Εγώ έφερα τον Τραμπ στην εξουσία

(... συνέχεια του τίτλου)  καθώς και όλη την λαϊκίστικη ακροδεξιά σαβούρα στην Ευρώπη.

Επειδή το "εγώ έφερα" ίσως ακούγεται προβοκατόρικο, δίνω μια διευκρίνηση: Οχι εγώ προσωπικά και ηθελημένα, αλλά οι συνθήκες της δουλειάς μου, για τις οποίες θα μιλήσω σε λίγο με λεπτομέρειες.

Το συμπέρασμα ενός κειμένου μπαίνει συνήθως στο τέλος. Κάνω μια εξαίρεση και το δίνω προκαταβολικά - τα επιχειρήματα έπονται.

Οι δυτικές κοινωνίες πάσχουν από ένα καρκίνωμα που λέγεται νεοφιλελευθερισμός (δημιούργημα του τέλους των 70s). Το καρκίνωμα αυτό δημιούργησε στις αρχές των 90s - μετά την κατάρρευση του "υπαρκτού σοσιαλισμού" - μεταστάσεις που λέγονται παγκοσμοιοποίηση και supply chain.

Χρησιμοποιώ επίτηδες ιατρικούς όρους, για να δείξω ότι χωρίς βαθύτατες τομές και δραστικές θεραπείες, οι κοινωνίες μας είναι καταδικασμένες σε δραματικό και επώδυνο θάνατο. Σαν πεσιμιστής, πιστεύω μάλιστα ότι είναι ήδη πολύ αργά για θεραπείες.

Τι λέει χοντρικά ο νεοφιλελευθερισμός: Ότι δεν υπάρχει κοινωνία. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι-μονάδες που ασχολούνται αποκλειστικά με το προσωπικό τους συμφέρον.

Πάρα πολύ βολικό αυτό για τους επικυρίαρχους. Οργανωμένες ομάδες δεν υπάρχουν. Έναν-έναν μπορούν να τους σκίσουν όλους. 

 

Δεν ξέρω αν όντως ισχύει, αλλά διάβασα πρόσφατα ότι στην Κίνα μπορείς να κριτικάρεις ελεύθερα το καθεστώς. Ο καθένας μπορεί να δημοσιεύσει ένα κείμενο στο οποίο θα κριτικάρει την κυβέρνηση, το κόμμα, την οικονομία κλπ. Χωρίς αρνητικές συνέπειες. Για την ακρίβεια, χωρίς καθόλου συνέπειες, αφού ότι και να δημοσιεύσεις σαν άνθρωπος-μονάδα, θα θαφτεί μέσα σε κλάσμα δευτερολεπτου από εκατομμύρια άλλα κείμενα που θα ασχολούνται με το αν οι γάτες στην κουζίνα τρομάζουν από τα αγγούρια. Η πιο αποτελεσματική λογοκρισία δεν χρειάζεται καν λογοκριτές.

Διάβασα επίσης ότι στην Κίνα πλέον σε στέλνουν μέσα για ομαδικές πράξεις. Αν π.χ. καλέσεις τους γείτονες σου να φτιάξετε μια χορωδία με την οποία θα υμνείτε το Κόμμα, ή αν πάτε ομαδικά στους αγρούς να πλέξετε στεφάνια, τότε θα σε μπουζουριάσουν.

Ο ακρογωνιαίος λίθος του νεοφιλευθερισμού. Αν θέλεις εξουσία, φρόντισε να μην υπάρχουν ομάδες. Φρόντισε ώστε η κάθε μονάδα να είναι εχθρική προς όλες τις άλλες μονάδες.

Αφήνω την Κίνα που δεν την ξέρω και έρχομαι στις δυτικές κοινωνίες. Δες γύρω σου. Ο καθένας σε έναν ατέρμονο αγώνα αυτοβελτίωσης, όλοι εχθροί με όλους. Σχέσεις μόνο στην βάση συμφερόντων. Ο γάμος είναι πλέον εμπορική πράξη, με συμβόλαιο. Έρωτας υπάρχει μόνο με αντίτιμο (για μένα αυτό ισοδυναμεί με πορνεία, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα).

Αν το ανθρώπινο είδος μπορούσε να επιβιώσει βιολογικά χωρίς ομάδες, δεν θα είχαμε αναπτύξει ομιλία. Ένα μουγκρητό και ένα ουρλιαχτό θα αρκούσαν για την επιβίωση μας. Κυριαρχήσαμε στον πλανήτη από τότε που "ανακαλύψαμε" την ομιλία, την γραφή και την μετάδοση της γνώσης από άνθρωπο σε άνθρωπο και από γενεά σε γενεά. 

Θέλεις την πιο φανερή απόδειξη ότι επιβιώνουμε μόνο και μόνο σαν ομάδα; Κυτάξου στον καθρέφτη.

Τα μάτια μας είναι άσπρα γύρω από την ίριδα. Σε αντίθεση με όλα τα άλλα ζώα, που τα μάτια τους είναι σκοτεινά, μαύρα. Γιατί γίνεται αυτό; Επειδή αν έχεις άσπρα μάτια μπορεί η ομάδα σου να ξέρει προς τα που βλέπεις. Επειδή τα άσπρα μάτια σημαίνουν αμοιβαία εμπιστοσύνη. Ο απέναντι ξέρει τι βλέπεις. Με άσπρα μάτια συνεργάζεσαι και επιβιώνεις. Όσους δεν έιχαν άσπρα μάτια, τους έτρωγε η λεοπάρδαλη και το DNA τους δεν διαιωνίστηκε.

Η χειραψία, το τσούγκρισμα των ποτηριών κ.α. συνήθειες, όλα αυτά είναι αποδείξεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης και συνεργασίας. Χάρη σε αυτά επιβιώνουμε.

Αυτά ακριβώς προσπαθούν να καταργήσουν.

 

* * * *

Ωραία όλα αυτά, αλλά τι σχέση έχουν με τον Τραμπ και τα ακροδεξιά βοθρολύματα;

 

Έχουν άμεση σχέση αίτιου - αιτιατού, γιατί ο Τραμπ - και τα ευρωπαϊκά κακέκτυπα του - φέρνει πίσω την Λογική (ή τουλάχιστον κάτι που μοιάζει με Λογική) σε έναν κόσμο που έγινε παράλογος και σάπιος.

Μια παρενθεσούλα: Όσοι έχασαν πρόσφατα στις αμερικάνικες εκλογές, όσοι χάνουν και ξαναχάνουν στην Ευρώπη απο τους ακροδεξιούς, κατηγορούν τους ψηφοφόρους για βλάκες. Οι βλάκες φταίνε που δεν ψήφισαν "σωστά". Τι μας λες ρε μεγάλε; Εσύ δηλαδή είσαι ο έξυπνος; Εχεις χάσει παταγωδώς, σου έχουν πάρει επανειλημμένα τα σώβρακα και δεν νιώθεις ούτε στο ελάχιστο την ανάγκη να αναζητήσεις τις αιτίες στην δική σου ανικανότητα;

Τα τρία καρκινώματα - νεοφιλευθερισμός, παγκοσμοιοποίηση, supply chain - έχουν ξεσκίσει τον πλανήτη, έχουν καταστρέψει τις ζωές (δισ)εκατομμυρίων ανθρώπων, έχουν ανάγει σε Κανονικότητα ότι πιο σουρεάλ και παρανοϊκό μπορεί να φανταστεί το πιο αρωστημένο μυαλό και εσύ πραγματικά πιστεύεις ότι τον Τραμπ τον ψήφισε το 60% του αμερικάνικου πληθυσμού επειδή δεν έχουν το δικό σου αστρονομικό IQ; Κούνια που σε κούναγε μεγάλε.

Ο νεοφιλελευθερισμός ήταν το ξεκίνημα της παράνοιας, που συνεχίστηκε με τις μεταστάσεις της παγκοσμοιοποίησης. Βιομηχανίες άρχισαν να περιφέρονται από τόπο σε τόπο - εντελώς παρανοϊκά, εντελώς παράλογα, εντελώς απρόβλεπτα. Επιδοτούμενες χοντρά από τους ισχυρούς του χρήματος και με όπλο το supply chain υλοποιήθηκαν τα πιο παλαβά πράγματα. 

Φέρνοντας σαν παράπλευρη απώλεια και ασύλληπτες περιβαλλοντικές καταστροφές.

Το λίθιο (μέταλλο) το βγάζουν στην Χιλή, το μεταφέρουν στο Μαρόκο για να γίνει μπαταρίες, οι μπαταρίες πηγαίνουν στην Κίνα για να μπουν στα αυτοκίνητα, μαζί με τα καλώδια από το Πακιστάν (που έχει πάρει τον χαλκό από το Κονγκό), τα αυτοκίνητα πηγαίνουν από την Κίνα στην Καλιφόρνια και μετά το τέλος της - πάρα πολύ σύντομης - ζωής τους καταλήγουν σαν τοξικά απόβλητα στο Μεξικό.

Νομίζεις ότι η παραπάνω φράση είναι πολύπλοκη; Για λόγους συντομίας αναφέρω μόνο το 1% αυτής της αλυσίδας.

 

Τι είναι λογικό σε όλην αυτήν την παράνοια; Σε τι εξυπηρετεί - εκτός από εκατό  ολιγάρχες -  όλο αυτό το καφκικό σενάριο;

 

Σε μείωση του κόστους;  Οποιος το υποστηρίζει αυτό είναι αδαής. Γιατί αυτό που η παγκοσμιοποίηση ορίζει αυθαίρετα σαν "κόστος" πολύ πονηρά δεν περιλαμβάνει ούτε τις αστρονομικές επιδοτήσεις ( = κρατικό χρέος για όλους μας), ούτε τις περιβαλλοντικές καταστροφές ( = ακόμα μεγαλύτερο κόστος για όλους μας) ούτε το κόστος για τους άνεργους και την εξαθλίωση τόσων ανθρώπων. Η όποια κοινωνική πρόνοια υπάρχει ακόμα επιβαρύνει όλους μας, όχι το κόστος του κάθε παράλογου προϊόντος.

Η παγκοσμιοποίηση καταστρέφει ανθρώπους + πλανήτη, ο Τραμπ θέλει να την καταργήσει με δασμούς και εσύ τολμάς να είσαι εναντίον του Τραμπ; Γιατί άραγε;

Δεν αρνούμαι ότι ο Τραμπ και όλοι αυτοί οι ακροδεξιοί απατεώνες είναι καθίκια που έχουν δική τους ατζέντα και δικά τους συμφέροντα. Σαφώς και δεν είναι οι σωτήρες που θέλουν το καλό μας. Εκείνο που λέω είναι ότι προσφέρουν μια (φαινομενικά τουλάχιστον) λογική διέξοδο από έναν κόσμο υπερβολικά παράλογο, σάπιο και καφκικό.

 

Οταν η παγκοσμιοποίηση σου έχει γαμήσει την ζωή και έχεις έναν υποψήφιο που υπόσχεται να την καταργήσει, τότε τον ψηφίζεις. Τον άλλο υποψήφιο, που σου υπόσχεται ελεύθερες εκτρώσεις και δικαιώματα για τις λούγκρες, τον στέλνεις σπίτι του. Τελικά ΟΝΤΩΣ είναι θέμα IQ.

* * * *

Υποσχέθηκα στον τίτλο να δώσω λεπτομέρειες για την δουλειά μου. Ο σκοπός μου είναι να δώσω ένα ακόμα παράδειγμα της παράνοιας. Λιγότερο οφθαλμοφανές από τα άλλα παραδείγματα, αλλά πιο ύπουλο.

Ξεκίνησα την σταδιοδρομία μου σαν δρυίδης (ευχαριστώ αυτόν τον φίλο που μου απένειμε τον τιμητικό τίτλο). Η παγκοσμιοποίηση με μετέτρεψε από δρυίδη σε καφετιέρα.

Σαν δρυίδης έκανα μια λογική δουλειά. Μεγάλες εταιρείες (τράπεζες, ασφάλειες, αυτοκινητοβιομηχανία, αεροπλάνα κ.λ.π. κλπ. κλπ.) είχαν πολύπλοκα τεχνικά  προβλήματα που απαιτούσαν πολύ ειδικές γνώσεις / ικανότητες για να λυθούν. Εγώ σαν καλός δρυίδης διέθετα (και ακόμα διαθέτω) αυτές τις ειδικές τεχνολογικές γνώσεις. Έλυνα τα προβλήματα, έπαιρνα λεφτά. Λογικό.

Κάποια στιγμή, οι εταιρείες σταμάτησαν να χρειάζονται δρυίδες. Έλειψαν τα τεχνικά προβλήματα; Όχι φυσικά, δεν υπάρχει τεχνολογία χωρίς προβλήματα. Αλλά οι εταιρείες είτε λύνουν πλέον τα τεχνικά προβλήματα με χρηματοπιστωτικό τρόπο - π.χ. εξαγοράζουν κάποιον ανταγωνιστή, τα κουκουλώνουν με άφθονο μάρκετιγκ και διαφήμιση - είτε δεν τα λύνουν καθόλου.

Αν κάποιος αναρωτιέται γιατί τα προϊόντα γύρω μας έχουν όλο και χαμηλότερη ποιότητα, αυτή είναι μια πολύ καλή εξήγηση. 

 

Με το supply chain σου έρχεται πιο φτηνό να ρίξεις 5 εκατομμύρια στα σοσιαλμήδια για να κουνάνε οι σουρλουλούδες τον κώλο τους μπροστά στο προϊόν σου, παρά να λύσεις το πρόβλημα που έχει το προϊόν σου με τεχνικό τρόπο. 

Είναι παράλογο, είναι ηλίθιο, είναι αντιπαραγωγικό, σαπίζει την κοινωνία, είναι ενάντια στον καταναλωτή. Αλλά με την παγκοσμιοποίηση εξαφανίστηκαν οι δρυίδες.

Αφού αναγκαστικά δεν μπορούσα πια να είμαι αυτό που μου άρεσε - δρυίδης - κάπως έπρεπε να βγάλω το ψωμί μου. Την λύση μου την έδωσαν οι ίδιες εταιρείες: Κάνω  βαρετές δουλειές ρουτίνας και με περνάνε στα βιβλία τους - εντελώς νόμιμα - σαν "γενικές υποδομές" της εταιρείας. Ακριβώς δίπλα στις καφετιέρες και στα μελάνια για τους εκτυπωτές.

Η μετάβαση μου από δρυίδης σε καφετιέρα δεν αποτελεί προσωπικό πρόβλημα. Δεν γράφω εδώ για να γκρινιάξω για την κακούργα κενωνία. Ίσα ίσα που εγώ έπεσα στα πολύ μαλακά. Όσα λεφτά έβγαζα σαν δρυίδης, τόσα βγάζω και σαν καφετιέρα. Αν εξαιρέσεις μια πτώση στο κύρος της δουλειάς μου (που δεν με πολυενδιαφέρει έτσι κι αλλιώς) δεν είχα καμία αρνητική συνέπεια.

Αυτός ο παραλογισμός όμως δεν αφορά μόνο εμένα, ούτε όλοι έπεσαν στα μαλακά όπως εγώ ο κωλόφαρδος. Το 99,9% των εργαζόμενων στον δυτικό κόσμο έφαγε τεράστιες αρνητικές αλλαγές στην ζωή του. 

Το κυριότερο, δεν έφταιγε για τις αλλαγές αυτές, ούτε είχε κάποια δυνατότητα να τις προβλέψει, ούτε να αντιδράσει.

Κόσμος βρέθηκε ξαφνικά στον δρόμο, χωρίς ασφάλιση, χωρίς πρόνοια, χωρίς κάποιον τρόπο να θρέψει τα παιδιά του, αναγκάστηκε να κάνει δουλειές του ποδαριού, αναγκάστηκε να σκύψει μπροστά σε απολειφάδια που σιχαίνονταν.

Και όλα αυτά χωρίς να έχει κάνει κάποιο λάθος. Μια χαρά δούλευε, μια χαρά είχε κάνει τα κουμάντα του, μια χαρά είχε το σπιτάκι του, μια χαρά είχε στρώσει την ζωούλα του. 

Με την παγκοσμιοποίηση και το supply chain πήρε - σε ανύποπτο χρόνο - ένας χαρτογιακάς επιδότηση για να μεταφέρει την επιχείρηση από το Α στο Β και οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων πήγαν στον διάολο.

 

* * * *

Οι άνθρωποι ψάχνουμε για μια Λογική στην μικρή ζωή μας. Είναι κομμάτι της βιολογίας μας να προσπαθούμε να εξηγήσουμε τι συμβαίνει γύρω μας και γιατί. Επίσης έχουμε ανεπτυγμένο το αίσθημα του Δικαίου, όπως και τα ζώα. Πάρε δύο σκύλους και δώσε μόνο στον έναν λιχουδιές. Θα δεις τι σημαίνει αίσθημα Δικαίου στα ζώα...

Θεωρούμε λοιπόν δίκαιο ότι κάποιος που δουλεύει ευσυνείδητα θα ανταμείβεται.

Θεωρούμε λογικό να έχουμε κάποιον ρόλο, κάποια ευθύνη μέσα σε μια ομάδα.

Θεωρούμε παράλογο και άδικο να μας αντιμετωπίζουν σαν καφετιέρες και αναλώσιμα. 

Το ομαδικό πνεύμα είναι κριτήριο πρόσληψης. Δεν υπάρχει εταιρεία στον κόσμο που να μην τονίζει την σημασία της ομαδικότητας στους εργαζόμενους - αλλά μόνο εκεί που τους συμφέρει. Η εργοδοσίες πολύ βολικά ξεχνάνε ότι οι καφετιέρες δεν μπορούν να έχουν ομαδικότητα.

Εμείς λοιπόν οι καφετιέρες φέραμε τον Τραμπ και τα ακροδεξιά καθάρματα της Ευρώπης στην εξουσία. Όχι επειδή έχουμε χαμηλό IQ. Αλλά επειδή αυτοί οι απατεώνες υπόσχονται να καταργήσουν αυτό που εμείς αισθανόμαστε σαν άδικο, σαν παράλογο, σαν τρελό.

 

Όλες οι δήθεν ανθρωπιστικές / περιβαλλοντικές /  woke χοντρομαλακίες της αντίθετης πλευράς δεν πιάνουν μία μπροστά σε αυτό που η πλειοψηφία του κόσμου θεωρεί λογικό και δίκαιο.

Η παγκοσμιοποίηση και το supply chain θα καταργηθούν έτσι κι αλλιώς. Είναι καταδικασμένα από την Λογική. 

 

Το ερώτημα είναι αν θα τα καταργήσει ο Τραμπ, καταστρέφοντας παράλληλα όλον τον πλανήτη, είτε αν θα τα καταργήσει κάποιος πιο λογικός άνθρωπος που θα κάνει ψύχραιμα τις αναγκαίες και βαθιές τομές σε αυτά τα καρκινώματα.

Σαν πεσσιμιστής, πιστεύω το πρώτο.