Επιστροφή
1. Αεροδρόμιο
- Ορίστε τα χαρτιά σας κύριε, καλώς ήλθατε στην Ελλάδα.
Η κοπέλλα με την στολή της αστυνομικίνας είχε καφέ σκουρόχρωμο δέρμα, σαν της ελιάς λίγο πριν ωριμάσει, κορακάτα μαλλιά και πλακουτσωτή μύτη.
Ο Τζακ - πειρατής - Σπούργος έκανε ένα βηματάκι πίσω και της έριξε ένα χαμογελαστό βλέμμα, όχι χωρίς την συνηθισμένη του ειρωνία. Εκείνη το πρόσεξε.
- Συμβαίνει τίποτα κύριε; τον ρώτησε με υπηρεσιακό ύφος.
- Όχι, τίποτα. Μιλάτε πολύ καλά ελληνικά. Θέλησε να την καλοπιάσει. Τώρα το ύφος της έδειξε ότι είχε τσαντιστεί.
- Γιατί, τι άλλο θα περιμένατε;
- Τίποτα, τίποτα, έχετε δίκιο. Ζητάω συγνώμη.
- Καλή διαμονή στην Αθήνα τότε. Τα μάτια της ήδη ήταν στραμμένα στον επόμενο ταξιδιώτη.
- Έγινες 75 χρονών και ακόμα δεν έμαθες να μιλάς στα νεαρά κορίτσια, άκουσε πίσω του την παρατήρηση της Μελένιας. Ο τόνος της φωνής της ήταν ειρωνικός, αλλά του χαμογελούσε με τα μάτια.
- Συγνώμη, το ξέρεις ότι είμαι αναστατωμένος.
- Είναι αυτός επαρκής λόγος γιά να σταματήσει το μυαλό σου να δουλεύει;
- Όχι, αλλά μου φάνηκε παράξενο, μιά τόσο καταφανής αφρικανοπακιστανική καταγωγή να συνδυάζεται με τόσο άπταιστα ελληνικά. Δεν ήθελα να την προσβάλλω, ήταν απλά αναπάντεχο.
- Που το βρίσκεις το παράξενο; Έτσι όπως την κόβω, είναι 20-22 χρονών. Σήμερα έχουμε 2025, άρα γεννήθηκε την χρονιά των Ολυμπιακών. Τα πρώτα δέκα της χρόνια έβγαλε εδώ το δημοτικό, από εκεί εξηγούνται τα καλά ελληνικά. Το 2014 έφυγε μάλλον εξ' αιτίας των γνωστών γεγονότων και ξαναγύρισε μετά από 1-2 χρόνια, αφού η Ελλάδα είναι η μόνη πατρίδα που ξέρει. Γυμνάσιο, κάποια σχολή και νάσου την τελωνοφύλακα μπροστά σου.
- Έχεις δίκιο, έπρεπε να το είχα σκεφτεί. Κατέβασε το κεφάλι.
Στο μεταξύ είχαν βγει από το αεροδρόμιο. Πιασμένοι από το χέρι, όπως πάντα.
Ο Τζακ σήκωσε την μύτη, όπως τα σκυλιά, και γεύτηκε τον αέρα. Περίμενε να αναγνωρίσει την χώρα από την μυρωδιά (θυμόταν την μυρωδιά κάθε χώρας που είχε επισκεφτεί). Τα αεροδρόμια πάντα μυρίζουν κηροζίνη, αλλά αυτός ειδικά ο συνδυασμός κηροζίνης με ζέστη υπήρχε μόνο στην Αθήνα και το Λος Αντζελες.
Γιά να πάνε στο ξενοδοχείο τους είχαν την επιλογή από τραίνο, ταξί και λεωφορείο. Διάλεξαν το λεωφορείο, αν και το πιό αργό από όλα. Ήθελαν να βλέπουν το τοπίο στην διαδρομή.
Εκείνη κάθισε στο παράθυρο, όπως πάντα. Εκείνος δίπλα της, στον διάδρομο. Ήταν και οι δύο σιωπηλοί και συγκινημένοι. Ξαναγύριζαν μετά από 11 χρόνια στην χώρα που θεωρούσαν πατρίδα τους, αλλά πάντα αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν. Η Μελένια τέσσερις φορές, ο Τζακ τρεις.
Της χαϊδεψε την ράχη του αριστερού χεριού. Τα δάχτυλα του σταμάτησαν στην κλείδωση ανάμεσα στον αντίχειρα και την παλάμη. Εκεί που η Μελένια είχε κοπεί βαθιά μ' ένα κοπίδι πριν πολλά πολλά χρόνια, στην προσπάθεια της ν' ανοίξει ένα πακέτο. Από τότε, κανένα κοπίδι δεν ξαναμπήκε στο νοικοκυριό τους.
* * * * * * * *
2. Μνήμες
Είχαν βυθιστεί και οι δύο στις σκέψεις τους, καθώς έβλεπαν το τοπίο να περνάει μπροστά τους. Ο Τζακ θυμόταν τα χρόνια πριν την βίαιη αναχώρηση τους, η Μελένια τα χρόνια μετά.
Το 2013 η κυβέρνηση σαμαρά είχε καταρρεύσει, αφού είχε σπρώξει στην εξαθλίωση το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας.
Στις εκλογές που έγιναν αμέσως μετά, η αριστερά δεν κατάφερε να πάρει την εξουσία. Είχε μαζέψει στους κόλπους της όλους τους απογοητευμένους πασόκους, που περίμεναν μιά επανάληψη της ασυδοσίας του 1981-2007. Διορισμούς, πανωσηκώματα και λαιφσταιλ. Η αριστερά ήταν αρκετά ανόητη ώστε να υποσχεθεί τουλάχιστον μέρος αυτής της ρεμούλας. Αλλά με την τρόικα πάνω απο το κεφάλι της, κανένας δεν πίστεψε ότι θα μπορέσει να τα εφαρμόσει. Μέσα στην νεφελοκοκκυγία των γενικών απεργιών γιά την διατήρηση των κεκτημένων δεν είχε προβλέψει την κατάρρευση και οι εκλογές την βρήκαν εντελώς ανέτοιμη.
Οι μόνοι που απέμειναν οργανωμένοι και συνεπείς στις - απάνθρωπες - υποσχέσεις τους ήταν οι ναζιστές. Πριμοδοτημένοι από ένα μηντιακό παραλήρημα (τα κανάλια διαγωνίζονταν, ποιό θα τους πρωτοπροβάλλει) και βασισμένοι πάνω στον γερά θεμελιωμένο φασισμό της ελληνικής κοινωνίας, βγήκαν πρώτο κόμμα. Καθώς ο τότε εκλογικός νόμος έδινε αυτοδυναμία σε κόμματα με γελοιωδώς χαμηλό ποσοστό (μια "πονηριά" του πάλαι ποτέ δικομματισμού, που τώρα εκδικούνταν), οι ναζιστές έγιναν εκλεγμένη κυβέρνηση - όπως το ίνδαλμα τους πριν 80 χρόνια στην Γερμανία.
"Για πόσες δεκαετίες άραγε θα προσπαθούν οι ιστορικοί να αναλύσουν το φαινόμενο"; αναρωτήθηκε μέσα του ο Τζακ.
Πως είναι δυνατόν ένας λαός με τέτοιον πολιτισμό πίσω του να εκλέγει ναζιστές; Πως είναι δυνατόν ένας ελάχιστος αριθμός ψυχοπαθών καθαρμάτων να σέρνει πίσω του έναν ολόκληρο λαό; Οι ιστορικοί θα αντιγνωμούσαν γιά συλλογικές ευθύνες, οι κοινωνιολόγοι θα έβρισκαν ίσως τα πραγματικά αίτια, αλλά όλος ο υπόλοιπος πλανήτης είχε ήδη έτοιμη την εξίσωση: έλληνας ίσον ναζιστής.
Από το 2014 μέχρι βαθιά στον 22ο αιώνα, όταν ο Τζακ θα είναι από καιρό αστρόσκονη, οι διαδηλωτές των άλλων χωρών θα υποδέχονται τους έλληνες πρωθυπουργούς με σβάστικες και κάψιμο ελληνικών σημαιών στους δρόμους.
Οι ναζιστές είχαν ήδη ξεσαλώσει από το 2012, πριν η κυβέρνηση σαμαρά καταρρεύσει. Οι περισσότεροι αστυνομικοί ανήκαν έτσι κι αλλιώς στο κόμμα τους, είχαν δηλαδή υποκαταστήσει την εκτελεστική εξουσία. Μετά την κατάληψη και της κρατικής εξουσίας τα πράγματα έγιναν δέκα φορές χειρότερα. Πρώτοι την πλήρωσαν οι μετανάστες. Κατά χιλιάδες τους μάζεψαν και - αφού δεν μπορούσαν να τους πάνε πουθενά - τους έκλεισαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και τους εξόντωσαν. Μετά οι γκέι, μετά όποιος ήταν διαφορετικός.
Οι άλλες χώρες έντρομες απομόνωσαν την Ελλάδα και έκοψαν εντελώς την ροή χρήματος. Αλλά ήταν πιά αργά γιά να σωθεί οτιδήποτε. Η κοινωνία συνέχισε να εξαθλιώνεται, ακόμα και όταν όλοι οι αποδιοπομπαίοι τράγοι είχαν εκλείψει.
* *
Η Μελένια πρόσεξε ότι ο Τζακ είχε πάλι χαθεί στους λαβύρινθους του μυαλού του. Το βλέμμα του ήταν καρφωμένο στο άπειρο, σαν να έψαχνε κάποιο θαλασσινό σημάδι πίσω από τον ορίζοντα. Θέλησε να τον επαναφέρει και τον σκούντησε ελαφρά.
- Τι σκέφτεσαι;
- Την ημέρα που φύγαμε από αυτήν την χώρα. Θυμάσαι;
- Πως θα ήταν δυνατόν να ξεχάσω;
Ο Τζακ είχε νοικιάσει ένα μικρό φορτηγό και το είχε παρκάρει κάτω από το σπίτι. Η Μελένια δίσταζε ακόμα. Ήθελε να φανεί συνεπής και να εκπληρώσει ευσυνείδητα τις υποχρεώσεις της απέναντι στον εργοδότη της. Έναν εργοδότη που είχε σπάσει το συμβόλαιο μονομερώς, αναπάντεχα και πολλές φορές - πάντα σε βάρος της.
Με κλάματα και παρακάλια προσπαθούσε να την πείσει να φύγουν. Τελικά χρειάστηκε να την απειλήσει με χωρισμό - αλλιώς δεν θα την κατάφερνε.
Φόρτωσε σε λίγες ώρες το φορτηγάκι, πριν η Μελένια αλλάξει γνώμη. Σχεδόν σέρνοντας την έβαλε στο κάθισμα του συνοδηγού.
Την τελευταία στιγμή πήραν μαζί τους και τον κόκκινο γατούλη. Ήταν ο μόνος που είχε απομείνει ζωντανός στην γειτονιά, κι αυτό το χρωστούσε αποκλειστικά στην δυσπιστία του. Μόνο την Μελένια άφηνε να τον αγγίξει. Οι άλλοι γάτοι είχαν πεθάνει είτε από δηλητήριο είτε από πείνα. Με τέτοια εξαθλίωση, ποιός να ταΐσει αδέσποτα;
Τρεις βδομάδες μετά την αναχώρηση τους, τα σύνορα είχαν κλείσει. Ελληνικά αεροπλάνα έριχναν βόμβες σε τουρκικές πόλεις.
* *
Οι ναζιστές έκαναν το μόνο που τους είχε απομείνει: πόλεμο. Μέσα σ' ένα παραλήρημα εθνικισμού επιτέθηκαν στην Τουρκία, και μετά από κάποιες προβοκάτσιες στην Μακεδονία και την Αλβανία.
Ο πόλεμος κράτησε τέσσερις φριχτούς μήνες και τελείωσε με ολοκληρωτική ήττα της Ελλάδας. Η Αλβανία κέρδισε τα Γιάνενα και το λιμάνι της Ηγουμενίτσας, η Μακεδονία απαλλάχτηκε οριστικά απο τον ενοχλητικό τίτλο "ΠΓΔΜ" και απέκτησε λιμάνι στο Αιγαίο, η Τουρκία κέρδισε την Θράκη, τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα.
Η Θεσσαλονίκη έγινε τριζωνική πόλη (με τουρκική, ελληνική, μακεδονική ζώνη) υπό την επιτήρηση του ΟΗΕ.
Η Τουρκία κατέλαβε και τις Κυκλάδες, αλλά μετά τον πόλεμο τις έδωσε "μεγαλόψυχα" πίσω στην Ελλάδα. Σε αντάλλαγμα ικανοποιήθηκε η παλιά πάγια τουρκική απαίτηση, να μην έχουν τα νησιά υφαλοκρηπίδα. Με αυτή την ρύθμιση, το Αιγαίο έγινε τουρκική θάλασσα. Οι Κυκλάδες ήταν μεν ελληνικές, αλλά χρειαζόσουν βίζα απο το τουρκικό προξενείο γιά να τις επισκεφτείς.
Μόνο τότε κατάλαβαν οι χαχόλοι έλληνες ότι η αξία ενός νησιού δεν είναι τα - φοροδιαφεύγοντα - ρουμς του λετ. Ούτε οι μαυρολεφτάδικες ψαροταβέρνες στο λιμάνι. Ούτε οι τρισάθλιες ξαπλώστρες στις παραλίες, με τα ηχεία να παίζουν στην διαπασών βλαχομπαρόκ.
Η αξία ενός νησιού είναι στην Θάλασσα που το αγκαλιάζει!
Αλλά πως να το καταλάβουν αυτό οι χαζοχαρούμενοι της αρπαχτής, όταν μέχρι τον πόλεμο έμπαιναν στην θάλασσα μόνο γιά να κατουρήσουν; (φρόντιζαν όμως να απαγορεύουν τα σκυλιά στις παραλίες - μιά απαγόρευση που αντίθετα από όλες τις άλλες, τηρούνταν ευλαβικά).
* * * * * * * *
3. Συνέπειες
Πως είναι δυνατόν ένας λαός να συρθεί από μιά δράκα ψυχοπαθών και να ανεχτεί δολοφονίες αλλοδαπών; Πως είναι δυνατόν να τους ψηφίσει κάποιος, αφού είχαν δείξει το πραγματικό τους πανάσχημο πρόσωπο ήδη από το 2012; Η απάντηση δεν είναι εύκολη.
Η ελληνική κοινωνία ήταν δυστυχώς πάντα ανοιχτή στον ναζισμό. Τα πιό ευαίσθητα μέλη της το διέκριναν αυτό στα χιλιάδες βασανισμένα αδέσποτα ζώα στους δρόμους - πολλά χρόνια πριν την οικονομική κατάρρευση.
Το "μυστικό" βρίσκεται στην ανωτερότητα. Από την στιγμή που θεωρείς το είδος σου ανώτερο από άλλα είδη, από την στιγμή που απονέμεις στον εαυτό σου δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω σε ότι εσύ θεωρείς σαν υποδεέστερη μορφή ζωής, ο δρόμος γιά τον ναζισμό είναι ορθάνοιχτος. Και την πύλη την έχεις ανοίξει εσύ μέσα σου.
Το επόμενο βήμα είναι να πεις γιά έναν αλλοδαπό ότι "είναι ζώο". Ή έστω κάτι ενδιάμεσο ανάμεσα σ' εσένα και ένα ζώο.
Τα "δεν θα γίνεις έλληνας ποτέ ...", οι διαδηλώσεις γιά τις ταυτότητες, οι παρελάσεις 2Χ τον χρόνο, το ξεφτίλισμα με τους αλλοδαπούς μαθητές που είχαν πρωτεύσει στα μαθήματα αλλά δεν επιτρέπονταν να είναι σημαιοφόροι, τα "ελληνικά γονίδια που είναι πλασμένα γιά να νικάνε" (με ντόπα) στους Ολυμπιακούς, το άθλιο ξεζούμισμα των αλλοδαπών στις μανωλάδες, οι φράχτες στον Έβρο...
Ο ναζισμός ήταν ριζωμένος γιά πολλά χρόνια στην ελληνική κοινωνία, πριν εκλεγεί στην κυβέρνηση.
Μετά την ταπεινωτική ήττα όλα άλλαξαν ραγδαία. Οι έλληνες αποκύρηξαν τον φασισμό, αποδέχτηκαν την διαφορετικότητα του Άλλου, ακόμα και τα αδέσποτα ζώα φρόντισαν. Αν φοράς σήμερα μαύρο μπλουζάκι (χωρίς ούτε ένα διακριτικό) σε πηγαίνουν γιά εξακρίβωση. Αλλά ήταν πιά αργά.
Για τα επόμενα 100 χρόνια, κάθε φορά που ένας έλληνας θα διατύπωνει μιά δυσάρεστη άποψη, κάποιος θα του απαντάει με το αντεπιχείρημα "ναι, αλλά εσείς δολοφονήσατε πακιστανούς στα στρατόπεδα συγκέντρωσης". Θα το χρησιμοποιούν αυτό, ακόμα και αν η άποψη αφορά το χρώμα του ουρανού ή την θερμοκρασία του δωματίου. Ακόμα και αν αυτός που μιλάει γεννήθηκε τρεις γενιές αργότερα από αυτά τα γεγονότα.
Οικονομικά η Ελλάδα συνεχίζει να είναι απόλυτα εξαρτημένη. Το παλιό χρέος από τα χρόνια πριν τον πόλεμο έχει κουρευτεί και επιμηκυνθεί κάμποσες φορές. Στην τελική, η ΕΚΤ έκανε μιά λογιστική ματσαράγγα γιά να μην θιχτούν οι υπόλοιποι ευρωπαίοι. Τύπωσε χρήμα και το έδωσε στον εαυτό της (η κάτι παρόμοιο) και όλα έληξαν. Τυπικά, η Ελλάδα χρωστάει ακόμα, ώστε να διαιωνίζεται η σχέση εξάρτησης. Στο παλιό χρέος έχουν προστεθεί οι αξιώσεις γιά πολεμικές αποζημιώσεις, αφού η Ελλάδα υπήρξε η επιτιθέμενη χώρα.
Φυσικά, κανένας δεν περιμένει να πληρωθούν ποτέ αυτά τα λεφτά. Το αντίθετο, η Ελλάδα πήρε επιδοτήσεις από την ΕΕ γιά να μπορέσει να ορθοποδήσει μετά την καταστροφή.
Η ΕΕ εγκατέστησε μιά επιτροπή ελέγχου, ωστέ τα λεφτά να μην καταλήξουν πάλι στις τσέπες των λαμόγιων. Οι ευρωπαίοι της επιτροπής έχουν περισσότερες εξουσίες από την εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση - αυτός ήταν ένας από τους όρους στην συνθήκη παράδοσης μετά την ήττα.
Πρακτικά όμως αυτή η επιτροπή δεν χρειάστηκε να επέμβει ποτέ. Μετά τον πόλεμο όλη η πολιτική και οικονομική πρώην νομεκλατούρα πέρασε από δίκες γιά προδοσία ή/και κατάχρηση. Οι περιουσίες τους δημεύτηκαν. Οι καινούργιοι πολιτικοί ελέγχονται σήμερα μέχρι κεραίας από τους υπερ-ευαισθητοποιημένους πολίτες. Στην παραμικρή υποψία ότι κάποιος καταχράστηκε έστω 10 ευρώ (η Ελλάδα είναι ακόμα μέλος της Ευρωζώνης, αλλά χωρίς δικαίωμα ψήφου) τον καθαιρούν. Το ίδιο αν γεννηθεί υποψία γιά διαπλοκές, ημέτερους και ρεμούλες. Έτσι η επιτροπή ελέγχου και διαφάνειας των ευρωπαίων υπάρχει μεν, είναι άνεργη δε - αφού το έργο της το έχουν αναλάβει οι ίδιοι οι έλληνες πολίτες.
Απαλλαγμένη από τα βαρίδια του παρελθόντος, η χώρα ανορθώθηκε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Οι άνθρωποι της ήταν από παλιά έξυπνοι, εφευρετικοί, εργατικοί και φιλότιμοι. Το μόνο που χρειάστηκε, ήταν να εξαφανιστεί ο βόθρος που τους έπνιγε όλους μαζί - αυτό ήταν το μόνο θετικό του πόλεμου.
Αντί γιά αρπαχτές με κρατικά λεφτά και πανωσηκώματα στράφηκαν στην καινοτομία και την Τεχνολογία. Σήμερα χιλιάδες νέοι - βοηθημένοι από το καινούργιο γενικό πλαίσιο που προσφέρει το (νεο) κράτος - στήνουν επιχειρήσεις και χτυπάνε στα ίσα τις διεθνείς αγορές. Φέρνοντας ευημερία στην χώρα. Πέρα από την υλική ευημερία: φέρνουν αισιοδοξία γιά το μέλλον, την χαρά της Δημιουργίας.
Νανοτεχνολογία, Βιολογία, προηγμένα υλικά, εξειδικευμένα τρόφιμα, λογισμικό, βιομηχανικός σχεδιασμός, τεχνολογία ΑΠΕ, οικοτουρισμός είναι λίγοι μόνο από τους τομείς που η χώρα κατέχει διεθνείς πρωτιές, είτε είναι πολύ κοντά στους πρώτους παγκόσμια.
Στο Αιγαίο και σε όλες τις ελληνικές Θάλασσες απαγορεύτηκε μετά τον πόλεμο εντελώς το ψάρεμα. Μιά απαγόρευση που κράτησε και η Τουρκία. Αντί γιά ψάρεμα έχουν αναπτυχθεί υδροπονικές καλλιέργειες, που φέρνουν πολλαπλάσιο εισόδημα από τα - υπεραλιευμένα έτσι κι αλλιώς - νερά.
Με ελληνικές πατέντες φτιάχνονται σήμερα πιό γρήγορα και πιο οικονομικά πλοία. Τα ελληνικά ναυπηγεία δεν προλαβαίνουν τις παραγγελίες.
Στην στεριά απαγορεύτηκε εντελώς το κυνήγι. Πρώτον γιατί ενοχλεί τον οικοτουρισμό που φέρνει πολύτιμο συνάλλαγμα. Δεύτερον γιατί η θέα και μόνο κάποιου με όπλο απέναντι σε ένα ανυπεράσπιστο πλάσμα φέρνει αναγούλα σε κάθε υγιή άνθρωπο.
* * * * * * * *
4. Συνάντηση
- Πως με βρίσκεις με αυτό το φόρεμα;
- Αφού το ξέρεις, ότι εκείνο που μετράει γιά μένα είναι το περιεχόμενο, όχι το περιτύλιγμα. Και το περιεχόμενο με μαγεύει εδώ και τόσα χρόνια.
- Ναι αλλά δεν σου αρέσω με αυτό το φορεματάκι;
- Χωρίς το φορεματάκι θα μου άρεσες περισσότερο
- Γέρο σάτυρε, πότε θα μου πεις την αληθινή γνώμη σου;
- Μόλις τώρα στην είπα. Είναι η ίδια από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε.
Το δωμάτιο τους ήταν σ' εκείνο το ξενοδοχείο στο Καβούρι, που τους είχε αρέσει από τις πρώτες τους μέρες μαζί. Με τις φασαρίες του πολέμου είχε μισογκρεμιστεί, αλλά τώρα το είχαν ανακαινίσει - στυλάτο και άνετο όπως πριν. Το μπαλκόνι τους έβλεπε την θάλασσα.
Η Μελένια βγήκε λίγο στο μπαλκόνι γιά να μυρίσει τα πεύκα. Αν και Αύγουστος είχε τυλιχτεί με την σάρπα της. Ο Τζακ - με κοντομάνικο τι σερτ φυσικά - και λινό παντελόνι ήρθε πίσω της, έπλεξε τα χέρια του γύρω από την μέση της και της έδωσε ένα φιλί στον σβέρκο.
- Είσαι έτοιμη γλυκό μου κορίτσι;
- Ναι
- Ας μην αφήνουμε λοιπόν τον φίλο μας να περιμένει
- Χαίρομαι που θα τον συναντήσουμε
- Κι εγώ
Βγήκαν από το δωμάτιο και κατευθύνθηκαν προς το ασανσέρ. Περιμένοντας, της έδωσε ένα ακόμα φιλί.
Στο λόμπυ του ξενοδοχείου τους περίμενε ο Τζων. Ο και εστέτ επονομαζόμενος. Η βραδιά ξεκινούσε υπέροχα.
Η κοπέλλα με την στολή της αστυνομικίνας είχε καφέ σκουρόχρωμο δέρμα, σαν της ελιάς λίγο πριν ωριμάσει, κορακάτα μαλλιά και πλακουτσωτή μύτη.
Ο Τζακ - πειρατής - Σπούργος έκανε ένα βηματάκι πίσω και της έριξε ένα χαμογελαστό βλέμμα, όχι χωρίς την συνηθισμένη του ειρωνία. Εκείνη το πρόσεξε.
- Συμβαίνει τίποτα κύριε; τον ρώτησε με υπηρεσιακό ύφος.
- Όχι, τίποτα. Μιλάτε πολύ καλά ελληνικά. Θέλησε να την καλοπιάσει. Τώρα το ύφος της έδειξε ότι είχε τσαντιστεί.
- Γιατί, τι άλλο θα περιμένατε;
- Τίποτα, τίποτα, έχετε δίκιο. Ζητάω συγνώμη.
- Καλή διαμονή στην Αθήνα τότε. Τα μάτια της ήδη ήταν στραμμένα στον επόμενο ταξιδιώτη.
- Έγινες 75 χρονών και ακόμα δεν έμαθες να μιλάς στα νεαρά κορίτσια, άκουσε πίσω του την παρατήρηση της Μελένιας. Ο τόνος της φωνής της ήταν ειρωνικός, αλλά του χαμογελούσε με τα μάτια.
- Συγνώμη, το ξέρεις ότι είμαι αναστατωμένος.
- Είναι αυτός επαρκής λόγος γιά να σταματήσει το μυαλό σου να δουλεύει;
- Όχι, αλλά μου φάνηκε παράξενο, μιά τόσο καταφανής αφρικανοπακιστανική καταγωγή να συνδυάζεται με τόσο άπταιστα ελληνικά. Δεν ήθελα να την προσβάλλω, ήταν απλά αναπάντεχο.
- Που το βρίσκεις το παράξενο; Έτσι όπως την κόβω, είναι 20-22 χρονών. Σήμερα έχουμε 2025, άρα γεννήθηκε την χρονιά των Ολυμπιακών. Τα πρώτα δέκα της χρόνια έβγαλε εδώ το δημοτικό, από εκεί εξηγούνται τα καλά ελληνικά. Το 2014 έφυγε μάλλον εξ' αιτίας των γνωστών γεγονότων και ξαναγύρισε μετά από 1-2 χρόνια, αφού η Ελλάδα είναι η μόνη πατρίδα που ξέρει. Γυμνάσιο, κάποια σχολή και νάσου την τελωνοφύλακα μπροστά σου.
- Έχεις δίκιο, έπρεπε να το είχα σκεφτεί. Κατέβασε το κεφάλι.
Στο μεταξύ είχαν βγει από το αεροδρόμιο. Πιασμένοι από το χέρι, όπως πάντα.
Ο Τζακ σήκωσε την μύτη, όπως τα σκυλιά, και γεύτηκε τον αέρα. Περίμενε να αναγνωρίσει την χώρα από την μυρωδιά (θυμόταν την μυρωδιά κάθε χώρας που είχε επισκεφτεί). Τα αεροδρόμια πάντα μυρίζουν κηροζίνη, αλλά αυτός ειδικά ο συνδυασμός κηροζίνης με ζέστη υπήρχε μόνο στην Αθήνα και το Λος Αντζελες.
Γιά να πάνε στο ξενοδοχείο τους είχαν την επιλογή από τραίνο, ταξί και λεωφορείο. Διάλεξαν το λεωφορείο, αν και το πιό αργό από όλα. Ήθελαν να βλέπουν το τοπίο στην διαδρομή.
Εκείνη κάθισε στο παράθυρο, όπως πάντα. Εκείνος δίπλα της, στον διάδρομο. Ήταν και οι δύο σιωπηλοί και συγκινημένοι. Ξαναγύριζαν μετά από 11 χρόνια στην χώρα που θεωρούσαν πατρίδα τους, αλλά πάντα αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν. Η Μελένια τέσσερις φορές, ο Τζακ τρεις.
Της χαϊδεψε την ράχη του αριστερού χεριού. Τα δάχτυλα του σταμάτησαν στην κλείδωση ανάμεσα στον αντίχειρα και την παλάμη. Εκεί που η Μελένια είχε κοπεί βαθιά μ' ένα κοπίδι πριν πολλά πολλά χρόνια, στην προσπάθεια της ν' ανοίξει ένα πακέτο. Από τότε, κανένα κοπίδι δεν ξαναμπήκε στο νοικοκυριό τους.
* * * * * * * *
2. Μνήμες
Είχαν βυθιστεί και οι δύο στις σκέψεις τους, καθώς έβλεπαν το τοπίο να περνάει μπροστά τους. Ο Τζακ θυμόταν τα χρόνια πριν την βίαιη αναχώρηση τους, η Μελένια τα χρόνια μετά.
Το 2013 η κυβέρνηση σαμαρά είχε καταρρεύσει, αφού είχε σπρώξει στην εξαθλίωση το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας.
Στις εκλογές που έγιναν αμέσως μετά, η αριστερά δεν κατάφερε να πάρει την εξουσία. Είχε μαζέψει στους κόλπους της όλους τους απογοητευμένους πασόκους, που περίμεναν μιά επανάληψη της ασυδοσίας του 1981-2007. Διορισμούς, πανωσηκώματα και λαιφσταιλ. Η αριστερά ήταν αρκετά ανόητη ώστε να υποσχεθεί τουλάχιστον μέρος αυτής της ρεμούλας. Αλλά με την τρόικα πάνω απο το κεφάλι της, κανένας δεν πίστεψε ότι θα μπορέσει να τα εφαρμόσει. Μέσα στην νεφελοκοκκυγία των γενικών απεργιών γιά την διατήρηση των κεκτημένων δεν είχε προβλέψει την κατάρρευση και οι εκλογές την βρήκαν εντελώς ανέτοιμη.
Οι μόνοι που απέμειναν οργανωμένοι και συνεπείς στις - απάνθρωπες - υποσχέσεις τους ήταν οι ναζιστές. Πριμοδοτημένοι από ένα μηντιακό παραλήρημα (τα κανάλια διαγωνίζονταν, ποιό θα τους πρωτοπροβάλλει) και βασισμένοι πάνω στον γερά θεμελιωμένο φασισμό της ελληνικής κοινωνίας, βγήκαν πρώτο κόμμα. Καθώς ο τότε εκλογικός νόμος έδινε αυτοδυναμία σε κόμματα με γελοιωδώς χαμηλό ποσοστό (μια "πονηριά" του πάλαι ποτέ δικομματισμού, που τώρα εκδικούνταν), οι ναζιστές έγιναν εκλεγμένη κυβέρνηση - όπως το ίνδαλμα τους πριν 80 χρόνια στην Γερμανία.
"Για πόσες δεκαετίες άραγε θα προσπαθούν οι ιστορικοί να αναλύσουν το φαινόμενο"; αναρωτήθηκε μέσα του ο Τζακ.
Πως είναι δυνατόν ένας λαός με τέτοιον πολιτισμό πίσω του να εκλέγει ναζιστές; Πως είναι δυνατόν ένας ελάχιστος αριθμός ψυχοπαθών καθαρμάτων να σέρνει πίσω του έναν ολόκληρο λαό; Οι ιστορικοί θα αντιγνωμούσαν γιά συλλογικές ευθύνες, οι κοινωνιολόγοι θα έβρισκαν ίσως τα πραγματικά αίτια, αλλά όλος ο υπόλοιπος πλανήτης είχε ήδη έτοιμη την εξίσωση: έλληνας ίσον ναζιστής.
Από το 2014 μέχρι βαθιά στον 22ο αιώνα, όταν ο Τζακ θα είναι από καιρό αστρόσκονη, οι διαδηλωτές των άλλων χωρών θα υποδέχονται τους έλληνες πρωθυπουργούς με σβάστικες και κάψιμο ελληνικών σημαιών στους δρόμους.
Οι ναζιστές είχαν ήδη ξεσαλώσει από το 2012, πριν η κυβέρνηση σαμαρά καταρρεύσει. Οι περισσότεροι αστυνομικοί ανήκαν έτσι κι αλλιώς στο κόμμα τους, είχαν δηλαδή υποκαταστήσει την εκτελεστική εξουσία. Μετά την κατάληψη και της κρατικής εξουσίας τα πράγματα έγιναν δέκα φορές χειρότερα. Πρώτοι την πλήρωσαν οι μετανάστες. Κατά χιλιάδες τους μάζεψαν και - αφού δεν μπορούσαν να τους πάνε πουθενά - τους έκλεισαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και τους εξόντωσαν. Μετά οι γκέι, μετά όποιος ήταν διαφορετικός.
Οι άλλες χώρες έντρομες απομόνωσαν την Ελλάδα και έκοψαν εντελώς την ροή χρήματος. Αλλά ήταν πιά αργά γιά να σωθεί οτιδήποτε. Η κοινωνία συνέχισε να εξαθλιώνεται, ακόμα και όταν όλοι οι αποδιοπομπαίοι τράγοι είχαν εκλείψει.
* *
Η Μελένια πρόσεξε ότι ο Τζακ είχε πάλι χαθεί στους λαβύρινθους του μυαλού του. Το βλέμμα του ήταν καρφωμένο στο άπειρο, σαν να έψαχνε κάποιο θαλασσινό σημάδι πίσω από τον ορίζοντα. Θέλησε να τον επαναφέρει και τον σκούντησε ελαφρά.
- Τι σκέφτεσαι;
- Την ημέρα που φύγαμε από αυτήν την χώρα. Θυμάσαι;
- Πως θα ήταν δυνατόν να ξεχάσω;
Ο Τζακ είχε νοικιάσει ένα μικρό φορτηγό και το είχε παρκάρει κάτω από το σπίτι. Η Μελένια δίσταζε ακόμα. Ήθελε να φανεί συνεπής και να εκπληρώσει ευσυνείδητα τις υποχρεώσεις της απέναντι στον εργοδότη της. Έναν εργοδότη που είχε σπάσει το συμβόλαιο μονομερώς, αναπάντεχα και πολλές φορές - πάντα σε βάρος της.
Με κλάματα και παρακάλια προσπαθούσε να την πείσει να φύγουν. Τελικά χρειάστηκε να την απειλήσει με χωρισμό - αλλιώς δεν θα την κατάφερνε.
Φόρτωσε σε λίγες ώρες το φορτηγάκι, πριν η Μελένια αλλάξει γνώμη. Σχεδόν σέρνοντας την έβαλε στο κάθισμα του συνοδηγού.
Την τελευταία στιγμή πήραν μαζί τους και τον κόκκινο γατούλη. Ήταν ο μόνος που είχε απομείνει ζωντανός στην γειτονιά, κι αυτό το χρωστούσε αποκλειστικά στην δυσπιστία του. Μόνο την Μελένια άφηνε να τον αγγίξει. Οι άλλοι γάτοι είχαν πεθάνει είτε από δηλητήριο είτε από πείνα. Με τέτοια εξαθλίωση, ποιός να ταΐσει αδέσποτα;
Τρεις βδομάδες μετά την αναχώρηση τους, τα σύνορα είχαν κλείσει. Ελληνικά αεροπλάνα έριχναν βόμβες σε τουρκικές πόλεις.
* *
Οι ναζιστές έκαναν το μόνο που τους είχε απομείνει: πόλεμο. Μέσα σ' ένα παραλήρημα εθνικισμού επιτέθηκαν στην Τουρκία, και μετά από κάποιες προβοκάτσιες στην Μακεδονία και την Αλβανία.
Ο πόλεμος κράτησε τέσσερις φριχτούς μήνες και τελείωσε με ολοκληρωτική ήττα της Ελλάδας. Η Αλβανία κέρδισε τα Γιάνενα και το λιμάνι της Ηγουμενίτσας, η Μακεδονία απαλλάχτηκε οριστικά απο τον ενοχλητικό τίτλο "ΠΓΔΜ" και απέκτησε λιμάνι στο Αιγαίο, η Τουρκία κέρδισε την Θράκη, τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα.
Η Θεσσαλονίκη έγινε τριζωνική πόλη (με τουρκική, ελληνική, μακεδονική ζώνη) υπό την επιτήρηση του ΟΗΕ.
Η Τουρκία κατέλαβε και τις Κυκλάδες, αλλά μετά τον πόλεμο τις έδωσε "μεγαλόψυχα" πίσω στην Ελλάδα. Σε αντάλλαγμα ικανοποιήθηκε η παλιά πάγια τουρκική απαίτηση, να μην έχουν τα νησιά υφαλοκρηπίδα. Με αυτή την ρύθμιση, το Αιγαίο έγινε τουρκική θάλασσα. Οι Κυκλάδες ήταν μεν ελληνικές, αλλά χρειαζόσουν βίζα απο το τουρκικό προξενείο γιά να τις επισκεφτείς.
Μόνο τότε κατάλαβαν οι χαχόλοι έλληνες ότι η αξία ενός νησιού δεν είναι τα - φοροδιαφεύγοντα - ρουμς του λετ. Ούτε οι μαυρολεφτάδικες ψαροταβέρνες στο λιμάνι. Ούτε οι τρισάθλιες ξαπλώστρες στις παραλίες, με τα ηχεία να παίζουν στην διαπασών βλαχομπαρόκ.
Η αξία ενός νησιού είναι στην Θάλασσα που το αγκαλιάζει!
Αλλά πως να το καταλάβουν αυτό οι χαζοχαρούμενοι της αρπαχτής, όταν μέχρι τον πόλεμο έμπαιναν στην θάλασσα μόνο γιά να κατουρήσουν; (φρόντιζαν όμως να απαγορεύουν τα σκυλιά στις παραλίες - μιά απαγόρευση που αντίθετα από όλες τις άλλες, τηρούνταν ευλαβικά).
* * * * * * * *
3. Συνέπειες
Πως είναι δυνατόν ένας λαός να συρθεί από μιά δράκα ψυχοπαθών και να ανεχτεί δολοφονίες αλλοδαπών; Πως είναι δυνατόν να τους ψηφίσει κάποιος, αφού είχαν δείξει το πραγματικό τους πανάσχημο πρόσωπο ήδη από το 2012; Η απάντηση δεν είναι εύκολη.
Η ελληνική κοινωνία ήταν δυστυχώς πάντα ανοιχτή στον ναζισμό. Τα πιό ευαίσθητα μέλη της το διέκριναν αυτό στα χιλιάδες βασανισμένα αδέσποτα ζώα στους δρόμους - πολλά χρόνια πριν την οικονομική κατάρρευση.
Το "μυστικό" βρίσκεται στην ανωτερότητα. Από την στιγμή που θεωρείς το είδος σου ανώτερο από άλλα είδη, από την στιγμή που απονέμεις στον εαυτό σου δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω σε ότι εσύ θεωρείς σαν υποδεέστερη μορφή ζωής, ο δρόμος γιά τον ναζισμό είναι ορθάνοιχτος. Και την πύλη την έχεις ανοίξει εσύ μέσα σου.
Το επόμενο βήμα είναι να πεις γιά έναν αλλοδαπό ότι "είναι ζώο". Ή έστω κάτι ενδιάμεσο ανάμεσα σ' εσένα και ένα ζώο.
Τα "δεν θα γίνεις έλληνας ποτέ ...", οι διαδηλώσεις γιά τις ταυτότητες, οι παρελάσεις 2Χ τον χρόνο, το ξεφτίλισμα με τους αλλοδαπούς μαθητές που είχαν πρωτεύσει στα μαθήματα αλλά δεν επιτρέπονταν να είναι σημαιοφόροι, τα "ελληνικά γονίδια που είναι πλασμένα γιά να νικάνε" (με ντόπα) στους Ολυμπιακούς, το άθλιο ξεζούμισμα των αλλοδαπών στις μανωλάδες, οι φράχτες στον Έβρο...
Ο ναζισμός ήταν ριζωμένος γιά πολλά χρόνια στην ελληνική κοινωνία, πριν εκλεγεί στην κυβέρνηση.
Μετά την ταπεινωτική ήττα όλα άλλαξαν ραγδαία. Οι έλληνες αποκύρηξαν τον φασισμό, αποδέχτηκαν την διαφορετικότητα του Άλλου, ακόμα και τα αδέσποτα ζώα φρόντισαν. Αν φοράς σήμερα μαύρο μπλουζάκι (χωρίς ούτε ένα διακριτικό) σε πηγαίνουν γιά εξακρίβωση. Αλλά ήταν πιά αργά.
Για τα επόμενα 100 χρόνια, κάθε φορά που ένας έλληνας θα διατύπωνει μιά δυσάρεστη άποψη, κάποιος θα του απαντάει με το αντεπιχείρημα "ναι, αλλά εσείς δολοφονήσατε πακιστανούς στα στρατόπεδα συγκέντρωσης". Θα το χρησιμοποιούν αυτό, ακόμα και αν η άποψη αφορά το χρώμα του ουρανού ή την θερμοκρασία του δωματίου. Ακόμα και αν αυτός που μιλάει γεννήθηκε τρεις γενιές αργότερα από αυτά τα γεγονότα.
Οικονομικά η Ελλάδα συνεχίζει να είναι απόλυτα εξαρτημένη. Το παλιό χρέος από τα χρόνια πριν τον πόλεμο έχει κουρευτεί και επιμηκυνθεί κάμποσες φορές. Στην τελική, η ΕΚΤ έκανε μιά λογιστική ματσαράγγα γιά να μην θιχτούν οι υπόλοιποι ευρωπαίοι. Τύπωσε χρήμα και το έδωσε στον εαυτό της (η κάτι παρόμοιο) και όλα έληξαν. Τυπικά, η Ελλάδα χρωστάει ακόμα, ώστε να διαιωνίζεται η σχέση εξάρτησης. Στο παλιό χρέος έχουν προστεθεί οι αξιώσεις γιά πολεμικές αποζημιώσεις, αφού η Ελλάδα υπήρξε η επιτιθέμενη χώρα.
Φυσικά, κανένας δεν περιμένει να πληρωθούν ποτέ αυτά τα λεφτά. Το αντίθετο, η Ελλάδα πήρε επιδοτήσεις από την ΕΕ γιά να μπορέσει να ορθοποδήσει μετά την καταστροφή.
Η ΕΕ εγκατέστησε μιά επιτροπή ελέγχου, ωστέ τα λεφτά να μην καταλήξουν πάλι στις τσέπες των λαμόγιων. Οι ευρωπαίοι της επιτροπής έχουν περισσότερες εξουσίες από την εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση - αυτός ήταν ένας από τους όρους στην συνθήκη παράδοσης μετά την ήττα.
Πρακτικά όμως αυτή η επιτροπή δεν χρειάστηκε να επέμβει ποτέ. Μετά τον πόλεμο όλη η πολιτική και οικονομική πρώην νομεκλατούρα πέρασε από δίκες γιά προδοσία ή/και κατάχρηση. Οι περιουσίες τους δημεύτηκαν. Οι καινούργιοι πολιτικοί ελέγχονται σήμερα μέχρι κεραίας από τους υπερ-ευαισθητοποιημένους πολίτες. Στην παραμικρή υποψία ότι κάποιος καταχράστηκε έστω 10 ευρώ (η Ελλάδα είναι ακόμα μέλος της Ευρωζώνης, αλλά χωρίς δικαίωμα ψήφου) τον καθαιρούν. Το ίδιο αν γεννηθεί υποψία γιά διαπλοκές, ημέτερους και ρεμούλες. Έτσι η επιτροπή ελέγχου και διαφάνειας των ευρωπαίων υπάρχει μεν, είναι άνεργη δε - αφού το έργο της το έχουν αναλάβει οι ίδιοι οι έλληνες πολίτες.
Απαλλαγμένη από τα βαρίδια του παρελθόντος, η χώρα ανορθώθηκε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Οι άνθρωποι της ήταν από παλιά έξυπνοι, εφευρετικοί, εργατικοί και φιλότιμοι. Το μόνο που χρειάστηκε, ήταν να εξαφανιστεί ο βόθρος που τους έπνιγε όλους μαζί - αυτό ήταν το μόνο θετικό του πόλεμου.
Αντί γιά αρπαχτές με κρατικά λεφτά και πανωσηκώματα στράφηκαν στην καινοτομία και την Τεχνολογία. Σήμερα χιλιάδες νέοι - βοηθημένοι από το καινούργιο γενικό πλαίσιο που προσφέρει το (νεο) κράτος - στήνουν επιχειρήσεις και χτυπάνε στα ίσα τις διεθνείς αγορές. Φέρνοντας ευημερία στην χώρα. Πέρα από την υλική ευημερία: φέρνουν αισιοδοξία γιά το μέλλον, την χαρά της Δημιουργίας.
Νανοτεχνολογία, Βιολογία, προηγμένα υλικά, εξειδικευμένα τρόφιμα, λογισμικό, βιομηχανικός σχεδιασμός, τεχνολογία ΑΠΕ, οικοτουρισμός είναι λίγοι μόνο από τους τομείς που η χώρα κατέχει διεθνείς πρωτιές, είτε είναι πολύ κοντά στους πρώτους παγκόσμια.
Στο Αιγαίο και σε όλες τις ελληνικές Θάλασσες απαγορεύτηκε μετά τον πόλεμο εντελώς το ψάρεμα. Μιά απαγόρευση που κράτησε και η Τουρκία. Αντί γιά ψάρεμα έχουν αναπτυχθεί υδροπονικές καλλιέργειες, που φέρνουν πολλαπλάσιο εισόδημα από τα - υπεραλιευμένα έτσι κι αλλιώς - νερά.
Με ελληνικές πατέντες φτιάχνονται σήμερα πιό γρήγορα και πιο οικονομικά πλοία. Τα ελληνικά ναυπηγεία δεν προλαβαίνουν τις παραγγελίες.
Στην στεριά απαγορεύτηκε εντελώς το κυνήγι. Πρώτον γιατί ενοχλεί τον οικοτουρισμό που φέρνει πολύτιμο συνάλλαγμα. Δεύτερον γιατί η θέα και μόνο κάποιου με όπλο απέναντι σε ένα ανυπεράσπιστο πλάσμα φέρνει αναγούλα σε κάθε υγιή άνθρωπο.
* * * * * * * *
4. Συνάντηση
- Πως με βρίσκεις με αυτό το φόρεμα;
- Αφού το ξέρεις, ότι εκείνο που μετράει γιά μένα είναι το περιεχόμενο, όχι το περιτύλιγμα. Και το περιεχόμενο με μαγεύει εδώ και τόσα χρόνια.
- Ναι αλλά δεν σου αρέσω με αυτό το φορεματάκι;
- Χωρίς το φορεματάκι θα μου άρεσες περισσότερο
- Γέρο σάτυρε, πότε θα μου πεις την αληθινή γνώμη σου;
- Μόλις τώρα στην είπα. Είναι η ίδια από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε.
Το δωμάτιο τους ήταν σ' εκείνο το ξενοδοχείο στο Καβούρι, που τους είχε αρέσει από τις πρώτες τους μέρες μαζί. Με τις φασαρίες του πολέμου είχε μισογκρεμιστεί, αλλά τώρα το είχαν ανακαινίσει - στυλάτο και άνετο όπως πριν. Το μπαλκόνι τους έβλεπε την θάλασσα.
Η Μελένια βγήκε λίγο στο μπαλκόνι γιά να μυρίσει τα πεύκα. Αν και Αύγουστος είχε τυλιχτεί με την σάρπα της. Ο Τζακ - με κοντομάνικο τι σερτ φυσικά - και λινό παντελόνι ήρθε πίσω της, έπλεξε τα χέρια του γύρω από την μέση της και της έδωσε ένα φιλί στον σβέρκο.
- Είσαι έτοιμη γλυκό μου κορίτσι;
- Ναι
- Ας μην αφήνουμε λοιπόν τον φίλο μας να περιμένει
- Χαίρομαι που θα τον συναντήσουμε
- Κι εγώ
Βγήκαν από το δωμάτιο και κατευθύνθηκαν προς το ασανσέρ. Περιμένοντας, της έδωσε ένα ακόμα φιλί.
Στο λόμπυ του ξενοδοχείου τους περίμενε ο Τζων. Ο και εστέτ επονομαζόμενος. Η βραδιά ξεκινούσε υπέροχα.
14 σχολια:
Το υβριδικό σκούρο «Parthenon» κατέφθανε στο parking του ξενοδοχείου στο Καβούρι. Τα μάτια όλων καρφώθηκαν πάνω στο γυαλιστερό θυρεό του πολυτελούς αυτοκινήτου, το οποίο ήταν από τα πρώτα που κατασκευάστηκαν στον κόσμο με καύσιμο που παραγόταν από τον αέρα, μια τεχνολογική επινόηση της ελληνικής εταιρείας υψηλής τεχνολογίας, «Aeras Kopanistos S.A.».
Ο Τζων βγήκε πρώτος από το αυτοκίνητο φορώντας ένα λευκό λινό πουκάμισο και ένα μπλε λινό παντελόνι στα πάλαι ποτέ χρώματα της ελληνικής σημαίας.
Μετά τον πόλεμο, η νέα ελληνική σημαία είχε όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου σε φόντο σικλαμέν, βεραμάν και μπορντοροδοκόκκινο, υποδηλώνοντας την πίστη της χώρας στον σεβασμό της διαφορετικότητας και της πολυχρωμίας, αξίες οι οποίες διαπότιζαν πλέον κάθε κύτταρο της νέας ελληνικής πραγματικότητας.
Αν δεν γνώριζε κανείς τον Τζων θα νόμιζε ότι κάποτε είχε έρθει λαθρομετανάστης από το Πακιστάν κι ότι στα νιάτα του θα έπρεπε να είχε πέσει θύμα ρατσισμού, όμως ο Τζων ήταν σαν να μην είχε αλλάξει, σαν μην είχε αποχρωματιστεί λόγω ηλικίας, διατηρούσε ακόμα εκείνη την πάλαι ποτέ γοητεία ενός μεσογειακού εστέτ, εξέπεμπε μια αίσθηση καλοζωίας, όλο του το παρουσιαστικό ήταν σαν να φώναζε: «το2004 ήμουν κι εγώ εκεί!» και παρότι είχε μπανταρισμένο το αριστερό του μάτι με ένα μαύρο κάλυμμα, για να κρύβει το βαθύ τραύμα που είχε υποστεί από μια οβίδα στον πόλεμο και έμοιαζε λίγο με τον Μοσέ Νταγιάν, ήταν ένας γοητευτικός γέροντας που το δεξί του, υγιές μάτι, ακόμα γυάλιζε επικίνδυνα. Βιαστικός όπως πάντα, έσπευσε να ανοίξει την πόρτα του συνοδηγού. Δυο ατέλειωτα καλλίγραμμα πόδια ξεπρόβαλαν από το υβριδικό Parthenon κι ένα μεθυστικό άρωμα κατέκλισε το χώρο.
Η Σαρλίζ βγήκε από το ακριβό διθέσιο και με σίγουρα βήματα νοτιοαφρικανής λέαινας, κατευθύνθηκε στο λόμπυ του ξενοδοχείου...
...Η Μελένια, πάντα εύθραυστη με τον κόκκινο γατούλη στα χέρια, έσφιξε την Σαρλίζ στην αγκαλιά της, η οποία πάντα προσηνής κι ευγενική της χάρισε το καινούργιο άρωμα του Dior, μαζί με ένα ξηλωμένο πλεκτό σκούρο φόρεμα, που η Μελένια της είχε ζητήσει για τη συλλογή της.
Ο Τζακ φορώντας το καπέλο του θαλασσόλυκου, χαιρέτησε με ναυτικό χαιρετισμό τον Τζων και όλοι μαζί κατευθύνθηκαν στο εστιατόριο του ξενοδοχείου.
Η Σαρλίζ παρήγγειλε πίτα με γύρο, μια λιχουδιά που ήταν αδύνατον να βαρεθεί τόσα χρόνια παραμονής στην Ελλάδα, η Μελένια ένα μιλφέιγ λαχανικών με φιλέτο τσιπούρας από υδατοκαλλιέργεια, ο Τζων λαζάνια με μαύρη τρούφα κι ο Τζακ - ως συνήθως - βλήτα με λεμόνι.
Είχαν να συναντηθούν πολλά χρόνια και τα νέα τους διαδέχονταν το ένα το άλλο.
Ο Τζακ είχε παρατήσει το τεχνοκρατικό του επάγγελμα και είχε καταφέρει να γίνει καπετάνιος σε ερευνητικό σκάφος , αλωνίζοντας τις θάλασσες, ο Τζων πάλι και λίγο πριν τον πόλεμο, είχε αναγκαστεί να δεχτεί μια θέση κλητήρα με 586 ευρώ μικτά, βασικό μισθό, δουλεύοντας όμως και τα σαββατοκύριακα, ενώ κατά τη διάρκεια του πολέμου έκανε τον σαλταδόρο στα καμιόνια των κατακτητών, κλέβοντας καμιά κονσέρβα, παράλληλα τραγουδώντας: «Θα σαλτάρω, θα σαλτάρω, την κονσέρβα να τους πάρω!». Κατόπιν έφυγε για τις φάμπρικες του Βορρά και με συντροφιά του τα τραγούδια του Στελλάρα, βίδωνε μπουλόνια και έσφιγγε φλάντζες.
Μετά τον πόλεμο, οι περισσότεροι μετανάστες επέστρεψαν στην πατρίδα, επενδύοντας τα χρήματά τους στην εγχώρια αγορά, όμως οι πληγές του πολέμου ήταν βαθιές και η κατανομή του εισοδήματος άνιση. Όμως σε εκείνα τα χρόνια ευτυχώς υπήρξαν διορατικοί Έλληνες πολιτικοί που με τις φρέσκιες πολιτικές τους κατάφεραν να ανορθώσουν το ηθικό των Ελλήνων και να επιτύχουν αναδιανομή του εισοδήματος. Το σοφό κράτος διέβλεψε ότι η άνθιση των εταιρειών νανοτεχνολογίας θα απέφερε υψηλά κέρδη για το κράτος κι έτσι αυτό τους επέβαλε υψηλή φορολογία. Κάποιες από αυτές δεν τα κατάφεραν, business as usual, κι έτσι το σοφό κράτος αποφάσισε να τις κρατικοποιήσει και να διασφαλίσει το εισόδημα των εργαζομένων, προσλαμβάνοντάς τους στο Δημόσιο. Η χώρα πλέον ζούσε ημέρες ευημερίας, η Ε.Ε. παρατηρώντας την αύξηση - ξανά - του εισοδήματος των Ελλήνων, άρχισε να δανείζει τη χώρα με σκοπό την κατανάλωση των προϊόντων που αυτές εξήγαγαν κι έτσι όλα ακολουθούσαν πλέον τη φυσική ροή των πραγμάτων σε αυτή τη γωνιά της Βαλκανικής.
Το 2024 ήταν μόλις να 20 χρόνια μακρύτερα από το 2004 και πλέον η χώρα κι ο κόσμος μέσα κι έξω από αυτήν είχε το απαραίτητο know-how για να ξανακάνει τα ίδια λάθη...
Μετά το δεύτερο μπουκάλι ασύρτικο, ο Τζακ, ο Τζων, η Μελένια και η Σαρλίζ, αποφάσισαν να βγουν από εκείνο το ξενοδοχείο...περπάτησαν κατά μήκος της παραλίας, κάθισαν στην υγρή άμμο κι κάτω από ένα ολόγιομο καλοκαιρινό φεγγάρι...
...άρχισαν να ρίχνουν βότσαλα στη θάλασσα, μουρμουρίζοντας «χάρτινο το φεγγαράκι, ψεύτικη η ακρογιαλιά»...
...σε εκείνη την πολυσύχναστη παραλία ένιωσαν ξαφνικά τόσο μόνοι...
...κατάλαβαν ότι με το να πετροβολάς το νερό, τελικά ούτε μια τρύπα είναι εύκολο να κάνεις...
Πολλές φορές αναρωτιέμαι και εγώ για το τι θα φέρουν οι επόμενοι μήνες και χρόνια. Την καλημέρα μου.
Η Μελένια όπως πάντα χαιρόταν τη στιγμή. Το παρελθόν δεν την απασχολουσε πια. Ό,τι πέρασε πέρασε, μόνο το μέλλον την ανησυχούσε κάποιες φορές κι έχανε τον ύπνο της, αλλά εδώ και καιρό δεν την απασχολούσε ουτε αυτο όπως παλιά
Η Σαρλίζ έλαμπε παρά το ότι δε βρισκόταν πια στην πρώτη νιότη της.Περνούσε καλά κοντά στον Τζων και αυτό φαινόταν. Όσο για τον ίδιο τον Τζων , ήταν από αυτούς τους τύπους που τα καταφέρνουν με όλους τους καιρούς. Ήταν ωραίο να βρίσκεσαι στην ιδια παρέα μαζι του. Πάντα ετοιμόλογος και πειραχτήρι και απίστευτα περιποιητικός με το ωραίο φύλο.
Κάποια στιγμή η Μελένια έπιασε τον πειρατή να ατενίζει μελαγχολικά τη θάλασσα. Το ήξερε αυτό το βλέμμα. Το έβλεπε πάνω του μόνο όταν βρισκόταν στην Ελλάδα. Υπήρχε κάτι σ’αυτόν τον δυνατό ατρόμητο άντρα που μπορουσε να τον θλίβει απυθμενα. Παλιά της είχε πει πως ήταν η μελαγχολία για όσα χάθηκαν. Για τα νιάτα , τη δύναμη και τη χαρά που κρύβανε, για την ομορφιά του τοπίου που δεν υπήρχε πια, επειδή οι άνθρωποι όλα τα χαλάνε. Μα ήταν και κάτι άλλο. Ήταν που παρά τη δύναμη του δεν μπορούσε να φέρει τη δικαιοσύνη στον κόσμο. Που δεν μπορούσε να κάνει την ομορφιά αλώβητη από τον άνθρωπο.Του απάντησε για άλλη μια φορά πως τίποτα δε μένει στάσιμο στο χρόνο και δε βοηθά να μένεις κολλημένος σε μια εικόνα που δεν υπάρχει πια. Οι αλλαγές συμβαίνουν. Και δεν ακολουθούν την πορεία που εμείς μπορεί να είχαμε σχεδιάσει στο μυαλό μας. Το σημαντικό είναι να είσαι ζωντανός. Το σημαντικό είναι να είσαι εδώ. Έτοιμος να θέσεις καινούριους στόχους. Έτοιμος να ονειρευτείς ξανά
Ένα απαλό αεράκι φύσηξε και πήρε μαζί του την όποια μελαγχολική διάθεση.
Την άλλη μέρα θα πηγαίνανε να βρούνε κάποιους από τους ανόθευτους ακόμη παραδείσους. Η ομορφιά δεν είχε χαθεί ολότελα
(Το '00, το '04, το '12... όλα παρελθόντα... Το μόνο που εχει ο καθενας μας ειναι το δωρο του καθε "τωρα" )
Γεια σου Τζων, ευχαριστω για την συνεχιση της ιστοριας. Οσα γραφεις κρυβουν βαθυ σαρκασμο (ελπιζω οχι εναντιον μου), πικρια και ρεαλισμο.
Με κριτηριο το reality check, η περιγραφη σου κερδιζει την δικη μου.
Διαχωριζω αναμεσα στο ουτοπικο ονειρο και στην κοντινη προβλεψη. Οσα θετικα ονειρευομαι ειναι οντως ουτοπικα. Οσα φοβαμαι (την επικρατηση των ναζιστων) ειναι δυστυχως πολυ κοντα στην πραγματικοτητα.
Αλλά ας μεινουμε στην ουτοπια. Γιατι ειναι ουτοπικα τα οσα ονειρευομαι; Εχουμε ηδη ενα ιστορικο παραδειγμα μιας χωρας, που μεσα σε 50 χρονια καταφερε να σηκωθει απο τα συντριμμια και να γινει πρωτη παγκοσμια δυναμη.
Πιστευεις οτι υπαρχει η άρια φυλη; Απο οσο σε ξερω, δεν το νομιζω. Πιστευεις οτι καποια φυλη ειναι ανωτερη απο άλλες; Ουτε αυτο το πιστευω.
Αφου λοιπον αυτοι εχουν δυο ποδια, δυο χερια, δυο ματια και ενα μυαλο, ακριβως οπως εμεις, γιατι δεν μπορουμε να κανουμε οτι εκαναν αυτοι;
Γιατι αυτοι ξεκινησαν απο συντριμμια και εφτιαξαν κολοσσους, ενω εμεις δεν μπορουμε να ναυπηγησουμε τρια καραβακια;
Το μονο που διαφέρει ειναι οι περιβαλλουσες συνθηκες. Αν αλλαξουν αυτες, το ονειρο μου για την Ελλαδα του 2025 θα παψει να ειναι ουτοπικο. Ισως να παψει να ειναι και ονειρο ;-)
* * *
Αυτο που εγραψες για την Aeras Kopanistos S.A. ηταν σαρκασμος μεν, πολυ κοντα στην πραγμαικοτητα δε. Δυο νεαροι εγγλεζοι καταφεραν προσφατα να φτιαξουν βενζινη απο αερα και νερο!!!
Πηραν τον ανθρακα του αερα (απο το διοξειδιο) και το υδρογονο απο το νερο, και εφτιαξαν υδρογονανθρακες. Δηλαδη βενζινη.
Ισως λοιπον η ειρωνια σου για το αυτοκινητο που κινειται με προιοντα της Aeras Kopanistos συντομα να παψει να ειναι ειρωνια.
Αρκει να φανταστουμε δυο ελληνες νεαρους να κανουν την ανακαλυψη, αντι για εγγλεζους. Δεν πιστευω να θεωρεις την εγγλεζικη ρατσα σαν κατι ανωτερο και την ελληνικη σαν κατι διανοητικα καθυστερημενο. Αρα γιατι να μην κανουν μια (αναλογη) ανακαλυψη οι ελληνες νεολαιοι;
Υ.Γ. Το ηξερες οτι τα βλητα με λεμονι ειναι το αγαπημενο μου φαγητο, ή απλα το μαντεψες; ;-)
Υ.Υ.Γ.Αυτο με το πετροβολημα του νερου και την τρυπα στο νερο το εχω ξαναδιαβασει απο εσενα. Συμφωνω με τον συμβολισμο, δεν καταλαβαινω ομως που κολλαει. Πιστευεις οτι εγω πετροβολω το νερο; Θα ηθελες παρακαλω να μου εξηγησεις;
Υ.Υ.Υ.Γ. Μακαρι να ειμαστε παντα καλα και να μπορουε παντα να πιανουμε τα θεϊκά κοριτσια μας απο την μεση (ο καθενας το δικο του ;-) )
Καληπσερα αγαπητε Περαστικε, ειμαι απαισιοδοξος για το κοντινο μελλον και αισιοδοξος για το μακρινο.
Πολλες φορες σκεφτομαι οτι ειμαστε απλα το ονειρο καποιου που σε λιγο θα ξυπνησει. Αυτην την σταση ζωης την εχω αντιγραψει λιγακι απο σενα. Σ' ευχαριστω λοιπον γι' αυτο.
Γεια σου Μελενια, ενα μεγαλο ευχαριστω για το σχολιο σου.
(συγκινημενος)
Πειρατή καλημέρα,
Όπως το δικό σου σενάριο μοιάζει ουτοπικό, γιατί όχι και το δικό μου – το οποίο εκ πρώτης φαίνεται ρεαλιστικότερο – να μην είναι κι αυτό εντελώς ουτοπικό και το δικό σου να αποδειχτεί ρεαλιστικό.
Μελλοντολόγοι δεν είμαστε.
Το δικό μου σενάριο βασίστηκε όχι πάνω στις δικές μου επιθυμίες, αλλά πάνω σε μια πραγματιστική αντίληψη για τα πράγματα.
Την ιστορία με το καύσιμο από αέρα την είχα διαβάσει και για αυτό την ανέφερα. Τι κάνει όμως τους νεαρούς Βρετανούς επιστήμονες να ανακαλύψουν κάτι τέτοιο και τι έκανε μια άλλη χώρα κατεστραμμένη από τον πόλεμο να ορθοποδήσει και να μεγαλουργήσει, ενώ εμείς βυθιζόμαστε όλο και πιο βαθιά; Ασφαλώς όχι τα γονίδια.
Υπάρχει μια άυλη, μη άμεσα μετρήσιμη συνιστώσα η οποία λέγεται παράδοση, η οποία έχει κινητήριο δύναμη την εκπαίδευση, όχι τη δική μας τη στείρα, εκείνη δηλαδή που επικεντρώθηκε στο να δημιουργηθεί απλά και μόνο μια εθνική συνείδηση, αλλά εκείνη που προάγει τη δημιουργική σκέψη. Εμείς εδώ χάσαμε την ψυχή μας μέσα στους αιώνες και την αναζητάμε, ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, βασισμένοι πάνω στη χριστιανική λογική του «έχει ο Θεός» και σε μια μοιρολατρική θεώριση των πραγμάτων, απόρροια αιώνων βυζαντινού και ωθωμανικού θρησκευτικού φονταμενταλισμού.
Παράδοση στην επιχειρηματικότητα, κοσμοπολιτισμός, ισχυρή αστική τάξη και εκπαίδευση είναι αυτές που μπορούν να οδηγήσουν ένα λαό, μια χώρα να μαζέψει τα κομμάτια της και να δημιουργήσει νέους Παρθενώνες.
Αν σήμερα στη χώρα μας ζούμε στιγμές παρακμής, είναι γιατί στο παρελθόν δεν επενδύσαμε στην δημιουργική εκπαίδευση, σκέψου επίσης με την κατάσταση στην εκπαίδευση σήμερα τι θα πρέπει να αναμένουμε σε μερικά χρόνια. Με τι είδους πνευματικά εφόδια θα διαβούμε το μέλλον;
Παρότι το σκηνικό αυτό φαντάζει εφιαλτικό, ίσως το δικό σου σενάριο να αποδειχτεί ρεαλιστικότερο, καθώς η ελπίδα μπορεί να έρθει στη χώρα από τα μυαλά που θα επαναπατριστούν. Δεν βλέπω κάπου αλλού την ελπίδα, ότι άλλο κάνουμε εδώ είναι μάταιος κόπος.
Εκεί ακριβώς εστιάζεται εκείνο που λέω περί τρύπας ή μη τρύπας στο νερό.
Σε ότι έγραψα δεν υπάρχει η παραμικρή αιχμή σε προσωπικό επίπεδο.
Είμαστε μια μερίδα Ελλήνων, οι οποίοι σήμερα φαινόμαστε - και δεν το αναφέρω με διάθεση ελιτισμού - να απέχουμε ως προς την σκέψη και τη στάση ζωής, αιώνες μακριά από μια μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας. Δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι δυνατόν άνθρωποι που μέχρι χτες φαινομενικά ακολουθούσαμε μια κοινή πορεία, σήμερα να τους θέλγει ο φασισμός και να αναδύεται από μέσα τους όλο το κατώτερω Εγώ τους.
Τα βλήτα τα ανέφερα γιατί κι εσύ μπορεί να μην το λες, αλλά είσαι εστέτ! ;)
Κι εγώ εύχομαι να είμαστε καλά, όπως και οι θεϊκές μας σύντροφοι, ώστε να πιανόμαστε ακόμα γιαπολλά χρόνια από τη μέση, αλλά κι από όπου άλλου κάνει κέφι του καθενός :)
Αυτο με τα πιασιματα ειναι 100Χ σωστο. :-) Καποτε θα γραψω ενα ποστ για ερωτικα αγγιγματα. Θα με ενδιεφερε η γνωμη σου - ως εστετ.
Αν και η ελπιδα σου για τους αποδημους ελληνες που θα γυρισουν καποτε για να προσφερουν στην πατριδα με κολακευει τρομερα (και αποτελει και δικο μου ονειρο), θα αντισταθω στον πειρασμο να θεωρησω τον εαυτο μου καλυτερο απο εσας που μενετε στην χωρα.
Η γνωμη σου για τα προαπαιτουμενα των "νεων Παρθενωνων" (κουλτουρα, κοσμοπολιτισμος και το κυριώτερο: Παιδεια) ειναι 100% σωστη.
Πιστευεις (αν σε καταλαβα καλα) οτι αυτα τα προαπαιτουμενα δεν υπαρχουν. Απο εκει και η πικρια σου και ο σαρκασμος σου.
Αντιθετα με σενα, πιστευω οτι αυτα τα προαπαιτουμενα υπαρχουν. Αλλά βρισκονται θαμμενα κατω απο βουνα βλακειας και ωκεανους γραφειοκρατιας.
Αν εξαλειφθει ο βουρκος (πως; ) τα λουλουδια που διαθετουμε αφθονα [*], θα ανθισουν ολα μαζι.
Δυστυχως επιτρεψαμε στην βλακεια να κυβερνησει. Αυτη ειναι η διαφορα μας με τους αλλους λαους. Οπως ξερεις πολυ καλα, παντου υπαρχουν και γραφειοκρατιες, και ατιμοι και λαμογια (μπερλουσκονι ), βλακες, φανατισμενοι θρησκοληπτοι (Σαρα Πεηλην) - ακομα και ναζιστες (Ουζα).
Με την διαφορά οτι αυτοι δεν κρατανε τα ηνια της χωρας τους. Στην Ελλαδα οι απατεωνες και οι βλακες εχουν την εξουσια.
Πιστευω λοιπον (ελπιζω και ονειρευομαι) οτι συντομα ενα τσουναμι θα σαρωσει ολον αυτο τον συρφετο και θα τον στριμωξει εκει που του αξιζει: στην φυλακη με τις περιουσιες τους δημευμενες.
Και τοτε οχι μονο θα παραγουμε βενζινη απο αερα κοπανιστο, αλλά θα τους παρουμε ολονων τα σωβρακα. Θελω να ζησω και να το δω αυτο.
Το τσουναμι υπαρχει και οι προπομποι του ειναι ηδη εδω. Προκειται για την ιδια την οικονομικη κριση. Ισως και ο πολεμος που περιγραφω στο ποστ.
* * *
[*] Θα θυμασαι ισως ενα λινκ που ειχα δωσει σ' εσενα και την σκαρλετ, οταν θελατε να στησετε επιχειρηση εξαγωγης ελαιολαδου.
Σε πρωτη ματια, το λινκ ηταν απαισιοδοξο. Εδειχνε γλαφυρα, πως το ελληνικο κρατος στραγγαλιζει καθε δημιουργικη προσπαθεια.
Απο την αλλη μερια, το ιδιο λινκ ηταν και αισιοδοξο. Εδειχνε οτι οι ανθρωποι αυτοι ειχαν καταφερει να κανουν το ονειρο τους πραγματικοτητα - παρα τις τεραστιες δυσκολιες.
Φαντασου τωρα τους ιδιους ανθρωπους, απαλλαγμενους απο τα βαριδια της βλακειας και της απατης.
Και μιλαω για ελληνες που ζουν επι τοπου, οχι για τιποτα επαναπατρισμενους του εξωτερικου.
Α, καλά, εσείς είσθε εντελώς Ανθέλλην. Ευτυχώς όμως υπάρχει το Ελληνικαρότατον ιστολόγιον του Καλαβρύτων Αμβρόσιου που λέει ευθαρσώς ότι η Χρυσή Αυγή είναι η γλυκιά ελπίς των Ελλήνων.
(Ελπίζω να μας κάτσει ο επίλογος χωρίς τις μνήμες με κάποιο μαγικό τρόπο).
Α, καλά, εσείς είσθε εντελώς Ανθέλλην. Ευτυχώς όμως υπάρχει το Ελληνικαρότατον ιστολόγιον του Καλαβρύτων Αμβρόσιου που λέει ευθαρσώς ότι η Χρυσή Αυγή είναι η γλυκιά ελπίς των Ελλήνων.
(Ελπίζω να μας κάτσει ο επίλογος χωρίς τις μνήμες με κάποιο μαγικό τρόπο).
πωπω. χρόνια και ζαμάνια. προς όλες τις κατευθύνσεις :p
Γεια σου tr0l, καλως (ξανα)ηρθες.
Γεια σου αγαπητε pølsemannen, εκεινο που απορω μαζι σου, ειναι το πως αντεχεις να διαβαζεις ολους αυτους τους βαρεμενους. Χαλκεντεροος εισαι, μπραβο σου.
(τον μαγικο τροπο αναζητω κι αγω, μη τυχον και την σκαπουλαρουμε και αυτην την φορα)
Ετσι για να υπαρχουν εδω, σε περιπτωση που καποτε καποιος (ξανα)διαβασει αυτο το κειμενακι.
Ενα αισιοδοξο λινκ εδω
Και ενα απαισιοδοξο εδω
Post a Comment