Αφιερωμένο
Δεν πιστεύω σε μαγικές συμπτώσεις, παραψυχολογίες, μεταφυσικά φαινόμενα και διάφορες τέτοιες αηδίες. Από την άλλη μεριά, δεν μπορώ να εξηγήσω με τις μαθηματικές μου γνώσεις (που δεν είναι καθόλου μικρές) την παρακάτω σύμπτωση.
Ανεξάρτητο γεγονός 1 (προχθες). Οδήγημα κουραστικό, σε σκοτάδι και με βροχή. Συντροφιά μου το ραδιόφωνο. Ακούω ένα ρεπορτάζ γιά τις οικονομικές συνθήκες στην Ελλάδα. Δεν μου αρέσει το στυλ του ρεπορτάζ, βρίσκω το επίπεδο χαμηλό. Είναι εκείνο το είδος που ο "ρεπόρτερ" κολλάει ένα μικρόφωνο στο πρόσωπο του κάθε πικραμένου που θα βρει στον δρόμο και τον αφήνει να λέει ότι του κατέβει.
Βαριεστημένος, απλώνω το χέρι ν' αλλάξω σταθμό. Το τελευταίο που ακούω είναι κάποιο ανθρωπάκι που διαμαρτύρεται φωναχτά - και με πολλές βρισιές. Φωνάζει ότι από τον Μάη που εφαρμόστηκε το μνημόνιο, όλοι έχουν αποθρασυνθεί εντελώς. Λέει ότι το περιβόητο φακελάκι στην Υγεία δίνει και παίρνει - πολύ χειρότερα από παλιά (πρόσφατα έμαθα ότι ο όρος fakelaki έχει κατοχυρωθεί στην διεθνή βιβλιογραφία σαν κομμάτι της νεοελληνικής πραγματικότητας).
Λέει ότι οι γιατροί θέλουν να βγάλουν από τους ασθενείς εκείνα που τους παίρνει το κράτος. Δεν κρατάνε πιά ούτε τα προσχήματα.
Ανεξάρτητο γεγονός 2. Το χέρι μου είναι ακόμα μεταίωρο και απασχολημένο με την αλλαγή του σταθμού όταν χτυπάει το κινητό (έχω hands free). Στο τηλέφωνο, μαθαίνω τα δυσάρεστα νέα. Πέθανε ο Β.
Ο Β. ήταν ένας γλυκός άνθρωπος. Δουλευταράς, τίμιος. Όπως όλοι οι τίμιοι, φτωχός. Έπαθε μιά κρίση, έναν κολικό. Δεν μιλάω γιά κάτι φοβερό, κάτι πολύπλοκο, κάτι ανίατο. Δυσάρεστος και οξύς πόνος μεν, αλλά ένα "απλό" περιστατικό δε.
Πήγε επειγόντως στο νοσοκομείο, όπου ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ να τον κυτάξουν. Προσοχή, όχι να τον θεραπεύσουν. Να τον κυτάξουν !!! Να του πάρουν αίμα, να του κάνουν ένα υπερηχογράφημα, κάτι βρε αδερφέ. Ήρθε ο άνθρωπος στο νοσοκομείο διπλωμένος από τον πόνο και τον πέταξαν έξω.
Η θανατηφόρα λεπτομέρεια: δεν έδωσε φακελάκι. Μέσα στον πόνο του, ούτε ο ίδιος ούτε εκείνη που τον συνόδευε το σκέφτηκαν. Η κατάληξη ήταν ότι γύρισε στο σπίτι του, όπου μετά από λίγες ώρες πέθανε από περιτονίτιδα.
Σύμπτωση; Δεν ξέρω. Ποιά είναι η μαθηματική πιθανότητα να ακούς κάτι στο ράδιο και την ίδια στιγμή να μαθαίνεις ότι αυτό που μόλις άκουσες επιβεβαιώθηκε τραγικά πάνω σε άνθρωπο που ξέρεις καλά;
ΑΗΔΙΑ. Αισθάνομαι αηδία. Γιά τους σκατάνθρωπους που ξεγράφουν έναν άνθρωπο επειδή δεν πρόλαβε ( ! ) να γεμίσει την άθλια τσέπη τους. Χέζω τα διπλώματα τους και τους εύχομαι έναν αργό και βασανιστικό θάνατο.
Χέζω (με ελάχιστες εξαιρέσεις) κι αυτήν την χώρα, αυτήν την κοινωνία. Που εδώ και δεκαετίες ενισχύει, ανέχεται και υποθάλπει αυτήν την αθλιότητα.
Τον ίδιο αργό και βασανιστικό θάνατο εύχομαι σ' αυτήν την ανίκανη και διεφθαρμένη μαζί-τα-φάγαμε-κυβέρνηση. Που είχε όλα τα μέσα να αλλάξει μερικά απλά πράγματα και προτίμησε να γίνει τοποτηρητής ξένων συμφερόντων.
Ω, ναι! Έγινε καταγγελία εναντίον του καθικιού που αυτοαποκαλείται "γιατρός" (φτου). Με στοιχεία και με ονόματα.
Όποιος νομίζει ότι η καταγγελία θα οδηγήσει σε οποιαδήποτε ποινή εναντίον του καθάρματος, να σηκώσει το χέρι του.
Τριάμιση χρόνια μετά την Αμαλία Καλυβινού, η κατάσταση έχει χειροτερέψει.
Πήγαν τσάμπα οι διαμαρτυρίες και τα παχιά λόγια που ειπώθηκαν τότε.
Στην Αμαλία και στον Β. αφιερώνω ετούτο το γραφτό. Με αγανάκτηση και πίκρα.
(καλά τα λέει ο Πιτσιρίκος εδώ - αλλά έγινε κι αυτός μανιέρα και τον περνάνε γιά "ευθυμογράφο" ).
Ανεξάρτητο γεγονός 1 (προχθες). Οδήγημα κουραστικό, σε σκοτάδι και με βροχή. Συντροφιά μου το ραδιόφωνο. Ακούω ένα ρεπορτάζ γιά τις οικονομικές συνθήκες στην Ελλάδα. Δεν μου αρέσει το στυλ του ρεπορτάζ, βρίσκω το επίπεδο χαμηλό. Είναι εκείνο το είδος που ο "ρεπόρτερ" κολλάει ένα μικρόφωνο στο πρόσωπο του κάθε πικραμένου που θα βρει στον δρόμο και τον αφήνει να λέει ότι του κατέβει.
Βαριεστημένος, απλώνω το χέρι ν' αλλάξω σταθμό. Το τελευταίο που ακούω είναι κάποιο ανθρωπάκι που διαμαρτύρεται φωναχτά - και με πολλές βρισιές. Φωνάζει ότι από τον Μάη που εφαρμόστηκε το μνημόνιο, όλοι έχουν αποθρασυνθεί εντελώς. Λέει ότι το περιβόητο φακελάκι στην Υγεία δίνει και παίρνει - πολύ χειρότερα από παλιά (πρόσφατα έμαθα ότι ο όρος fakelaki έχει κατοχυρωθεί στην διεθνή βιβλιογραφία σαν κομμάτι της νεοελληνικής πραγματικότητας).
Λέει ότι οι γιατροί θέλουν να βγάλουν από τους ασθενείς εκείνα που τους παίρνει το κράτος. Δεν κρατάνε πιά ούτε τα προσχήματα.
Ανεξάρτητο γεγονός 2. Το χέρι μου είναι ακόμα μεταίωρο και απασχολημένο με την αλλαγή του σταθμού όταν χτυπάει το κινητό (έχω hands free). Στο τηλέφωνο, μαθαίνω τα δυσάρεστα νέα. Πέθανε ο Β.
Ο Β. ήταν ένας γλυκός άνθρωπος. Δουλευταράς, τίμιος. Όπως όλοι οι τίμιοι, φτωχός. Έπαθε μιά κρίση, έναν κολικό. Δεν μιλάω γιά κάτι φοβερό, κάτι πολύπλοκο, κάτι ανίατο. Δυσάρεστος και οξύς πόνος μεν, αλλά ένα "απλό" περιστατικό δε.
Πήγε επειγόντως στο νοσοκομείο, όπου ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ να τον κυτάξουν. Προσοχή, όχι να τον θεραπεύσουν. Να τον κυτάξουν !!! Να του πάρουν αίμα, να του κάνουν ένα υπερηχογράφημα, κάτι βρε αδερφέ. Ήρθε ο άνθρωπος στο νοσοκομείο διπλωμένος από τον πόνο και τον πέταξαν έξω.
Η θανατηφόρα λεπτομέρεια: δεν έδωσε φακελάκι. Μέσα στον πόνο του, ούτε ο ίδιος ούτε εκείνη που τον συνόδευε το σκέφτηκαν. Η κατάληξη ήταν ότι γύρισε στο σπίτι του, όπου μετά από λίγες ώρες πέθανε από περιτονίτιδα.
Σύμπτωση; Δεν ξέρω. Ποιά είναι η μαθηματική πιθανότητα να ακούς κάτι στο ράδιο και την ίδια στιγμή να μαθαίνεις ότι αυτό που μόλις άκουσες επιβεβαιώθηκε τραγικά πάνω σε άνθρωπο που ξέρεις καλά;
ΑΗΔΙΑ. Αισθάνομαι αηδία. Γιά τους σκατάνθρωπους που ξεγράφουν έναν άνθρωπο επειδή δεν πρόλαβε ( ! ) να γεμίσει την άθλια τσέπη τους. Χέζω τα διπλώματα τους και τους εύχομαι έναν αργό και βασανιστικό θάνατο.
Χέζω (με ελάχιστες εξαιρέσεις) κι αυτήν την χώρα, αυτήν την κοινωνία. Που εδώ και δεκαετίες ενισχύει, ανέχεται και υποθάλπει αυτήν την αθλιότητα.
Τον ίδιο αργό και βασανιστικό θάνατο εύχομαι σ' αυτήν την ανίκανη και διεφθαρμένη μαζί-τα-φάγαμε-κυβέρνηση. Που είχε όλα τα μέσα να αλλάξει μερικά απλά πράγματα και προτίμησε να γίνει τοποτηρητής ξένων συμφερόντων.
Ω, ναι! Έγινε καταγγελία εναντίον του καθικιού που αυτοαποκαλείται "γιατρός" (φτου). Με στοιχεία και με ονόματα.
Όποιος νομίζει ότι η καταγγελία θα οδηγήσει σε οποιαδήποτε ποινή εναντίον του καθάρματος, να σηκώσει το χέρι του.
Τριάμιση χρόνια μετά την Αμαλία Καλυβινού, η κατάσταση έχει χειροτερέψει.
Πήγαν τσάμπα οι διαμαρτυρίες και τα παχιά λόγια που ειπώθηκαν τότε.
Στην Αμαλία και στον Β. αφιερώνω ετούτο το γραφτό. Με αγανάκτηση και πίκρα.
(καλά τα λέει ο Πιτσιρίκος εδώ - αλλά έγινε κι αυτός μανιέρα και τον περνάνε γιά "ευθυμογράφο" ).
7 σχολια:
Αγαπητε πειρατη,
το γεγονος που αναφερεις ειναι θλιβερο και ο θανατός ειναι μια τοσο τελεσιδικη πραξη που ένα σχολιο είναι πολυ λιγο ή και ανούσιο μερικες φορες.
Θα ήθελα όμως να αναφερθω δε δυο προσωπικες μου παρατηρησεις.
Η πρωτη ειναι οτι η ιατρικη τα τελευταια χρονια εχει αποκτησει μια πολυ τεχνοκρατική αντίληψη. Οι υπηρεσιες της ειναι προιοντα που πουλιουνται και αγοραζοται με τους νομους της ελευθερης αγορας. Το οτι μια ανθρωπινη ζωη ειναι κατι πολυ περισσοτερο, και επομενως δε θα έπρεπε να εξαρταται από αμοιβες οταν κινδυνευει, ειναι μια σταση που βλεπω να χανεται, οπως και πολλες αλλες αξιες στην εποχη μας.
Η δευτερη παρατηρηση μου, εχει να κανει με τις ιατρικες παροχες αναλογα με το επιπεδο αναπτυξης μιας χωρας. Οσο πιο οργανωμενη ειναι μια κοινωνια, οσο καλυτερα γυρνανε τα γραναζια της, τοσο πιο σπανια ειναι τα φαινομενα σαν αυτο που περιγραφεις.
Όχι γιατι οι ανθρωποι εκει ειναι πιο "σπλαχνικοι", αυτο ειπαμε πρεπει να το ξεχασουμε στην τεχνοκρατικη εποχη μας. Απλά επειδη λειτουργουν πιο σωστα, με περισσοτερες ανεσεις, εργαλεια, μεσα κλπ ακολουθωντας καποιους κανονες και ολες οι ενεργειες τους ειναι αυστηρα τυποποιημενες.
Για την Ελλαδα τι να σχολιασω ;
Ποτε δεν εφτασε σε τετοια επιπεδα αναπτυξης. ΌΛΑ τα θαυματα της οφειλονταν ΠΑΝΤΑ στην προσωπικη πρωτοβουλια καποιων "ευαισθητοποιημενων". Αλλα έτσι χωρις συστημα και οργανωση δεν υπαρχει η απαραιτητη βαση για μια ομαλή λειτουργία, οχι μονο στα θεματα της υγειας , αλλα σε καθε τομεα της ζωής που οριοθετειται στα πλαισια μιας οργανωμενης κοινωνιας
Αγαπητη scarlett, ισως να παρα-ειμαι ρομαντικος.
Πιστευω ομως οτι οταν βλεπεις εναν ανθρωπο μπροστα σου διπλμενο στον πονο ΟΦΕΙΛΕΙΣ να τον βοηθησεις. Ακομα και αν εισαι ασχετος.
Ποσο μαλλον αν εισαι γιατρος, βρισκεσαι σε ωρα υπηρεσιας μεσα σε νοσοκομειο και πληρωνεσαι για να κανεις ακριβως αυτο.
Ιατρικα λαθη γινονται και σε αλλες χωρες. Αλλα αυτο δεν ηταν ενα λαθος.
Τεχνικες ελλειψεις, ανεπαρκεις υποδομες υπαρχουν και σε αλλες χωρες. Αλλα δεν εδιωξαν τον Β. επειδη δεν ειχαν υποδομες. Τον εδιωξαν γιατι δεν τους τα εχωσε.
Την οικονομικη εξασφαλιση την υπολογιζουν και σε αλλες χωρες. Π.χ στην αμερικη υπαρχουν πολλοι ανασφαλιστοι. Γι αυτο πρωτα διασφαλιζουν οτι θα τους πληρωσεις και μετα σε θεραπευουν.
Αλλα ο Β. ΗΤΑΝ ασφαλισμενος. Τα λεφτα του θα τα επαιρνε ετσι κι αλλιως το καθικι. Ο Β. δεν ζητησε να τον θεραπευσουν δωρεαν.
Δεν μιλαμε λοιπον για την νομιμη αμοιβη του γιατρου, που ειναι θεμιτη και αδιαμφησβητητη. Μιλαμε για ΦΑΚΕΛΑΚΙ. Για ΜΑΥΡΑ λεφτα.
Εστω οτι το φακελακι υπαρχει και σε αλλες χωρες (αν και μονο στην ελλαδα το εχω συναντησει).
Και παλι, το να καταγγελεται μια τετοια παρανομια και να μενει ατιμωρητη, αυτο ΜΟΝΟ στην Ελλαδα συμβαινει.
Έχεις δικιο να εισαι θυμωμενος Jolly Roger.
Εγω το μονο που λεω ειναι πως σε ένα συστημα που δεν ελέγχεται επαρκώς για την ορθή λειτουργία του, είμαστε ερμαια της φιλευσπλαχνίας εκείνων από τους οποιους μπορει να βρισκομαστε σε σχεση εξαρτησης.
Το γιατι δεν λειτουργει σωστα γνωριζεις καλα πως σηκωνει πολλες ιστορικό- πολιτικο-κοινωνικες αναλύσεις
τον γνωρίζω αυτόν τον θυμό.
τον "αναγνωρίζω" πιο σωστά.
τον έχω αισθανθεί, τον έχω εκφράσει - με όλους τους τρόπους που είχα..
μετά έρχεται η κούραση, οι οδυνηρές διαπιστώσεις και αυτό το αίσθημα του "ένας εναντίον πολλών"
Τα συναισθήματά σου είναι πολύ γνωστά σε όσους ζουν στην Ελλάδα. Λυπάμαι για τον Β. Η χώρα μοιάζει με πύργο από τραπουλόχαρτα που καταρρέει, χωρίς σχεδόν καμία ελπίδα να αλλάξει κάτι. Ζούμε πλέον σε τέτοιες καταστάσεις ώστε δεν μπορώ να φανταστώ ποια θα είναι η κατάσταση σε έξι ή και σε δύο μήνες.
scarlett, αν αφησουμε τις ιστορικο-κοινωνικο-πολιτικες αναλυσεις, απομενει να δουμε τι μπορουμε να κανουμε εμεις. Στα στενα, περιορισμενα, προσωπικα μας πλαισια.
holly, δεν μπορω να παραιτηθω. Θα φωναξω - ακομα κι αν ξερω οτι η φωνη μου θα χαθει στην ερημο.
Και αν δω οτι φωναζω χωρις να αλλαζει τιποτα, θα αναχωρησω (θυμασαι το προηγουμενο ποστ μου; ;-) )
Περαστικε, οι παλιοι λενε οτι τα ξυλινα πατωματα κατατρωγονται απο το σαρακι, χωρις κανεις να παιρνει πρεφα.
Ολοι συνεχιζουν να χορευουν κανονικα, χωρις να βλεπουν τον κινδυνο.
Ξαφνικα, το πατωμα υποχωρει.
Το σαρακι της ελλ. κοινωνιας παει πολυ μακρυα πισω. Σε λιγο καιρο θα διαπιστωσουμε αν το πατωμα αντεξει (και) αυτην την γενιά, ή αν καταρρευσει κατω απο τα ποδια μας.
μα ασφαλώς
πολύ κουρασμένη είμαι από τα του κρατους μας στον συγκεκριμένο αλλά και σε άλλους τομείς
παραιτημένη όχι :)
Post a Comment