Μπάσταρδος (and proud of it)

Πριν μερικές μέρες ο καλός μου Τζων με παρότρυνε σε σχόλιο του τα παρακάτω:

"Επίσης, σε προτρέπω να παρατηρήσεις καλά τα δάχτυλα του ποδιού σου, δεν βλέπω ιδιαίτερη σπουδή σε αυτό το σημαντικό θέμα, εδώ κρίνεται η τύχη του ελληνισμού, ένα προτεταμμένο δάχτυλο είναι υψίστης σημασίας!"

Ιδέα δεν είχα μέχρι σήμερα περί δαχτύλων και του μήκους αυτών. Ούτε την σημασία του συγκεκριμένου μήκους ήξερα, ούτε το δικά μου δάχτυλα είχα προσέξει. Έχουμε και δουλειές. Κάτι ψυλλιάστηκα με το σχόλιο αλλά δεν το έψαξα το θέμα, γιατί δεν είχα χρόνο.

Του απάντησα πάντως (πάλι με σχόλιο) όσα λιγοστά ξέρω γιά την καταγωγή μου:

"[...] δεν χρειαζεται να παρατηρήσω ουτε το δαχτυλο του ποδιου μου, ουτε το (σηκωμενο και απευθυνομενο προς ολους τους πατριδοκαπηλους) μεσαιο δαχτυλο του χεριου μου.

Οι προγονοι μου ηταν κατι μπασταρδοι μπατιρηδες γαλλοιρλανδοί. Επειδη ακριβως ηταν μπασταρδοι και μπατιρηδες, δεν ειχαν στον ηλιο μοιρα στις χωρες τους και ξεκινησαν ενα ωραιο πρωι του 18ου αιωνα να κανουν την τυχη τους στην Ελλάδα.

Δεν εκαναν την τυχη τους, παρεμειναν μπατιρηδες και επειδη δεν ειχαν τα φραγκα να γυρισουν πισω ξεμειναν στην Πελοππονησο, οπου και ανακατευτηκαν με καποιες παρακατιανες σκλαβες ελληνοπουλες.
(το οτι ηταν παρακατιανες σκλαβες το συμπεραινουμε απο το γεγονος οτι δεν ειχαν πατρωνυμο, ουτε προικα).

Το ιρλανδικο παρακλαδι του γενεαλογικου μου δεντρου περιεχει (με μεγαλη δοση αβεβαιοτητας) καποιον ανεπροκοπο πειρατη που τον επιασαν και τον κρεμασαν συντομα, προτου κανει οτιδηποτε αξιολογο.
Το γαλλικο παρακλαδι περιεχει καποιον ληστη του 1821, που ρημαζε με το τσουρμο του τα χωρια. Προσποιουμενος πότε τον ελληνα απελευθερωτη, πότε τον συνεργατη των τουρκων (δεν τα ειχαν και τοσο ξεκαθαρισμενα τα πραγματα τότε)."

Συμπληρωματικά, ξέρω ότι κάμποσοι πρόγονοι μου είχαν σαν παρατσούκλια το "ρούσσος" (δλδ. κοκκινοτρίχης) και το "μάγος" που μάλλον αναφέρεται στο χρώμα των ματιών. ΟΙ πρασινομάτηδες αποτελούν το 1-1.5% του γήινου πληθυσμού, οπότε γιά εκείνες τις εποχές ήταν λογικό να θεωρούνται μάγοι.

Η καταγωγή μας είναι κάτι τελείως έξω από την σφαίρα επιροής μας - δεν την επιλέγουμε. Γι' αυτό και αποτελεί τεράστια ανοησία το να προσπαθούμε να βγάλουμε οποιαδήποτε (αξιολογικά) συμπεράσματα με βάση την καταγωγή μας.

Παρά την α-νοησία που αυτό κρύβει, πάντα ένιωθα περήφανος γιά την μπάσταρδη καταγωγή μου. Όχι γι' αυτό που είμαι, αλλά - κυρίως - γι' αυτό που ΔΕΝ είμαι. Βλέποντας γύρω μου τους "γνήσιους" έλληνες είμαι πολύ περήφανος που δεν είμαι έλληνας. Τουλάχιστον όχι γνήσιος. Η μπασταρδοσύνη μου με σώζει από το να πρέπει να ταυτίζομαι με αυτούς τους τύπους.

Μέχρι που ήρθε ο Τζων με το σχόλιο του και μου έσπειρε την Αμφιβολία. Βρε λές;
Ναι, οκ, ο Τζων αστειέυονταν και η καταγωγή δεν παίζει ρόλο και όλα είναι θέμα τύχης και αυτά τα πράγματα δεν έχουν σημασία και μπλαμπλαμπλα. Αλλά βρε λες;

Τις προηγούμενες μέρες είχα την δικαιολογία της δουλειάς. Αλλά σήμερα τεμπελιάζω ολημερίς, καμμία δικαιολογία. Πήρα λοιπόν την μεγάλη απόφαση και παρατήρησα τα δάχτυλα μου. ΦΡΙΚΗ.

Μήπως ξέρει κανείς πως απαλλάσσεται κάποιος από το ελληνικό dna; Σας παρακαλώ, πληροφορήστε με.
Αχ, βρε Τζων, φωτιές που μ' άναψες.

Υ.Γ. Η φωτό είναι φωτοσοπιασμένη, αλλά δεν αποκαλύπτω σε ποιό σημείο ;-)