Sunday 27 December 2009

Μικρές αγγελίες

Ψάχνω γιά δουλειά.
Αυτό το ποστ δεν αποτελεί έκκληση γιά βοήθεια (αν και δεν θα έλεγα όχι ;-) ). Είναι μιά περιγραφή των συμπερασμάτων που έβγαλα μέχρι σήμερα ψάχνοντας γιά δουλειά.

Μερικές γενικές πληροφορίες πρώτα. Ξέρω να κάνω 7-8 διαφορετικές δουλειές. Η πιό ευχάριστη είναι επαγγελματίας σκίππερ. Η πιό αποδοτική είναι να κατασκευάζω λογισμικό. Καθότι παραδόπιστος, απορρίπτω τις υπόλοιπες δουλειές και μένω κολλημένος με το λογισμικό, εδώ και πολλά, πολλά χρόνια. Όλα τα περασμένα χρόνια ήμουν / είμαι ελεύθερος επαγγελματίας και οι πελάτες μου είναι μεγάλες εταιρείες. Όταν μιά εταιρεία χρειαστεί "σπέσιαλ" λογισμικό - δηλαδή κάτι που δεν υπάρχει έτοιμο στο εμπόριο - με καλεί, συμφωνούμε πάνω στο τι ακριβώς θα κάνω, τι θα κοστίσει και πόσο χρόνο θα πάρει. Τα χρονικά όρια κυμαίνονται από μερικές βδομάδες μέχρι 12-15 μήνες. Αφού συμφωνήσω με τον πελάτη, στρώνομαι στην δουλειά.

Είναι μιά καλή δουλειά, δεν έχω παράπονο. Το μόνο της μειονέκτημα είναι ότι επειδή οι πελάτες μου είναι μεγάλες εταιρείες και επειδή οι απαιτήσεις τους αλλάζουν συχνά, με θέλουν επί τόπου. Το "επι τοπου" καλύπτει 9 ευρωπαϊκές χώρες και 2 αμερικάνικες πολιτείες. Αυτό σημαίνει ότι κάθε 2-3 μήνες αλλάζω τόπο διαμονής, κάτι που γίνεται εδώ και 15+ χρόνια τώρα. Στην αρχή το έβρισκα κουλ. Κάτι σαν "θα γνωρίσω καινούργιους τόπους". Μετά από τόσα χρόνια έχει απομυθοποιηθεί κατά πολύ. Σήμερα αν μου προτείνεις να ταξιδέψω - ιδίως με αεροπλάνο - θα σου κατεβάσω πηχιαία μούτρα. Και έχω βαρεθεί να κοιμάμαι σε ξενοδοχεία, όσο πολυτελή και να είναι. Εξαιρείται το αγαπημένο μου ξενοδοχείο, το οποίο παραδόξως βρίσκεται στην Βουλιαγμένη. Με την κατάλληλη συνοδεία ;-) θα μπορούσα να μείνω εκεί γιά μήνες.

Ψάχνω λοιπόν γιά καινούργια δουλειά που θα είναι αποδοτική όσο η σημερινή (τουλάχιστον) και δεν θα απαιτεί μετακινήσεις. Με βάση αυτά που ξέρω να κάνω, μάλλον θα πρέπει να είναι και σχετική με την κατασκευή λογισμικού.

* * * * *
Η πρώτη μου σκέψη ήταν να καταστευάσω / πουλήσω εφαρμογές γιά το iPhone. Είναι κουλ μηχάνημα - στο πολύ κοντινό μέλλον όλοι μας θα χρησιμοποιούμε αυτού του τύπου τα "κινητά". Η λέξη σε εισαγωγικά, γιατί αυτά τα μηχανάκια μπορύν να κάνουν 1000δες άλλα πράγματα εκτός του να είναι τηλέφωνα. Αφού λοιπόν το αγοραστικό κοινό είναι τεράστιο, γιατί να μην φτιάξω κάτι και να το πουλήσω;

Πριν ξεκινήσω να φτιάχνω οτιδήποτε, έκανα μιά έρευνα πάνω στο τι ζητάει η αγορά. Γιά το iPhone υπάρχουν 95000 εφαρμογές! Έλεος. Εκτός από τις στάνταρντ λειτουργίες που βάζει ο κατασκευαστής από το εργοστάσιο, μπορεί ο πελάτης να προσθέσει μιά επιλογή από 95000 άλλες χρήσεις. Έστω ότι εγώ θα φτιάξω την 95000 + 1 εφαρμογή, που θα είναι καλύτερη και πιό χρήσιμη από όλες τις άλλες. Τι θα μπορούσε να είναι αυτό; Τι είναι εκείνο που έχει εμπορική επιτυχία σήμερα, τι ζητάει ο καταναλωτής;
Η απάντηση είναι: βυζιά :-(

Το iPhone διαθέτει αισθητήρα επιτάχυνσης. Αυτό σημαίνει ότι το μηχάνημα "αισθάνεται" τις κινήσεις του χεριού σου. Την ίδια τεχνική χρησιμοποιούν και οι κονσόλες παιχνιδιών (Wii κ.α. ). Κάποιος εξυπνάκιας ζωγράφισε κάτι υποτυπώδη βυζιά (κάτι σαν U U ) και τα προγραμμάτισε έτσι ώστε να ακολουθούν τις κινήσεις του χεριού. Μπορεί δηλαδή ο πελάτης / χρήστης να κουνήσει το χέρι του ρυθμικά πάνω - κάτω και τα βυζιά θα ταλαντωθούν με ρυθμό.
Φανταστική εφαρμογή. Με αυτήν την τεχνολογία ο κόσμος έγινε σίγουρα πιό όμορφος. Τα χοροπηδηχτά βυζιά ήταν ακριβώς αυτό που μας έλειπε γιά να σωθεί ο πλανήτης.
Να ήταν τουλάχιστον τα βυζιά της Μόνικα Μπελούτσι ή της Πηνελόπης Σταυρούλας (Penelope Cruz), να πω χαλάλι τους. Αλλά ζωγραφιστά; Είναι δυνατόν να πληρώνει κάποιος γιά να δει ένα UU να χοροπηδάει; Ναι, δυστυχως. Είναι.

Μιλάμε ότι το αγοραστικό κοινό αγνοεί επιδεικτικά 95000 άλλες εφαρμογές (ανάμεσα τους θα υπάρχουν και κάποιες χρήσιμες, δεν γίνεται) και βραβεύει με τα λεφτά του τα χοροπηδηχτά βυζιά.
Και μετά με ρωτάς αγάπη μου, γιατί είμαι μισάνθρωπος...

Έτσι μούρχεται να ζητήσω από τον φίλο Περαστικό να μου ζωγραφίσει έναν κώλο. Κάτι σαν ΟΟ αντί γιά UU. Ο Περαστικός είναι σοβαρό άτομο και θα αρνηθεί βέβαια, αλλά ας υποθέσω γιά μιά στιγμή ότι δέχεται. Εγώ θα προγραμματίσω το σκίτσο ΟΟ να χοροπηδάει πάνω-κάτω και θα τρελαθούμε στα λεφτά.
Από την άλλη σκέφτομαι ότι διαθέτω ένα IQ που έχει στείλει δορυφόρους στο διάστημα. Πως είναι δυνατόν να θέλω να κερδίσω λεφτά με χοροπηδηχτά βυζιά; Ντρέπομαι γιά λογαρισμό του Δαρβίνου.

Να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω τίποτα εναντίον του συγκεκριμένου μηχανήματος - και των ομοίων του. Μιά χαρά μηχάνημα είναι. Επίσης δεν έχω τίποτα εναντίον εκείνου που κατασκεύασε την εφαρμογή με τα χοροπηδηχτά UU. Ποιός είμαι εγώ που θα απαγορέψω στον οποιονδήποτε να κατασκευάσει οτιδήποτε;
Εκείνο που με ρίχνει στα τάρταρα της απελπισίας είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες πελάτες που προτίμησαν να πληρώσουν για τα χοροπηδηχτά βυζιά και όχι για μία από τις 95000 άλλες εφαρμογές. Μα καλά, ΚΑΜΜΙΑ άλλη χρήση δεν έχουν αυτοί οι άνθρωποι γιά το κινητό τους;

* * * *
Εξακολουθώ να ψάχνω γιά δουλειά. Εξακολουθώ να σπάω το κεφάλι μου ώστε να βρω ποιό λογισμικό θα μπορούσε να γίνει εμπορική επιτυχία. Μέχρι τώρα έχω αναλύσει - και απορρίψει - γύρω στις 20 διαφορετικές ιδέες. Η εφαρμογή γιά το iPhone ήταν μιά από αυτές.
Εκείνα που θέλω να κατασκευάσω εγώ, δεν θέλει να τα αγοράσει κανείς. Εκείνα που θέλει να αγοράσει ο κόσμος, δεν θέλω να τα κατασκευάσω εγώ.
Το δίλημμα παραμένει. Αν δεν βρω κάτι σύντομα, θα αναγκαστώ να πακετάρω τα πράγματα μου γιά τον επόμενο πελάτη, την επόμενη μακρυνή πόλη.

4 σχολια:

athinovio 6 January 2010 at 23:20  

χαχαχαχα!
Το αμέσως αποδοτικότερο από τα UU είναι να είναι κανείς ο ίδιος ιδιοκτήτης πραγματικών UU και ΟΟ, όμως ούτε είναι πρωτότυπο, ούτε θα σώσει την ανθρωπότητα, ούτε θα σε σώσει από τις μετακινήσεις...

Ένα τρομερό δίλημμα!

scarlett 7 January 2010 at 23:12  

αγαπητέ πειρατή
με είχατε ξεγελάσει με το όνομα , το άβαταρ κλπ και νόμιζα ότι ήσασταν...πειρατης

τωρα μαθαίνω ότι κανετε κατι τοσο μπαναλ όπως λογισμικα για δορυφόρους

τέλος πάντων. με κάποιον τρόπο πρέπει να βγάλει κανείς το ψωμί του.

προσωπικά αν ενδιαφερόμουν να κάνω λογισμικό για κινητά και άλλα παρεμφερή θα αφουγκραζόμουν τα δεκατετράχρονα και δεκαεξάχρονα της εποχής μας. νομιζω πως αυτα αποτελουν το target group το οποιο θέλει να πιάσει κάθε συγχρονη εφαρμογη
κι αυτα που κατεβάζουν τις πιο απίθανες ιδεες

Jolly Roger 9 January 2010 at 11:20  

Αγαπητο athinovio, ευχαριστω για την ιδεα. Αλλα πως θα τα πουλησω;

Αγαπητη scarlett, ολοι μας θελαμε να γινουμε πειρατες, αστροναυτες και σουπερμοντελ οταν ημασταν παιδια. Τελικα (σχεδον) ολοι καταληγουμε να κανουμε μπαναλ και βαρετα πραγματα. Ετσι ειναι η ζωη, τι να κανουμε.

Δεν με στεναχωρει η μπαναλιτε του επαγγελματος μου. Με στεναχωρει οτι εξ αιτιας των επαγγελματικων μετακινησεων δεν μπορω να βλεπω την αγαπημενη μου οσο θα ηθελα.

Ευχαριστω για την ιδεα. Στην περιπτωση μου ειναι δυστυχως ανεφαρμοστη. Εδω δεν μπορω να καταλαβω τους συνομηλικους μου, τα 16χρονα θα καταλαβω;

Πολυ φοβαμαι οτι ειμαι ενας απαισιος trend scout.
Αν καποιος μου περιγραψει κατι συγκεκριμενο, ξερω να το κατασκευασω. Αλλα οι ικανοτητες μου φτανουν μονο μεχρι εκει.

Υ.Γ. Συγνωμη που σας μπερδεψα με το αβαταρ και το ονομα μου. Ο πειρατης ειναι το ονειρο - στα μπλογκ τα ονειρα επιτρεπονται.
Θα ηταν πολυ πεζο να ειχα για αβαταρ εναν κατασκευαστη λογισμικου, ετσι δεν ειναι;

Περαστικός 11 January 2010 at 23:04  

Μήπως να στρωθώ στη δουλειά; :P
Για αυτό τα αντιπαθώ τα γκατζετάκια.

  © Blogger template 'Solitude' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP