Ένας καλύτερος κόσμος για τα παιδιά σας
Κλιματολόγοι και φιλόζωοι δεν έχουν πολλά κοινά. ΟΚ, υπάρχουν μερικά επιστημονικά που λένε ότι η καταστροφή της βιοποικιλότητας είναι μια σοβαρότατη αιτία για την κλιματική αλλαγή. Αλλά αυτά είναι για πολύ ψαγμένους και ενδιαφέρουν ακόμα λιγότερους.
Υπάρχει όμως κάτι κοινό στις δύο παραπάνω κατηγορίες: Λένε ψέματα. Όχι σε όλα, σε δύο σημεία, τα ίδια.
Ψέμα πρώτο: Οι διπλωματικοί χαρακτηρισμοί. Τόσο οι κλιματολόγοι όσο και οι φιλόζωοι θα ήθελαν να πουν στους υπόλοιπους "ρε πανηλίθιοι, ρε άκαρδοι, σταματήστε εδώ και τώρα τις μαλακίες που κάνετε και αλλάξτε δραστικά συμπεριφορές". Αντί γι αυτό, μοιράζουν ψεματάκια και ψευτοεπαίνους, χαϊδεύουν αυτάκια και "ανακαλύπτουν" προόδους εκεί που δεν υπάρχουν. Ακόμα και μερικά ελάχιστα, αυτονόητα θετικά θα τα παρουσιάσουν σαν γκραν σουξέ για να καλοπιάσουν. Λογικό, όταν είσαι απόλυτα εξαρτημένος από τα λεφτά τους και την συνεργασία τους, δεν μπορείς να τους βρίζεις.
Ψέμα δεύτερο: Το μέγεθος του δράματος. Κλιματολόγοι και φιλόζωοι παρουσιάζουν τα πράγματα πολύ καλύτερα από όσο είναι στην πραγματικότητα. Λογικό. Αν πεις "τετέλεσται μάγκες, τάχετε ξεσκίσει όλα, δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ τίποτα", τότε είναι που σίγουρα δεν θα ξεκουνηθεί κανένας. Αν παρουσιάσεις την αλήθεια για τα ανείπωτα μαρτύρια που περνάνε τα ζώα, θα τους τρομάξεις και θα φύγουν. Πρέπει να τους υποσχεθείς ότι αυτό που ΘΑ κάνουν, ΑΝ το κάνουν θα έχει κάποια θετική επίδραση, θα φέρει μια αλλαγή προς το καλύτερο. Αλλιώς δεν θα τους πάρεις με το μέρος σου.
Το να μην εξαρτώμαι από κανέναν, το να μην περιμένω απολύτως τίποτα - θετικό - από κανέναν, μου δίνει μια περίεργη ελευθερία: Μπορώ να βρίζω όποιον θέλω, όσο θέλω, όπως θέλω. Μόνο ο εαυτός μου μου βάζει όρια στο πόσα βρισίδια μπορώ να ρίξω, όχι κάποια εξάρτηση.
* * * *
Πάντα με συνάρπαζαν οι επιστήμονες/δημοσιογράφοι. Οι άνθρωποι που έχουν (συνήθως) ένα ή περισσότερα πτυχία θετικών επιστημών πίσω τους και αντί να κάνουν καριέρα σε μια εταιρεία, ή να ακολουθήσουν ακαδημαϊκή πορεία, δημοσιογραφούν και εκλαϊκεύουν επιστημονικά θέματα.
Δεν πρόκειται για τις επιστημονικές γνώσεις καθεαυτές. Με 2 πτυχία θετικών επιστημών στην καμπούρα μου, τις γνώσεις τις έχω ήδη. Η εξήγηση των θεμάτων, η τεκμηρίωση τους με εύληπτες - συχνά συγκλονιστικές - εικόνες, το "άπλωμα του τραχανά" σε τόσο πολύπλοκα θέματα είναι αυτό που μου αρέσει τόσο πολύ.
Ένας τέτοιος άνθρωπος ήρθε προχθές στην πόλη μας και έκανε μια διάλεξη. Δική του εκπομπή στο μεγαλύτερο γερμανικό κανάλι TV στην prime zone, ταξιδεμένος από Ανταρκτική μέχρι ερήμους, καταδύσεις δίπλα σε μπλε φάλαινες, ερευνητικά προγράμματα με γορίλες, λιοντάρια και τίγρεις, ραδιοτηλεσκόπια, ηφαίστεια κλπ κλπ κλπ.
Κοντολογίς ένας άνθρωπος που πολύ θα ήθελα να του έχω μοιάσει, αλλά είμαι πολύ ολίγος ή πολύ βλάκας ή δεν αναγνώρισα τις ευκαιρίες που μου δόθηκαν, δεν ξέρω.
'Ηρθε λοιπόν αυτός ο καταπληκτικός άνθρωπος στην πόλη μας, έκανε μια διάλεξη σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο 2.000 ατόμων (διάσημος γαρ λόγω TV) και είπε μέσα σε 2 ώρες κάτι πολύ απλό, ίσως μπανάλ:
Όλα συνδέονται με όλα.
Όχι συναισθηματισμοί και χαζομάρες, ούτε τίποτα μεταφυσικά, συνομωσιολογικά και ομοιοπαθητικά αλαλούμ χαζοχαρούμενα. Επιστημονικά, 1 + 1 = 2, πιο απλά δεν γίνεται, με αποδείξεις, με στοιχεία, με όλα.
Ο άνθρωπος εκλαϊκεύει πανεπιστημιακή Γνώση εδώ και 25 χρόνια, δεν είναι ιεροκύρηκας.
Το πιο ευχάριστο (και νέο) για μένα ήταν η σύνδεση της προστασίας των ζώων με την κλιματική αλλαγή. Η διάλεξη είχε σαν τίτλο το κλίμα, σαν ατζέντα το κλίμα, σαν αφίσα το κλίμα. Είχα(με) έρθει να ακούσουμε για το κλίμα. Και ο τύπος μας μίλαγε 2 ώρες για το πως να προστατεύουμε τα ζώα ;-)
Μας (απ)έδειξε με νούμερα, με πίνακες, με εικόνες, με κάθε λογής στοιχεία, ότι κάθε φορά που σώζουμε ένα ζώο - είτε αυτό είναι ένα αδεσποτάκι από τους ελληνικούς δρόμους, είτε είναι μια γαρίδα στον Ατλαντικό - ότι βοηθάμε ΚΑΙ στο να σωθεί ο πλανήτης από την υπερθέρμανση ΚΑΙ στο να σωθούμε εμείς προσωπικά.
Το πως ακριβώς συμβαίνει αυτό, το ποιοι μηχανισμοί μπαίνουν σε λειτουργία όταν σώζεις ένα ζώο, το πως αλληλεπιδρούν αυτοί οι πολύπλοκοι μηχανισμοί, χρειάζεται 2 ώρες διάλεξη για να το τεκμηριώσεις. Συνοψίζεται όμως στην φρασούλα των 4 λέξεων: Όλα συνδέονται με όλα.
Μέσα στα πολλά άλλα, έδειξε το πως αλλάζει ο εγκέφαλος ενός διασώστη όταν βοηθάει ένα ζώο. Το πως συνδέονται οι συνάψεις αλλιώς, την άμεση βελτίωση (για τον άνθρωπο) στην καθημερινή ζωή.
Ενστικτωδώς, από μια μεταφυσική, εσωτερική γνώση, το ήξερα ήδη αυτό από πολύ παλιά. Μόνο που εγώ δεν το έλεγα εγκέφαλο, αλλά Ψυχή.
Δεν απέφυγε στο τέλος τα 2 ψέματα που ανέφερα στην αρχή. Αντί να μας σκυλοβρίσει μας καλόπιανε. Αντί να παρουσιάσει την κατάσταση δραματική όπως είναι, την εξωράϊζε. Ανάγκη βλέπεις.
Η απογοήτευση ήρθε με την ανοιχτή συζήτηση που ακολούθησε. Ερώτηση θαυμάστριας: "όταν βουτήξατε στην λίμνη με τους κροκόδειλους φοβόσασταν;". Οχι μωρή, πήρε ένα μαχαίρι και τους έσφαξε όπως ο Ιντιάνα Τζόουνς. Έκανε ο άνθρωπος 500 χλμ, ξόδεψε δύο ώρες να σου εξηγεί ότι οφείλεις να προστατεύεις τα ζώα και εσύ βρήκες την ευκαιρία να φλερτάρεις τον σελέμπριτυ μαλάκω.
Αλλά και οι υπόλοιπες αντιδράσεις απογοητευτικές. Ναιμεναλλά, και δώστου ναιμεναλλά, δεν φτάνουν τα λεφτά, δεν έχουμε οργάνωση και άλλες βλακείες. Σημειωτέον ότι τα περί λεφτών και οργάνωσης τα έλεγαν γερμανοί.
Σας παρακαλάνε βρε αρχιμαλάκες (αντί να σας το επιβάλλουν με το πιστόλι στον κρόταφο όπως θα έπρεπε) να μειώσετε λίγο την υπερκατανάλωση σκουπιδιών, πλαστικών, ενέργειας και κρέατος και εσείς σφυράτε κλέφτικα. Βρίσκετε ψευτοδικαιολογίες για να μην ξεβολευτείτε. Η κλιματική αλλαγή θα μας ξεσκίσει όλους, αλλά ας αλλάξουν όλοι οι άλλοι - εκτός από εμάς.
* * *
Περιφρόνηση - στην καλύτερη - και μίσος είναι ο "μισθός" όσων ενδιαφέρονται για ένα καλύτερο αύριο, για έναν κόσμο που τα ζώα δεν θα υποφέρουν.
Τις προάλλες κάτι ανόητα [*] παιδάκια κόλλησαν τις παλάμες τους στην άσφαλτο σε μια οδική αρτηρία του Βερολίνου. Καθιστική διαματυρία για την κλιματική αλλαγή. Προφανώς δημιουργήθηκε κυκλοφοριακή συμφόρηση, μέχρι να τους ξεκολλήσει από τον δρόμο και τους πάρει σηκωτούς η τροχαία. Χιλιόμετρα πιο πίσω, εντελώς άσχετα, ένα φορτηγό τσαλαπάτησε μια ποδηλάτισσα που δυστυχώς πέθανε.
Το αποτέλεσμα ήταν να στείλουν αυτά τα ανόητα [*] παιδάκια στην φυλακή με τον αντιτρομοκρατικό νόμο. Η δικαιολογία είναι ότι προκάλεσαν κυκλοφοριακό και δεν πέρναγαν τα ασθενοφόρα. Τρομοκράτες θεωρήθηκαν αυτοί που προσπαθούν να μας πουν ότι με 2,5 αυτοκίνητα ανά κάτοικο, εεεεε κάπου το έχουμε παραξηλώσει. Εισέπραξαν ξύλο (τους έδειραν όσο ήταν κολλημένοι στον δρόμο), φυλακή και άπειρα βρισίδια. Μίσος, καθαρό μίσος.
Αν το κυκλοφοριακό είχε δημιουργηθεί από αυτούς που παρκάρουν παράνομα, τους διπλοπαρκαρισμένους, τα μηχανάκια, τον κάθε λογής αναίσθητο, όλη η ιστορία θα αποτελούσε κανονικότητα. Τόσο η κυκλοφοριακή συμφόρηση όσο και τα βαριά ατυχήματα στην σκατούπολη του Βερολίνου είναι καθημερινότητα.
Αλλά όχι. Οταν τα ασθενοφόρα τα εμποδίζει ένας μαλάκας που διπλοπάρκαρε, το περνάμε στο ντούκου. Όταν τα εμποδίζουν κολλημένα ανόητα [*] παιδάκια για το κλίμα, είναι τρομοκράτες.
Μίσος, μίσος, μίσος. Γιατί; Επειδή ο διπλοπαρκαρισμένος ηλίθιος δεν μας εξαναγκάζει να αλλάξουμε σε οτιδήποτε. Business as usual. Τα ανόητα [*] παιδάκια ίσως κάποτε μας αναγκάσουν να αλλάξουμε την ζωάρα μας.
[*] Τα χαρακτηρίζω ανόητα, γιατί σαν μορφή διαμαρτυρίας επέλεξαν να κολλάνε τα χεράκια τους στην άσφαλτο. Αντί να πάρουν ένα οπλοπολυβόλο και να θερίζουν μαζικά. Αφού τα δικάζουν που τα δικάζουν σαν τρομοκράτες, να πιάσει τουλάχιστον τόπο.
* * *
Τον Πετρετζίκη τον ξέρει όλη η Ελλάδα, εγώ όχι. Κάποτε τόλμησε να δημοσιεύσει μια συνταγή για βηγκαν σουβλάκι. Το μίσος και το υβρεολόγιο, οι απειλές που εισέπραξε ήταν κάτι απερίγραπτο. Απειλές!
Άνθρωποι που δεν ξέρουν να βράσουν ούτε νερό απειλούσαν και έκαναν υποδείξεις σε έναν καταξιωμένο και διάσημο επαγγελματία μάγειρα για το τι θα μαγειρεύει και το τι θα δημοσιεύει.
Αν ο Πετρετζίκης είχε δημοσιεύσει συνταγή για κέϊκ σοκολάτας με σκόρδο και μουστάρδα, θα προσπαθούσαν να εκτελέσουν την συνταγή, θα το έτρωγαν και θα το έβρισκαν γκουρμέ κιόλας.
Αλλά μια συνταγή με την λέξη βήγκαν μέσα είναι αιτία μίσους και βρισίματος.
Γιατί; Επειδή η σοκολάτα με σκόρδο δεν σε αναγκάζει σε τίποτα. Ενώ βήγκαν σημαίνει ότι ΙΣΩΣ και να χρειαστεί να αναλογιστείς τι είναι αυτό που τρως και μετά από πόσα φριχτά βασανιστήρια έφτασε στο πιάτο σου ΗΛΙΘΙΕ.
* * *
Κάποτε έγινε μια κουβέντα στο τουήτερ (έχω σβήσει προ πολλύ τον λογαριασμό μου εκεί) για τις τιμές του καφέ στο χέρι. Για δύο πράγματα η αγανάκτηση ήταν τεράστια: Οι ψηλές τιμές και τα χάρτινα καλαμάκια. Οι τιμές ήταν δυσάρεστος παράγοντας μεν, αλλά αποδεκτές, "τι να κάνουμε, έτσι είναι". Τα χάρτινα καλαμάκια όμως αντιμετωπίζονται σαν μια προσβολή της αξιοπρέπειας, σαν κάτι εντελώς α-π-α-ρ-ά-δ-ε-κ-τ-ο.
Έγραψα τότε ότι ο καφές στο χέρι έχει χάλια γεύση εξ αιτίας του πλαστικού. Την τιμή μπορείς να την ρίξεις εύκολα αν φτιάχνεις καφέ στο σπίτι σου και τον πάιρνεις μαζί σου σε ένα πήλινο ή πορσελάνινο ισοθερμικό ποτήρι.
Με έχουν βρίσει για πάρα πολλά πράγματα (ίσως και δικαίως) αλλά ποτέ δεν περίμενα το υβρεολόγιο που εισέπραξα επειδή πρότεινα να μην παίρνουν καφέ από τον δρόμο.
Μερικοί με είπαν "σπάγγο" επειδή πρότεινα κάτι φτηνό. Ήταν οι ίδιοι που κλαίγονταν για τις ψηλές τιμές.
Μια μαλάκω με κατηγόρησε ότι δεν την καταλαβαίνω, γιατί αυτή σαν εργαζόμενη μητέρα δεν είχε χρόνο να φτιάξει καφέ στο σπίτι της. Είχε όμως χρόνο να στηθεί ουρά στον καφετζή.
Νέοι άνθρωποι με έλεγαν μπούμερ (δεν είμαι μπούμερ, αλλά δεν παίζει ρόλο), επειδή δήθεν προσπαθούσα να τους κόψω την "απόλαυση" του να ρουφάνε καφέ με γεύση πλαστικίλας και να παράγουν πλάστικά σκουπίδια σωρηδόν.
Ποιός είναι μπούμερ ρε μαλακισμένο τσόλι; Εγώ που προσπαθώ να αλλάξω τα πάντα προς το καλύτερο ή εσύ η υπερσυντηρητικούρα με το σκουριασμένο μυαλό (όσο διαθέτεις) που δεν θέλεις να αλλάξει τίποτα;
Σκούζεις και κλαίγεσαι και παριστάνεις τον αδικημένο. Και αντί να φτιάξεις τον κόσμο σου όπως εσύ θέλεις, διαμαρτύρεσαι για τον κόσμο που θα κληρονομήσεις. Όλα λάθος τα έφτιαξαν πριν στα χαρίσουν. Εσύ δεν περιμένεις μόνο να στα χαρίσουν, πρέπει να τα έχουν φτιάξει όλα τέλεια πριν. Μη τυχόν και κουραστείς να φτιάξεις εσύ τίποτα, θα σου πέσει ο κώλος.
Όλοι θέλετε να "δώσετε έναν καλύτερο κόσμο στα παιδιά σας". Μπαρούφες.
Χεσμένα τα έχετε τα παιδιά σας.
Ανθρωποι που δεν θέλουν να αλλάξει ούτε το πλαστικό τους καλαμάκι για να μην ξεβολευτούν και χάσουν την "απόλαυση" θα φτιάξουν έναν καλύτερο κόσμο για τα παιδιά τους; Ρε χάπατα, χωρίς πλαστικό καλαμάκι ούτε καφέ δεν μπορείτε να πιείτε.
Με τι φόντα θα φτιάξετε κάτι για τα παιδιά σας; Με τι προσόντα;
Θα φτιάξετε τον κόσμο από τον καναπέ σας; Θα πατήσετε το τηλεκοντρόλ και θα έρθει ο καινούργιος κόσμος παραγγελία, όπως η πίτσα;
Νομίζεις ότι είσαι νέος επειδή η ταυτότητα σου γράφει 25 χρονών; Σκουριασμένος, μουχλιασμένος κωλόγερος είσαι. Νέος είναι όποιος θέλει να καλυτερέψει τον κόσμο - με τον εαυτό του πρώτο πρώτο. Νέος είναι αυτός που βοηθάει αδύναμους (και οι πιο αδύναμοι είναι τα ζώα δίπλα του), νέος είναι αυτός που βλέπει μπροστά, στο καλύτερο.
Εσύ βλέπεις προς τα πίσω. Τα κεκτημένα σου, αυτά που σου χάρισαν (πως τόλμησαν να σου τα χαρίσουν χωρίς να είναι τέλεια; ). Φοβάσαι να αλλάξει το οτιδήποτε, μη τυχόν και χάσεις "απολαύσεις".
Κωλόγερε. Ο καλύτερος κόσμος για τα παιδία σου σε μάρανε.
1 σχολια:
Φίλε μου, όταν η φύση ρίχνει ένα κεραυνό, η λάμψη διαρκεί ένα-δύο δευτερόλεπτα. Μπορεί να προκαλέσει πυρκαγιά που να κρατήσει βδομάδες και να κάψει τεράστιες εκτάσεις. Όμως αυτό δεν είναι καταστροφή. Είναι επανεκκίνηση. Μόνο έτσι διατηρείται στην μακρά πνοή και ποικιλοποιήται η ζωή. Λέμε άλλο ένα ψέμα: ότι εμείς οι μεγάλοι πίθηκοι είμαστε σημαντικοί. Στην πραγματικότητα, γεννήματα και θρέμματα της φύσης, εξυπηρετούμε μόνο εκείνη. Εμείς δεν κάνουμε καμία αλλαγή στο περιβάλλον. Η φύση κάνει τις συνεχείς τυχαίες αλλαγές, επί του παρόντος μέσω ημών, των μεγάλων πιθήκων. Εμείς μπορεί να εξαλειφθούμε από τις ίδιες μας τις πράξεις. Αλλά, μόνο για να προχωρήσει η φύση. Η εξέλιξη. Εμείς, και τα γεωλογικού χρόνου δευτερόλεπτα των τελευταίων μας αιώνων είμαστε η αστραπή της φύσης, που θα ανάψει την πυρκαγιά για να αναζωογονηθεί η ίδια η φύση –τα αποκαΐδια μας θα είναι το μπόλι της επόμενης εποχής. Δεν καταστρέφουμε την φύση. Την προωθούμε: της φύσης καρφάκι δεν της καίγεται για την θερμοκρασία και τα χημικά στον αέρα –η ζωή πάντα βρίσκει τον τρόπο...
Συμφωνώ με τον κύριο που είπε ότι όλα συνδέονται με όλα. Και πάνω από αυτό, δεν αισθάνομαι θυμό για το ότι το είδος μου αυτοκαταστρέφεται γιατί δεν το βλέπω σαν τραγική καταστροφή αλλά σαν θαυματουργή εξέλιξη.
Ναι, ναι, θα ήταν ωραία να σωθούμε αλλά ο πλανήτης, η φύση σώζει την ζωή –όχι είδη ζωής. Μεταλλάσσοντάς την. Το σχέδιο της φύσης είναι το απλούστερο και πιο αποτελεσματικό: δεν είναι σχέδιο, είναι τυχαίες επακολουθίες.
Χτες γυρίσαμε από τον Νέο Κόσμο (όχι αυτόν πίσω από του Φιξ, πέρα από τον ωκεανό). Και στην Μπολόνια, και στην Φρανκφούρτη, στα νησιά της Φλόριδας και πιο βορεια στην Ντεητόνα, στην Νέα Υόρκη και την Βοστόνη, όλο και περισσότερο είναι πια εμφανές ότι το άμεσο πρόβλημα του είδους μας δεν είναι καν το ότι καταστρέφουμε την βιόσφαιρα που χρειαζόμαστε εμείς για να επιζήσουμε. Πιο επείγον έχει γίνει το ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποδεδειγμένα πλέον γίνεται πιο δυσλειτουργικός, πιο ηλίθιος με την δεκαετία, με τα χρόνια. Ο Χόμο Σάπιενς έγινε πλέον Χόμο Στούπιντους…
Post a Comment