμε τον κινητήρα με έναν καινούργιο, καθαρότερο.
- Οι λοβοτομημένοι ναζιστές θέλουν να πετάξουν έξω από το αυτοκίνητο όλους τους ξένους.
- Οι χριστιανοταλιμπάν πιστεύουν ότι έτσι θέλει ο θεός.
Κανένας δεν σκέφτεται να διορθώσει τα φρένα, κανένας δεν θέλει να αλλάξει την πορεία προς τον γκρεμό. Όλοι θέλουν ανάπτυξη με φουλ ταχύτητα.

Κανένας πολιτικός, κανένα κόμμα δεν ζητάει μείωση του ΑΕΠ και στροφή σε πραγματικές αξίες.

Χρειαζόμαστε τελικά ανάπτυξη - δηλαδή μιά αύξηση του ΑΕΠ;
Αν ορίσουμε σαν ανάπτυξη την ευημερία όλων μας (ανθρώπων και ζώων), ορίσουμε σαν ανάπτυξη την προστασία του περιβάλλοντος και την εξοικονόμηση φυσικών πόρων, αν αποφασίσουμε ότι ανάπτυξη θα είναι μόνο ότι χρήσιμο παράγεται γιά το γενικό καλό, τότε ναι. Την χρειαζόμαστε την ανάπτυξη.
Με την μορφή που δίνουμε σήμερα στην ανάπτυξηκαι έτσι όπως την μετράμε, σίγουρα όχι.

Δεν είμαι ο πρώτος που τα λέει αυτά. Ο καθιερωμένος όρος λέγεται "αποανάπτυξη" και μπορεί να βρει κανείς εκατοντάδες άρθρα στο ιντερνετ που περιγράφουν ακριβώς τι είναι αυτό.

Γενικά, αποανάπτυξη είναι όχι μόνο το να παράγουμε και να καταναλώνουμε λιγότερα. Αποανάπτυξη είναι (κυρίως) να παράγουμε / καταναλώνουμε πιό ορθολογικά.
Αποανάπτυξη είναι να επιβραβεύουμε τον τίμιο παραγωγό ενός χρήσιμου αγαθού και να τιμωρούμε τον αεριτζή και το λαμόγιο που τζογάρουν με τις ζωές μας.

* * * 

Μιά μικρή ανακεφαλαίωση.

Στο πρώτο ποστ έδειξα ότι ο τουρισμός στην Ελλάδα είναι μιά καταστροφική δραστηριότητα που ωφελεί μόνο μερικά λαμόγια. Σίγουρα όχι την χώρα και σίγουρα όχι το κοινωνικό σύνολο. Έδειξα ότι πρέπει να ανησυχούμε σοβαρά γιά τα 20 εκατομμύρια που περιμένουμε φέτος.

Στο δεύτερο ποστ έδειξα ότι σε όλον τον πλανήτη έχουμε ένα άρρωστο φαινόμενο κατασπάλησης πόρων. Παραγωγικές, χρήσιμες διαδικασίες καταπνίγονται. Ταυτόχρονα αμοίβεται με τρελά ποσά ότι πιό ανόητο και ανούσιο.

Στο τρίτο ποστ έδειξα ότι ναι μεν όλος ο κόσμος αναλώνεται σε φτηνές, αντιπαραγωγικές  βλακείες αλλά οι έλληνες είναι πρωταθλητές σε αυτό το θλιβερό σπορ. Στην Ελλάδα ότι πιό άχρηστο και βλαβερό επιδοτείται, ότι πιό δημιουργικό καταστρέφεται. Τα πιό αντιπαραγωγικά επαγγέλματα είναι τα πιό διαδεδομένα.

Σε αυτό το ποστ δείχνω ότι όλο το δυτικό οικονομικό σύστημα που ονομάζουμε καπιταλισμό είναι σάπιο και διεφθαρμένο. Όχι μόνο επειδή επιτρέπει και ενδυναμώνει την αδικία και την εκμετάλλευση. Αλλά (κυρίως) γιατί ευαγγελίζεται μιά ανάπτυξη που δεν μπορεί να φέρει και που είναι καταστροφική έτσι κι αλλιώς.