Τα παιδία παίζει

Ανακάλυψα ένα καινούργιο παιχνιδάκι από την google. Και αφού βεβαιώθηκα ότι δεν ζητάει προσωπικά δεδομένα και άλλες τέτοιες μαλαγανιές, αποφάσισα να το δοκιμάσω. Εννοείται ότι με συναρπάζει ιδιαίτερα, αφού είναι παιχνίδι με χάρτες και χώρες.

Το παιχνίδι είναι το εξής: η google σου δείχνει ένα τυχαίο σημείο του Πλανήτη Γη και σου ζητάει να μαντέψεις που είναι. Όσο πιό κοντά μαντέψεις, τόσο περισσότερους πόντους παίρνεις. Εννοείται ότι έχεις πολύ περιορισμένες δυνατότητες ζουμαρίσματος - αλλιώς θα "απομακρυνόσουν" σε ύψος και θα έβλεπες ποιό σημείο είναι.

Δίπλα σε κάθε φωτό σου δείχνει τον παγκόσμιο χάρτη, όπου τοποθετείς την μαντεψιά σου.

Στις πρώτες προσπάθειες δεν σκέφτηκα να αποθηκέυσω την αρχική φωτό. Έτσι δείχνω μόνο το αποτέλεσμα της μαντεψιάς που έκανα. Από την 2η προσπάθεια και μετά αποτύπωσα αυτό που μου έδειξε η google μαζί με το αποτέλεσμα.

Πάμε λοιπόν. Μαντεψιά 1η.

Ηταν στην Κορσική. Είπαμε δεν κράτησα την αρχική φωτό. 

Αναγνώρισα όμως αμέσως την Μεσόγειο, το αίμα μου. Όλη η φωτογραφία μύριζε πεύκο κι αρμύρα (παρατήρηση: νομίζουμε ότι μόνο στην Ελλάδα τα έχουμε αυτά. Λάθος. Η Μεσόγειος είναι η Μεγάλη Μάνα! ).

Το αποτέλεσμα:

Το κόκκινο σημάδι είναι η μαντεψιά μου, το πράσινο η πραγματικότητα που έδειχνε η φωτογραφία.

 

Μαντεψιά 2η. Εδώ  έδειχε έναν ψηλό κάκτο, γκρίζο σκονισμένο έρημο δρόμο και κάποια σπίτια κάπου στο βάθος. Αν και το χώμα ήταν κοκκινόχωμα, δεν μου έκανε κλικ γιά Μεσόγειο, ούτε γιά Αμερική.
Υπέθεσα Αυστραλία. Και επειδή η βόρεια ακτή είναι εντελώς έρημη, μάντεψα κάπου στην νότια αυστραλέζικη ακτή.

Όπως δείχνει το αποτέλεσμα, έπεσα κάπου 1000χλμ πιό νότια από την πραγματικότητα.

Μαντεψιά 3η. Εδώ προνόησα να αποτυπώσω την αρχική φωτό, δλδ. αυτήν.

Καθαρά αγγλοσαξωνικό τοπίο και αγγλοσαξωνική αρχιτεκτονική - και μάλιστα θαλασσινή. Πρόκειται σίγουρα γιά παραθαλάσσιο μέρος. Ιρλανδία αποκλείεται λόγω των αυτοκινήτων. Μου θύμισε το Seattle, όπου κάναμε καταδύσεις στον ωκεανό γιά να δούμε τις Orca. Αλλά η μυρωδιά της φωτό δεν ήταν αμερικάνικη.
Σκέφτηκα τον Καναδά. Προφανώς το παραθαλάσσιο και ταυτόχρονα αγγλοσαξωνικό κομμάτι, δηλαδή την Δυτική καναδέζικη ακτή.
Με το καλύτερο αποτέλεσμα απ' όλα, όπως φαίνεται πιο κάτω. Σχεδόν έπεσα διάνα.

Μαντεψιά 4η. Ξερό τοπίο, άδειο από ανθρώπους. Τα βέλη στον δρόμο είναι εντελώς μυστήρια και πρωτοιδωμένα. Κάποια εντελώς ασυνήθιστα σπίτια στο βάθος.
Σίγουρα όχι Ευρώπη, σίγουρα καμμιά Αμερική (ούτε βόρεια ούτε νότια).
Αφρική. Όχι βόρεια, το τοπίο δεν είναι σε μουσουλμανική χώρα. Ούτε κοντά στον Ισημερινό, το πράσινο είναι πολύ γιά περιοχή του Ισημερινού.
Άρα νότια Αφρική. Πάλι διάλεξα κάτι κοντά σε θάλασσα. Λάθος μου. Εκ των υστέρων, αναγνωρίζω ότι αυτό το τοπίο δεν μπορεί να είναι κοντά σε θάλασσα.

Τελικά έπεσα έξω μόλις 700+ χλμ πιό νότια.

Μαντεψιά 5η. Αυτή ήταν εύκολη. Τέτοιες παγόδες μόνο στην Κίνα βρίσκονται.
Η Κίνα βέβαια είναι τεράστια. Αλλά στο βάθος φαίνονται ουρανοξύστες και γύρω γύρω από την παγόδα υπάρχει περιποιημένο παρκάκι με γκαζόν.

Άρα δεν είναι στα ενδότερα της Κίνας, εκεί δεν υπάρχουν ουρανοξύστες. Το όμορφο παρκάκι αποκλείει το Πεκίνο, επειδή το Πεκίνο είναι γενικά βρωμερό και τρισάθλιο.
Σκέφτηκα την Σαγκάη, σαν την πιό "αγγλική" από τις κινέζικες μεγαλουπόλεις. Όχι το κέντρο της Σαγκάης. Φαντάστηκα ότι τα προάστεια θα είναι ειδυλλιακά όπως στην φωτό.

Δεν έπεσα και πολύ έξω, όπως δείχνει το παρακάτω. Ντροπή μου όμως, δεν αναγνώρισα ότι το μέρος βρίσκεται κοντά στην θάλασσα.

Ιδού και το τελικό μου αποτέλεσμα

Όποιος τολμάει, μπορεί να δοκιμάσει να με ξεπεράσει ;-)
(με αποδεικτικά στοιχεία όμως).

Το σαιτ λέγεται http://geoguessr.com.

Καλή τύχη και καλή διασκέδαση!

Ανοιξιάτικο επεισόδιο

- Ντριιιιν, ντρουουν, ντριιιιν, ντρουουν .... (καμμία αντίδραση)
(γμτ. δημόσιοι υπάλληλοι σου λέει ο άλλος μετά. Ούτε ένα τηλέφωνο δεν σηκώνουν οι ανεπρόκοποι, που ναπα και να σηκω, που ΕΓΩ τους πληρώνω .... χμπργμφ.
Τεσπά, ας μη συχίζομαι γέρος άνθρωπος, έχω και δουλειές).

 Μετά από 20 λεπτά 

- Ντριιιιν, ντρουουν, ντριιιιν, ντρουουν (προς την άλλη κατέυθυνση)

- (το σηκώνει. Άγνωστο νούμερο στο display, άρα με αγριωπή φωνή)
Εδώ Μήτρος Καραμήτρος.
(ποιός κερατάς τολμάει να με ενοχλεί πρωί πρωί, ούτε τον 3ο καφέ μου δεν έχω πιεί γμτ γκρρ, μπφφφ - αίσχος @#$! )

- Καλή σας μέρα κύριε Καραμήτρο, είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά από την γερμανική εφορία της Κάτω Τραχανοπλαγιάς. Είδα ότι με πήρατε τηλέφωνο πριν 20' γι' αυτό σας κάλεσα.

- Ααααα, ναι, ΟΚ, ωραία χεχεχε (λίγο αμήχανος) εεεεε ναι, ευχαριστώ που καλέσατε.

- Συγνώμη που δεν μπορούσα προηγουμένως, εξυπηρετούσα έναν άλλο πελάτη φορολογούμενο πολίτη.

- Εεε, όχι δεν πειράζει (πειράζει και παραπειράζει μωρή κατσίκα. Πως τολμάς να εξυπηρετείς άλλους όταν σε παίρνω εγώ τηλέφωνο; )

- Τι θα θέλατε λοιπόν κύριε Καραμήτρο;

- Κυτάξτε, εγώ είμαι υπήκοος σε δύο κράτη, το γερμανικό και το ελληνικό (γκρρ, γμτ, αίσχος, χμπφφφ). Χρειάζομαι λοιπόν μιά βεβαίωση ότι εσείς - το γερμανικό δημόσιο - με χαρατσώνετε επαρκώς. Αυτήν την βεβαίωση θέλω να την τρίψω στην μούρη δείξω στην ελληνική εφορία που έχει κάτι σφιξίματα τώρα τελευταία και επιθυμεί διακαώς να με χαρατσώσει κι εκείνη. 

- Ναι, βεβαίως,  κανένα πρόβλημα. Πρόκειται γιά την βεβαίωση Ε_2981245642/2 που ισχύει γιά όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, άρα την αναγνωρίζει και το ελληνικό δημόσιο.

- (καλά κοπέλα μου είσαι μακρυά νυχτωμένη πάνω στο τι αναγνωρίζει το ελληνικό δημόσιο και τι όχι) Εεεεε, ναι. Γιά να το λέτε εσείς κυρία Παναγιωταρά, έτσι θα είναι. Λοιπόν αυτήν την βεβαίωση θα ήθελα παρακαλώ. Τι πρέπει να κάνω γιά να την αποκτήσω;

- Αν μου δώσετε το ΑΦΜ σας, θα σας την φτιάξω αμέσως.

- (Γκρρρρ, θέλει και ΑΦΜ η κατσίκα. Που ακούστηκε η εφορία ενός κράτους να ζητάει ΑΦΜ οεο; Που να το βρω εγώ το ΑΦΜ μου τώρα; γιατί σας πληρώνω τόσους φόρους; ΕΓΩ είμαι, τ' ακούς; ΕΓΩ! Ο Καραμήτρος. Κανονικά θα έπρεπε να ξέρεις το ΑΦΜ μου απ' έξω. Μόνο 70.000 φορολογούμενους έχεις στην δικαιοδοσία σου, ούτε το ΑΦΜ τους δεν μπορείς να θυμάσαι; Ανεπρόκοπη).
ΟΚ, κυρία Παναγιωταρά, μισό λεφτάκι να βρω το ΑΦΜ μου να σας το δώσω ....

(ανακατεύει απελπισμένα με το ένα χέρι έναν χαωδώς απίθανο σωρό από χαρτιά - ελάχιστα χαμηλότερο από τον Πύργο του Αιφελ. Περνάνε μερικά ατέλειωτα δευτερόλεπτα χωρίς αποτέλεσμα.)

- Αφήστε κύριε Καραμήτρο, μην ενοχλείστε. Σας βρήκα εγώ. Έχω τώρα το ΑΦΜ σας. Οφείλω  να διασταυρώσω μερικά στοιχεία σας -  γιά την προστασία των προσωπικών σας δεδομένων. Μπορείτε παρακαλώ να μου πείτε το πλήρες ονοματεπώνυμο σας, την διεύθυνση σας και το μέηλ σας;

- Ναι. Λέγομαι Μήτρος Καραμήτρος, οδός Χαμένης Ελπίδας 348α, Άνω Τραχανοπλαγιά.
Το μέηλ μου: eimai_kai_o_prwtos_gomenos@gmail.com.

- Ωραία. Δώστε μου παρακαλώ μισό λεπτάκι γιά να διαστραυρώσω τα στοιχεία σας, να δω και την φορολογική σας κατάσταση.

(περνάνε ακριβώς 36 δευτερόλεπτα)

- Λοπόν, όλα εν τάξει. Την βεβαίωση σας την έβγαλα. Προτιμάτε να σας την στείλω με το ταχυδρομείο ή με μέηλ;

- Με μέηλ παρακαλώ. Καλή σας μέρα κυρία Παναγιωταρά.

- Ευχαριστώ. Και σε εσας καλή μέρα κύριε Καραμήτρο.

(η ιστοριούλα διαδραματίστηκε προχθές)

 *  * * * * *

Ο γείτονας μου ο Α. έχει έναν κήπο με δεντράκια. Εκεί ρίχνει τροφή γιά τα άγρια πουλιά - κάτι πολύ συνηθισμένο γιά γερμανό. Τον χειμώνα που έτυχε να τον επισκεφτώ μου έδειχνε περήφανος τους κοκκινολαίμηδες και τα άλλα αγριοπούλια που επισκέπτονται το "εστιατόριο" του. Πήραμε και μερικές φωτογραφίες. Από μακρυά, με τηλεφακό και πίσω από το τζάμι - άρα θολές δυστυχώς.

Ζήλεψα που ο Α. είχε σουξέ στα αγριοπούλια και αποφάσισα να ανοίξω κι εγώ εστιατόριο. Το είχα κάνει και παλιότερα - είναι είπαμε πολύ συνηθισμένο εδώ. Αλλά χωρίς επιτυχία, αφού δεν βρίσκομαι ποτέ στο σπίτι μου. Παρ' όλα αυτά, έστησα το φαγητό - δικής μου κατασκευής, με βιολογικά υλικά - και περίμενα με τον τηλεφακό σε ετοιμότητα πίσω από το τζάμι.

Αυτήν την φορά το εστιατόριο μου αποδείχτηκε πετυχημένο. Κοτσύφια, αγριοπερίστερα, κάργιες, καρακάξες και σπίνοι μου έκαναν την τιμή.

Ένας κότσυφας έγινε μόνιμος πελάτης στο εστιατόριο μου. Το επισκέπτεται 5-6 φορές την ημέρα. Τον ονόμασα "Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη Τσουτσουλομύτη" - από ένα παλιό τραγούδι του Σαββόπουλου.

Το ποστ είναι αφιερωμένο στον Σταύρο.
Οι φωτό είναι αφιερωμένες στην αγαπημένη μου, που αγαπάει τους κότσυφες.

Ξεκινάω από τον κήπο του Α, που μου έδωσε την ώθηση. Στην φωτό φαίνονται δρυοκολάπτες!

Στο δικό μου εστιατόριο δεν κατάφερα να φωτογραφίσω όλους τους επισκέπτες. Οι παρακάτω είναι σπίνοι, με το ωραίο τους μπλε καπελάκι στο κεφάλι. Υποπτεύομαι ότι ο ένας προσπαθεί να πάρει την γκόμενα από τον άλλο, γι' αυτό και κάνει τέτοια αεροπλανικά.

Και ...
... ο Σταύρος, ο κυρ Σταύρος, ο αφέντης Τσουτσουλομύτης