Χρεωμένος
Αποφάσισα να αγοράσω όσο περισσότερα πράγματα μπορώ με δανεικά. Σπίτι(α), αυτοκίνητα, μετοχές, χρυσάφι, πλοία. Έχω αρκετή φερεγγυότητα απέναντι στην τράπεζα και σκοπεύω να την εκμεταλλευτώ, δανειζόμενος όσο περισσότερο γίνεται. Ναι, θα μπορούσα να αγοράσω και μερικά (λίγα) πράγματα χωρίς δάνειο, αλλά αυτό θα ήταν ανοησία στην εποχή μας. Πρώτον, δεν χρειάζομαι τίποτα. Δεύτερον, δεν συμφέρει να πληρώσει κανείς οτιδήποτε με δικά του λεφτά.
Ομολογώ ότι είμαι αλλεργικός σε δάνεια κάθε μορφής. Στην ζωή μου έχω δανειστεί ελάχιστα ποσά, ποτέ γιά καταναλωτικούς είτε τζογαδόρικους λόγους και πάντοτε με μιά σίγουρη αξία σαν υποθήκη. Η στροφή των 180° που σκοπεύω να κάνω ίσως με καταστρέψει, ίσως με κάνει πλούσιο. Αποφάσισα να δημοσιοποιήσω τις σκέψεις που με οδήγησαν σ' αυτήν την απόφαση, ώστε όταν μετά από μερικά χρόνια θα αυτοσυγχαίρομαι (είτε θα αυτοφασκελώνομαι) να ξέρω τουλάχιστον γιατί το έκανα.
* * * *
Όλος ο δυτικός κόσμος περνάει αυτά τα χρόνια μιά κρίση χρέους - αυτό είναι πιά πασιφανές. Αυτή η κρίση δεν θα λήξει σύντομα. Μέχρι να πέσουν τα χρέη όλων των κρατών σε ένα "ανεκτό" επίπεδο, θα περάσουν πολλά χρόνια (15+ ).
Ίσως ο όρος "κρίση" να είναι αδόκιμος, ίσως να περνάμε απλά μιά φάση με ψηλά δημόσια χρέη σε όλα τα δυτικά κράτη. Αλλά εμένα δεν με ενδιαφέρουν οι φιλοσοφικές προεκτάσεις, ούτε η σωστή ορολογία. Με ενδιαφέρει να επωφεληθώ από την υπάρχουσα κατάσταση, όπως και να ονομάζεται.
Γιά να λυθεί το πρόβλημα των (δημόσιων πάντα) χρεών, υπάρχουν μερικές εξω-καπιταλιστικές λύσεις. Π.χ. να φέρουμε τον σοσιαλισμο, να κρατικοποιήσουμε τις τράπεζες (ή να τις καταργήσουμε, που είναι το ίδιο), να απαγορέψουμε το χρηματηστήριο, να καταργήσουμε το χρήμα (sic), να απαγορέψουμε όλα τα χρέη κ.α.
Όλες αυτές οι εξω-καπιταλιστικές λύσεις έχουν το τεράστιο μειονέκτημα ότι δεν είναι ολοκληρωμένες και δεν έχουν απήχηση. Π.χ. τράπεζες υπάρχουν από τον 12ο αιώνα. Δλδ πολύ πριν τον καπιταλισμό. Χρήματα υπάρχουν εδω και 6000 χρόνια. Χρέη, υποθήκες και τόκοι υπάρχουν σε όλες τις κοινωνίες από τους Βαβυλώνιους μέχρι σήμερα.
Το θεωρώ λοιπόν εντελώς αδύνατο να υπάρξει ένα ικανό κομμάτι του παγκόσμιου πληθυσμού που θα καταργήσει τα χρέη με το έτσι θέλω. Κι αν τα καταργήσει, να τα αντικαταστήσει με κάτι "καλύτερο" (τι θα είναι αυτό; ).
Αφού λοιπόν αποκλείω τις εξω-καπιταλιστικές λύσεις, απομένουν οι ενδο-καπιταλιστικές.
Οι καπιταλιστές έχουν 3 μόνο τρόπους να ξεπεράσουν το πρόβλημα του δημόσιου χρέους:
(α)ανάπτυξη, (β)στάση πληρωμών, (γ)πληθωρισμός
* * * *
Η ανάπτυξη είναι το "άγιο δισκοπότηρο" της πολιτικής. Όλοι οι πολιτικοί την διακυρήσσουν, όλοι κορδώνονται επειδή δήθεν αυτοί την δημιούργησαν. Κανένας τους δεν έχει την συνταγή. Αυτοσχεδιάζουν, ελπίζοντας ότι η τύχη θα τους ευνοήσει.
Την ανάπτυξη δεν μπορεί να την παραγγείλει κανένας όταν την χρειάζεται. Πολύ λιγότερο όταν ένα κράτος είναι χρεωμένο. Αν έρθει, θα έρθει μετά από μακροχρόνιες διεργασίες, ευνοϊκές συγκυρίες και σχεδιασμό / δημιουργία υποδομών. Γι' αυτό οι πολιτικοί δεν την θέλουν - αν και την ευαγγελίζονται διαρκώς. Τα αναπτυξιακά έργα υποδομής θα αποδώσουν (αν) μετά τις εκλογές και θα ωφελήσουν τους επόμενους.
Πέρα από αυτά, η ανάπτυξη είναι τεχνικά αδύνατη. Ανάπτυξη σημαίνει να καταναλώνουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι όλο και περισσότερα προϊόντα. Οι περιβαλλοντικοί πόροι όμως και η διαθέσιμη ενέργεια είναι περιορισμένα.
Μιλώντας γενικά γιά όλα τα δυτικά κράτη, πιστεύω ότι θα αργήσουμε πάαααααρα πολύ να δούμε ανάπτυξη.
* * * *
Η στάση πληρωμών είναι ο "κατηραμένος όφις" της πολιτικής. Επειδή κανένας δεν την θέλει, την έχουν εξωραΐσει με διάφορα ονόματα. Κούρεμα, επιλεκτική χρεωκοπία, "συμμετοχή των ιδιωτών" και διάφορα άλλα που ακούμε τελευταία.
Όπως και να την ονομάσει κανείς, η στάση πληρωμών αποτελεί την ύστατη λύση. Πρακτικά, σημαίνει ότι ένα κράτος δεν πληρώνει τις υποχρεώσεις του.
Η στάση πληρωμών είναι αποδεκτή μεν σαν λύση, συνεπάγεται όμως το χάσιμο (ενός μέρους) της εθνικής κυριαρχίας. Γι αυτό δεν την θέλει κανένας.
Γιά την Ελλάδα θεωρώ την στάση πληρωμών και την απώλεια της εθν. κυριαρχίας σαν σίγουρη. Αλλά το ότι η Ελλάδα δεν έχει εθνική κυριαρχία, το ξέρω από τότε που (άφησε να) την διοικούν προδότες κι απατεώνες. Η στάση πληρωμών θα έρθει μεν, αλλά μόνο γιά την Ελλάδα - κάτι που δεν με αφορά και δεν με ενδιαφέρει. Γιά τα υπόλοιπα δυτικά κράτη, η στάση πληρωμών έχει μηδενικές πιθανότητες.
* * * *
Την ανάπτυξη την θέλουμε αλλά δεν έρχεται, την στάση πληρωμών ούτε την θέλουμε ούτε έρχεται (για όλους, πλην Ελλάδας). Εκείνο που απομένει είναι ο πληθωρισμός.
Απλές καταστάσεις. Χρωστάει η Ούζα 15 τρις δολλάρια; Νο πρόμπλεμ. Τυπώνει ένα χαρτί με το νούμερο 15 τρις επάνω και το δίνει στους δανειστές της. Φυσικά, αυτό το πληθωριστικό χρήμα δεν θα έχει καμμία αξία, αλλά ... ας πρόσεχαν. Τυπικά, η Ούζα - μαζί με την Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ιαπωνία, Ιταλία κλπ. κλπ. - θα είναι εν τάξει.
Δεν μπορείς βέβαια να φέρεις έναν πληθωρισμό αξίας 15 τρις μέσα σε μιά νύχτα. Αλλά ούτε και χρειάζεται. Ένας πληθωρισμός 5% - 6% γιά 15 χρόνια είναι αρκετός γιά να μηδενιστούν όλα σου τα χρέη.
Αν η ανάπτυξη ειναι το "άγιο δισκοπότηρο" και η στάση πληρωμών ο "κατηραμένος όφις" των πολιτικών, τότε ο πληθωρισμός είναι "η χρυσή ευκαιρία" τους. Ο πληθωρισμός φέρνει αμέσως ορατά αποτελέσματα χωρίς να κάνεις τίποτα. Ούτε υποδομές χρειάζονται, ούτε θυσίες.
Οι έλληνες πολιτικοί πολύ θα ήθελαν να τυπώσουν πληθωριστικό χρήμα εδώ και χρόνια, αλλά τα ευρωπαϊκά αφεντικά δεν τους το επέτρεπαν. Τώρα που (και) τα ευρωπαϊκά αφεντικά χρειάζονται πληθωριστικό χρήμα, είναι αργά γιά την Ελλάδα. Δεν την γλυτώνει την troika.
Γιά τις αρνητικές συνέπειες του πληθωρισμού δεν τιμωρείται ο πολιτικός που τον δημιούργησε αλλά κάποια αφηρημένη συγκυρία. Με τον πληθωρισμό πληρώνεις 5% παραπάνω κάθε χρόνο τον μανάβη σου, τον φούρναρη σου, τον γιατρό σου, τον βενζινά σου, αλλά *ποτέ* δεν σκέφτεσαι να κατηγορήσεις τον μαυρογυαλούρο που σου έφερε αυτόν τον πληθωρισμό. Πάντα θα κατηγορείς τον μανάβη, φούρναρη, βενζινά, τους αμερικάνους, τους άραβες, την κακοκαιρία, τις κακές συγκυρίες κλπ.
Με τον πληθωρισμό, ο κάθε πολιτικός μπορεί να μηδενίσει το οποιοδήποτε χρέος μέσα σε 15 χρόνια, χωρίς να κάνει απολύτως τίποτα και χωρίς να του ρίξουν καμμία ευθύνη γιά τις αρνητικές συνέπειες.
Γιά μιά ολόκληρη δεκαετία (1981 - 1991) οι έλληνες αποθέωναν έναν αεριτζή πολιτικάντη που τους διόριζε στο δημόσιο τυπώνοντας πληθωριστικό χρήμα. Δύο υποτιμήσεις μέσα σε μιά δεκαετία συν ένας επίσημος πληθωρισμός της τάξης του 20% (ανεπίσημα 30% ) και οι ανεγκέφαλοι μέχρι σήμερα ψηφίζουν τους επι- και απο-γόνους του.
Ποιοί θίγονται και ποιοί επωφελούνται από τον (ψηλό) πληθωρισμό;
Πρώτα απ' όλους επωφελείται το κράτος και οι μαυρογυαλούροι. Μείωση των χρεών συν παροχές, συν διορισμοί, συν ρεμούλες, συν τσοβόλα-δώστα-όλα. Όλα αυτά πληρώνονται σε πληθωριστικό χρήμα και εξαγοράζονται με ψήφους.
Δεύτερον επωφελούνται όσοι χρωστάνε. Αν σήμερα χρωστάς 100 χιλιάρικα και ο πληθωρισμός τρέχει με 5%, σε έναν χρόνο θα χρωστάς με σημερινές τιμές 95, σε δύο χρόνια 90 (κατιτίς λιγότερο μάλιστα) κ.ο.κ.
Αυτός είναι και ο λόγος που θέλω να πάρω όσο περισσότερα δάνεια μπορώ, όπως έγραψα στην αρχή.
Τρίτον επωφελούνται οι αεριτζήδες και οι πλούσιοι. Ο πληθωρισμός είναι ένα είδος αντίστροφου Ρομπέν των Δασών (τα παίρνει από τους φτωχούς, τα δίνει στους πλούσιους).
Το κερασάκι: το θύμα δεν ξέρει και δεν μπορεί καν να διαμαρτυρηθεί. Αν ένας υπάλληλος παίρνει 1200 ευρώ / μήνα και του κόψεις τα 200, θα σε βρίσει, θα σε γιαουρτώσει, θα αγανακτήσει, θα σου κάψει το Σύνταγμα. Το χειρότερο: δεν θα σε ψηφίσει στις επόμενες εκλογές.
Αν όμως του αφήσεις τον μισθό στα 1200 και του ακριβήνεις οτιδήποτε καταναλώνει κατά 20% δεν θα σου κάνει τίποτα, αν και πρακτικά θα είναι στα ίδια.
Ποιοί θίγονται;
Όλοι οι τίμιοι. Όσοι αποταμίευσαν με τον ιδρώτα τους κούτσα - κούτσα μερικά χιλιάρικα, θα τα δουν να εξανεμίζονται από τον πληθωρισμό.
Επίσης όσοι δεν μπορούν να ανεβάσουν τις αποδοχές τους όπως οι αεριτζήδες και οι πλούσιοι. Ένας συνταξιούχος, ένας μισθωτός με μιά δεδομένη, σταθερή σύνταξη / μισθό θα βλέπει το εισόδημα του να λιγοστεύει κάθε μήνα.
* * * *
Τελικό συμπέρασμα: το χρέος όλων των δυτικών κρατών έχει φτάσει σε τόσο δυσθεώρητα ύψη, που δεν μπορεί να μειωθεί ούτε με ανάπτυξη ούτε με στάση πληρωμών. Οι μεμονωμένες περιπτώσεις δεν αλλάζουν την γενική διαπίστωση. Π.χ. η Γερμανία θα έχει ανάπτυξη για 2-3 χρόνια και οι έλληνες θα φάνε μιά στάση πληρωμών στην μάπα, αλλά αυτά είναι μεμονωμένα φαινόμενα.
Αν αποκλείσουμε σοσιαλισμούς, επιστροφές στην λίθινη εποχή, κατάργηση του χρήματος, πολέμους, και λοιπές φυσικές καταστροφές, ο μόνος τρόπος γιά να λυθεί το πρόβλημα του κρατικού χρέους είναι ο πληθωρισμός.
Προβλέπω έναν πληθωρισμό 5% - 7% γιά όλα τα δυτικά κράτη γιά τα επόμενα 25 - 30 χρόνια.
Αυτός ο πληθωρισμός θα ωφελήσει τα κράτη, τους μαυρολεφτάδες, τους αεριτζήδες (δεν είμαι τίποτα από αυτά). Θα ωφελήσει όμως και όσους χρωστάνε, τους οφειλέτες. Ε, σκοπεύω να γίνω οφειλέτης.
Βουρ λοιπόν στα χρέη. Να δω αν σε λίγα χρόνια θα αυτοθαυμάζομαι ή θα αυτοφασκελώνομαι.
Υ.Γ. Θεωρητικά, η Ελλάδα (και μόνο η Ελλάδα) έχει άλλη μιά λύση που δεν έχουν οι άλλοι. Αν αναγκάσει τους κλέφτες να φέρουν πίσω τα κλεμμένα, αν βάλει φυλακή όσους την έφεραν στην σημερινή κατάσταση, θα μπορούσε να ορθοποδήσει και να γίνει μιά πλούσια χώρα. Χωρίς πληθωρισμό, χωρίς στάση πληρωμών και χωρίς χρέη. Θεωρητικά.
Πρακτικά, οι πιθανότητες να γίνει αυτό είναι ίδιες με τις πιθανότητες να ανατείλλει ο Ήλιος από την δύση.
Ομολογώ ότι είμαι αλλεργικός σε δάνεια κάθε μορφής. Στην ζωή μου έχω δανειστεί ελάχιστα ποσά, ποτέ γιά καταναλωτικούς είτε τζογαδόρικους λόγους και πάντοτε με μιά σίγουρη αξία σαν υποθήκη. Η στροφή των 180° που σκοπεύω να κάνω ίσως με καταστρέψει, ίσως με κάνει πλούσιο. Αποφάσισα να δημοσιοποιήσω τις σκέψεις που με οδήγησαν σ' αυτήν την απόφαση, ώστε όταν μετά από μερικά χρόνια θα αυτοσυγχαίρομαι (είτε θα αυτοφασκελώνομαι) να ξέρω τουλάχιστον γιατί το έκανα.
* * * *
Όλος ο δυτικός κόσμος περνάει αυτά τα χρόνια μιά κρίση χρέους - αυτό είναι πιά πασιφανές. Αυτή η κρίση δεν θα λήξει σύντομα. Μέχρι να πέσουν τα χρέη όλων των κρατών σε ένα "ανεκτό" επίπεδο, θα περάσουν πολλά χρόνια (15+ ).
Ίσως ο όρος "κρίση" να είναι αδόκιμος, ίσως να περνάμε απλά μιά φάση με ψηλά δημόσια χρέη σε όλα τα δυτικά κράτη. Αλλά εμένα δεν με ενδιαφέρουν οι φιλοσοφικές προεκτάσεις, ούτε η σωστή ορολογία. Με ενδιαφέρει να επωφεληθώ από την υπάρχουσα κατάσταση, όπως και να ονομάζεται.
Γιά να λυθεί το πρόβλημα των (δημόσιων πάντα) χρεών, υπάρχουν μερικές εξω-καπιταλιστικές λύσεις. Π.χ. να φέρουμε τον σοσιαλισμο, να κρατικοποιήσουμε τις τράπεζες (ή να τις καταργήσουμε, που είναι το ίδιο), να απαγορέψουμε το χρηματηστήριο, να καταργήσουμε το χρήμα (sic), να απαγορέψουμε όλα τα χρέη κ.α.
Όλες αυτές οι εξω-καπιταλιστικές λύσεις έχουν το τεράστιο μειονέκτημα ότι δεν είναι ολοκληρωμένες και δεν έχουν απήχηση. Π.χ. τράπεζες υπάρχουν από τον 12ο αιώνα. Δλδ πολύ πριν τον καπιταλισμό. Χρήματα υπάρχουν εδω και 6000 χρόνια. Χρέη, υποθήκες και τόκοι υπάρχουν σε όλες τις κοινωνίες από τους Βαβυλώνιους μέχρι σήμερα.
Το θεωρώ λοιπόν εντελώς αδύνατο να υπάρξει ένα ικανό κομμάτι του παγκόσμιου πληθυσμού που θα καταργήσει τα χρέη με το έτσι θέλω. Κι αν τα καταργήσει, να τα αντικαταστήσει με κάτι "καλύτερο" (τι θα είναι αυτό; ).
Αφού λοιπόν αποκλείω τις εξω-καπιταλιστικές λύσεις, απομένουν οι ενδο-καπιταλιστικές.
Οι καπιταλιστές έχουν 3 μόνο τρόπους να ξεπεράσουν το πρόβλημα του δημόσιου χρέους:
(α)ανάπτυξη, (β)στάση πληρωμών, (γ)πληθωρισμός
* * * *
Η ανάπτυξη είναι το "άγιο δισκοπότηρο" της πολιτικής. Όλοι οι πολιτικοί την διακυρήσσουν, όλοι κορδώνονται επειδή δήθεν αυτοί την δημιούργησαν. Κανένας τους δεν έχει την συνταγή. Αυτοσχεδιάζουν, ελπίζοντας ότι η τύχη θα τους ευνοήσει.
Την ανάπτυξη δεν μπορεί να την παραγγείλει κανένας όταν την χρειάζεται. Πολύ λιγότερο όταν ένα κράτος είναι χρεωμένο. Αν έρθει, θα έρθει μετά από μακροχρόνιες διεργασίες, ευνοϊκές συγκυρίες και σχεδιασμό / δημιουργία υποδομών. Γι' αυτό οι πολιτικοί δεν την θέλουν - αν και την ευαγγελίζονται διαρκώς. Τα αναπτυξιακά έργα υποδομής θα αποδώσουν (αν) μετά τις εκλογές και θα ωφελήσουν τους επόμενους.
Πέρα από αυτά, η ανάπτυξη είναι τεχνικά αδύνατη. Ανάπτυξη σημαίνει να καταναλώνουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι όλο και περισσότερα προϊόντα. Οι περιβαλλοντικοί πόροι όμως και η διαθέσιμη ενέργεια είναι περιορισμένα.
Μιλώντας γενικά γιά όλα τα δυτικά κράτη, πιστεύω ότι θα αργήσουμε πάαααααρα πολύ να δούμε ανάπτυξη.
* * * *
Η στάση πληρωμών είναι ο "κατηραμένος όφις" της πολιτικής. Επειδή κανένας δεν την θέλει, την έχουν εξωραΐσει με διάφορα ονόματα. Κούρεμα, επιλεκτική χρεωκοπία, "συμμετοχή των ιδιωτών" και διάφορα άλλα που ακούμε τελευταία.
Όπως και να την ονομάσει κανείς, η στάση πληρωμών αποτελεί την ύστατη λύση. Πρακτικά, σημαίνει ότι ένα κράτος δεν πληρώνει τις υποχρεώσεις του.
Η στάση πληρωμών είναι αποδεκτή μεν σαν λύση, συνεπάγεται όμως το χάσιμο (ενός μέρους) της εθνικής κυριαρχίας. Γι αυτό δεν την θέλει κανένας.
Γιά την Ελλάδα θεωρώ την στάση πληρωμών και την απώλεια της εθν. κυριαρχίας σαν σίγουρη. Αλλά το ότι η Ελλάδα δεν έχει εθνική κυριαρχία, το ξέρω από τότε που (άφησε να) την διοικούν προδότες κι απατεώνες. Η στάση πληρωμών θα έρθει μεν, αλλά μόνο γιά την Ελλάδα - κάτι που δεν με αφορά και δεν με ενδιαφέρει. Γιά τα υπόλοιπα δυτικά κράτη, η στάση πληρωμών έχει μηδενικές πιθανότητες.
* * * *
Την ανάπτυξη την θέλουμε αλλά δεν έρχεται, την στάση πληρωμών ούτε την θέλουμε ούτε έρχεται (για όλους, πλην Ελλάδας). Εκείνο που απομένει είναι ο πληθωρισμός.
Απλές καταστάσεις. Χρωστάει η Ούζα 15 τρις δολλάρια; Νο πρόμπλεμ. Τυπώνει ένα χαρτί με το νούμερο 15 τρις επάνω και το δίνει στους δανειστές της. Φυσικά, αυτό το πληθωριστικό χρήμα δεν θα έχει καμμία αξία, αλλά ... ας πρόσεχαν. Τυπικά, η Ούζα - μαζί με την Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ιαπωνία, Ιταλία κλπ. κλπ. - θα είναι εν τάξει.
Δεν μπορείς βέβαια να φέρεις έναν πληθωρισμό αξίας 15 τρις μέσα σε μιά νύχτα. Αλλά ούτε και χρειάζεται. Ένας πληθωρισμός 5% - 6% γιά 15 χρόνια είναι αρκετός γιά να μηδενιστούν όλα σου τα χρέη.
Αν η ανάπτυξη ειναι το "άγιο δισκοπότηρο" και η στάση πληρωμών ο "κατηραμένος όφις" των πολιτικών, τότε ο πληθωρισμός είναι "η χρυσή ευκαιρία" τους. Ο πληθωρισμός φέρνει αμέσως ορατά αποτελέσματα χωρίς να κάνεις τίποτα. Ούτε υποδομές χρειάζονται, ούτε θυσίες.
Οι έλληνες πολιτικοί πολύ θα ήθελαν να τυπώσουν πληθωριστικό χρήμα εδώ και χρόνια, αλλά τα ευρωπαϊκά αφεντικά δεν τους το επέτρεπαν. Τώρα που (και) τα ευρωπαϊκά αφεντικά χρειάζονται πληθωριστικό χρήμα, είναι αργά γιά την Ελλάδα. Δεν την γλυτώνει την troika.
Γιά τις αρνητικές συνέπειες του πληθωρισμού δεν τιμωρείται ο πολιτικός που τον δημιούργησε αλλά κάποια αφηρημένη συγκυρία. Με τον πληθωρισμό πληρώνεις 5% παραπάνω κάθε χρόνο τον μανάβη σου, τον φούρναρη σου, τον γιατρό σου, τον βενζινά σου, αλλά *ποτέ* δεν σκέφτεσαι να κατηγορήσεις τον μαυρογυαλούρο που σου έφερε αυτόν τον πληθωρισμό. Πάντα θα κατηγορείς τον μανάβη, φούρναρη, βενζινά, τους αμερικάνους, τους άραβες, την κακοκαιρία, τις κακές συγκυρίες κλπ.
Με τον πληθωρισμό, ο κάθε πολιτικός μπορεί να μηδενίσει το οποιοδήποτε χρέος μέσα σε 15 χρόνια, χωρίς να κάνει απολύτως τίποτα και χωρίς να του ρίξουν καμμία ευθύνη γιά τις αρνητικές συνέπειες.
Γιά μιά ολόκληρη δεκαετία (1981 - 1991) οι έλληνες αποθέωναν έναν αεριτζή πολιτικάντη που τους διόριζε στο δημόσιο τυπώνοντας πληθωριστικό χρήμα. Δύο υποτιμήσεις μέσα σε μιά δεκαετία συν ένας επίσημος πληθωρισμός της τάξης του 20% (ανεπίσημα 30% ) και οι ανεγκέφαλοι μέχρι σήμερα ψηφίζουν τους επι- και απο-γόνους του.
Ποιοί θίγονται και ποιοί επωφελούνται από τον (ψηλό) πληθωρισμό;
Πρώτα απ' όλους επωφελείται το κράτος και οι μαυρογυαλούροι. Μείωση των χρεών συν παροχές, συν διορισμοί, συν ρεμούλες, συν τσοβόλα-δώστα-όλα. Όλα αυτά πληρώνονται σε πληθωριστικό χρήμα και εξαγοράζονται με ψήφους.
Δεύτερον επωφελούνται όσοι χρωστάνε. Αν σήμερα χρωστάς 100 χιλιάρικα και ο πληθωρισμός τρέχει με 5%, σε έναν χρόνο θα χρωστάς με σημερινές τιμές 95, σε δύο χρόνια 90 (κατιτίς λιγότερο μάλιστα) κ.ο.κ.
Αυτός είναι και ο λόγος που θέλω να πάρω όσο περισσότερα δάνεια μπορώ, όπως έγραψα στην αρχή.
Τρίτον επωφελούνται οι αεριτζήδες και οι πλούσιοι. Ο πληθωρισμός είναι ένα είδος αντίστροφου Ρομπέν των Δασών (τα παίρνει από τους φτωχούς, τα δίνει στους πλούσιους).
Το κερασάκι: το θύμα δεν ξέρει και δεν μπορεί καν να διαμαρτυρηθεί. Αν ένας υπάλληλος παίρνει 1200 ευρώ / μήνα και του κόψεις τα 200, θα σε βρίσει, θα σε γιαουρτώσει, θα αγανακτήσει, θα σου κάψει το Σύνταγμα. Το χειρότερο: δεν θα σε ψηφίσει στις επόμενες εκλογές.
Αν όμως του αφήσεις τον μισθό στα 1200 και του ακριβήνεις οτιδήποτε καταναλώνει κατά 20% δεν θα σου κάνει τίποτα, αν και πρακτικά θα είναι στα ίδια.
Ποιοί θίγονται;
Όλοι οι τίμιοι. Όσοι αποταμίευσαν με τον ιδρώτα τους κούτσα - κούτσα μερικά χιλιάρικα, θα τα δουν να εξανεμίζονται από τον πληθωρισμό.
Επίσης όσοι δεν μπορούν να ανεβάσουν τις αποδοχές τους όπως οι αεριτζήδες και οι πλούσιοι. Ένας συνταξιούχος, ένας μισθωτός με μιά δεδομένη, σταθερή σύνταξη / μισθό θα βλέπει το εισόδημα του να λιγοστεύει κάθε μήνα.
* * * *
Τελικό συμπέρασμα: το χρέος όλων των δυτικών κρατών έχει φτάσει σε τόσο δυσθεώρητα ύψη, που δεν μπορεί να μειωθεί ούτε με ανάπτυξη ούτε με στάση πληρωμών. Οι μεμονωμένες περιπτώσεις δεν αλλάζουν την γενική διαπίστωση. Π.χ. η Γερμανία θα έχει ανάπτυξη για 2-3 χρόνια και οι έλληνες θα φάνε μιά στάση πληρωμών στην μάπα, αλλά αυτά είναι μεμονωμένα φαινόμενα.
Αν αποκλείσουμε σοσιαλισμούς, επιστροφές στην λίθινη εποχή, κατάργηση του χρήματος, πολέμους, και λοιπές φυσικές καταστροφές, ο μόνος τρόπος γιά να λυθεί το πρόβλημα του κρατικού χρέους είναι ο πληθωρισμός.
Προβλέπω έναν πληθωρισμό 5% - 7% γιά όλα τα δυτικά κράτη γιά τα επόμενα 25 - 30 χρόνια.
Αυτός ο πληθωρισμός θα ωφελήσει τα κράτη, τους μαυρολεφτάδες, τους αεριτζήδες (δεν είμαι τίποτα από αυτά). Θα ωφελήσει όμως και όσους χρωστάνε, τους οφειλέτες. Ε, σκοπεύω να γίνω οφειλέτης.
Βουρ λοιπόν στα χρέη. Να δω αν σε λίγα χρόνια θα αυτοθαυμάζομαι ή θα αυτοφασκελώνομαι.
Υ.Γ. Θεωρητικά, η Ελλάδα (και μόνο η Ελλάδα) έχει άλλη μιά λύση που δεν έχουν οι άλλοι. Αν αναγκάσει τους κλέφτες να φέρουν πίσω τα κλεμμένα, αν βάλει φυλακή όσους την έφεραν στην σημερινή κατάσταση, θα μπορούσε να ορθοποδήσει και να γίνει μιά πλούσια χώρα. Χωρίς πληθωρισμό, χωρίς στάση πληρωμών και χωρίς χρέη. Θεωρητικά.
Πρακτικά, οι πιθανότητες να γίνει αυτό είναι ίδιες με τις πιθανότητες να ανατείλλει ο Ήλιος από την δύση.
7 σχολια:
Έξοχος! Συμφωνώ, χειροκροτώ, προσυπογράφω, και τρέχω να βάλω κι άλλα χρέη! Ωχ! στάσου! τα υπάρχοντα χρέη είναι σε Ελβετικά Φράγκα! μου φαίνεται την πάτησα!
Γεια σου thinks, θα υποτιμηθει και το ελβετικο φραγκο. Ηδη οι ελβετοι στεναζουν, επειδη το φραγκο εχει παρει μεγαλη αξια και δεν μπορουν να εξαγουν τπτ.
Αργα η γρηγορα θα αναγκαστουν να το υποτιμησουν, για να παραμεινουν ανταγωνιστικοι.
Ο πληθωρισμος τους δεν θα ειναι τοσο μεγαλος οσο της ουζα και της γερμανιας. Αλλα αρκετος.
ΥΓ. Δεν παιζει ρολο τι δανεια εχεις ηδη αλλα το τι δανεια θα παρεις απο δω και μπρος. Μπορεις να παρεις τα επομενα δανεια σε ευρω η σε $
Jolly Roger, καλή τύχη με το σχέδιό σου, αλλά σε έχω για πού συνετό για να το υλοποιήσεις (ελπίζω να μη μου φάνε τις καταθεσούλες μου) :Ρ
Το έξυπνο σχέδιό σου θα σε οδηγήσει στη μερική απόλαυση. Οσο πληρώνεις έναντι δανείων, θα απολαμβάνεις το σπίτι, το σκάφος κλπ. Οταν βαρεθείς να πληρώνεις, θα αφήσεις το κράτος να πληρώνει για σένα = Κορυδαλλός.
Ανάλογα με το χρόνο παραμονής σου εκεί, θα σου δοθεί ευκαιρία να γράψεις το βιβλίο της ζωής σου για το Ελληνικό χρέος ή για ό,τι άλλο και θα γίνει best-seller.
Οταν βγείς απο τα σίδερα, θα είσαι πλούσιος λεβέντης
Γεια σου Περαστικε, θεια Λενα,
εκεινο που μετραει ειναι η διαφορά αναμεσα στο επιτοκιο κ τον πληθωρισμο.
Παραδειγμα οι καταθεσεις. Αν παιρνεις επιτοκιο 16% και ο (πραγματικος) πληθωρισμος τρεχει με 30%, οι καταθεσεις σου θα εχουν εξανεμιστει σε 5-6 χρονια. Θεωρητικα θα εχεις ενα τεραστιο ποσό στον λογαριασμο σου, αλλα με αυτα τα λεφτα θα μπορεις να αγορασεις ενα σουβλακι.
Συμπερασμα: σε περιοδους με ψηλο πληθωρισμο δεν συμφερει να εχεις μετρητα / καταθεσεις.
Το δανειο ειναι το αντιθετο των καταθεσεων. Αντι να τα δινεις στην τραπεζα, στα δινει εκεινη. Και εδω ο καθοριστικος παραγοντας ειναι η διαφορά πληθωρισμου - επιτοκιου.
Το οτι θα πληρωνω τις δοσεις του δανειου τακτικα, το θεωρω δεδομενο. Αρα γιατι να με βαλουν φυλακη;
Δεν κινδυνευω να μεινω ανεργος εξ αιτιας του πληθωρισμου. Και επειδη δεν ειμαι ουτε μισθωτος ουτε συνταξιουχος, δεν κινδυνευω να μειωθει το εισοδημα μου. Γιατι να μην μπορω να πληρωνω τις δοσεις μου λοιπον;
Οσο περνανε τα χρονια, οι δοσεις του δανειου θα γινονται μαλιστα πιο "ελαφριες" για μενα, αφου η καθε δοση θα εχει ολο και λιγοτερη αξία.
Ενα Υ.Γ. για την θεια Λενα: δεν "απολαμβανω" κανενα υλικο αγαθο. Απολαμβανω μονο πραγματα που δεν μετριωνται με λεφτα. Μια καλη παρεα, ενα ζωο που με εμπιστευεται, ενας ανθρωπος που μ' αγαπαει, ενα χαμογελο.
Αν αγορασω κατι, αυτο θα γινει *αποκλειστικα* με το ορθολογικο κριτηριο του επικειμενου πληθωρισμου.
Αγόρασε krugerrands ή golden eagles
Jolly,και δεν θάχεις να ανησυχείς για τον πληθωρισμό...
Μόνο για τα κλεφτρόνια,και το που θα τα φυλάς....
Post a Comment