Saturday, 24 April 2021

Και όμως κινείται

Ο Γαλιλαίος ήταν ένας θετικός επιστήμονας που ανακάλυψε το ηλιοκεντρικό σύστημα (δλδ ότι η Γη γυρίζει γύρω από τον Ήλιο). Η εκκλησία θορυβήθηκε από αυτήν την ανακάλυψη, φοβήθηκε ότι θα χάσει τις εξουσίες της και γι αυτό έσυρε τον Γαλιλαίο στην Ιερά Εξέταση. Εκεί, μπροστά στον φόβο να καεί στην πυρά, ο Γαλιλαίος αναγκάστηκε να απαρνηθεί το ηλιοκεντρικό σύστημα. Την στιγμή όμως που απαρνιόταν τις επιστημονικές του πεποιθήσεις, ο Γαλιλαίος ψιθύρισε στον εαυτό του "και όμως κινείται" (Eppur si muove).


Bullshit. Ούτε μία λέξη στην παραπάνω παράγραφο δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια.
Τα ψέματα αρχίζουν με τον θετικό επιστήμονα. Ο λεγάμενος (που παρεπιπτόντως είναι από τους μεγαλύτερους επιστήμονες της ανθρωπότητας) ξεκίνησε τις σπουδές του σαν καλογεροπαίδι. Μοναχός ήθελε να γίνει, θεολογία σπούδαζε. Με τον μετέπειτα Πάπα ήταν κολλητάρια και οικογενειακοί φίλοι. Σε όλη του την ζωή ο Γαλιλαίος  ήθελε να βοηθήσει την Εκκλησία. 

Η χοντρότερη χοντράδα είναι βέβαια το ηλιοκεντρικό σύστημα. Το οποίο είχε ανακαλύψει ο Κοπέρνικος 21 χρόνια πριν καν γεννηθεί ο Γαλιλαίος και 85 χρόνια πριν την περιβόητη δίκη.
Τα υπόλοιπα είναι παρόμοιες χονδροειδείς μπούρδες και ψέματα. Αν η Εκκλησία πανικοβλήθηκε από μια επιστημονική ανακάλυψη, αν φοβήθηκε ότι θα χάσει την εξουσία της, γιατί περίμενε 85 χρόνια; Οχι μόνο περίμενε, αλλά δίκασε και τον λάθος άνθρωπο.
 
Πρέπει να έχεις IQ χαλικιού για να πιστέψεις ότι η Εκκλησία θα μπορούσε να χάσει τις εξουσίες της εξ αιτίας του ηλιοκεντρικού συστήματος. 1632 γράφει το ημερολόγιο. Αγράμματοι χωρικοί πεθαίνουν από πανούκλα, πείνα η δυσεντερία, κάτω από το κνούτο του κάθε φεουδάρχη. Από που θα μάθουν ότι η Γη γυρίζει γύρω από τον Ήλιο; Από το φεησμπουκ; Αντε και το έμαθαν, γιατί να εξεγερθούν; Δηλαδή αν σου αποκαλύψω εσένα ότι η Ανδρομέδα βρίσκεται 1302 έτη φωτός μακρυά μας αντι για 1300, εσύ θα εξεγερθείς; Θα ρίξεις την Εκκλησία και την κυβέρνηση; Ίσα ρε μεγάλε.
 
Η αλήθεια για την δίκη είναι αυτή: Ο Γαλιλαίος, θέλοντας να βοηθήσει την Εκκλησία, έγραψε μια επιστολή στον Πάπα (που όπως είπαμε ήταν οικογενειακός του φίλος και έπαιζαν σφαλιάρες) στην οποία του συνιστούσε να μην βασίζει την εκκλησιαστική κατήχηση τόσο πολύ στον Αριστοτέλη και τους περιπατητικούς φιλόσοφους, γιατί εεεε.... ο Αριστοτέλης και οι περιπατητικοί είχαν γράψει και κάποιες μαλακιούλες (τις οποίες είχε αναγνωρίσει ο Γαλιλαίος, γιατί ο άνθρωπος ήταν όντως μεγάλη διάνοια).
 
Το γράμμα του Γαλιλαίου έμεινε αναπάντητο για 8-9 χρόνια (φαντάσου πόσο είχε τρομάξει η Εκκλησία), μέχρι που κάποιος αντίζηλος έκανε μια πλαστογραφία του γράμματος και την έστειλε στην Ιερά Εξέταση. Η οποία καταδίκασε μεν τον Γαλιλαίο, όχι για το ηλιοκεντρικό σύστημα αλλά για "απειθαρχία", δλδ. τρέχα γύρευε. Φυσικά, ήξεραν ότι είναι δικός τους άνθρωπος και του επέβαλαν μια ποινή-χάδι: Κατ οίκον περιορισμός, για κάποιον που ήταν ήδη 70 χρονών. Ο Γαλιλαίος πέρασε την "ποινή" του σε μια αρχοντική έπαυλη της Τοσκάνης. Σήμερα θα σκάγαμε 2.000 ευρώ την ημέρα για να μπορούμε να ζούμε εκεί.

- - - -
Ποιός τα γράφει όλα τα παραπάνω; Μήπως τίποτα συνομωσιολόγοι; Κρυφές πηγές; Μυστικά ντοκουμέντα; Μπα, σιγά μην κάθομαι εγώ να μελετάω. Δεν είμαι διαβαστερό άτομο, ούτε κανένας μορφωμένος - όχι σε αυτούς τους τομείς τουλάχιστον. 
 
Ολα όσα γράφω είναι παρμένα από την Βικιπέδια. Πολύ απλά, η βιογραφία του Γαλιλαίου, η αλήθεια για την δίκη του, η μούφα για το περιβόητο "και όμως κινείται" είναι γνωστά (στους ιστορικούς) εδώ και δεκαετίες, αν όχι αιώνες.
 
- - - -
Υπάρχει λοιπόν ένας μύθος που αναπαράγεται και είναι ευρέως διαδεδομένος, παρ όλο που ξέρουμε (τουλάχιστον όσοι κάνουν τον στοιχειώδη κόπο να σκεφτούν 5 πράγματα) ότι είναι μύθος, ψέμα, μούφα.
 
Το ζουμί της ιστορίας δεν είναι ότι υπάρχει ένας μύθος. Μύθοι υπάρχουν πάμπολλοι. Οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη από μύθους. Αλλά η πίστη σε κάποιον μύθο εξυπηρετεί έναν σκοπό, αλλιώς ο μύθος θα ξεχαστεί. Πιστεύουμε στον μύθο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, γιατί ο μύθος εδραιώνει τα συμφέροντα μας. Ο κάθε μύθος υπάρχει όσο εκπληρώνει έναν σκοπό. Ο μύθος του Γαλιλαίου που δήθεν θα έκαιγαν στην πυρά, ποιόν σκοπό εξυπηρετεί;
 
Του ζουμί βρίσκεται στο γιατί διαδίδεται αυτός ο μύθος. Το "και όμως κινείται" του Γαλιλαίου το ξέρει κάθε άνθρωπος που έχει βγάλει Δημοτικό - αν και καραμπινάτο ψέμα. Γιατί;
 
Ποιους εξυπηρετεί ο μύθος του Γαλιλαίου; Ποιος ωφελείται από το παραμυθάκι ότι "ο καλός επιστήμονας έκανε μια τρομερή ανακάλυψη και η σκοταδιστική εκκλησία θέλησε να τον ρίξει στην πυρά για να μην χάσει την εξουσία της";
 
Δεν είναι δυνατόν όλη αυτή η πλεκτάνη να φτιάχτηκε κατά λάθος. Ούτε είναι δυνατόν ένα τόσο τερατώδες ψέμα να κυριαρχεί και να διαδίδεται για τόσους αιώνες.  Ποιος το διαδίδει;

Οχι η Εκκλησία φυσικά, η Εκκλησία είναι οι κακοί αυτού του μύθου. Ούτε κάποιο έθνος. Ούτε κάποια φυλή. Μήπως κάποιοι φανεροί ή κρυφοί εχθροί της Εκκλησίας θέλουν να την βλάψουν με αυτόν τον μύθο;
 
Το τελευταίο το θεωρώ εντελώς απίθανο. Εδώ την Εκκλησία την συνταράζουν χιλιάδες σκάνδαλα. Τόσα και τόσα φρικιαστικά εναντίον της Εκκλησίας έχουν ήδη αποδειχτεί στα δικαστήρια. Και ενώ μπορείς άνετα να τους κατηγορήσεις για τόσα (φρέσκα και συνταρακτικά) πράγματα, εσύ επιλέγεις να τους κατηγορήσεις γιατί δήθεν πριν 3 αιώνες ήθελαν να κάψουν τον Γαλιλαίο; Πολύ ανόητος εχθρός της Εκκλησίας είσαι.
 
Αλλά αν δεν είναι ούτε οι φίλοι ούτε οι εχθροί της Εκκλησίας, αν δεν είναι ούτε κράτη ούτε έθνη, τότε ποιός διαδίδει επί τέλους - με τόση αποτελεσματικότητα ώστε να τον ξέρει το κάθε παιδί - αυτόν τον μύθο του Γαλιλαίου;

Sunday, 11 April 2021

Το νούμερο 8 δεν μένει πια εδώ (τέλος εποχής)

Αντίθετα με την ανθρώπινη επικοινωνία που μπορεί να παίρνει πολλές μορφές, η επικοινωνία ανάμεσα σε μηχανές έχει πάντα μια μορφή - αυτήν του ταχυδρομείου.
 
Μπορεί η διαδικασία να γίνεται σε κλάσματα του δευτερολέπτου, δεν παύει όμως να είναι ανάλογη του ταχυδρομείου. 
Μια μηχανή (ο αποστολέας) γράφει ένα γράμμα, το βάζει σε έναν φάκελο, βάζει μια διεύθυνση επάνω στον φάκελο και ρίχνει τον φάκελο στο γραμματοκιβώτιο (δηλαδή τον ρουτερ). Άλλες μηχανές (οι ρούτερ - ταχυδρόμοι) διαβάζουν την διεύθυνση που έχει ο φάκελος και προωθούν το γράμμα κατάλληλα. Ο τελευταίος ταχυδρόμος-ρουτερ ρίχνει τον φάκελο στο γραμματοκιβώτιο της μηχανής-παραλήπτη.
Αυτό γίνεται παντού και πάντα στην επικοινωνία ανάμεσα σε μηχανές. Είτε στέλνουμε μια φωτογραφία, είτε κατεβάζουμε ένα φιλμ, είτε γράφουμε σε ένα μπλογκ είτε διαβάζουμε κάποιες ειδήσεις. Απλά γίνεται ασύλληπτα πιο γρήγορα από το κλασσικό ταχυδρομείο.
 
Οτιδήποτε διακινείται στο ίντερνετ, είτε φωτογραφία είτε φιλμ είτε κείμενο, δεν είναι παρά ένα "περιεχόμενο" που μπαίνει σε έναν φάκελο με μια διεύθυνση επάνω. Οι ταχυδρομικοί υπάλληλοι (δλδ οι ρουτερ) παραδίδουν τον φάκελο στον σωστό παραλήπτη με βάση την διεύθυνση.
 
Όλο αυτό μπορεί να φαίνεται απλό, αλλά δεν είναι - είτε μιλάμε για το κλασσικό ταχυδρομείο είτε για δίκτυα υπολογιστών. Π.χ. απαιτεί μια υποδομή ταχυδρομείων που συνεργάζονται μεταξύ τους. Αν το ταχυδρομείο (ρουτερ) της Alabama δεν συνεργάζεται με το ταχυδρομείο (ρουτερ) των Τρικάλων, ένα γράμμα από την Alabama στα Τρίκαλα δεν θα φτάσει ποτέ.
 
Οι ταχυδρομικές διευθύνσεις του παραλήπτη και του αποστολέα πρέπει υποχρεωτικά να είναι μοναδικές και παγκόσμια αναγνωρίσιμες. Αν γραψω ένα γράμμα και βάλω στον φάκελο "για την θεία μου την Μαριγώ", μπορεί να το καταλάβει ο ταχυδρόμος του χωριού μου και να το παραδώσει. Αλλά ο ταχυδρόμος της Alabama - αν φτάσει κάποτε ο φάκελος στα χέρια του - δεν θα αναγνωρίσει την διεύθυνση και θα το πετάξει.

Οι διευθύνσεις του κλασσικού ταχυδρομείου είναι λίγο πολύ δεδομένες. Ονομα παραλήπτη, δρόμος, αριθμός, ταχ. τομέας, πόλη, χώρα. Ο συνδυασμός των παραπάνω είναι μοναδικός για όλους μας - και αναγνωρίσιμος από όλους τους ταχυδρόμους. Δυνατότητα επιλογής δεν έχουμε. Δεν μπορούμε π.χ. να αποφασίσουμε για το νούμερο του ταχ. τομέα που μας αντιστοιχεί, ούτε το πως θα λέγεται η πόλη που μένουμε. Μπορούμε να μετακομίσουμε σε άλλη πόλη. Αλλά το όνομα της πόλης δεν μπορούμε να το αλλάξουμε.

Το Ιντερνετ είναι κι αυτό βασισμένο στους ίδιους κανόνες με το κλασσικό ταχυδρομείο. Χρειάζεται δλδ. διευθύνσεις που είναι α) παγκόσμια αναγνωρίσιμες και β) μοναδικές για τον κάθε αποστολέα / παραλήπτη. Οι διευθύνσεις στο Ιντερνετ έχουν την μορφή Χ.Χ.Χ.Χ, όπου το κάθε Χ είναι ένας ακέραιος αριθμός ανάμεσα στο 0 και το 255. Οι διευθύνσεις είναι οι ΙΡ (internet protocol) address.

Μια έγκυρη ΙΡ address είναι η 15.26.137.248
Μια άκυρη είναι η 15.26.137.348. Αν βάλεις αυτήν την διεύθυνση στον φάκελο σου, ο ρούτερ - ταχυδρόμος θα αρνηθεί να την παραδώσει. Για την ακρίβεια, δεν θα μπορεί να την διαβάσει καν.

Ποιός είναι όμως αυτός που αποφασίζει για τις IP addresses; Ποιος αποφασίζει ότι ο Μήτρος Καραμήτρος θα έχει την 10.10.10.10 και ο Κώστας Καρακώστας θα έχει την 20.20.20.20; Αυτό το αποφασίζουν οι πάροχοι του Μήτρου και του Κώστα. 
 
Στην τελική, δεν παίζει και κανέναν ρόλο αν η διεύθυνση που σου δίνει ο πάροχος σου είναι η 15.100.200.75 είτε ή 45.89.201.110 είτε κάποια άλλη, οποιαδήποτε. Το σημαντικό για σένα είναι ότι η διεύθυνση αυτή είναι έγκυρη και μοναδική για το άτομο σου, ώστε να μπορείς να μπαίνεις στο ίντερνετ. Η διεύθυνση από μόνη της είναι αδιάφορη.

Εκτός ............. αν είσαι το νούμερο 8 στον κατάλογο :-)

Το Ιντερνετ (ο πρόγονος του, το Arpanet) ξεκίνησε το 1969. Από την αρχή βασίζονταν στον μηχανισμό που περιγράφω πιο πάνω, δηλαδή με την αναλογία του ταχυδρομείου. Είχε όμως άλλου είδους μορφή στις διευθύνσεις. Από το 1983 και μετά άλλαξε η μορφή των διευθυνσεων στις IP address που ξέρουμε σήμερα (Χ.Χ.Χ.Χ).

Ακούγεται παράξενο, αλλά μέχρι το 1994-1996, δηλαδή ούτε 30 χρόνια πίσω, δεν ήταν καθόλου σίγουρο ότι το Ιντερνετ θα επικρατήσει στον κόσμο. Το ίντερνετ, δηλαδή ένα δίκτυο υπολογιστών που βασίζονται στο intrernet protocol και χρησιμοποιούν IP addresses, ήταν μέχρι το 1996 μόνο ΜΙΑ από τις πολλές υπάρχουσες επιλογές. 
Κάθε μεγάλη εταιρεία είχε τότε δικό της δίκτυο, παγκόσμιο. Με δική του τεχνολογία και δικές του διευθύνσεις. Οι κυβερνήσεις δεν έμεναν αμέτοχες, καθώς κάθε κράτος προωθούσε την τεχνολογία της "δικής του" εταιρείας σαν παγκόσμιο δίκτυο υπολογιστών. 
Η επικράτηση του Ιντερνετ ήταν μάλιστα αποτέλεσμα οικονομικών-πολιτικών αποφάσεων και όχι αποτέλεσμα τεχνολογικής υπεροχής.

Και φυσικά, μια IP address ήταν εντελώς διαφορετική από μια διεύθυνση SMDS, είτε DQDB ή OSI, αν και όλες έκαναν την ίδια δουλειά: τις έβαζες πάνω σε έναν φάκελο και ταυτοποιούσαν έναν παραλήπτη για να μπορέσει να πάει το γράμμα. Παρένθεση: Ενας DQDB ρούτερ ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό από έναν OSI ρουτερ και αυτός κάτι διαφορετικό από έναν ΙΡ ρούτερ. Οι "ταχυδρόμοι" δλδ δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους.

Μια άλλη ιδιαιτερότητα του Ιντερνετ ήταν το ξεκίνημα του από την πανεπιστημιακή κοινότητα. Το Ιντερνετ ήταν - αρχικά - μια υποδομή για να ανταλλάσσουν οι επιστήμονες πληροφορίες μεταξύ τους. Σαν πανεπιστημιακή υποδομή, το Ιντερνετ λειτουργούσε τότε χωρίς τα οικονομικά κριτήρια των άλλων τεχνολογιών.

Σαν "πανεπιστημιακό" δίκτυο (μιλάμε για τις εποχές πριν το 1990), το Ιντερνετ ήταν πολύ πιο φιλελεύθερο, ψιλο-αναρχικό και γενναιόδωρο προς εκείνους που το χρησιμοποιούσαν. 
 
Χρειαζόσουν π.χ. μια IP address για να επικοινωνήσεις; Κανένα πρόβλημα, μπορείς να πάρεις 255 για να κάνεις την δουλειά σου. Θα σε βάλουμε μόνο σε έναν κατάλογο για να ξέρουμε ότι αυτές οι 255 ip addresses αντιστοιχούν σε εσένα και θα σου δώσουμε και έναν αύξοντα αριθμό του καταλόγου, π.χ. το 8  :-) 
Αυτήν την συλλογή των 255 διαφορετικών ΙΡ διευθύνσεων την ονομάζουν (τεχνική ορολογία) "class C network".

Το 1990 πέρασε, πάνε τώρα 31 χρόνια. Το ίντερνετ έπαψε προ πολλού να είναι πανεπιστημιακό, φιλελεύθερο δίκτυο και έγινε ένα προιόν, μια παγκόσμια υποδομή. Μια υποδομή που μερικοί μάλιστα (εντελώς ανοήτως) θεωρούν αυτονόητη και σημαντικότατη για την ζωή τους - δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτήν.
Οι πάροχοι του Ιντερνετ είναι τεράστιες εταιρείες και φυσικά δεν μοιράζουν απλόχερα IP addresses. Ασε που κανένας δεν χρειάζεται παραπάνω από μια, όπως δεν χρειαζόμαστε και παραπάνω από μια ταχυδρομική διεύθυνση στο κλασσικό ταχυδρομείο.

Απόμειναν μόνο κάτι γραφικοί τύποι, που εξακολουθούσαν να διατηρούν το class C network (δηλαδή την συλλογή των 255 IP διευθύνσεων) στο όνομα τους, έτσι όπως το είχαν αποκτήσει τα χρόνια πριν το 1990. Με αύξοντα αριθμό στον κατάλογο, το 8.

Τι αποδείκνυε το να έχεις δικό σου class C network
Τίποτα, εκτός από το ότι χρησιμοποιούσες το Ιντερνετ πριν το 1990. 
 
Σε τι χρησιμεύει ένα δικό σου class C network σήμερα; 
Σε τίποτα απολύτως, εκτός ίσως από το να εντυπωσιάσεις κάποιο γκομενάκι.
Αλλά τα γκομενάκια που εντυπωσιάζονται από μια ιδιόκτητη συλλογή από IP addresses, είναι απελπιστικά λίγα στον ψεύτη κόσμο που ζούμε ;-)
Προτιμούν μια συλλογή από πεταλούδες, ή μια συλλογή από γραμματόσημα, ή από σπίτια ή από πιστωτικές κάρτες.

Μέχρι σήμερα, όλο αυτό ήταν αδιάφορο. Κανέναν δεν ενοχλούσες, κανένας δεν σε ενοχλούσε.
Απο τον Φλεβάρη του 2021 όμως αποφάσισαν ότι ένα δικό σου class C network θα πρέπει να σου κοστίζει ένα σεβαστό ποσό. Είτε θα πρέπει να σκας λεφτά κάθε μήνα για κάτι που στην τελική δεν χρειάζεσαι, είτε θα πρέπει να το "πουλήσεις" (με το πιστόλι στον κρόταφο).

Δεν με στεναχωρεί που θα "πουλήσω" κάτι που δεν χρειάζομαι. Με στεναχωρεί μόνο που ο αύξοντας αριθμός 8 στον κατάλογο με τις πρώτες ΙΡ διευθύνσεις του κόσμου θα είναι πια κενός....

  © Blogger template 'Solitude' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP