Ανοιξιάτικο επεισόδιο
- Ντριιιιν, ντρουουν, ντριιιιν, ντρουουν .... (καμμία αντίδραση)
(γμτ. δημόσιοι υπάλληλοι σου λέει ο άλλος μετά. Ούτε ένα τηλέφωνο δεν σηκώνουν οι ανεπρόκοποι, που ναπα και να σηκω, που ΕΓΩ τους πληρώνω .... χμπργμφ.
Τεσπά, ας μη συχίζομαι γέρος άνθρωπος, έχω και δουλειές).
Μετά από 20 λεπτά
- Ντριιιιν, ντρουουν, ντριιιιν, ντρουουν (προς την άλλη κατέυθυνση)
- (το σηκώνει. Άγνωστο νούμερο στο display, άρα με αγριωπή φωνή)
Εδώ Μήτρος Καραμήτρος.
(ποιός κερατάς τολμάει να με ενοχλεί πρωί πρωί, ούτε τον 3ο καφέ μου δεν έχω πιεί γμτ γκρρ, μπφφφ - αίσχος @#$! )
- Καλή σας μέρα κύριε Καραμήτρο, είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά από την γερμανική εφορία της Κάτω Τραχανοπλαγιάς. Είδα ότι με πήρατε τηλέφωνο πριν 20' γι' αυτό σας κάλεσα.
- Ααααα, ναι, ΟΚ, ωραία χεχεχε (λίγο αμήχανος) εεεεε ναι, ευχαριστώ που καλέσατε.
- Συγνώμη που δεν μπορούσα προηγουμένως, εξυπηρετούσα έναν άλλο πελάτη φορολογούμενο πολίτη.
- Εεε, όχι δεν πειράζει (πειράζει και παραπειράζει μωρή κατσίκα. Πως τολμάς να εξυπηρετείς άλλους όταν σε παίρνω εγώ τηλέφωνο; )
- Τι θα θέλατε λοιπόν κύριε Καραμήτρο;
- Κυτάξτε, εγώ είμαι υπήκοος σε δύο κράτη, το γερμανικό και το ελληνικό (γκρρ, γμτ, αίσχος, χμπφφφ). Χρειάζομαι λοιπόν μιά βεβαίωση ότι εσείς - το γερμανικό δημόσιο - με χαρατσώνετε επαρκώς. Αυτήν την βεβαίωση θέλω να την τρίψω στην μούρη δείξω στην ελληνική εφορία που έχει κάτι σφιξίματα τώρα τελευταία και επιθυμεί διακαώς να με χαρατσώσει κι εκείνη.
- Ναι, βεβαίως, κανένα πρόβλημα. Πρόκειται γιά την βεβαίωση Ε_2981245642/2 που ισχύει γιά όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, άρα την αναγνωρίζει και το ελληνικό δημόσιο.
- (καλά κοπέλα μου είσαι μακρυά νυχτωμένη πάνω στο τι αναγνωρίζει το ελληνικό δημόσιο και τι όχι) Εεεεε, ναι. Γιά να το λέτε εσείς κυρία Παναγιωταρά, έτσι θα είναι. Λοιπόν αυτήν την βεβαίωση θα ήθελα παρακαλώ. Τι πρέπει να κάνω γιά να την αποκτήσω;
- Αν μου δώσετε το ΑΦΜ σας, θα σας την φτιάξω αμέσως.
- (Γκρρρρ, θέλει και ΑΦΜ η κατσίκα. Που ακούστηκε η εφορία ενός κράτους να ζητάει ΑΦΜ οεο; Που να το βρω εγώ το ΑΦΜ μου τώρα; γιατί σας πληρώνω τόσους φόρους; ΕΓΩ είμαι, τ' ακούς; ΕΓΩ! Ο Καραμήτρος. Κανονικά θα έπρεπε να ξέρεις το ΑΦΜ μου απ' έξω. Μόνο 70.000 φορολογούμενους έχεις στην δικαιοδοσία σου, ούτε το ΑΦΜ τους δεν μπορείς να θυμάσαι; Ανεπρόκοπη).
ΟΚ, κυρία Παναγιωταρά, μισό λεφτάκι να βρω το ΑΦΜ μου να σας το δώσω ....
(ανακατεύει απελπισμένα με το ένα χέρι έναν χαωδώς απίθανο σωρό από χαρτιά - ελάχιστα χαμηλότερο από τον Πύργο του Αιφελ. Περνάνε μερικά ατέλειωτα δευτερόλεπτα χωρίς αποτέλεσμα.)
- Αφήστε κύριε Καραμήτρο, μην ενοχλείστε. Σας βρήκα εγώ. Έχω τώρα το ΑΦΜ σας. Οφείλω να διασταυρώσω μερικά στοιχεία σας - γιά την προστασία των προσωπικών σας δεδομένων. Μπορείτε παρακαλώ να μου πείτε το πλήρες ονοματεπώνυμο σας, την διεύθυνση σας και το μέηλ σας;
- Ναι. Λέγομαι Μήτρος Καραμήτρος, οδός Χαμένης Ελπίδας 348α, Άνω Τραχανοπλαγιά.
Το μέηλ μου: eimai_kai_o_prwtos_gomenos@gmail.com.
- Ωραία. Δώστε μου παρακαλώ μισό λεπτάκι γιά να διαστραυρώσω τα στοιχεία σας, να δω και την φορολογική σας κατάσταση.
(περνάνε ακριβώς 36 δευτερόλεπτα)
- Λοπόν, όλα εν τάξει. Την βεβαίωση σας την έβγαλα. Προτιμάτε να σας την στείλω με το ταχυδρομείο ή με μέηλ;
- Με μέηλ παρακαλώ. Καλή σας μέρα κυρία Παναγιωταρά.
- Ευχαριστώ. Και σε εσας καλή μέρα κύριε Καραμήτρο.
(η ιστοριούλα διαδραματίστηκε προχθές)
* * * * * *
Ο γείτονας μου ο Α. έχει έναν κήπο με δεντράκια. Εκεί ρίχνει τροφή γιά τα άγρια πουλιά - κάτι πολύ συνηθισμένο γιά γερμανό. Τον χειμώνα που έτυχε να τον επισκεφτώ μου έδειχνε περήφανος τους κοκκινολαίμηδες και τα άλλα αγριοπούλια που επισκέπτονται το "εστιατόριο" του. Πήραμε και μερικές φωτογραφίες. Από μακρυά, με τηλεφακό και πίσω από το τζάμι - άρα θολές δυστυχώς.
Ζήλεψα που ο Α. είχε σουξέ στα αγριοπούλια και αποφάσισα να ανοίξω κι εγώ εστιατόριο. Το είχα κάνει και παλιότερα - είναι είπαμε πολύ συνηθισμένο εδώ. Αλλά χωρίς επιτυχία, αφού δεν βρίσκομαι ποτέ στο σπίτι μου. Παρ' όλα αυτά, έστησα το φαγητό - δικής μου κατασκευής, με βιολογικά υλικά - και περίμενα με τον τηλεφακό σε ετοιμότητα πίσω από το τζάμι.
Αυτήν την φορά το εστιατόριο μου αποδείχτηκε πετυχημένο. Κοτσύφια, αγριοπερίστερα, κάργιες, καρακάξες και σπίνοι μου έκαναν την τιμή.
Ένας κότσυφας έγινε μόνιμος πελάτης στο εστιατόριο μου. Το επισκέπτεται 5-6 φορές την ημέρα. Τον ονόμασα "Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη Τσουτσουλομύτη" - από ένα παλιό τραγούδι του Σαββόπουλου.
Το ποστ είναι αφιερωμένο στον Σταύρο.
Οι φωτό είναι αφιερωμένες στην αγαπημένη μου, που αγαπάει τους κότσυφες.
Ξεκινάω από τον κήπο του Α, που μου έδωσε την ώθηση. Στην φωτό φαίνονται δρυοκολάπτες!
Στο δικό μου εστιατόριο δεν κατάφερα να φωτογραφίσω όλους τους επισκέπτες. Οι παρακάτω είναι σπίνοι, με το ωραίο τους μπλε καπελάκι στο κεφάλι. Υποπτεύομαι ότι ο ένας προσπαθεί να πάρει την γκόμενα από τον άλλο, γι' αυτό και κάνει τέτοια αεροπλανικά.
Και ...
... ο Σταύρος, ο κυρ Σταύρος, ο αφέντης Τσουτσουλομύτης
13 σχολια:
Τι μου θύμισες τώρα με την συμπεριφορά της Γερμανίδας... Όταν παραμονή πρωτοχρονιάς 2007-8 μου κλέψανε το τσαντάκι και με τα δύο διαβατήρια, μετά που τα ανέφερα 4 το απόγευμα, η Αμερικάνικη πρεσβεία μου τά 'σπαγε τηλεφωνικώς 10 το βράδυ παραμονιάτικα να δουν αν είμαι καλά κι αν χρειάζομαι τίποτα, και πέντε μέρες μετά θέλανε να τρέχω κι απο κι από κει αυτοπροσώπως να πάρω το καινούργιο που τυπώθηκε στις ΗΠΑ και ήρθε. Ενώ οι Έλληνες, οι άνθρωποι φοβούμενοι ότι δεν μου τό 'κλεψαν αλλά το πούλησα σε Αλβανούς, είπαν, με πήγαν τριμελές το οποίο με αθώωσε σε δώδεκα λεπτά και σαράντα επτά δευτερόλεπτα ακρόασης δύο χρόνια αργότερα.
Ο αφέντης Τσουτσουλομύτης πάντως μου θυμίζει αυτόν που μου πήρε την κατάθεση στην ασφάλεια.
Εξαιρετικό ποστ και στα δύο μέρη του. Το χιουμοριστικό και ωφέλιμο (η αφήγηση για τη γερμανική εφορία) μετά του ωραίου (τα πουλάκια).
Έχω κι εγώ τέτοιο εστιατόριο, αλλά στο μπαλκόνι. Οι κουρτίνες μου είναι ημι-διαφανείς κι έτσι βλέπω τους επισκέπτες μου κρυφά, μικρό το μπαλκόνι γαρ.
Αλήθεια, τυχαίνει να ξέρεις γιατί οι άνθρωποι γοητεύονται τόσο από τα φτερωτά πλάσματα;
Αγαπητη Αθηνά, αν το ηξερα αυτο... θα ημουν κι εγω φτερωτο πλασμα. :-)
Ειναι γεγονος ομως, οτι οταν τα βλεπω ανοιγει η ψυχη μου.
Γεια σου Περαστικε, τα πουλιά τα ταιζω / φωτογραφίζω από τον χειμώνα. Εεεε, κάποτε έπρεπε να κανω και επίδειξη του εστιατορίου μου ;-)
Τωρα που οι μερες ειναι ζεστες και η η φυση ανθισμενη, δεν με χρειαζονται πια. Τα περιμένω από Σεπτεμβρη - Οκτωβρη πάλι.
Τοτε χρειάζονται την τροφή απο εμενα, οταν δεν βρισκουν στην φυση.
Τωρα το καλοκαιρι αλλάζει το διαιτολογιο τους και απο σπορους τρωνε περισσοτερο εντομα και σκουληκια.
Καπου διαβασα μαλιστα, οτι αλλάζει ολο το πεπτικο τους συστημα 2Χ τον χρονο. Εκπληκτικο.
Για το περιστατικο με την εφορια, απλα δεν μπορεσα να αντισταθω στον πειρασμο να το περιγραψω.
Αγαπητέ Δημητρη, αυτο που περιγραφω δεν ειναι ενα ειδικο περιστατικο, αλλά ο κανονας.
Στα 573 χρονια που ζω εδω, χρειαστηκε να μπω σε δημοσια υπηρεσια συνολικα 3 φορες.
Η μια ηταν για να παρω την καινουργια μου ταυτοτητα (ειναι απο τα ελαχιστα πραγματα που πρεπει να παρουσιαστεις αυτοπροσωπως για λογους ασφαλειας).
Η δευτερη ηταν στην αστυνομια οταν μου εκλεψαν το αυτοκινητο.
Και η 3η ηταν οταν ειχα ραντεβου με καποια κοπελα που δουλευε στο γερμανικο ΙΚΑ ;-)
Οσο σκεφτομαι οτι πρεπει να παρουσιαστω αυτοπροσωπως σε ολες τις ελληνικες δημ. υπηρεσιες, ακομα και για απλη καταθεση δικαιολογητικων, με πιανει ιλιγγος.
Καποτε εβαλα αγγαρεια εναν δικο μου ανθρωπο προκειμενου να καταθεσει μια αιτηση στο ονομα μου. Ακομα και για αυτο το απλο πραγμα, επρεπε να κανω επισημη εξουσιοδοτηση.
Που σημαινει 140 χλμ διαδρομη μεχρι την πρεσβεια για να θεωρησει το γνησιο της υπογραφης μου ;-(
Και ξερεις το χειροτερο; Ολα αυτα ειναι ηθελημενα. Ολοκληρη η δημοσια δικοιηση θα μπορουσε να εκσυγχρονιστει μεσα σε 4 - 8 μηνες.
Αλλά αν ολες οι διαδικασιες γινουν διαφανείς, απλές και λογικες, πως θα πουλανε "εκδουλευση" οι πολιτικαντηδες και πως θα τσεπωνουν μιζες τα λαμογια;
Νομίζω, αγαπητέ μου κάπταιν, ότι ακριβώς αυτό είναι και το ζούπηξες με το δάχτυλό σου: "Αλλά αν ολες οι διαδικασιες γινουν διαφανείς, απλές και λογικες, πως θα πουλανε εκδουλευση οι πολιτικαντηδες και πως θα τσεπωνουν μιζες τα λαμογια;"
Φυσικά δεν είναι δυνατόν να είναι όλοι τόσο ηλίθιοι όσο τα συστήματα που εφαρμόζουν. Το αξιοσημείωτο είναι ότι οι πάσχοντες τα βλέπουν μοιρολατρικά σαν φυσιολογικά. Σήμερα φερ' ειπείν που συζήταγα με συγγενή μου ότι μου ανέστησε τον πατέρα η εφορία, έπρεπε να ακούω να μου εξηγεί τι πρέπει να κάνω, ποιά χαρτιά να πάω που, κλπ., χωρίς ίχνος παραδοχής ότι η κατάσταση είναι γελοία. Και όταν προσπαθούσα να επαναλάβω ότι όλα αυτά τα είχα κάνει σωστά πριν έξι χρόνια, σαν να μην ήθελε να το ακούσει.
Πάντως γλύτωσα μια επίσκεψη. Μια λειτουργός του δημοσίου τρελοκομείου στην τοπική ΔΟΥ που μου είχε δώσει ραντεβού να πάω να την δώ είναι τελικά σε άδεια όλη την εβδομάδα, συμπεριλαμβανομένης της ημέρας που μου είχε κλείσει ραντεβού και δεν χρειάστηκε να πάω (σκέφτηκα, ο πολυμήχανος, να τηλεφωνήσω να το επιβεβαιώσω πριν βγω απ' το σπίτι)
Πρόσεξα όμως ότι όταν βγείς από το "σενάριο" και φερθείς και μιλήσεις με τρόπο που δεν τον περιμένουν (και τους εξηγήσεις ότι η κούτρα τους είναι σύκο και το γραφείο τους σκάφη), μπλοκάρουνε και τελικά βγαίνει κάποια άκρη.
υγ. Από τις τρεις σου επισκέψεις μ' άρεσε η τρίτη :-)
υγ2. Όταν στο χωριό πρωτοάκουσα για εξουσιοδοτήσεις κλπ πριν χρόνια, χάρηκα γιατί στο χωριό το γνήσιο υπογραφής το κάνει η σύζυξ κι έτσι δεν θα χρειαζόταν να πάω στο προξενείο στην Φλωρεντία. Αλλά δεν μου πέρασε. Έμαθα ότι έπρεπε να πάω στο προξενείο ούτως ή άλλως, αν όχι για το γνήσιο υπογραφής, για να μεταφράσουνε τις Ιταλικές σφραγίδες του γνήσιου υπογραφής :-)
Ασ' τα Δημητρη, ειναι εντελως αλαλουμ. Και θελουν να παραμεινουν ετσι.
Οπως λες κι εσυ, το 99.9% των ραγιαδων τα θεωρει ολα αυτα εντελως φυσιολογικα.
Το πολυ πολυ να διαμαρτυρηθει χλιαρα, οταν τον αφηνουν να περιμενει πανω απο 3 ωρες στην ουρα.
Και τοτε θα διαμαρτυρηθει εναντιον του δημ. υπαλληλου, που τις περισσοτερες φορες δεν φταιει σε τιποτα. Απλά εφαρμοζει τις οδηγιες της υπηρεσιας).
Κανενας ραγιας δεν διανοειται να σκεφτει "γιατι πρεπει να παρω πρωτα εξουσιοδοτηση προκειμενου να καταθεσω μια αιτηση" ;
Αν αυτα τα παραλογα τους τα επισημανει καποιος σαν εσενα ή εμενα, τον βγαζουν και ανθελληνα (και η μπαλα στην εξεδρα).
Γι' αυτο ας ασχοληθουμε με τον Σταύρο τον Τσουτσουλομυτη και τους σπινους.
Ειδες το αεροπλανικο που κανει ο μικρος στην 3η φωτο; ΠΟΛΥ μεγαλη μαγκια!
Καθετη εφοδος στον ντορβα με τα κουλουρια και διαγωνιος ελιγμος, ΧΩΡΙΣ να ανοιξει τα φτερα του!
Τις ζηλευω κατι τετοιες ταρζανιες, μου θυμιζουν τις εποχες που τις εκανα κι εγω ;-)
Καλημέρα αγαπητέ κ. Μήτρο Καραμήτρο
Καταρχήν, σας εύχομαι εγκαρδίως, Χρόνια Πολλά!
Είναι πάντως αυτό που λένε, που πας ωρέ Καραμήτρο κι εσύ και ψάχνεις να βρεις άκρη με τα του Δημοσίου στην Ελλάδα. Εδώ δύο επίορκους απολύσανε στα τόσα χρόνια και έγινε πρώτη είδηση!
Θα μπορούσα να κάνω ειδική ανάρτηση με τα δικά μου παθήματα με τις ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες, αλλά επειδή κι εγώ είμαι μεγάλος άνθρωπος και καραδοκούν τα εγκεφαλικά, λέω να τα αφήσω να τα πάρει ο διάολος.
Πάντως μια δική μου εμπειρία με γερμανική τράπεζα δεν ήταν ανάλογη του επιπέδου εξυπηρέτησης του γερμανικού δημοσίου που περιγράφεις, αλλά μπορεί να ήμουνα κι εγώ γεροπαράξενος και τους αναστάτωσα με τα σύνθετα που ζητούσα, μερικά πράγματα είναι και by the book εκεί όπως θα ξέρεις, που πάω κι εγώ ο άλλος Καραμήτρος και τους μπερδεύω;
Έξοχα τα πουλιά και ειδικά η πρώτη φωτογραφία! Αλήθεια, η γκόμενα που είναι στην εικόνα; :)
Υπέροχη η φωτογραφία και η τρίτη και η πρώτη (και ίσως να αποφάσισε να κάνει τον απ' ευθείας ελιγμό άνευ άνοιγμα φτερών γιατί είπε -που να περιμένω τώρα εξουσιοδότηση για approach από τον πύργο ελέγχου...). Πάντως διαβάζοντας την πληροφορία ότι τέτοια έκανες και εσύ, αυθόρμητα θυμήθηκα την ταινία του Bob Altman, Brewster McCloud (1970) και σε φαντάστηκα στον ρόλο του Bud Cort .
:-)
Δημητρη, για Brewster McCloud δεν με βλεπω, γιατι ποτέ δεν ονειρευτηκα και δεν δοκιμασα να φτιαξω μηχανες που πετανε [*].
Το ονειρο μου ειναι - απο τα 13 μου μεχρι σημερα - να μοιασω στον Cpt. Nemo.
Και ναι, εχω δοκιμασει να φτιαξω Ναυτιλους ;-)
[*] Δεν ξερω, ισως κανω μεγαλο λαθος. Αλλά παντοτε πιστευα οτι οι μηχανες που πετανε απαιτουν την υπαρξη εκτεταμενων υποδομων και την (αλληλ)εξαρτηση απο πολλους ανθρωπους. Kαθως ποτέ δεν ημουν team player, δεν ασχοληθηκα μαζι τους.
Αντιθετα οι μηχανες που ταξιδευουν στην θαλασσα μου ταιριαζουν περισσοτερο. Η πρωτη μου τετοια "μηχανη" ηταν ενας κορμος δεντρου που τον εσκαβα μονος μου για μερες, χωρις κανενας να καταλαβαινει το γιατι.
Οταν μπηκα στο κοιλωμα και δοκιμασα να απομακρυνθω απο την παραλια, τουμπαρισα (φυσικο).
Απο τοτε (δλδ. τα 13 μου) με απασχολουν προβληματα πλευσης και σταθεροτητας ;-)
Αλλωστε για ναυπηγος ξεκινησα καποτε, άσχετο αν καταντησα νέρντουλας στην πορεια.
Αγαπητε Τζων, και σε σενα και σε οσους αγαπας Χρονια Πολλα και ευτυχισμενα!
Η περι ου ο λογος γκομενα φαινεται στην 4η φωτογραφια.
Μας εχει γυρισμενα τα καλλιγραμμα οπισθια της, οπως κανουν αλλωστε ολες οι ομορφες.
Ξερουν πολυ καλα, τι μας αρεσει ;-)
Για την πρωτη φωτο με τους δρυοκολαπτες ειμαι αρκετα περηφανος. Οι κοτσυφες και οι σπινοι ειναι ευκολο να φωτογραφηθουν, επειδη εχουν εμπιστοσυνη και μενουν αρκετα λεπτα στην θεση τους.
Οι δρυοκολαπτες αντιθετα εφορμουν στο φαγητο, τσιμπανε αυτο που θελουν και φευγουν ψηλα, μέσα σε λιγοτερο απο 1".
Ουτε το δαχτυλο δεν προλαβαινεις να κουνησεις για να πατησεις το κλικ της φωτ. μηχανης.
Φαντασου τωρα οτι πετυχα 2 πουλια εν πτησει στην ιδια φωτο. Ψηλωσα ηδη 5 ποντους ;-)
Ακομα πιο δυσκολες (και πολυ πιο γρηγορες) ειναι οι καρακαξες, με τα πανεμορφα μπλε φτερα (στο χρωμα του βαθυ ωκεανου).
Εχω γυρω στα 200 "αδεια" καρε απο το κεσεδακι με το φαγητο, γιατι μεχρι να ανοιγοκλεισει το διαφραγμα της φωτ. μηχανης, αυτες ηταν μακρυα.
Κατ' αρχάς, χαρά εκ μέρους μου, και kudos για σένα captain, διότι γιγνώσκεις τα περί Brewster! πάντως για μένα η εξιστόρηση δεν ήταν τόσο το να φτιάχνει κανείς μηχανές που πετάνε, όσο ήταν για το ανθρώπινο ένστικτο του να "πετάξει" κανείς, μεταφορικά όσο και πραγματικά, και πως τα ένστικτα διοχετεύονται σε κάποια εστίαση/ελπίδα/πράξη μέσω ενός καταλύτη όπως η Sally Kellerman, και πως η κοινωνία και η πραγματικότητα βάζουν τελικά οροφές σε όλα, έστω και σε μεγάλους χώρους όπως το Astrodome... Τα οποία όλα ταιριάζουν φυσικά και με την επεξήγηση στον αστερίσκο που έβαλες (τι αιθέρες τι ωκεανός) --Πάντως, η γνώση που απέκτησες ως νέρντουλας μπορεί τώρα να βοηθήσει με την πρόσθεση pontoon στον σκαμμένο κορμό ;-)
Post a Comment