Σενάρια Καταστροφής

Υπάρχουν πολλοί λόγοι γιά να θέλει ν' αφήσει κανείς τον κόσμο πίσω του. Φυγή, απόδραση, αηδία. Η αίσθηση ότι μόνος σου θα ζήσεις μιά καλύτερη ζωή. Την ξέρω αυτήν την αίσθηση, την έχω κάνει - προσωρινή - πράξη.

Υπάρχουν ελάχιστοι λόγοι γιά να παραμείνει κανείς μέλος της ανθρώπινης κοινωνίας. Ο πιό σκληρός και ο πιό πραγματικός είναι τα γηρατειά.Είναι ελκυστικό το όνειρο όταν είσαι 20 χρονών και επιθυμείς να ζήσεις στην κορφή ενός βουνού. Αλλά πως θα κόψεις ξύλα και πως θα καλλιεργήσεις τα λαχανικά σου όταν είσαι 75; Ποιός θα σου θεραπεύσει ένα χαλασμένο δόντι;

Γίνεται φυσικά, όλα γίνονται. Απλά πρέπει να το πάρεις απόφαση ότι η ζωή σου θα διαρκέσει λιγότερο αν ζήσεις μόνος σου, έξω από την ανθρώπινη κοινωνία. Ότι κερδίζεις σε ποιότητα το χάνεις σε διάρκεια.
Από πείρα ξέρω και κάτι άλλο. Οταν ζεις μόνος ξοδεύεις ένα τεράστιο μέρος του χρόνου σου στις βασικές διαδικασίες. Είναι αυταπάτη να πιστεύεις ότι θα ζεις κάπου στην μέση του δάσους και θα περνάς την μέρα σου με φιλοσοφία, βλέποντας τον ήλιο να γέρνει και μιλώντας με τα αγαπημένα σου ζώα. Στην πραγματικότητα ξοδεύεις τα 2/3 της μέρας σου με την εξεύρεση και το μαγείρεμα της τροφής σου, καθώς και με τις απαραίτητες εργασίες γιά την κατοικία σου. Βαρετές και ρουτινιάρικες δουλειές δηλαδή, που θα σου στοίχιζαν μισή έως μία ώρα αν ζούσες ενταγμένος στην κοινωνία.
Είναι κι αυτό - οι ώρες που ξοδεύεις γιά τα απλά, καθημερινά πράγματα της ζωής - άλλο ένα χάσιμο πολύτιμου χρόνου ζωής. Χάνεις και πάλι σε ποσότητα ότι κερδίζεις σε ποιότητα.

Η επιλογή δεν είναι απλή. Ιδίως όταν δεν έχεις την δυνατότητα να γυρίσεις πίσω. Πως μπορεί να ενταχθεί πίσω στην κοινωνία ένας 40ρης που έχει περάσει τα τελευταία 10 χρόνια μόνος του στο δάσος;

Μιά ενδιάμεση κατάσταση είναι να απομονωθείς με την αγαπημένη σου. Να άλλο ένα ρομαντικό όνειρο. Κάπου μόνοι στον κόσμο οι δυό σας, μακρυά από όλους και όλα. Γίνεται κι αυτό - ξέρω αρκετά ευτυχισμένα ζευγάρια που ζουν έτσι. Είναι όμως όλα ζευγάρια συνταξιούχων. Με μιά σίγουρη σύνταξη και χωρίς την ανάγκη της επανένταξης στην κοινωνία.
Το δυσκολότερο είναι να βρεις γυναίκα που θα μοιραστεί μαζί σου το όνειρο μέχρι τα βαθιά γεράματα. Συν το ερώτημα, τι θα γίνει αν πεθάνει ένας από τους δύο πρώτος. Πως θα ζήσει ο άλλος ξαφνικά μόνος του στην ερημιά;

Ένα επίκαιρο σενάριο είναι το σενάριο καταστροφής. Τέτοια υπάρχουν πολλά, όπως η αναγγελθείσα καταστροφή στην αλλαγή της χιλιετίας π.χ. Σήμερα αναγγέλεται η καταστροφή εξ' αιτίας της οικονομικής κρίσης
.Δεν πιστεύω στα σενάρια καταστροφής. Έστω όμως ότι ένα από αυτά επαληθεύεται. Έστω ότι η ανθρωπότητα αυτοκαταστρέφεται με έναν πυρηνικό ή βιολογικό πόλεμο. Σε μιά τέτοια εκδοχή, το να ζήσεις μόνος σου δεν είναι πιά επιλογή, είναι αναγκαιότητα. Ζήτημα επιβίωσης.

Που θα ήταν καλύτερα να ζήσεις και πως θα εξασφαλίσεις την επιβίωση σου, όταν όλα σχεδόν στον κόσμο θα είναι είτε κατεστραμμένα είτε μολυσμένα;
Σε δάσος; Η ραδιενέργεια και τα βακτηρήδια θα σε "βρουν". Σε βουνό; Το ίδιο
.Σε νησί; Χμμμμ, κάπως καλύτερα. Θα πρέπει να είναι αρκετά μεγάλο γιά να σου εξασφαλίζει την επιβίωση και αρκετά μικρό για να περάσει απαρατήρητο από τους υπόλοιπους. Αν το νησί σου αποτελέσει σανίδα σωτηρίας και όαση επιβίωσης σ' έναν εχθρικό κόσμο, πως θα το προστατέψεις από τους εισβολείς;

Σε πλοίο, στην μέση του ωκεανού. Ελάχιστη έως μηδενική πρσβολή από την ραδιενέργεια και μηδενική προσβολή από θανατηφόρα βακτηρήδια. Ο ωκεανός είναι μιά αχανής έκταση, πολύ απίθανο να σε εντοπίσει κάποιος να να μπορέσει να εισβάλλει στον κόσμο σου. Κινητός και γρήγορος, σαν πρόσθετα πλεονεκτήματα.

Μέσο κίνησης τα πανιά και ο ήλιος εννοείται. Ντήζελ δεν θα υπάρχει διαθέσιμο.
Τροφή; Μάλλον άφθονη. Φύκια γιά παράδειγμα, είναι πλήρης τροφή. Στο πλοίο μπορείς να καλλιεργείς μιά μικρή ποσότητα από λαχανικά. Το νερό επίσης δεν αποτελεί πρόβλημα. Μαζεύεις βρόχινο η αφαλατώνεις το θαλασσινό. Σίγουρα, η βροχή μπορεί να είναι ραδιενεργή. Αλλά στην μέση του ωκεανού είναι πολύ πιό απίθανο να περάσουν από πάνω σου ραδιενεργά σύννεφα από το αν βασίζεσαι στο σύστημα ύδρευσης ή σε πηγές και στα ποτάμια στην ξηρά.

Ανταλλακτικά γιά το πλοίο; Είναι πρόβλημα. Πρέπει από την αρχή να πάρεις πολλά μαζί σου. Μερικά μπορείς να τα αντικαθιστάς σε σπάνιες επισκέψεις στην ξηρά.

Σκύλος; Είναι πρόβλημα. Γιά την τροφή του απαιτούνται συχνές αποβάσεις στην ξηρά. Όσο περισσότερες, τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα να σε ανακαλύψουν και να σε βλάψουν. Στην ξηρά (θα) κυριαρχεί η μόλυνση, η τροφή θα είναι δυσεύρετη. Γιά τα πρώτα 5 χρόνια μπορείς να πάρεις σκυλοτροφή μαζί σου. Μετά;

Σύντροφοι; Και ναι και όχι. Μόνος σου μπορείς σίγουρα. Μία γυναίκα δίπλα σου θα έκανε την επιβίωση πιό πιθανή, την ζωή πιό ευχάριστη. Παραπάνω άνθρωποι θα δημιουργούσαν πρόβλημα τροφής και διαθέσιμου χώρου. Το πλοίο δεν μπορεί να είναι τεράστιο. Ισως το ιδανικό θα ήταν 4-5 ζευγάρια σε ισάριθμα πλοία. Ένας μικρός στόλος.

ΟΚ, ας αφήσω κατά μέρος την ολική καταστροφή. Έστω ότι ο κόσμος δεν μολύνεται από ραδιενέργεια. Απλά γίνεται ολοένα και πιό σκληρός, πιό απάνθρωπος.Φεύγοντας κερδίζεις σε ποιότητα και χάνεις σε μήκος ζωής, το εξήγησα πιό πάνω. Πόσο "κοστολογείς" αυτό το κέρδος σε ποιότητα ζωής; Πόσο "κοστολογείς" την διάρκεια ζωής, τα χρόνια που θα χάσεις;

Δύσκολες ερωτήσεις, που πρέπει να απαντιώνται καθημερινά. Ο κόσμος αλλάζει καθημερινά, οι συνθήκες όλο και πιό γρήγορα.Πρέπει να είμαι έτοιμος να φύγω με το πλοίο ανά κάθε στιγμή. Είμαι; Οχι. Με κάποιες προετοιμασίες (3-4 μήνες) ναι. Αν γίνει καταστροφή, πρέπει να την προβλέψω με σιγουριά 4 μήνες πριν, αλλιώς την πάτησα.