i love Dana

Σκυλοβόλτα πριν λίγες μέρες. Ο σκυλούκος απολαμβάνει το τρέξιμο 30 μέτρα μπροστά μου, εγώ απολαμβάνω τον απογευματινό ήλιο. Σε μιά καμπή του δρόμου ξεπροβάλλει ένα τεράστιο, κατάμαυρο rottweiler. Χωρίς λουρί, χωρίς φίμωτρο και χωρίς κανέναν άνθρωπο κοντά του.

Γενικά, ο σκυλούκος είναι τσαμπουκαλής και δεν σηκώνει ζοριλίκια. Το λάθος του όμως (το οποίο έχει πάρει από μένα ;-) ) είναι ότι υπερεκτιμάει τον εαυτό του. Που πας μικρέ να αντιμετωπίσεις το θηρίο; Είναι 3 φορές μεγαλύτερο από σένα.

Βιάζω το βήμα μου και προσπαθώ να μπω ανάμεσα τους, πριν έρθουν πολύ κοντά. Ετοιμάζομαι να αρπαχτώ με rottweiler - η καλύτερη μου ;-)

Τελικά δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα. Πριν τους προφτάσω έχουν αρχίσει να μυρίζονται. Η γλώσσα του σώματος δείχνει φιλικότητα και από τα 2 σκυλιά. Περιορίζομαι να στέκω σε επιφυλακή δυό βήματα δίπλα. Σε λίγο καταφθάνει και η ιδιοκτήτρια - μέχρι να έρθει, τα 2 ζώα παίζουν και τρέχουν μαζί.

Όσο τα σκυλιά τρέχουν στο χωράφι, πιάνω κουβεντούλα με την ιδιοκτήτρια. Ξεκινάω εκφράζοντας τον θαυμασμό μου γιά τον σκύλο της. Rottweiler με φιλικά αισθήματα είναι εξαιρετική περίπτωση. Εννοείται ότι πάντοτε ευθύνεται ο ιδιοκτήτης γιά τον χαρακτήρα του ζώου. Το κοπλιμέντο λοιπόν γιά τον σκύλο περνάει και σ' εκείνη. Απαντάει εξιστορώντας μου πως γνώρισε την Dana - έτσι λέγεται το rott.

Η Dana ξεκίνησε την "καριέρα" της σαν σκύλος μάχης. Ο ηλίθιος πρώτος ιδιοκτήτης της την εκπαίδευσε γιά κυνομαχίες. Επειδή η Dana δεν ήταν αρκετά καλή γιά τον ρόλο, πέρασε την παιδική της ηλικία περιορισμένη και ξυλοδαρμένη. Ο αλήτης της έσπασε μερικά κόκκαλα γιά να την "εκπαιδεύσει". Τελικά κατάλαβε ότι η Dana δεν πρόκειται να γίνει ποτέ επιθετική και την πέταξε μπροστά σ' ένα άσυλο.

Η σημερινή της ιδιοκτήτρια την πήρε από το άσυλο, της πρόσφερε μιά άνετη ζωή και προσπάθησε να την κάνει να ξεχάσει το παρελθόν. Αυτό έγινε πριν 3 χρόνια - η Dana είναι σήμερα 4.5 χρονών.

Δεν χρειάστηκε να της αλλάξει τον χαρακτήρα. Η Dana ήταν φιλειρηνική ακόμα και μέσα στην κόλαση των πρώτων της χρόνων. Από την ημέρα που βρέθηκε σε κανονικό περιβάλλον, έγινε ακόμα πιό ήσυχη.

Τα σκυλιά έτρεχαν μπροστά μας, εμείς συνεχίζαμε την κουβεντούλα. Το θέμα ήταν οι συμπεριφορές. Σκύλων και ανθρώπων. Πάνω στην κουβέντα, μου λέει γιά την Dana "την αγαπάω φυσικά, αλλά είναι χαζούλα".

CUT.

Βαθιά εισπνοή. Μένω γιά λίγα δευτερόλεπτα ακίνητος. Ούτε ανάσα. Πως να εξηγήσω σε ξένον άνθρωπο ότι αδικεί το ζώο που αγαπάει; Περιορίζομαι σε λίγες συμβατικές φράσεις. Κάνω μερικές ρητορικές ερωτήσεις και προσπαθώ να εκμαιεύσω συμπεράσματα.

Πιστεύω - δεν είμαι σίγουρος - ότι μετά από τήν κουβέντα μας, βλέπει με άλλα μάτια τον σκύλο της.

"Χαζούλα"...

Δηλαδή τι θα έπρεπε να κάνει η Dana γιά να θεωρηθεί έξυπνη; Να κατασπαράξει όποιον την πλησιάσει;

Γιατί θεωρείται έξυπνος όποιος επιβάλλει την δύναμη του στους πιό αδύναμους;

Η Dana είναι μεγαλόυτσικη για θηλυκό. 52 κιλά, 65 εκατοστά ύψος. Αν σηκωθεί στα πίσω της πόδια, το στόμα της φτάνει στο 1.5 μ. Ένα συμπαγές πακέτο από 52 κιλά μύες, σκληρά νύχια και μυτερά δόντια. Εκπαιδευμένη γιά να σκοτώνει. Ποιός μπορεί να τα βάλει με τέτοιο ζώο και να μείνει ζωντανός;

Αν εγώ είχα τέτοια υπεροχή ισχύος και αν μου είχαν κάνει το 1/10 από τα βασανιστήρια που έκαναν στην Dana, σήμερα θα είχα θερίσει τους πάντες. Θα ήμουν ίσως δικαιολογημένος. Αλλά σίγουρα όχι έξυπνος.

* * *

Ποτέ δεν μπόρεσα να δεχτώ την σύνδεση ανάμεσα σε εξυπνάδα και άσκηση βίας.

Έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους. Μερικοί από αυτούς ήταν τόσο ισχυροί στο σώμα, είτε στην κοινωνική τους θέση, που μπορούσαν να τσακίσουν όποιον ήθελαν. Με μιά γροθιά - ή ένα τηλεφώνημα.

Θαυμάζω μόνο εκείνους τους ισχυρούς, που έχουν επιλέξει να μην χρησιμοποιούν την δύναμη τους. Όπως η Dana.

Οι αδύναμοι δεν έχουν επιλογές. Δεν μπορούν. Μερικοί προσπαθούν να φανούν ισχυροί, ενώ δεν είναι ("ξέρεις ποιός είμαι 'γω ρε; " ). Αυτό τους κάνει γελοίους. Γεμάτη η Ελλάδα από αυτό το είδος.

Οι δυνατοί έχουν επιλογές. Γι' αυτό έχουν και μεγαλύτερες ευθύνες. Το να λύσουν προβλήματα με την βία είναι ίσως φυσιολογικό. Αλλά όχι έξυπνο. Ούτε αξιόλογο.

Οι πραγματικά άξιοι άνθρωποι, οι πραγματικά έξυπνοι άνθρωποι, είναι δυνατοί μεν, αλλά δεν χρησιμοποιούν την δύναμη τους. Αυτή είναι η μαγκιά - και λίγοι την διαθέτουν.

Η δύναμη είναι βέβαια ένα σχετικό μέγεθος. Σχεδόν όλοι είμαστε πιό αδύναμοι από τον Σβαρτσενέγγερ. Αλλά είμαστε πιό δυνατοί από ένα παιδί. Η ένα ζώο.

Η αξία μας (αν έχουμε κάποια) φαίνεται από το πως μεταχειριζόμαστε τους πιό ανίσχυρους από μας. Αυτή είναι ταυτόχρονα και η "εξυπνάδα" μας.

* * *

Αν ήμουν σκύλος, θα ήθελα να ήμουν σαν την Dana.