Ποιός (θα) πληρώνει τον βαρκάρη

Χωρίς να συμμετέχω στο - αποπροσανατολιστικό και επικίνδυνο γιά την κοινωνία μας - παιχνίδι της κολοκυθιάς ("γιατί να φταίνε οι μεν και όχι οι δε γιά την κρίση"), θέλω να κάνω έναν ταμειακό απολογισμό και μερικές προβλέψεις γιά το μέλλον μας.

Ξεκινάω από το γνωστό ( ; ) γεγονός ότι η ελληνική κρίση είναι κρίση κρατικού και όχι ιδιωτικού χρέους. Οι ελληνες έχουν λεφτά - το κράτος τους όχι. Όταν λοιπόν λέμε ότι μιά επαγγελματική / κοινωνική ομάδα πρέπει να "συμμετέχει στα βάρη της κρίσης" εννούμε ότι η ομάδα αυτή οφείλει να δώσει χρήμα στο ελληνικό κράτος. Ζεστό και άμεσο χρήμα. Ποιές όμως είναι αυτές οι επαγγελματικές / κοινωνικές ομάδες που "συμμετέχουν";

-- Οι αγρότες; Οχι φυσικά. Οι αγρότες γκρινιάζουν γιά τις "χαμηλές" τιμές που παίρνουν γιά τα προϊόντα τους. Αλλά αυτή η γκρίνια διαιωνίζεται ανελλιπώς από τότε που ο προπάππος μου ήταν νεογέννητο μέχρι σήμερα. Οι αγρότες δεν δίνουν τίποτα στο ελλ. κράτος. Ούτε καν εισφορές γιά την σύνταξη τους. Ουσιαστικά είναι μόνιμα αφορολόγητοι.
Οι επιδοτήσεις τους είναι εγγυημένες από την ΕΕ και εντελώς ανεξάρτητες από κρατικά χρέη. Μάλιστα σε ευρώ. Δλδ. ακόμα και αν πτωχεύσουμε, ακόμα και αν επιστέψουμε στην δραχμή, οι αγρότες μας θα επιδοτούνται σε ευρωπαικές τιμές.
Το μόνο που μπορεί να πλήξει τους αγρότες μας είναι είτε η κατάρρευση της ΕΕ είτε η έξοδος της Ελλάδας από την ΕΕ (πάπαλα επιδοτήσεις).

-- Όσοι ασχολούνται με τον τουρισμό; Όχι φυσικά. Φόρους πληρώνουν μόνο συμβολικά και μόνο οι πιό χαζούληδες. Οι εισπράξεις τους εξαρτώνται από την ευημερία των βορειοευρωπαίων και τίποτα άλλο. Το αν το ελληνικό κράτος υπάρχει ή όχι είναι δευτερεύον γι' αυτούς. Μπορούν ανετότατα να ανεβάζουν τις τιμές τους - ακόμα και εν μέσω κρίσης. Πληρώνονται εγγυημένα σε ευρώ, μια επιστροφή στην δραχμή δεν τους αγγίζει.
Ίσως χάσουν την ελληνική τους πελατεία (τουλάχιστον ένα μέρος της) εξ αιτίας της κρίσης. Αλλά μπορούν εύκολα να αναπληρώσουν αυτήν την χασούρα από (α) ξένους πελάτες (β) την δυνατότητα να ανεβάζουν τις τιμές κατά βούληση (γ) χαμηλότερους μισθούς για το προσωπικό τους. Η ανεργία συμπιέζει τα μεροκάματα που πληρώνουν.

-- Όσοι ασχολούνται με την οικοδομή; Όχι φυσικά. Μιά τεράστια ομάδα από εργολάβους, μεσίτες, συμβολαιογράφους, δικηγόρους, μηχανικούς, πωλούνται οικοδομικά υλικά, επιπλάδες, κουζινάδες, μεταφορείς κλπ. έχει καταβροχθίσει μυθώδη ποσά τις τελευταίες δεκαετίες. Όσα από αυτά δεν φαγώθηκαν στις τραγουδιάρες των εθνικών οδών, έχουν φύγει ήδη γιά την Κύπρο και την Ελβετία.
Πέρα από την καλλιέργεια της γης και τον τουρισμό, η οικοδομή ήταν η μοναδική (σοβαρών μεγεθών) οικονομική δραστηριότητα της Ελλάδας από το 1960 μέχρι σήμερα.
Το κύκλωμα της οικοδομής είχε δικές του κυβερνήσεις - με χαρακτηριστικό παράδειγμα την τελευταία της νδ. Διάφορα νομοθετικά τερτίπια (ημιυπαίθριοι π.χ. ) τους εξασφάλιζαν ονειρικά περιθώρια υπερκερδών.
Το πρόβλημα τους είναι ότι τώρα με την κρίση δεν βγάζουν καινούργια λεφτά. Η οικοδομή έχει πρακτικά νεκρωθεί. Σε αντίθεση με αγρότες / τουριστικούς που (θα) έχουν εισπράξεις ανεξάρτητα από την κρίση, οι οικοδοματζήδες δεν έχουν.
Αλλά έχουν τόσο "λίπος" στην Ελβετία, που τους φτάνει και τους περισσεύει γιά τις επόμενες 3 γενεές.
Και φυσικά δεν δίνουν τίποτα στο ελληνικό κράτος (όχι δουλειές = όχι φόροι).

Παύση και σύντομος απολογισμός. Από τα παραπάνω διαπιστώνω ότι η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας ούτε έχει πάρει μυρωδιά την κρίση, ούτε πρόκειται. Αγρότες, τουριστικοί και οικοδοματζήδες συναπαρτίζουν μακράν το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας μας - τόσο σε πληθυσμιακά, όσο και σε οικονομικά νούμερα.

Το θεωρώ τραγικό - αλλά αυτό ακριβώς περίμενα από μιά διαλυμένη και σάπια κοινωνία σαν την ελληνική. Το μεγαλύτερο και το πλουσιότερο κομμάτι της δεν χαμπαριάζει από κρίση και δεν συμμετέχει. Καμμία από τις παραπάνω ομάδες δεν δίνει λεφτά στο ελληνικό κράτος (με εξαίρεση τον ψηλότερο φπα γιά τις βενζίνες των αυτοκινήτων τους ίσως).

Τέλος η πάυση, συνεχίζω την καταγραφή. Ποιές άλλες ομάδες έχουμε; Ποιοί δίνουν ζεστό χρήμα στο κράτος;

-- Η πολιτική και οικονομική μας ελίτ; Όχι φυσικά. Αυτοί κι αν είναι υπεράνω. Πολιτικοί, μεγαλολαμόγια, κρατικοδίαιτοι, τραπεζίτες, γκόλντεν boys, ιδιοκτήτες αθλητικών ομάδων, "βιομήχανοι" με κρατικές προμήθειες κλπ. Αυτοί, οι σύζυγοι τους, οι ανιψιές τους και οι ερωμένες τους δεν δίνουν τίποτα στο ελληνικό κράτος. Μιά μαφιόζικη ολιγαρχία ρωσικού τύπου απομυζά ανεξέλεγκτα τις πλουτοπαραγωγικές υποδομές της χώρας μας. Φυσικά δεν τους αφορά η κρίση, ούτε η επιστροφή στην δραχμή. Έχουν εξασφαλιστεί προ πολλού.

-- Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι; Όχι φυσικά. Ναι, μειώνονται οι μισθοί τους. Ναί, μένουν άνεργοι. Είναι τραγικά όλα αυτά. Αλλά ΔΕΝ δίνουν χρήμα στο κράτος. Τα ωφέλη από τους χαμηλότερους μισθούς τα καρπώνεται 100% η εργοδοσία, όχι το κράτος. Όσο χαμηλότεροι οι μισθοί, τόσο λιγότερα θα εισπράξει το κράτος γιά το ικα. Στους άνεργους (ίσως) δοθεί και κάποιο επίδομα ανεργίας. Όλα αυτά επιβαρύνουν τον κρατικό κορβανά.

-- Οι ελεύθεροι επαγγελματίες; Χμμμμ, έτσι κι έτσι. Υπάρχουν δύο ειδών ελεύθεροι επαγγελματίες. Η πρώτη κατηγορία είναι οι "απαραίτητοι". Π.χ. γιατροί, δικηγόροι, υδραυλικοί κ.α. Εδώ και εκατομμύρια χρόνια δεν έχουν δώσει φόρους στο κράτος. Το τιμολόγιο είναι γι' αυτούς μιά άγνωστη βουνοκορφή των Άλπεων και ο φπα ένα εξωτικό καρύκευμα της μεξικάνικης κουζίνας.
Αυτή η κατηγορία δεν νιώθει την κρίση. Η πελατεία τους είναι σταθερή (αν μπορείς, ζήσε χωρίς γιατρό, υδραυλικό κλπ). Τις τιμές τους μπορούν να τις προσαρμόζουν προς τα πάνω κατά βούληση. Δεν τους ενοχλεί ούτε ο πληθωρισμός, ούτε μιά επιστροφή στην δραχμή, ούτε μιά χρεωκοπία.
Στην δεύτερη κατηγορία των ελεύθερων επαγγελματιών τα πράγματα είναι από ζόρικα έως πολύ ζόρικα. Όσοι θεωρούνται "μη απαραίτητοι" την έχουν άσχημα. Μεταφραστές, προγραμματιστές υπολογιστών, μασέρ, μικροί πλασιέ, καλλιτέχνες κλπ. δεν έχουν πιά πελατεία, ούτε μπορούν να αυξήσουν τις τιμές τους.
Αν και η κατάσταση τους είναι τραγική, ούτε αυτοί δίνουν στο κράτος. Ειδικά αυτοί καλούνται να πληρώσουν κάτι εξωφρενικά, αυθαίρετα και ληστρικά χαράτσια. Αλλά με τόσο μικρά μεγέθη, η συμβολή τους στον κρατικό κορβανά είναι μηδαμινή. Τι χαράτσι μπορείς να βάλεις σε κάποιον που δεν έχει τζίρο;

Ποιοί απομένουν;
Μα οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι φυσικά. Είναι οι μόνοι - μαζί με τους γερμανούς φορολογούμενους - που δίνουν ζεστό χρήμα στο ελληνικό κράτος. Δεν εξετάζω αν είναι τεμπέληδες, ανίκανοι, αν διορίστηκαν με ρουσφέτι κλπ. Δεν με ενδιαφέρει το παρελθόν ούτε με διακατέχει κάποιο "ιερό" αίσθημα δικαίου που πρέπει να ικανοποιηθεί εδώ-και-τώρα.
Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι το αν δίνουν χρήμα στο κράτος. Η απάντηση είναι θετική. Ναι, δίνουν.

Δεν επαρκεί, δυστυχώς. Αυτά που έβγαλε στην Ελβετία η μαφία που μας κυβερνούσε (και κυβερνάει) όλα αυτά τα χρόνια, δεν καλύπτονται από τις πενιχρές θυσίες των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων. Αλλά τουλάχιστον είναι αυτές οι ομάδες οι μόνες που πραγματικά ρίχνουν χρήμα στον κρατικό κορβανά.
Είναι ταυτόχρονα και οι μόνες ομάδες που θίγονται άμεσα και δραστικά από οποιαδήποτε αρνητική εξέλιξη. Το κούρεμα χρέους τους θίγει, η χρεωκοπία τους θίγει, η επιστροφή στην δραχμή τους θίγει. Όχι μόνο έχουν παίξει και έχουν χάσει, αλλά ότι και να γίνει στο άμεσο μέλλον, αυτοί θα την πληρώσουν (πάλι).

Να διευκρινίσω ότι δεν τρέφω καμμία συμπάθεια γιά τους δημόσιους υπαλλήλους. Με έχουν ταλαιπωρήσει, μου έχουν ζητήσει παράνομα λεφτά, έχουν αυθαιρετήσει εναντίον μου, με έχουν βρίσει, με έχουν εξαπατήσει. Κανένας γνωστός, φίλος ή συγγενής μου δεν εργάζεται στον (ευρύτερο) δημόσιο τομέα. Φυσικά ούτε εγώ (θέλω να) έχω οποιαδήποτε σχέση με το ελληνικό δημόσιο.

Όπως γράφω και στην πρώτη φράση αυτού του ποστ, αρνούμαι κατηγορηματικά να παίξω την κολοκυθιά. Δεν με ενδιαφέρει να υπερασπίσω τους δημόσιους υπαλλήλους, ούτε κανέναν άλλο. Δεν θέλω να ρίξω ευθύνες σε κανέναν απολύτως. Αλλωστε εδώ που είμαστε δεν χρειαζόμαστε ευθύνες, χρειαζόμαστε λεφτά! (γιά το κράτος μας)
Δεν με απασχολεί ούτε το ποιός φταίει ούτε ποιός είναι ο πιό διεφθαρμένος / τεμπέλης / ανίκανος.
Με απασχολεί το ποιός (θα) πληρώνει τον βαρκάρη.

Μέχρι στιγμής δεν μπορώ να διακρίνω κανέναν (εκτός των δ.υ. και συνταξιούχων) που να πληρώνει.

Το θεωρώ σαν απελπιστικό, σαν τραγικό σημάδι σήψης της κοινωνίας.

Κάποια στιγμή (ελπίζω αύριο κιόλας) θα ξεμπερδέψουμε οριστικά με τους απατεώνες του νδσοκ. Ο δικομματισμός και το πελατειακό κράτος ψόφησαν και το πτώμα τους βρωμάει. Κάποια στιγμή (ελπίζω σύντομα) θα ξεμπερδέψουμε και με αυτήν την ιστορία του χρέους. Είτε με κούρεμα, είτε με χρεωκοπία, είτε με επιστροφή στην δραχή, κάπως τέλος πάντων θα διακανονιστεί το ελληνικό χρέος.
Δεν είναι δυνατόν να διαωνίζουν οι γερμανοί (οι μόνοι που μπορούν να αποφασίσουν πάνω σ' αυτό) το πρόβλημα του ελληνικού χρέους. Κάποια στιγμή θα μας επιβάλλουν την όποια λύση νομίζουν ότι τους συμφέρει.

Το πρόβλημα μας όμως θα παραμένει ακόμα και όταν θα έχουμε ξεμπερδέψει και με το νδσοκ και με το χρέος. Όσο δεν υπάρχει ένα κοινωνικό συμβόλαιο που να είναι αποδεκτό από όλους όσους ζουν σ' αυτήν την πανέμορφη χώρα, όσο η κάθε επαγγελματική / κοινωνική ομάδα δεν αποδέχεται οικιοθελώς τις υποχρεώσεις της απέναντι σε όλους τους άλλους, δεν πρόκειται να ορθοποδήσουμε ποτέ.

Το ματα-ξανα-γράφω: δεν με ενδιαφέρει να υποστηρίξω τους δημ. υπαλλήλους ούτε να κατηγορήσω τον οποιονδήποτε άλλο. Εκείνο που σχολιάζω σ' αυτό το ποστ είναι η έλλειψη κοινωνικού συμβολαίου των ελλήνων. Οι δ.υ. τυχαίνει να είναι οι μόνοι που πληρώνουν, επειδή όλοι οι υπόλοιποι - εντελώς καιροσκοπικά - μπορούν να βγάζουν την ουρά τους απ' έξω.

Ε, όσο χωρίζουμε την κοινωνία μας σε "έξυπνους" και "κορόϊδα" (σήμερα είναι οι δημ. υπάλληλοι, αύριο ίσως είναι κάποιοι άλλοι) θα είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε κάτω από την μπότα της κάθε μερκελ και του κάθε σαρκοζύ.