Ελληνική ανακάλυψη

Κάποτε - δεν πάνε πολλά χρόνια - αποφάσισα να επεκτείνω τις επαγγελματικές μου δραστηριότητες στην Ελλάδα. Η αιτία γι' αυτό ήταν όμορφη και φορούσε φουστάνι.

Αν και δεν έχει άμεση σχέση με το σημερινό μου θέμα, δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να περιγράψω τα ευτράπελα που βίωσα στην προσπάθεια μου αυτή. Η μεγαλύτερη μου δυσκολία (μακράν) ήταν να δώσω στους συνομιλητές μου να καταλάβουν, ότι ΔΕΝ ήθελα να γίνω υπάλληλος τους. 

Η αντιμετώπιση τους ήταν "καλά, αφού σε έστειλε ο Χ θα δω που μπορώ να σε βολέψω". Εναλλακτικά "καλά, κάνε τα χαρτιά σου και πες στον προσωπάρχη ότι σε στέλνω εγώ". Και το πιό εξευτελιστικό "στρατό έχεις τελειώσει; ".

Όλα αυτά μου τα έλεγαν ΑΦΟΥ τους είχα εξηγήσει επί μισή ώρα ότι εκπροσωπώ μιά εταιρεία υψηλής τεχνολογίας (την δικιά μου), ότι έχω σαν πελάτες μου όλα σχεδόν τα ευρωπαϊκά blue chips και ότι ενδιαφέρομαι να συνεργαστώ μαζί τους - σαν εταιρεία με εταιρεία - με στόχο ένα κοινό προϊόν που θα μπορούσε να πουληθεί σε Ελλάδα (τότε η Ελλάδα είχε λεφτά) και Ευρώπη.

Μίλησα με μικρές εταιρείες, μίλησα με τεράστιες (γιά τα ελληνικά δεδομένα) εταιρείες. Μίλησα με τρανταχτά ονόματα της ελληνικής επιχειρηματικής ζωής, από αυτά που διαβάζουμε στις εφημερίδες. Μίλησα και με τους τεχνικούς υπεύθυνους, μίλησα και με τους μάνατζερ. 

Αλλά καταπώς φαίνεται, αυτοί μίλαγαν ελληνικά και εγώ κινέζικα (ή kiswahili σε στιγμές οίστρου). Κανένας δεν με κατάλαβε.

Εννοείται ότι εγκατέλειψα απογοητευμένος την προσπάθεια. Εδώ δεν μπορούσα με απλά ελληνικά να τους δώσω να καταλάβουν ποιός είμαι και τι θέλω. Πως θα συνεργαζόμουν μαζί τους πάνω σε πολύπλοκα τεχνολογικά προϊόντα;

Αν μου έλεγαν ότι οι ικανότητες μου δεν επαρκούν, θα το καταλάβαινα. Δεν είμαι δα και παντογνώστης. Αν μου έλεγαν ότι δεν θέλουν να συνεργαστούν με την εταιρεία μου  (γιά οποιονδήποτε λόγο) θα το καταλάβαινα επίσης. Αλλά να τους λέω ότι ενδιαφέρομαι να κατασκευάσω μαζί τους ένα τεχνολογικό προϊόν και να μου απαντάνε "κάντε τα χαρτιά σας και στείλτε τα στην διεύθυνση προσωπικού" είναι εντελώς αλαλούμ.

* * * *

Το σημερινό μου θέμα όμως δεν είναι οι - αποτυχημένες - μου προσπάθειες να δραστηριοποιηθώ στην Ελλάδα. Το θέμα μου είναι τι γνώμη έχει ο μέσος έλληνας γιά τον εαυτό του.

Στην διάρκεια όλων αυτών των συζητήσεων - και ήταν μπόλικες - δεν παρουσίαζα μόνο εγώ τον εαυτό μου και την εταιρεία μου. Παρουσίαζε και η άλλη πλευρά τον εαυτό της. Λογικό.

Ανακάλυψα λοιπόν ένα κοινό σημείο σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, και στις εταιρείες γιά τις οποίες δούλευαν: Ήταν οι πρώτοι. Οι καλύτεροι. ΟΙ διάνοιες. Οι ιδιοφυίες. Όλοι ανεξαιρέτως.

Συγκλονιστικό. Διάλεξα εντελώς στην τύχη 30 ελληνικές εταιρείες και κάπου 50 ξεχωριστά άτομα γιά να μιλήσω μαζί τους και έπεσα στους άριστους των αρίστων.

Έτσι μίλησα με άνθρωπο που "έχει φέρει τους υπολογιστές στην Ελλάδα", καθώς και με έναν άλλο που "ανακάλυψε τις ψηφιακές τηλεπικοινωνίες", με άλλους που "ανακάλυψαν τα δορυφορικά", "το ίντερνετ", "τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας", "την τυπογραφία" (πριν τον Γουτεμβέργιο υποθέτω), τα "γραφικά των υπολογιστών" και άλλα πολλά, ων ουκ έστιν αριθμός.

Είναι να απορεί κανείς, πως με τόσες διάνοιες μαζεμένες σε τόσο λίγα τετραγωνικά η χώρα πήγε κατά διαόλου.

Το πραγματικά συγκλονιστικό είναι, ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι ΔΕΝ με κορόϊδευαν. Δεν μου έλεγαν συνειδητά ψέματα. Ένας ψεύτης φροντίζει πρώτα απ' όλα να καλύψει το ψέμα του. 

Ένας συνειδητός ψεύτης δεν θα σου πεί ποτέ ότι ήταν ο πρώτος άνθρωπος που περπάτησε στο φεγγάρι, εκτός αν μπορεί να αποδείξει ότι τον λένε Neil Armstrong.

Τι γίνεται όμως αν κάποιος πραγματικά πιστεύει ότι είναι ο πρώτος που περπάτησε στο φεγγάρι; Ένας που το πιστεύει πραγματικά, δεν ενδιαφέρεται γιά αποδείξεις, γιά στοιχεία. Ούτε τον νοιάζει αν εσύ μπορείς να ελέγξεις την αλήθεια των όσων λέει. Αφού αυτός το πιστεύει ακράδαντα - τελείωσε.

Έτσι λοιπόν και οι συνομιλητές μου - όλοι τους άνθρωποι με πτυχία, μόρφωση και λεφτά - ήταν (είναι; ) απόλυτα πεισμένοι, ότι ναι, όντως αυτοί είναι εκείνοι που "ανακάλυψαν τις ΑΠΕ" και όλα τα παρόμοια.

Αν οι μορφωμένοι πιστεύουν τέτοια τερατώδη πράγματα, ο πιό απλός κόσμος πιστεύει ακόμα πιό τερατώδη. Σουρεάλ εντελώς. Και επειδή δεν μπορεί να βγει ένας τυχαίος υδραυλικός και να ισχυριστεί "εγώ ανακάλυψα τα κινητά τηλέφωνα" (αν και ίσως το ακούσουμε κι αυτό κάποτε), η αφήγηση μετατοπίζεται.

Όταν δεν μπορείς να είσαι εσύ ο ίδιος ήρωας, τότε πρέπει να είναι ήρωας το παιδί σου, ο ανιψιός σου, ένας συγγενής σου, ένας συγχωριανός σου, ένας έλληνας έστω.

Αν εσύ είσαι μαραγκός και δεν σε παίρνει να έχεις φτιάξει "το ίντερνετ", τότε το έφτιαξε ο γιός σου (που ξημεροβραδιάζεται εκεί γιά να βρει γκόμενα).

Και αν δεν γίνεται να το έφτιαξε ούτε ο γιός σου, τότε το έφτιαξε τουλάχιστον κάποιος έλληνας.

Η πραγματικότητα όμως είναι σκληρή, το ίδιο και η λογική. Αν εσύ (ή ο γιός σου) έφτιαξες "το ίντερνετ" (είτε οποιοδήποτε άλλο τεχνολογικό ανθρώπινο επίτευγμα), πως είναι δυνατόν να παραμένεις μαραγκός στην Κυψέλη;

Η σύγκριση της Πραγματικότητας με Αυτό_Που_Νομίζεις_Πως_Είσαι είναι μεγάλη σφαλιάρα.

Εδώ η αφήγηση εμπλουτίζεται με τερατώδεις ιστορίες συνωμοσίας. Φυσικά και το έφτιαξες εσύ, αλλά σε έριξαν τα ξένα συμφέροντα, σε αδίκησαν, σε παραγνώρισαν, σε πέταξαν στο περιθώριο, σε εκμεταλλεύτηκαν, σου έκλεψαν τις πατέντες κλπ. κλπ. κλπ.

Στην νεοελληνική πραγματικότητα η χώρα μας είναι γεμάτη από τιτανοτεράστιες ιδιοφυίες, τίγκα στους εφευρέτες και στις διάνοιες. Έλληνες και μόνο έλληνες έχουν ανακαλύψει οτιδήποτε έχει κατασκευάσει ποτέ ανθρώπινο χέρι.

Φυσικά, όλοι μας είμαστε ριγμένοι από τους κακούς ξένους, που μας έχουν κατακλέψει τις εφευρέσεις και τις εκμεταλλεύονται γιά πάρτη τους. 

* * * *

Π.χ. μία από τις Χοντράδες με τις οποίες αυτοπαραμυθιαζόμαστε είναι ότι ο Κ. Καραθεοδωρή  ανακάλυψε την Θεωρία της Σχετικότητας. Την ανακάλυψη του την έκλεψε δήθεν ο Αινσταιν, ενώ ο καημενούλης ο Καραθεοδωρή πέθανε άγνωστος και καταφρονεμένος.

Τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Ο Καραθεοδωρή πήρε την αναγνώριση που του άξιζε (και του άξιζε πολύ μεγάλη, γιατί ήταν σπουδαίος μαθηματικός), ενώ η νεοελληνική αφήγηση θα τον προτιμούσε να πεθαίνει στην ψάθα.

Απλά (εκτός Ελλάδας και εκτός θεωριών συνωμοσίας) δεν του καταλογίζεται ότι ανακάλυψε την Θεωρία της Σχετικότητας. Ο ίδιος ποτέ του δεν διεκδίκησε την πατρότητα αυτής της Θεωρίας. Οι πραγματικά Μεγάλοι δεν έχουν ανάγκη από ξένες δάφνες.

* * * * 

Άλλο παράδειγμα. Διαβάζω σήμερα σε πηχιαίο τίτλο "Ελληνική ανακάλυψη επιβεβαιώνει τον Αινσταιν" (νάτος πάλι ο Αλβέρτος). Ίσα ρε μεγάλε, που την είδες την ελληνική ανακάλυψη;

Η πραγματικότητα είναι πολύ πεζή. Δουλεύει στην Βόννη ένας έλληνας φυσικός, πολύ άξιος κατά τα φαινόμενα - και μπράβο του. 

Ο έλληνας φυσικός (John Antoniadis υπογράφει ο άνθρωπος) δουλεύει στην Γερμανία, σε ένα γερμανικό ερευνητικό ινστιτούτο, που έχει το όνομα ενός διάσημου γερμανού φυσικού (Max Planck). Ο John Antoniadis πληρώνεται με λεφτά γερμανών φορολογούμενων, χρησιμοποιεί επιστημονικά όργανα και εργαστήρια, κατασκευασμένα με γερμανική τεχνολογία / γερμανικά λεφτά, και εργάζεται σε μιά ομάδα φυσικών.

Η ομάδα αυτή στην οποία συμμετέχει ο John Antoniadis αποτελείται από 20 άτομα (τόσα συνυπογράφουν την δημοσίευση στα επιστημονικά περιοδικά) και κρίνοντας από τα επώνυμα τους προέρχονται από 5 τουλάχιστον διαφορετικές χώρες.

Είναι άλλωστε κάτι πολύ συνηθισμένο, ένα επιστημονικό αντικείμενο να το ερευνούν - πολυεθνικές - ομάδες ερευνητών. Στην δημοσίευση το όνομα του J.A. αναφέρεται πρώτο ανάμεσα στα 20 - αυτό είναι μιά άτυπη παραδοχή των υπόλοιπων ότι η συμβολή του στην κοινή εργασία ήταν η μεγαλύτερη / σημαντικότερη.

Δεν θέλω επ' ουδενί να μειώσω την αξία του John Antoniadis, που από όσα μπορώ να κρίνω είναι πολύ μεγάλη. 

Ούτε θέλω να μειώσω την αξία που έχει η "ανακάλυψη" της ομάδας του (επιστημονικά μιλώντας, δεν πρόκειται γιά ανακάλυψη. Παρατήρησαν και μέτρησαν ένα pulsar με μεγέθη που δεν είχαν παρατηρηθεί στο παρελθόν).

Αλλά το θεωρώ τερατωδώς κομπλεξικό, να παίρνεις ένα επιστημονικό δημοσίευμα το οποίο συνυπογράφεται από 20 φυσικούς 5 εθνικοτήτων - ανάμεσα τους και ένας έλληνας - και να το παρουσιάζεις με τίτλο "ελληνική ανακάλυψη μπλαμπλαμπλα Αινσταιν μπλαμπλα".

Πάω στοίχημα, ότι ο John Antoniadis - σαν πραγματικά σπουδαίος φυσικός - ούτε θα ξέρει γι' αυτά τα τερατώδη δημοσιεύματα, ούτε θα τον ενδιαφέρουν και ούτε θα τα εγκρίνει (αν ποτέ τα διαβάσει).

Αλλά εμείς εδώ - σαν γνήσια μικροί και ασήμαντοι - αυτοπαραμυθιαζόμαστε ότι κάποιος "δικός μας" έκανε μιά φοβερή και τρομερή ανακάλυψη. 

Όσο γιά το "δικός μας" : δεν τον ξέρω προσωπικά, αλλά παίζει και το ενδεχόμενο, ο κος Αντωνιάδης να ακούει την λέξη Ελλάδα / έλληνες και να βγάζει φλύκταινες. 

Στο κάτω κάτω, κάποιος σημαντικούς λόγους θα έχει αυτός ο τόσο σπουδαίος επιστήμονας να δουλεύει στην Βόννη και όχι στην Λάρισα.

* * * * 

Στο προηγούμενο μου ποστ, η αγαπητή Μαρτίνα μου έστειλε ένα βίντεο. 

Το βίντεο - γιά όσους δεν το είδαν - δείχνει έναν έλληνα φυσικό στην Κρήτη, που έχει φτιάξει (εκτός των άλλων) ένα ενεργειακά αυτόνομο σπίτι.

Το βίντεο μου θύμισε παλιές, όμορφες εποχές. Στο θέμα της ενεργειακής - και όχι μόνο - αυτονομίας θα αφιερώσω προσεχώς ξεχωριστό ποστ.

Αλλά και εδώ έχουμε το ίδιο κλαψιάρικο και μικροπρεπές μοτίβο, την ίδια νεοελληνική αφήγηση (που πιστεύω ότι ο κεντρικός ήρωας του βίντεο Μ. Καλογεράκης δεν την εγκρίνει).

Ο τιτανοτεράστιος έλληνας φυσικός που ανακάλυψε την τεχνολογία της αυτονομίας στην ενέργεια και ζει παραπεταμένος και παραγνωρισμένος.

Δηλαδή τι περιμένουμε; Να απονεμηθεί το Νόμπελ Φυσικής στον Μ. Καλογεράκη επειδή έστησε έναν ανεμόμυλο και πέντε φωτοβολταικά στο οικόπεδο του;

Ξαναλέω, δεν παραγνωρίζω την αξία του ανθρώπου, που είναι μεγάλη. Το παράδειγμα του, ο τρόπος ζωής του είναι σωστά και δημιουργικά και μπράβο του. 

Αλλά είναι άλλο αυτό και άλλο να ισχυρίζεται ο δημοσιογράφος του βίντεο ότι ο "μεγάλος έλληνας φυσικός" έχει ανακαλύψει σχεδόν οτιδήποτε κινείται στην ευρύτερη περιφέρεια των Βαλκανίων.

* * * * 

Η Αυτογνωσία και το Μέτρο είναι οι πρώτες προυποθέσεις γιά να καταλάβουμε τι γίνεται γύρω μας. Μόνο αν καταλάβουμε τι γίνεται γύρω μας θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τις αιτίες των προβλημάτων που μας βασανίζουν.

Τελειώνοντας, να ανακοινώσω οτι στο σημερινό ποστ δεν θα ανεχτώ διαφωνίες.

Είμαι έλληνας, είμαι ο εφευρέτης των υπολογιστών (σοφτγουέαρ ου μην αλλά και χαρντγουέαρ), του ραδιοτηλεσκοπίου, της νανοτεχνολογίας και των σάντουιτς με μαρούλι - άρα ξέρω τι λέω και έχω δίκιο.

Δεν μου φτάνει που οι ξένοι μου έκλεψαν τις εφευρέσεις, δεν μου φτάνει που ζω άσημος και περιφρονημένος εδώ στην άκρη του κόσμου, θα ανεχτώ διαφωνίες κι από πάνω; Ποτέ!