Business plan
Όλοι έχουμε ονειρευτεί κάποτε τι θα κάναμε αν είχαμε "ένα εκατομμύριο". Τα όνειρα διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο - θεμιτό και αναμενόμενο. Σ' αυτό το ποστ περιγράφω την δική μου ονειροφαντασία.
Εννοείται ότι δεν μου φτάνει ένα εκατομμύριο. Χρειάζομαι τουλάχιστον 200 - 250 εκ. Δεν είναι και κανένα τεράστιο ποσό. Ροκ σταρ, ηθοποιοί, πρωταθλητές (Σούμαχερ π.χ. ) έχουν παραπάνω. Γιά να μην πιάσω βιομήχανους.
Άρα το ποσό που χρειάζομαι είναι ρεαλιστικό. Απομένει να βρω τον τρόπο να το αποκτήσω :-(
Τα πρώτα 50 μύρια θα τα έδινα γιά ζωοφιλικούς σκοπούς στην Ελλάδα. Είναι άθλιος ο τρόπος που φερόμαστε στα ζώα. Εννοώ τα άγρια ζώα (τα οποία αποδεκατίζονται από ασύδοτους και ανεξέλεγκτους κυνηγούς), τα ζώα που προορίζονται γιά δουλειές ή φαγητό (άλογα, γαιδούρια, γουρούνια κ.α.) και φυσικά τα αδέσποτα.
Υπάρχουν ελαχιστότατοι ηρωϊκοί άνθρωποι στην Ελλάδα, που αφιερώνουν τον ελεύθερο χρόνο τους, ένα μεγάλο μέρος από το - συνήθως μικρό - εισόδημα τους αλλά και την ψυχική τους υγεία (ξέρεις τι είναι να τα μαζεύεις δηλητηριασμένα και κακοποιημένα από κάδους σκουπιδιών; ) στην φροντίδα των ζώων.
Αυτούς τους ανθρώπους τους θαυμάζω, γιατί ποτέ δεν θα είχα την ψυχική δύναμη να κάνω όσα κάνουν εκείνοι - και παραμένουν άνθρωποι. Μετά το τρίτο κουτάβι που θα μάζευα από τα σκουπίδια θα βούταγα ένα καλάσνικοφ και θα θέριζα όποιον έβλεπα μπροστά μου.
Τα 50 μύρια δεν φτάνουν φυσικά. Οι αιτίες βρίσκονται στις άθλιες νοοτροπίες της ελλ. κοινωνίας και αυτές δεν ξεριζώνονται με λεφτά. Τα 50 μύρια θα ήταν όμως μιά καλή αρχή.
Τα επόμενα 50-70 μύρια θα τα έδινα σούμπιτα στην Sea Shepherd.
Στους πραγματικούς Πειρατές (και θαλασσόλυκους) της εποχής μας. Είναι οι άνθρωποι που περιπολούν τους ωκεανούς και προσπαθούν να προστατέψουν - συχνά με κίνδυνο της ζωής τους - την θαλάσσια ζωή. Φάλαινες, φώκιες, καρχαρίες (εδώ το πόστ του φίλου Περαστικού) και οποιοδήποτε άλλο ζώο κινδυνεύει από την μαφία των ψαράδων.
Αν ήμουν νεότερος, θα είχα μπαρκάρει μαζί τους. Αυτή είναι από τις ελάχιστες φορές που λυπάμαι γιά την ηλικία μου :-(
Τους ενισχύω και τώρα βέβαια, φυσικά πολύ λιγότερα από τα 70 εκ. που θα ήθελα να δώσω. Και πάλι, αυτό θα ήταν μόνο η αρχή.
Απομένουν 130-150 εκατομμύρια από τα αρχικά 250. Με αυτά θα έφτιαχνα ένα πλοίο - νησί. Ένα πλοίο - κατοικία γιά εμένα και άλλα περίπου 500 άτομα. Το πλοίο θα είχε μήκος 400 μέτρα και πλάτος 70-100. Σαφώς και δεν χωράει σε κανένα λιμάνι, αλλά το πλοίο δεν θα ήταν προορισμένο να πιάνει λιμάνια. Δεν θα χρειαζόταν να ταξιδεύει καν. Μιά σχεδόν σταθερή θέση στο Αιγαίο αρκεί. Άντε να κάνει μερικά μίλια πέρα - δώθε αν πρόκειται να αποφύγει καμμιά καταιγίδα.
Το σημαντικό είναι ότι το πλοίο αυτό θα κινούνταν αποκλειστικά σε διεθνή νερά. Ποτέ δεν θα έμπαινε σε χωρικά ύδατα καμμιάς χώρας. Σαν φυσικό επακόλουθο, στο πλοίο θα ίσχυαν οι δικοί μου νόμοι και μόνο αυτοί. ;-) Οποιος θα ήθελε να ζήσει πάνω στο πλοίο (και ξέρω πάρα πολλούς), θα έπρεπε να αποδεχτεί αυτούς τους νόμους.
Εννοείται ότι δεν μιλάω γιά φυλακή. Όποιος θέλει έρχεται, όποιος θέλει φεύγει, όποτε θέλει. Επισκέπτες ευπρόσδεκτοι ανά πάσα στιγμή.
Το πλοίο θα είχε μιά σχετική αυτονομία σε ενέργεια (φωτοβολταικά, ανεμογεννήτριες), σε νερό (αφαλατωτές θαλασσόνερου) και σε τροφή (λαχανόκηποι). Επειδή όμως η συνολική επιφάνεια δεν επαρκεί γιά πλήρη αυτονομία, θα έπρεπε να προμηθεύεται ενέργεια και τροφή απ' έξω. Αυτό θα μπορούσε να γίνει με πλοιάρια - συνοδούς (έναν στολίσκο από φουσκωτά π.χ.).
Εκτός από τα στοιχειώδη - μηχανές, αποθήκες, σωστικά μέσα, άνετα διαμερίσματα 80-100 τ.μ. ανά άτομο ή ανά ζευγάρι - θα υπήρχαν τόσο υπάιθριοι όσο και κλειστοί αθλητικοί χώροι, αίθουσες γιά κοινωνικές εκδηλώσεις (σεμινάρια, συνέδρια, συναυλίες), επιστημονικά εργαστήρια (ανάλογα με την ζήτηση), πλήρως εξοπλισμένο και επανδρωμένο ιατρείο.
Εννοείται πλήρης σύνδεση με το ίντερνετ, αυτό θα ήταν μάλιστα ένα από τα ατού του πλοίου.
Στα γρήγορα μερικοί χοντρικοί υπολογισμοί. 500 κάτοικοι ίσον 300 διαμερίσματα (μερικοί είναι ζευγάρια, όχι όλοι). Με 90 τ.μ. ανά διαμέρισμα μέσο όρο χρειάζομαι 27.000 τ.μ. Συντελεστής δόμησης 1.5 γιά να "αναπνέουν" τα διαμερίσματα. Δηλαδή το κάθε διαμέρισμα έχει μιά βεράντα όση το μισό του μέγεθος (45 τετ.). Αρα απαιτούνται 300 χ 90 χ 1.5 = 40.500 τ.μ.
Με 100 μ πλατος και 410 μήκος έχω 41.000 τ.μ. άρα είμαι μέσα.
Το πλοίο θα έχει συνολικά 10-12 ορόφους των 35000-40000 τ.μ έκαστος, οπότε περισσεύει έκταση γιά τα διαμερίσματα του προσωπικού (άλλα 150 άτομα), γιά όλους τους κοινόχρηστους χώρους και τις μηχανές / αποθήκες.
Το μεγάλο ερώτημα βέβαια είναι, ποιός θα πληρώνει τα τρέχοντα έξοδα αυτού του πλοίου. Ωραία, τα δικά μου αρχικά 150 εκ φτάνουν γιά την κατασκευή του. Αντε και γιά τους μισθούς του προσωπικού τον πρώτο χρόνο. Μετά;
Η απάντηση βρίσκεται στα διεθνή νερά και στην επιλογή των συγκατοίκων μου. Διεθνή νερά σημαίνει, ότι όποια εταιρεία έχει την έδρα της πάνω σ' αυτό το πλοίο, δεν πληρώνει φόρους. Πουθενά, σε κανέναν. Αφού δεν πληρώνει φόρους, δεν χρειάζεται φοροτεχνικούς, έχει μειωμένα έξοδα γιά λογιστήριο, ασφαλιστικές εισφορές, γλυτώνει γραφειοκρατία κλπ. κλπ.
Ε, από όλα αυτά τα λεφτά που γλυτώνει, θα δίνει ένα μέρος γιά τα λειτουργικά έξοδα του πλοίου. Στο κάτω κάτω, στην στεριά δεν θα πλήρωνε ενοίκιο γιά γραφεία;
Το ενοίκιο θα ήταν 5000/μήνα. Ακούγεται μεγάλο, αλλά δεν είναι. Πόσο κοστίζουν τρία μεροκάματα σε έναν δημιουργικό και παραγωγικό άνθρωπο που αλλιώς θα τα ξόδευε σε γραφειοκρατικές αγγαρείες;
Με 300 μονάδες και 5000 ευρώ ενοίκιο, θα είχα έσοδα 1.5 μυριάκι / μήνα. Με αυτά θα μπορούσα άνετα να καλύψω τα τρέχοντα έξοδα του πλοίου.
150 άτομα προσωπικό με 2000 μέσο όρο έκαστος, μας κάνουν 300.000.
700 άτομα χ 3 γευματα την ημέρα χ 31 μέρες χ 7 ευρω ανά γεύμα, μας κάνει γύρω στα 450.000. Ενα άγνωστο νούμερο θα φεύγει γιά αγορά ενέργειας (πετρέλαιο), τεχνική συντήρηση, αναλώσιμα και έκτακτες ανάγκες. Υπολογίζω άλλες 400.000.
Σύνολο 1.1 - 1.2 εκ τρέχοντα έξοδα / μήνα, με 1.5 εκ. έσοδα.
Όσα περίσσευαν, θα τα έδινα πάλι γιά ζωοφιλικούς σκοπούς.
Συμπέρασμα: αν αφαιρέσω τα 50 ευρώ που έχω στην τσέπη μου, μου λείπουν μόνο 249.999.950 ευρώ γιά να πραγματώσω τα όνειρα μου. ΟΚ, fair.
* * * *
Υ.Γ. Η ιδέα είναι παμπάλαια. Ο πρώτος που περιέγραψε μιά αυτόνομη κοινωνία πάνω σ' ένα πλοίο ήταν ο Ιούλιος Βερν στον Ναυτίλο. Ο Ι. Βερν επανέλαβε την ίδια ιδέα και σε αεροπλάνο ("Ρωβύρος ο Κατακτητής").
Ο Βερν - τα έργα του οποίου είναι χαραγμένα μέσα μου από την εφηβεία - ήταν μάλιστα πολύ πιό ακραίος από μένα.
Τόσο η κοινωνία του Ναυτίλου όσο και του Ρωβύρου είναι κοινωνίες - εκδικητές. Χρησιμοποιούν μιά ανώτερη τεχνολογία (τον ηλεκτρισμό, που γιά την εποχή του Βερν ήταν εντελώς πρωτότυπος) γιά να σκοτώσουν ανθρώπους, να καταστρέψουν υποδομές και να εξαλείψουν την Αδικία από τον κόσμο.
Πολύ θα ήθελα να είμαι κι εγώ εκδικητής σαν τον Πλοίαρχο Νέμο. Η λίστα μου με αυτούς που θέλω να εξαφανίσω από προσώπου Γης είναι χοντρή σαν τον τηλεφωνικό κατάλογο της Νέας Υόρκης. Αλλά δεν διαθέτω καμμία ανώτερη τεχνολογία. :-(
Περιορίζομαι λοιπόν στην ειρηνική συνύπαρξη πάνω στο πλοίο / νησί - ελπίζοντας ότι θα με αφήσουν τουλάχιστον στην ησυχία μου.
Αρκετοί σύγχρονοι σχεδιάζουν τέτοια πλοία σαν αυτό που ονειρεύομαι εγώ. Αλλά τα βλέπουν σαν επένδυση. Θέλουν δλδ. να καλύψουν τα λειτουργικά έξοδα, να αποσβέσουν το αρχικό κεφάλαιο και να βγάλουν και κέρδος. Αυτό μάλλον δεν γίνεται.
Το δικό μου business plan είναι πολύ πιό ταπεινό. Με ενδιαφέρει μόνο να καλύπτω τα τρέχοντα έξοδα, συν ένα μικρό περίσσευμα.
* * * *
Υ.Γ. Η ιδέα είναι παμπάλαια. Ο πρώτος που περιέγραψε μιά αυτόνομη κοινωνία πάνω σ' ένα πλοίο ήταν ο Ιούλιος Βερν στον Ναυτίλο. Ο Ι. Βερν επανέλαβε την ίδια ιδέα και σε αεροπλάνο ("Ρωβύρος ο Κατακτητής").
Ο Βερν - τα έργα του οποίου είναι χαραγμένα μέσα μου από την εφηβεία - ήταν μάλιστα πολύ πιό ακραίος από μένα.
Τόσο η κοινωνία του Ναυτίλου όσο και του Ρωβύρου είναι κοινωνίες - εκδικητές. Χρησιμοποιούν μιά ανώτερη τεχνολογία (τον ηλεκτρισμό, που γιά την εποχή του Βερν ήταν εντελώς πρωτότυπος) γιά να σκοτώσουν ανθρώπους, να καταστρέψουν υποδομές και να εξαλείψουν την Αδικία από τον κόσμο.
Πολύ θα ήθελα να είμαι κι εγώ εκδικητής σαν τον Πλοίαρχο Νέμο. Η λίστα μου με αυτούς που θέλω να εξαφανίσω από προσώπου Γης είναι χοντρή σαν τον τηλεφωνικό κατάλογο της Νέας Υόρκης. Αλλά δεν διαθέτω καμμία ανώτερη τεχνολογία. :-(
Περιορίζομαι λοιπόν στην ειρηνική συνύπαρξη πάνω στο πλοίο / νησί - ελπίζοντας ότι θα με αφήσουν τουλάχιστον στην ησυχία μου.
Αρκετοί σύγχρονοι σχεδιάζουν τέτοια πλοία σαν αυτό που ονειρεύομαι εγώ. Αλλά τα βλέπουν σαν επένδυση. Θέλουν δλδ. να καλύψουν τα λειτουργικά έξοδα, να αποσβέσουν το αρχικό κεφάλαιο και να βγάλουν και κέρδος. Αυτό μάλλον δεν γίνεται.
Το δικό μου business plan είναι πολύ πιό ταπεινό. Με ενδιαφέρει μόνο να καλύπτω τα τρέχοντα έξοδα, συν ένα μικρό περίσσευμα.
8 σχολια:
Πειρατή, διάβασα για πλοία, για συγκινητικές προσφορές υπέρ της προστασίας των ζώων, διάβασα για όνειρα, για επιθυμίες, είδα και τον Φρέντυ Κρούγκερ των μη φιλόζωων...υπήρξε όμως κάτι που δεν είδα στο κείμενό σου...
...δεν είδα κάποια ανθρώπινη ψυχή πέρα από τη δική σου...
Λες κάτι να μου ξέφυγε και να πρέπει να το ξαναδιάσω; ίσως ναι, κάπου ανάμεσα σε εκείνες τις γραμμές θα βρίσκεται και μάλλον μου διέφυγε...
Η κοινωνία την οποία εκδικούνταν οι ήρωές μας, των παιδικών μας βιβλίων, τους είχε τραυματίσει έτσι που το ταίρι τους ήταν το σκάφος και η οικογένειά τους το πλήρωμα. Θυμήσου κι όταν ξαναβρήκαμε τον πλοίαρχο Νέμο στην Μυστηριώδη Νήσο...
Με εμάς θα ήσουν απόλυτα ικανοποιημένος, κάπταιν, μια και η Μαργαρίτα περνά τις μέρες της προστατεύοντας τα ζώα του δάσους και κάνοντας μηνήσεις σε λαθροκυνηγούς, και "ντου" στα σπίτια τους με ένταλμα για να ανακαλύψει αποδεικτικά στοιχεία. Και όταν βρίσκουν κάποιο λαβωμένο ζώο το φέρνουν στο σπίτι μας και τα περιποιούμαστε μέχρι να έρθει ο κτηνίατρος.
Ίσως να μην χρειαστεί γιοτ δεκαώροφο σε διεθνή ύδατα. Το ξεχαρβάλωμα της κοινωνίας θα φέρει την post-apocalyptic εποχή διαφορετικά από ότι φανταζόταν το Χόλυγουντ, ή ο Ιούλιος Βερν. Και τότε μικρές κοινωνίες θα επιζήσουν λειτουργώντας με τα όνειρά σου καθώς θα γίνονται πραγματικότητα.
Σημειωση προς εαυτον: πρεπει να σκαρωνω περισσοτερα ποστ με προσωπικα θεματα. Τα σχολια που παιρνω σε προσωπικα ποστ ειναι πολυ πιο αγαπησιαρικα απο εκεινα που παιρνω στις κοινωνικοπολιτικες μου αναλυσεις.
Από την άλλη μεριά, όταν καταρρεει η χωρα μου, πως μπορω να ασχοληθω με τις ονειροφαντασιες ενος γεροξεκουτη (δλδ εμενα);
Απο την παραλλη μερια, εδω ολοκληρος Μεγας Τσαγκαρουσιανος και αρθρογραφει τους τελευταιους μηνες αποκλειστικα για την Μ.Π.Ι. (Μεταφυσικη του Πεταγματος του Ιερακος) και τον Σ.Α.Χ (Συμβολισμο του Αγριοχορτου που φυτρωσε στα Χαλασματα).
Αγαπητε Δημητρη, πολλα ευχαριστω για το ομορφο σχολιο. Πολυ θα ηθελα να με προσλαβει η Μαργαριτα σαν βοηθο της και να κανουμε μαζι ντου σε σπιτια κυνηγων.
Επειδη ομως εγω θα εκανα στους κυνηγους οτι κανουν αυτοι στα ζωα, μαλλον δεν θα ημουν καλός βοηθος.
Προς μεγαλη μου λυπη, τετοιου ειδους ντου (δλδ οπως θα τα ηθελα εγω) θεωρουνται παρανομα.
* * *
Δεν θα ηθελα να ζησω σε μια post-apocalyptic εποχη. Ο ρομαντισμος των post-apocalyptic ταινιων του Χολυγουντ με αφηνει αδιαφορο.
Δεν μου αρεσει η Ολικη Καταστροφη. Θελω μαλιστα να εμποδισω ολους οσους μας οδηγουν προς αυτην.
Η εγγενης απαισιοδοξια μου ομως μου λεει οτι οι αλλοι θα υπερισχυσουν και η Ολικη Καταστροφη θα ερθει. Ισως πολυ συντομα, ισως εντος των ημερων μας.
Το πλοιο-νησι που ονειρευομαι δεν μπορει να υπαρξει σε post-apocalyptic σεναριο. Θα χρειαζοταν εναν σκασμο σε οπλικα συστηματα και σε πολεμιστες για την υπερασπιση του. Ουτε τα θελω αυτα ουτε μπορω να τα πληρωσω (ακομα και αν ειχα 250 μυρια).
Προτιμω μια ομαλη πλευση σε ειρηνικα νερά. Απλά ελπιζω οι εξωθεν του πλοιου να με αφησουν στην ησυχια μου.
Διορθωσουλα: ο Ι. Βερν δεν οραματιζοταν post-apocalyptic καταστασεις. Το αντιθετο.
Ο Ι. Βερν ονειρευονταν το χτισιμο μιας πιο δικαιης κοινωνιας χρησιμοποιωντας Τεχνολογια.
Δεχονταν την Βια προκειμενου να εξαλειψει το Αδικο (αυτο ειναι πολυ συζητησιμο και δεν συμφωνω εντελως) αλλά δεν μιλησε πουθενα για ολικη καταστροφη.
Αγαπητε Τζων, το δικο σου σχολιο ειναι επισης πολυ ομορφο, ου μην αλλά και ζορικο.
Χτυπας ενα ευαισθητο σημειο μου (και καλα κανεις). Η αληθεια ειναι οτι παντοτε οταν εκανα ονειρα για τον εαυτο μου, τον φανταζομουν μονο του. Ειτε σε πλοιο (τα περισσοτερα ονειρα) ειτε σε διαστημοπλοιο ειτε σε νησακι στον Ειρηνικο, το σεναριο δεν προεβλεπε συντροφο.
Αυτο ισχυε ακομα και στις εποχες που ειχα ταιρι.
Αυτη η νοοτροπια (της απολυτης μοναχικοτητας) εχει αλλάξει μόλις τα τελευταια λιγα χρονια.
Εφαγε για πρωτη φορα εναν γερό μπατσο απο τον σκυλο μου. Η συντροφια του μου εδειξε για πρωτη φορα στην ζωη μου, οτι "ου καλον τον ανθρωπον ειναι μονον" (Π. Διαθηκη).
Λιγο αργοτερα ηρθε στην ζωη μου ενα συγκεκριμενο κοριτσι, που εσβησε οριστικα την επιθυμια της μοναχικοτητας.
Σημερα, ολα τα σεναρια για το μελλον μου συμπεριλαμβανουν σκυλο και κοριτσι (το συγκεκριμενο και μονο).
Το πλοιο που περιγραφω στο ποστ διαθετει (και) διαμερισματα για 2 ατομα. Μπορει να μην το γραφω ανοιχτα, αλλά για μενα ηταν απο την αρχη ξεκαθαρο οτι θα ζω πανω σ' αυτο το πλοιο με το κοριτσι μου.
Εδω η αφηγηση μου μπαζει νερα, διοτι γκουχ-γκουχ-γκουχ, ακομα δεν την εχω ρωτησει αν θελει κι εκεινη να ζει ετσι. ;-)
Τωρα για τους υπολοιπους που θα ζουν στο πλοιο μαζι μου δεν μου κανει ουτε κρυο ουτε ζεστη. Απο την στιγμη που θα σεβονται μερικους στοιχειωδεις κανονες καλης γειτονίας, μπορουν να κανουν οτι θελουν.
Αν υπαρχουν αναμεσα τους και μερικοι ενδιαφεροντες ανθρωποι, ευχαριστως να κανουμε μια καλη παρεα. Αλλά αυτο δεν ειναι κατι απαραιτητο.
Εξ άλλου, οι κοινωνικες επαφες δεν θα περιοριζονται σε οσους ζουν πανω στο πλοιο.
Το πλοιο του ποστ θα αποτελει μια ανοιχτη κοινωνια. Επισκεπτες ευπροσδεκτοι - το εγραψα ξεκαθαρα.
Αν εχω εναν φιλο που ζει στην Γλυφαδα, γιατι να μην με επισκεφτει στο πλοιο; (η να μην τον επισκεφτω εγω στην Γλυφαδα).
Με το ελικοπτερο θελει 1/2 ωρα για να βγεις απο τα ελληνικα χωρικα υδατα (εκει που θα βρισκεται το πλοιο). Και με ενα φουσκωτο περιπου το ιδιο.
Πόση ωρα θελεις με το αυτοκινητο για να πας Γλυφαδα - Παγκρατι, αν θελεις να δεις εναν φιλο σου που μενει εκει;
My captain, πράγματι δεν νομίζω να επιτρέψει η Μαργαρίτα το είδος του ντου που έχεις υπ' όψιν σου --όσο κα να το ονειρευόμαστε :-)
Ενδιαφέρουσα σκέψη: το αν ο Βερν δεχόταν την βία προκειμένου να εξαλείψει το Άδικο. Και στην περίπτωση του Ροβήρου και του Νέμο το "άδικο" είχε διαπραχθεί κατά την δική τους αντίληψη επί των ιδίων, άρα η εκδίκηση ήταν περισσότερο "προσωπική". Η θέση του Βερν νομίζω παρουσιάζει τα διαπιστευτήριά της με το γεγονός της κατάληξης του κάθε εν υποκειμενικώ δικαίω και δια της βίας εκδικητή (Γι' αυτό ανέφερα και την Μυστηριώδη Νήσο, όπου γινόμαστε μάρτυρες του τέλους του Νέμο). Ίσως να δεχόταν ότι συνήθως η εκδίκηση είναι (λιγότερο ή περισσότερο) προσωπική και γίνεται με βία --δεν έλειπε όμως το ηθικό δίδαγμα, ή, η αναπόφευκτη κατάληξη.
Ενδιαφέρον επίσης ότι στις ιστορίες του Βερν (όπως και στην πραγματική Ιστορία[;]) την τεχνολογία την εισήγαγαν στην εξελισσόμενη κοινωνία οι εκδικητές σαν μέσον υπερίσχυσης/τιμωρίας --μια τεχνολογία που, ενώ υπήρχε ήδη, κανείς δεν την είχε πρώτα χρησιμοποιήσει για κοινό καλό.
Οπωσδήποτε εντελώς διαφορετικά, τα παραπάνω, από το "νησί" σου --εκτός αν η δική σου εκδίκηση είναι μέσω της απόδειξης ότι υπάρχει ένας άλλος, καλύτερος, πιο "ανθρώπινος" τρόπος :-)
Φοβόμαστε και οι δύο την Ολική Καταστροφή, η οποία αντί να έρθει, όπως ήταν αναμενόμενο, με πυρηνικό ολοκαύτωμα, θα έρθει μάλλον δια της οικονομικής και ηθικής κατάρρευσης εν μέσω αχαλίνωτης τεχνολογίας και υπερπληθυσμού.
Πάντως, θεωρητικά τουλάχιστον, το όνειρό σου θα μπορούσε να λειτουργήσει. Έχω τα αποδεικτικά στοιχεία, εδώ, στον μικρό πειραματικό σωλήνα του σπιτιού μας στο βουνό :-)
(σε ξεχωριστό σχόλιο, σκέψη γεννηθείσα από τα άλλα σχόλια)
Την Μαργαρίτα την (ανα)γνώρισα μόνο αφού έφτασα πρώτα στο σημείο να επιλέξω με χαρά και αυτοπεποίθηση το ότι επρόκειτο να ζούσα μόνος.
Πες πότε να φτιάχνουμε βαλίτσες :Ρ Ρομαντικός και τραγικός ήρωας ο Νέμο. Και εμένα μου αρέσει να σκέφτομαι μια ερημική ζωή ή εναλλακτικές κοινότητες, αν και φοβάμαι ότι οι «άλλοι» και όλοι είναι πάντα μέρος μας και μαζί μας, με πολλούς τρόπους.
Post a Comment