1984
Ανήκω στην - μάλλον μεγάλη - ομάδα των ανθρώπων, που πιστεύουν ότι το 1984 του Όργουελ και το Matrix των αδελφών Wachowski δείχνουν την μάλλον αισιόδοξη άποψη. Με την διαφορά ότι δεν πιστεύω σε θεωρίες συνωμοσίας.
Στο 1984 του Όργουελ παρουσιάζεται ένα απολυταρχικό καθεστώς, με πλήρη έλεγχο της ανθρώπινης σκέψης. Το τεχνικό μέσον ελέγχου είναι η αμφίδρομη τηλεόραση, που είναι πανταχού παρούσα και υποχρεωτικά σε λειτουργία. Όλοι ελέγχονται - ακόμα και στον ύπνο τους - από κάποιον χαφιέ.
Η πιό μοντέρνα εκδοχή του 1984 είναι το Matrix. Εδώ τον ρόλο του απολυταρχικού καθεστώτος τον αναλαμβάνουν "οι μηχανές", ένας πολύ γενικός και θολός όρος. Το τεχνικό μέσον ελέγχου είναι η εικονική πραγματικότητα που προβάλλεται απ' ευθείας στους νευρώνες του εγκεφάλου των θυμάτων.
Το κοινό σημείο ανάμεσα στο 1984 και το Matrix είναι ο απόλυτος έλεγχος. Η αντίληψη, ότι η ζωή μας δεν είναι δική μας. Ότι κάνουμε, ακόμα και ότι σκεφτόμαστε, το αποφασίζουν άλλοι γιά τα δικά τους συμφέροντα. Όποιος τολμήσει να είναι διαφορετικός, εξοντώνεται. Στο οργουελιανό 1984 ο ήρωας εξοντώνεται επιτυχώς. Στο χολυγουντιανό Matrix σώζεται στο τσακ.
Η διαφορά μου από τους υπόλοιπους απαισιόδοξους είναι ότι εκείνοι βλέπουν έναν κεντρικό εχθρό, εγώ όχι. Οι θεωρίες συνωμοσίας λένε ότι θέλουν να μας ελέγξουν "οι μηχανές" (ότι και να περιλαμβάνει αυτό), η κυβέρνηση, το καθεστώς, οι εβραίοι, η λέσχη Μπιλντενμπεργκ, η ΣΙΑ, είτε κάποια μυστική και επικίνδυνη οργάνωση. Δεν πιστεύω σε θεωρίες συνωμοσίας και δεν έχω κεντρικό εχθρό. Οι προσπάθειες απόλυτου ελέγχου είναι υπαρκτές, αλλά εκείνος που θέλει να επιβάλλει τον έλεγχο δεν είναι κάποια οντότητα έξω από εμάς, είναι η ανθρωπότητα γενικά.
Το τεχνικό μέσον γιά τον απόλυτο έλεγχο είναι το ιντερνέτ. Ένα αμφίδρομο μέσον (σαν την τηλεόραση του Όργουελ), που προσεχώς θα γίνει υποχρεωτικό. Δεν χρειάζονται νόμοι γι' αυτό. Όλοι οι "προοδευτικοί" τσιρίζουν να μπει το 'νετ στα σχολεία, ει δυνατόν από το Δημοτικό. Αρκεί να υποβιβάσεις όποιον δεν έχει ιντερνέτ σε πολίτη γ' κατηγορίας, και το θέμα έληξε.
Μερικά σκόρπια στοιχεία.
-- Τον περασμένο Ιούνη έγιναν εκλογές στο Ιράν, που συνοδεύτηκαν από ταραχές στους δρόμους. Είναι πασίγνωστο ότι οι αμερικάνοι θέλουν να ρίξουν την τωρινή ιρανική κυβέρνηση, χωρίς να στείλουν στρατό. Οι ιρανοί διαδηλωτές χρησιμοποίησαν κατά κόρον το Twitter γιά να περιγράψουν την κατάσταση στους δρόμους της Τεχεράνης. Η αμερικάνικη κυβέρνηση *παρακάλεσε* την ιδιοκτήτρια εταιρεία, να αναστείλει ένα σέρβις των μηχανημάτων που ήταν προγραμματισμένο γιά τον Ιούνη, προκειμένου να μην διαταραχτεί η λειτουργικότητα του Twitter.
-- Αρχές Αυγούστου δημιουργήθηκαν χοντρά προβλήματα στην λειτουργία του Twitter και του Youtube. Τα προβλήματα τα δημιούργησαν ρώσοι χάκερ, με σκοπό να σταματήσουν αυτά τα σαιτ για μερικές μέρες. Τις ίδιες ακριβώς μέρες που οι ρώσοι ετοιμάζονταν να εισβάλλουν (ξανά) στην Γεωργία με αφορμή την Οσσετία. Το αν οι χάκερ ήταν υπάλληλοι του Πούτιν ή "απλά" εθνίκια δεν το ξέρουμε.
Όλα αυτά γεννάνε πολλές ερωτήσεις γύρω από τον έλεγχο εγκεφάλων μέσω ίντερνετ. Γιά να φτάσει κοτζαμ αμερικάνικη κυβέρνηση να παρακαλάει γιά κάτι (δηλαδή την "ενημέρωση" μέσω Twitter), σημαίνει ότι το θεωρεί θεμελιώδες. Γιά να φτάσει κοτζαμ Πούτιν να στείλει τα τσιράκια του να καταστείλουν την λειτουργία του Youtube, σημαίνει ότι το υπολογίζει γιά σοβαρό αντίπαλο.
Παράλληλα, όλα δείχνουν ότι οι επαναστάσεις και οι αλλαγές είναι πλέον αδιανόητα χωρίς το ιντερνέτ. ΟΚ, και το 1821 είχαμε τους φιλέλληνες που μας βοήθησαν κατά των τούρκων. Αλλά πρώτα ξεσηκώθηκαν οι σκλάβοι και μετά ήρθε η υποστήριξη απ' έξω. Σήμερα οι επαναστάσεις συμβαίνουν πρώτα (και κύρια; ) στο ιντερνέτ και στα media και μετά στους δρόμους και στα βουνά.
Παρένθεση: το 'νετ είναι θεωρητικά πλουραλιστικό. Γιά κάθε γνώμη υπέρ ενός θέματος θα υπάρχει και μιά γνώμη κατά. Πρακτικά αυτό δεν ισχύει. Το 'νετ είναι ο κατ' εξοχήν τόπος της ανεξακρίβωτης πληροφορίας. Ακριβώς επειδή μπορεί ο καθένας να γράφει ότι θέλει. Έστω ότι ο μπλόγγερ Χ γράφει κάτι σωστό. Μπορώ πολύ εύκολα να βάλω την κλίκα μου να τον διασύρει, να σπείρω ψέμματα και συκοφαντίες εναντίον του, να δημοσιεύσω τα 20πλάσια κείμενα από εκείνον με αντίθετες απόψεις.
Πολλοί αισιόδοξοι έχουν παρομοιάσει το ιντερνέτ με την αρχαία, ιδανική Δημοκρατία. Εγώ το βλέπω κυρίως σαν οχλαγωγία. Ο καθένας λέει ότι θέλει, όποτε θέλει, χωρίς στοιχεία. Από τα παραδείγματα του παρελθόντος ξέρουμε πόσο εύκολα χειραγωγείται ο όχλος και πόσο καταστροφικές αποφάσεις μπορεί να πάρει.
Ο πλουραλισμός του ιντερνέτ επιβεβαιώνει λοιπόν την άποψη μου γύρω από τον έλεγχο και την χειραγώγηση. Κλείνει η παρένθεση.
Μερικά ερωτήματα ακόμα.
-- Όλες αυτές οι πλατφόρμες επικοινωνίας και ενημέρωσης είναι καταστροφικά ζημιογόνες. Ο blogger, η wordpress, το twitter, το facebook, το youtube είναι μαύρες τρύπες κολοσσιαίων χρηματικών ποσών. Μόνο το ηλεκτρικό ρεύμα γιά τους servers του youtube κοστίζει 40.000 δολλάρια την ημέρα. Τα διαφημιστικά έσοδα είναι μύθος. Δεν υπάρχουν. Όλες οι μαρκετίστικες προσπάθειες του facebook να πλασσάρει διάφορα προιόντα έπεσαν στο κενό, συνοδευόμενες από φανατικές αντιδράσεις των χρηστών του. Καμμία από αυτές τις πλατφόρμες δεν έχει αξιόλογα έσοδα.
Θεωρητικά μπορεί η Google να κερδίζει τόσα από την μηχανή αναζήτησης ώστε να συντηρεί και τον ζημιογόνο blogger. Το ερώτημα είναι, γιατί επιμένει να τον συντηρεί. Και καλά η Google που έχει έσοδα από άλλες πηγές. Οι υπόλοιποι από που τα παίρνουν;
Ποιά επιχείρηση μπορεί (α) να μην έχει κερδίσει ποτέ ούτε ένα σεντς, (β) να χάνει κάθε χρόνο 20 - 30 εκατομμύρια δολλάρια σε μετρητό, (γ) να μην έχει ελπίδα να κερδίσει τίποτα στο κοντινό μέλλον και (δ) να εξακολουθεί να λειτουργεί;
Εδώ έχουμε τουλάχιστον 5 τέτοιες εταιρείες, που ρεζιλεύουν κάθε έννοια της οικονομικής επιστήμης. Το facebook και μόνο αποτιμάται για 15 δισεκατομμύρια δολλάρια. Ποιός είναι τόσο τρελός να επενδύει αυτά τα κολοσσιαία ποσά σε κάτι που ούτε κερδίζει λεφτά ούτε έχει προοπτική να κερδίσει ποτέ;
Η μόνη "αξία" που μαζεύει το facebook είναι τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών του. Οι άλλες πλατφόρμες δεν επικεντρώνονται τόσο πολύ στην συλλογή προσωπικών δεδομένων, αλλά στην συλλογή πληροφοριών γύρω από τους χρήστες τους. Ξέρουν που βρίσκονται οι χρήστες, τι βλέπουν, τι συζητάνε, τι τους απασχολεί, τι αγοράζουν κλπ. κλπ.
Το απολυταρχικό καθεστώς στο 1984 θα έδινε ΠΟΛΛΑ γιά ένα facebook και ένα twitter, όπου το κάθε βλαμμένο αναφέρει (με ακρίβεια 5 - 10 λεπτών μάλιστα) το που βρίκεται, τι κάνει, τι βλέπει και τι σκέφτεται. Δεν χρειάζονται καν χαφιέδες, η πληροφορία έρχεται από μόνη της και οικειοθελώς.
Εδώ υπάρχουν ενστάσεις. Κάποιος απλοϊκός ίσως σκεφτεί "Σιγά το πρόβλημα. Και τι έγινε δηλαδή αν πάρω ένα ψευδώνυμο και δηλώσω ότι αυτήν την στιγμή βρίσκομαι στην Άμφισσα και αγοράζω ελιές; Πουθενά δεν βλέπω τον έλεγχο του Όργουελ και του Matrix".
Πρώτον τα περί ψευδωνύμου ας τα ξεχάσουμε. Με μικρή σχετικά προσπάθεια μπορεί ο καθένας να βρει ποιός κρύβεται πίσω από οποιοδήποτε ψευδώνυμο. Αυτό ισχύει *κυρίως* γιά το facebook, αλλά και γιά τις υπόλοιπες πλατφόρμες.
Δεύτερον, είναι λάθος να βλέπουμε μόνο τις μικροσκοπικές, δικές μας, ανθρώπινες κλίμακες. Το τι κάνει ένας μεμονωμένος άνθρωπος ίσως είναι ασήμαντο. Το τι κάνουν 50.000 άνθρωποι είναι σημαντικότατο γιά όποιον θέλει να τους ελέγξει. Ο συνδυασμός πολλών δεδομένων (πανεύκολος και ταχύτατος με τα σημερινά τεχνικά μέσα) φέρνει τον έλεγχο.
Μην ξεχνάμε ότι με 1500-2000 νεαρούς καις την Αθήνα, αν το θελήσεις. Μην ξεχνάμε, ότι με 35% του εκλογικού σώματος βγάζεις κυβέρνηση.
Ο απόλυτος έλεγχος δεν είναι λοιπόν αναγκαίος, την στιγμή που με ένα μικρό σχετικά ποσοστό κάνεις ότι θέλεις όποτε θέλεις. Δεν χρειάζεται να τους ελέγχεις όλους και πάντοτε. Αρκεί να ελέγχεις ένα ποσοστό ανθρώπων γιά ένα ποσοστό του χρόνου τους και των ενεργειών τους.
Μιά σύγκριση με τα παραδοσιακά ΜΜΕ, εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση. Ναι, τα παραδοσιακά ΜΜΕ μπορούν να ελεγχθούν και να λογοκριθούν. Αλλά με τα παραδοσιακά ΜΜΕ ποτέ δεν έχεις τον έλεγχο. Δεν είναι αμφίδρομα. Μπορείς να δημοσιεύσεις ότι θέλεις, αλλά δεν μπορείς να υποχρεώσεις τους ανθρώπους να το διαβάσουν, ούτε να το πιστέψουν. Σε καμμία περίπτωση δεν ξέρεις πως αντιδρούν οι άνθρωποι σε αυτό που δημοσίευσες και ποτέ δεν μπορείς να αντιδράσεις στις αντιδράσεις τους. Τουλάχιστον όχι έγκαιρα.
Ανίθετα στο facebook και στον blogger μπορείς να δημοσιεύσεις κάτι, να εξετάσεις πόσοι το διαβάζουν, πόσοι αντιδρούν (και πως) και ανάλογα να δημοσιεύσεις κάτι άλλο μέσα σε λίγα λεπτά. Οι δυνατότητες χειραγώγησης και ελέγχου είναι άπειρα πιό αποτελεσματικές (και υπόγειες) από το ψαλίδι του λογοκριτή και από το βαλιτσάκι με τις μίζες του διαπλεκόμενου καναλάρχη.
Ένα τελευταίο γιά τα ψευδώνυμα. Ερευνητές στο παν/μιο της Στοκχόλμης κατάφεραν να αποκαλύψουν τα πραγματικά προσωπικά στοιχεία από 100.000 χρήστες του facebook, που ήταν πίσω από ψευδώνυμα. Γιά να το καταφέρουν χρησιμοποίησαν 30 χρήστες σαν δόλωμα και συνδύασαν τα στοιχεία. Με βάση τους 100.000 θα μπορούσαν να αποκαλύψουν αναλογικά άλλα 300.000.000 κ.ο.κ.
Όλα αυτά έγιναν από ακαδημαϊκούς που είχαν την ηθική να μην χρησιμοποιήσουν πονηριές. Άλλοι δεν έχουν τέτοιους ενδοιασμούς. Οι ιοί, οι password crackers, οι keyloggers κλπ. είναι προσβάσιμοι σε όποιον θέλει και ξέρει να τους χρησιμοποιήσει. Τέλος οι κυβερνήσεις και οι αστυνομίες έχουν ακόμα περισσότερα μέσα στην διάθεση τους. Όποιος νομίζει ότι προστατεύεται από ένα ψευδώνυμο είναι βαθιά νυχτωμένος.
Διέξοδος; Καμμιά.
Όπως γράφω και στην αρχή, το Matrix ήταν η υπερβολικά αισιόδοξη άποψη.
Με την διαφορά ότι δεν μας ελέγχουν μηχανές αλλά εκείνοι που κατέχουν και μπορούν να χειρίζονται πολλά δεδομένα.
Υ.Γ. Ο φίλος Περαστικός δημοσιεύει σήμερα ένα ενδιαφέρον κείμενο, σύμφωνα με το οποίο "οι μπλόγγερς" γενικώς και αορίστως φέρονται να δημιουργούν διαδηλώσεις.
Στο 1984 του Όργουελ παρουσιάζεται ένα απολυταρχικό καθεστώς, με πλήρη έλεγχο της ανθρώπινης σκέψης. Το τεχνικό μέσον ελέγχου είναι η αμφίδρομη τηλεόραση, που είναι πανταχού παρούσα και υποχρεωτικά σε λειτουργία. Όλοι ελέγχονται - ακόμα και στον ύπνο τους - από κάποιον χαφιέ.
Η πιό μοντέρνα εκδοχή του 1984 είναι το Matrix. Εδώ τον ρόλο του απολυταρχικού καθεστώτος τον αναλαμβάνουν "οι μηχανές", ένας πολύ γενικός και θολός όρος. Το τεχνικό μέσον ελέγχου είναι η εικονική πραγματικότητα που προβάλλεται απ' ευθείας στους νευρώνες του εγκεφάλου των θυμάτων.
Το κοινό σημείο ανάμεσα στο 1984 και το Matrix είναι ο απόλυτος έλεγχος. Η αντίληψη, ότι η ζωή μας δεν είναι δική μας. Ότι κάνουμε, ακόμα και ότι σκεφτόμαστε, το αποφασίζουν άλλοι γιά τα δικά τους συμφέροντα. Όποιος τολμήσει να είναι διαφορετικός, εξοντώνεται. Στο οργουελιανό 1984 ο ήρωας εξοντώνεται επιτυχώς. Στο χολυγουντιανό Matrix σώζεται στο τσακ.
Η διαφορά μου από τους υπόλοιπους απαισιόδοξους είναι ότι εκείνοι βλέπουν έναν κεντρικό εχθρό, εγώ όχι. Οι θεωρίες συνωμοσίας λένε ότι θέλουν να μας ελέγξουν "οι μηχανές" (ότι και να περιλαμβάνει αυτό), η κυβέρνηση, το καθεστώς, οι εβραίοι, η λέσχη Μπιλντενμπεργκ, η ΣΙΑ, είτε κάποια μυστική και επικίνδυνη οργάνωση. Δεν πιστεύω σε θεωρίες συνωμοσίας και δεν έχω κεντρικό εχθρό. Οι προσπάθειες απόλυτου ελέγχου είναι υπαρκτές, αλλά εκείνος που θέλει να επιβάλλει τον έλεγχο δεν είναι κάποια οντότητα έξω από εμάς, είναι η ανθρωπότητα γενικά.
Η Κόλαση είναι οι Άλλοι.
Το τεχνικό μέσον γιά τον απόλυτο έλεγχο είναι το ιντερνέτ. Ένα αμφίδρομο μέσον (σαν την τηλεόραση του Όργουελ), που προσεχώς θα γίνει υποχρεωτικό. Δεν χρειάζονται νόμοι γι' αυτό. Όλοι οι "προοδευτικοί" τσιρίζουν να μπει το 'νετ στα σχολεία, ει δυνατόν από το Δημοτικό. Αρκεί να υποβιβάσεις όποιον δεν έχει ιντερνέτ σε πολίτη γ' κατηγορίας, και το θέμα έληξε.
Μερικά σκόρπια στοιχεία.
-- Τον περασμένο Ιούνη έγιναν εκλογές στο Ιράν, που συνοδεύτηκαν από ταραχές στους δρόμους. Είναι πασίγνωστο ότι οι αμερικάνοι θέλουν να ρίξουν την τωρινή ιρανική κυβέρνηση, χωρίς να στείλουν στρατό. Οι ιρανοί διαδηλωτές χρησιμοποίησαν κατά κόρον το Twitter γιά να περιγράψουν την κατάσταση στους δρόμους της Τεχεράνης. Η αμερικάνικη κυβέρνηση *παρακάλεσε* την ιδιοκτήτρια εταιρεία, να αναστείλει ένα σέρβις των μηχανημάτων που ήταν προγραμματισμένο γιά τον Ιούνη, προκειμένου να μην διαταραχτεί η λειτουργικότητα του Twitter.
-- Αρχές Αυγούστου δημιουργήθηκαν χοντρά προβλήματα στην λειτουργία του Twitter και του Youtube. Τα προβλήματα τα δημιούργησαν ρώσοι χάκερ, με σκοπό να σταματήσουν αυτά τα σαιτ για μερικές μέρες. Τις ίδιες ακριβώς μέρες που οι ρώσοι ετοιμάζονταν να εισβάλλουν (ξανά) στην Γεωργία με αφορμή την Οσσετία. Το αν οι χάκερ ήταν υπάλληλοι του Πούτιν ή "απλά" εθνίκια δεν το ξέρουμε.
Όλα αυτά γεννάνε πολλές ερωτήσεις γύρω από τον έλεγχο εγκεφάλων μέσω ίντερνετ. Γιά να φτάσει κοτζαμ αμερικάνικη κυβέρνηση να παρακαλάει γιά κάτι (δηλαδή την "ενημέρωση" μέσω Twitter), σημαίνει ότι το θεωρεί θεμελιώδες. Γιά να φτάσει κοτζαμ Πούτιν να στείλει τα τσιράκια του να καταστείλουν την λειτουργία του Youtube, σημαίνει ότι το υπολογίζει γιά σοβαρό αντίπαλο.
Παράλληλα, όλα δείχνουν ότι οι επαναστάσεις και οι αλλαγές είναι πλέον αδιανόητα χωρίς το ιντερνέτ. ΟΚ, και το 1821 είχαμε τους φιλέλληνες που μας βοήθησαν κατά των τούρκων. Αλλά πρώτα ξεσηκώθηκαν οι σκλάβοι και μετά ήρθε η υποστήριξη απ' έξω. Σήμερα οι επαναστάσεις συμβαίνουν πρώτα (και κύρια; ) στο ιντερνέτ και στα media και μετά στους δρόμους και στα βουνά.
Παρένθεση: το 'νετ είναι θεωρητικά πλουραλιστικό. Γιά κάθε γνώμη υπέρ ενός θέματος θα υπάρχει και μιά γνώμη κατά. Πρακτικά αυτό δεν ισχύει. Το 'νετ είναι ο κατ' εξοχήν τόπος της ανεξακρίβωτης πληροφορίας. Ακριβώς επειδή μπορεί ο καθένας να γράφει ότι θέλει. Έστω ότι ο μπλόγγερ Χ γράφει κάτι σωστό. Μπορώ πολύ εύκολα να βάλω την κλίκα μου να τον διασύρει, να σπείρω ψέμματα και συκοφαντίες εναντίον του, να δημοσιεύσω τα 20πλάσια κείμενα από εκείνον με αντίθετες απόψεις.
Πολλοί αισιόδοξοι έχουν παρομοιάσει το ιντερνέτ με την αρχαία, ιδανική Δημοκρατία. Εγώ το βλέπω κυρίως σαν οχλαγωγία. Ο καθένας λέει ότι θέλει, όποτε θέλει, χωρίς στοιχεία. Από τα παραδείγματα του παρελθόντος ξέρουμε πόσο εύκολα χειραγωγείται ο όχλος και πόσο καταστροφικές αποφάσεις μπορεί να πάρει.
Ο πλουραλισμός του ιντερνέτ επιβεβαιώνει λοιπόν την άποψη μου γύρω από τον έλεγχο και την χειραγώγηση. Κλείνει η παρένθεση.
Μερικά ερωτήματα ακόμα.
-- Όλες αυτές οι πλατφόρμες επικοινωνίας και ενημέρωσης είναι καταστροφικά ζημιογόνες. Ο blogger, η wordpress, το twitter, το facebook, το youtube είναι μαύρες τρύπες κολοσσιαίων χρηματικών ποσών. Μόνο το ηλεκτρικό ρεύμα γιά τους servers του youtube κοστίζει 40.000 δολλάρια την ημέρα. Τα διαφημιστικά έσοδα είναι μύθος. Δεν υπάρχουν. Όλες οι μαρκετίστικες προσπάθειες του facebook να πλασσάρει διάφορα προιόντα έπεσαν στο κενό, συνοδευόμενες από φανατικές αντιδράσεις των χρηστών του. Καμμία από αυτές τις πλατφόρμες δεν έχει αξιόλογα έσοδα.
Θεωρητικά μπορεί η Google να κερδίζει τόσα από την μηχανή αναζήτησης ώστε να συντηρεί και τον ζημιογόνο blogger. Το ερώτημα είναι, γιατί επιμένει να τον συντηρεί. Και καλά η Google που έχει έσοδα από άλλες πηγές. Οι υπόλοιποι από που τα παίρνουν;
Ποιά επιχείρηση μπορεί (α) να μην έχει κερδίσει ποτέ ούτε ένα σεντς, (β) να χάνει κάθε χρόνο 20 - 30 εκατομμύρια δολλάρια σε μετρητό, (γ) να μην έχει ελπίδα να κερδίσει τίποτα στο κοντινό μέλλον και (δ) να εξακολουθεί να λειτουργεί;
Εδώ έχουμε τουλάχιστον 5 τέτοιες εταιρείες, που ρεζιλεύουν κάθε έννοια της οικονομικής επιστήμης. Το facebook και μόνο αποτιμάται για 15 δισεκατομμύρια δολλάρια. Ποιός είναι τόσο τρελός να επενδύει αυτά τα κολοσσιαία ποσά σε κάτι που ούτε κερδίζει λεφτά ούτε έχει προοπτική να κερδίσει ποτέ;
Η μόνη "αξία" που μαζεύει το facebook είναι τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών του. Οι άλλες πλατφόρμες δεν επικεντρώνονται τόσο πολύ στην συλλογή προσωπικών δεδομένων, αλλά στην συλλογή πληροφοριών γύρω από τους χρήστες τους. Ξέρουν που βρίσκονται οι χρήστες, τι βλέπουν, τι συζητάνε, τι τους απασχολεί, τι αγοράζουν κλπ. κλπ.
Το απολυταρχικό καθεστώς στο 1984 θα έδινε ΠΟΛΛΑ γιά ένα facebook και ένα twitter, όπου το κάθε βλαμμένο αναφέρει (με ακρίβεια 5 - 10 λεπτών μάλιστα) το που βρίκεται, τι κάνει, τι βλέπει και τι σκέφτεται. Δεν χρειάζονται καν χαφιέδες, η πληροφορία έρχεται από μόνη της και οικειοθελώς.
Εδώ υπάρχουν ενστάσεις. Κάποιος απλοϊκός ίσως σκεφτεί "Σιγά το πρόβλημα. Και τι έγινε δηλαδή αν πάρω ένα ψευδώνυμο και δηλώσω ότι αυτήν την στιγμή βρίσκομαι στην Άμφισσα και αγοράζω ελιές; Πουθενά δεν βλέπω τον έλεγχο του Όργουελ και του Matrix".
Πρώτον τα περί ψευδωνύμου ας τα ξεχάσουμε. Με μικρή σχετικά προσπάθεια μπορεί ο καθένας να βρει ποιός κρύβεται πίσω από οποιοδήποτε ψευδώνυμο. Αυτό ισχύει *κυρίως* γιά το facebook, αλλά και γιά τις υπόλοιπες πλατφόρμες.
Δεύτερον, είναι λάθος να βλέπουμε μόνο τις μικροσκοπικές, δικές μας, ανθρώπινες κλίμακες. Το τι κάνει ένας μεμονωμένος άνθρωπος ίσως είναι ασήμαντο. Το τι κάνουν 50.000 άνθρωποι είναι σημαντικότατο γιά όποιον θέλει να τους ελέγξει. Ο συνδυασμός πολλών δεδομένων (πανεύκολος και ταχύτατος με τα σημερινά τεχνικά μέσα) φέρνει τον έλεγχο.
Μην ξεχνάμε ότι με 1500-2000 νεαρούς καις την Αθήνα, αν το θελήσεις. Μην ξεχνάμε, ότι με 35% του εκλογικού σώματος βγάζεις κυβέρνηση.
Ο απόλυτος έλεγχος δεν είναι λοιπόν αναγκαίος, την στιγμή που με ένα μικρό σχετικά ποσοστό κάνεις ότι θέλεις όποτε θέλεις. Δεν χρειάζεται να τους ελέγχεις όλους και πάντοτε. Αρκεί να ελέγχεις ένα ποσοστό ανθρώπων γιά ένα ποσοστό του χρόνου τους και των ενεργειών τους.
Μιά σύγκριση με τα παραδοσιακά ΜΜΕ, εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση. Ναι, τα παραδοσιακά ΜΜΕ μπορούν να ελεγχθούν και να λογοκριθούν. Αλλά με τα παραδοσιακά ΜΜΕ ποτέ δεν έχεις τον έλεγχο. Δεν είναι αμφίδρομα. Μπορείς να δημοσιεύσεις ότι θέλεις, αλλά δεν μπορείς να υποχρεώσεις τους ανθρώπους να το διαβάσουν, ούτε να το πιστέψουν. Σε καμμία περίπτωση δεν ξέρεις πως αντιδρούν οι άνθρωποι σε αυτό που δημοσίευσες και ποτέ δεν μπορείς να αντιδράσεις στις αντιδράσεις τους. Τουλάχιστον όχι έγκαιρα.
Ανίθετα στο facebook και στον blogger μπορείς να δημοσιεύσεις κάτι, να εξετάσεις πόσοι το διαβάζουν, πόσοι αντιδρούν (και πως) και ανάλογα να δημοσιεύσεις κάτι άλλο μέσα σε λίγα λεπτά. Οι δυνατότητες χειραγώγησης και ελέγχου είναι άπειρα πιό αποτελεσματικές (και υπόγειες) από το ψαλίδι του λογοκριτή και από το βαλιτσάκι με τις μίζες του διαπλεκόμενου καναλάρχη.
Ένα τελευταίο γιά τα ψευδώνυμα. Ερευνητές στο παν/μιο της Στοκχόλμης κατάφεραν να αποκαλύψουν τα πραγματικά προσωπικά στοιχεία από 100.000 χρήστες του facebook, που ήταν πίσω από ψευδώνυμα. Γιά να το καταφέρουν χρησιμοποίησαν 30 χρήστες σαν δόλωμα και συνδύασαν τα στοιχεία. Με βάση τους 100.000 θα μπορούσαν να αποκαλύψουν αναλογικά άλλα 300.000.000 κ.ο.κ.
Όλα αυτά έγιναν από ακαδημαϊκούς που είχαν την ηθική να μην χρησιμοποιήσουν πονηριές. Άλλοι δεν έχουν τέτοιους ενδοιασμούς. Οι ιοί, οι password crackers, οι keyloggers κλπ. είναι προσβάσιμοι σε όποιον θέλει και ξέρει να τους χρησιμοποιήσει. Τέλος οι κυβερνήσεις και οι αστυνομίες έχουν ακόμα περισσότερα μέσα στην διάθεση τους. Όποιος νομίζει ότι προστατεύεται από ένα ψευδώνυμο είναι βαθιά νυχτωμένος.
Διέξοδος; Καμμιά.
Όπως γράφω και στην αρχή, το Matrix ήταν η υπερβολικά αισιόδοξη άποψη.
Με την διαφορά ότι δεν μας ελέγχουν μηχανές αλλά εκείνοι που κατέχουν και μπορούν να χειρίζονται πολλά δεδομένα.
Υ.Γ. Ο φίλος Περαστικός δημοσιεύει σήμερα ένα ενδιαφέρον κείμενο, σύμφωνα με το οποίο "οι μπλόγγερς" γενικώς και αορίστως φέρονται να δημιουργούν διαδηλώσεις.
13 σχολια:
Ένα πράγμα δεν μας είπες: ποιοί είναι οι "Αυτοί" που ελέγχουνε, που χειραγωγούνε και χρησιμοποιούνε το ίντερνετ
Jolly Roger, θίγεις πολλά και ενδιαφέροντα θέματα. Σίγουρα την πληροφορία και ειδικά το Internet που είναι κάπως ατίθασο πράγμα, αλλά με μεγάλη επιρροή, θέλουν να το ελέγχουν όλοι, από αυταρχικά καθεστώτα και φονταμενταλιστές, μέχρι οικονομικά, πολιτικά συμφέροντα και δεν συμμαζεύεται. Μεγάλο μέρος και του καυγά περί πνευματικής ιδιοκτησίας σχετίζεται και με αυτό. Πάντως, περισσότερο από προσπάθειες ελέγχου του περιεχομένου, βλέπω προσπάθειες καπελώματος από έξω, δηλ. του τύπου όπως αυτή που αναφέρω. Να βγαίνει ένα παραδοσιακό μέσο (που είναι 100% ελεγχόμενο, από τον ιδιοκτήτη του και κατ' επέκταση τους «πελάτες» του) και να λέει ότι οι μπλόγκερ κάνουν αυτό ή το άλλο. Προσπάθειες καπελώματος είχαμε στην αρχή της εποχής των ελληνικών μπλογκ ακόμη και από διάφορα έντυπα, όπως free-press έντυπα. Εκεί πρέπει να αντισταθούμε. Σίγουρα τα παραδοσιακά ΜΜΕ διατηρούν την επιρροή τους, πολύ περισσότερο σε χώρες που είναι πιο πίσω, όπως η Ελλάδα.
Από την άλλη, ισχύουν τα όσα λες για τις δυνατότητες συλλογής πληροφοριών και αξιοποίησής τους και ισχύει επίσης ότι παρά τα παραπάνω, προσπάθειες παραπληροφορόρησης υπάρχουν στο διαδίκτυο (ακόμη και «φυτευτά» μπλογκ δημοσιογράφων που κρύβονται πίσω από την ψευδωνυμία ή που συνδέονται με μίντια κ.λπ.), αλλά και προσπάθειες αντιπληροφόρησης (δηλ. διάψευσης από απλούς χρήστες/μάρτυρες τυχόν κακών πληροφοριών που παρέχουν τα παραδοσιακά μέσα και αποκαταστάστασης της αλήθειας ή προβολής αποσιωποιημένων πληροφοριών/ μαρτυριών). Νομίζω δηλαδή ότι η κατάσταση είναι δυναμική και εξαιρετικά σύνθετη. Αυτή την εποχή εξελίσσεται μια μάχη μεταξύ αυτών που θέλουν να ελέγχουν, ακόμη και σε βάρος της ελευθερίας της έκφρασης, και εκείνων που ανθίστανται στον έλεγχο. Το βλέπουμε ξεκάθαρα και στη χώρα μας, ακόμη και μέσα από νομοθετήματα.
Σίγουρα ένας ισχυρός μπορεί να ανεβάζει μπλογκ, αλλά δεν είναι αυτό το προνομιακό πεδίο του. Σε αυτό το επίπεδο, μπορώ να του αντιταχθώ με το λόγο και να έχω πιθανότητες να επικρατήσω. Αντιθέτως, δεν μπορώ να επικρατήσω απέναντι στα ΜΑΤ ή στον στρατό όταν κατέβω στο δρόμο. Έχοντας ένα βήμα όπως το μπλογκ μου, βρήκα μερικούς αξιόλογους ανθρώπους, όπως εσύ, που με διαβάζουν και τους διαβάζω και ανταλλάσσουμε απόψεις. Χωρίς τα ιστολόγια, θα είμαστε μουγκοί και απομονωμένοι. Για αυτό, θα είμαι πάντα υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης, και γενικά και ειδικά στο Διαδίκτυο. Το λέω αυτό διότι παρά το γεγονός ότι γνωρίζω ότι δεν είναι αυτό στις προθέσεις σου, υπάρχουν κάποιοι που ψάχνουν αφορμές και επιχειρήματα για να μας φιμώσουν και να μας βάλουν τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι... για το καλό μας. Παρεμπιπτόντως, όταν είχε βγει η τυπογραφία συναντούσε επίσης λυσσαλέες αντιδράσεις από όσους αντιδρούσαν στη διάδοση των πληροφοριών. Το 1821 και κατά την Αμερικανική ή τη Γαλλική Επανάσταση μπορεί να μην υπήρχαν μπλογκ, αλλά υπήρχαν τα φυλλάδια διαφόρων ανωνύμων που κυκλοφορούσαν από χέρι σε χέρι.
Μπορεί το κάθε κέντρο εξουσίας να προσπαθεί να μας ελέγξει, όπως πάντα εξάλλου, αλλά μπορώ τώρα, έστω με το μπλογκάκι μου, να το εγκαλώ και να ζητάω το λόγο για τα ολισθήματά του και πιστεύω ότι αν λέμε κάποιες αλήθειες, κάτι μπορεί να βγει από αυτό.
Ίσως τελικά ο καλύτερος τρόπος αντίστασης στα 1984 και στα Μάτριξ να είναι να κοιτάμε μέσα μας, να επιστρέφουμε στα βασικά και να ξέρουμε ποιοι είμαστε. Σήμερα, εκφραζόμαστε μέσα από τα μπλογκ, αλλά αυτό είναι μόνο ένα μέσο, αύριο, αν μας το στερήσουν ή το ελέγξουν, μπορεί να είναι κάτι άλλο. Ίσως ακριβώς το ότι υπάρχουν τόσα αντικρουόμενα συμφέροντα και κέντρα εξουσίας που όλα αγωνίζονται για τον έλεγχο να είναι προς όφελός μας δια της αλληλοαποδυνάμωσής τους. Ας μην ξεχνάμε ότι υπήρχε μια εποχή που οι άνθρωποι ήταν σίγουροι ότι κάτι ήταν έτσι επειδή «το είπε και στην τηλεόραση»
Σόρι για το σεντόνι, προσπαθώ απεγνωσμένα να μην είμαι 100% απαισιόδοξος :)
Αγαπητο athinovio, "αυτοι" μπορει να ειναι ο οποιοσδηποτε μπορει να συνδυασει πληροφοριες. Αυτο συμπεριλαμβανει μυστικες οργανωσεις, κρατικες αστυνομικες υπηρεσιες - περιλαμβανει ομως και εμενα και εσενα. Οπως γραφω και στο ποστ, δεν πιστευω στην υπαρξη μυστικων οργανωσεων, ουτε συνωμοσιων.
Ειναι απειρα τα παραδειγματα στα μπλογκ, οπου καποιος/-α "εκδικηθηκε" τον/την πρωην του και προσπαθησε να λυσει ερωτικες διαφορες.
Συμφωνοι, το να λυσεις τις ερωτικες σου διαφορες στα μπλογκ ειναι μαλλον ανωδυνο σε σχεση με τον ολικο ελεγχο που περιγραφει το 1984.
Παρ' ολα αυτα ειναι εξ' ισου θανατηφορο.
Προσφατα διαβαζα για μια περιπτωση στην Ουζα, οπου μια 16χρονη παρουσιαστηκε στο τσατ σε μια συμμαθητρια της σαν αγορι. Υπηρξε ερωτας, φλογερα γραμματα εκατερωθεν και στο τελος η πρωτη ρεζιλεψε την 2η σε ολη την μικρη της κοινωνια, με αποτελεσμα η 2η μαθητρια να αυτοκτονησει.
ΟΚ, συμφωνω οτι δεν εχουν την ιδια βαρυτητα οι αντιζηλιες δυο δεκαεξαχρονων μαθητριων με το καθεστως του Ιραν. Αλλα ειναι μια τυπικη περιπτωση ελεγχου (εως και θανατου) των πραξεων και των σκεψεων του αλλου χρησιμοποιωντας το 'νετ σαν τεχνικο μεσο. Τι παραπανω μας ειπε το Ματριξ δηλαδη;
Η λεξη - κλειδι για ολο το ποστ ειναι ο συνδυασμος των πληροφοριων. Απο μονη της η λεξη "αθηνοβιο" δεν λεει και πολλα πραγματα. Αλλα αν καποιος ενδιαφερθει για σενα και αρχισει να συνδυαζει οτιδηποτε υπαρχει στο 'νετ γυρω απο εσενα (και τους γυρω σου), στοιχηματιζω οτι θα μαθει πολυ γρηγορα και πραγματα που εσυ ισως δεν θα ηθελες να δημοσιευτουν.
Το πως θα χρησιμοποιησει αυτες τις πληροφοριες ειναι στην δικη του αποφαση και ξεφευγει απο εσενα.
Αγαπητε Περαστικε, συμφωνω με οσα λες, το βλεπω ομως πιο γενικα.
Στο ποστ σου περιγραφεις (σωστα) μια διαμαχη των παραδοσιακων ΜΜΕ εναντιον μπλογκ. Μιλας (σωστα) για καπελωμα και στημενα μπλογκς σε αντιπαραθεση με την ελευθερια της εκφρασης.
Θα πω κατι παραξενο. Δεν τις φοβαμαι τις προσπαθειες φιμωσης των μπλογκ εκ μερους της κυβερνησης, γιατι ξερω οτι ειναι καταδικασμενες να αποτυχουν.
Φοβαμαι ομως μια κατασταση οπου θα εχουμε την *ψευδαισθηση* της ελευθεριας της εκφρασης, ενω στην πραγματικοτητα θα λεμε και θα κανουμε οσα αποφασιζουν αλλοι.
Στο Ματριξ κανενας δεν διαμαρτυρεται για την ελευθερια - ολοι πιστευουν οτι ειναι ελευθεροι.
Εξηγω πιο πανω, οτι το "αλλοι" μπορει να σημαινει και τον γειτονα μας. Δεν ειναι απαραιτητο να φανταζομαστε απροσωπες μηχανες και μυστικες υπηρεσιες. Τουλαχιστον οχι παντου.
Αν και τρεφω τις ιδιες αντιπαθειες με εσενα τοσο προς τα παραδοσιακα ΜΜΕ οσο και προς τα κομματα / κυβερνηση, παω με το κειμενο μου αρκετα πιο μακρυα απο μια "απλη" αντιπαραθεση μεταξυ ΜΜΕ - μπλογγερ. Εσυ επικεντρωνεσαι στο δικαιωμα της εκφρασης, εγω επικεντρωνομαι στον ελεγχο των μυαλων.
Για να ξεφυγω λιγο απο το 'νετ (που ειναι ΕΝΑ μονο απο τα τεχνικα μεσα): οι εταιρειες κινητης ξερουν ακριβως που βρισκομαστε. Με χρονικη ακριβεια 1'' και με τοπικη ακριβεια 3 μετρων.
Λογω της δουλειας μου, καποτε επρεπε να βελτιστοποιησω μια τετοια τραπεζα δεδομενων (ολοι οι πελατες μιας μεγαλης εταιρειας κινητης). Για μερικες ημερες ηξερα που βρισκονται ακριβως 35.000.000 ατομα. Ηξερα μαλιστα στο περιπου και τι κανουν (μερικοι πληρωνουν μεσω του κινητου τις αγορες τους, αλλοι σερφαρουν στο δικτυο κ.α. ).
Ηξερα ποιος μιλαει με ποιον και για ποση ωρα. Μπορουσα να διαβασω τα σμσ που εστελναν. ΟΛΑ.
Εννοειται οτι εκανα την δουλεια μου και μονο την δουλεια μου. Τιποτε αλλο. Αλλα αυτες τις λιγες μερες ενιωθα ενα "περιεργο" αισθημα ισχυος. Φαντασου να ειχα στην διαθεση μου και τα δεδομενα απο τις πιστωτικες τους καρτες καθως και τις φωτογραφιες τους απο το facebook καθως καθως και τις φωτογραφιες των παιδιων τους απο τα τσατ. Φαντασου να ηθελα να εκμεταλλευτω αυτην την ισχυ.
Τελος φαντασου οτι εγω ειμαι ενα πολυ μικρο και πολυ ασημαντο γραναζι με μηδαμινη σχεδον ακτινα δρασης. Κυριολεκτω.
Υπαρχουν αλλοι που εχουν αυτα τα δεδομενα στην διαθεση τους (καθως και μερικα αλλα) οτι ωρα θελησουν.
Και αντιθετα με εμενα, δεν εχουν απολυτως κανεναν ενδοιασμο να τα χρησιμοποιησουν.
Υ.Γ. Αν και δεν υπαρχει σχετικος νομος, τα κινητα εχουν πλεον γινει "υποχρεωτικα" στον καιρο μας. Το ιδιο θα γινει προσεχως και με το 'νετ.
Εξαιρετική ανάρτησις αγαπητέ πειρατά, θίγετε αυτό που κανείς δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται, την άντληση και επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων από το διαδίκτυο. Άλλωστε το Facebook έχει βγάλει την βρώμα ότι εμπορεύεται τα δεδομένα των χρηστών εδώ και καιρό.
Χαρακτηριστικά έχω υπ'όψη μου περιστατικά όπου βγήκαν στην φόρα φωτογραφίες "ανώνυμων" βλόγερς ή γιου τιούμπερς με έναν απλό συνδυασμό Google-Youtube- Facebook.
Ο χαφιές όπως λέτε, δεν θα είναι ο μυστικός πράκτωρ τάδε, αλλά ο γείτονας που θα καρφώνει κάθε αντικομφορμιστική συμπεριφορά του καρρρρρρργγγγγιόλη του γείτονα που αγόρασε αμάξι 2.000 κ.ε. ο ξεφτίλας...
DDR και τα μυαλά στο μίξερ.
Να σημειώσω δε, ότι στην Σουηδία αν δεν έχεις σύνδεση στο διαδίκτυο σχεδόν δεν υπάρχεις... Σύντομα και στον ομφαλό της γης!
μ.. λ.. (αλλά κάπου αλλού)
Καλό σου μήνα!
Η μερα ξεκινα ηλιολουστα στο Λ.
Γεια σου και καλως ωρισες (πρωην; ) λουκανικοπωλα.
Το ψιλο-περιμενα οτι θα τα ξερεις αυτα, συμπεραινοντας απο παλιοτερα κειμενα σου.
Για εναν μη-μαθηματικο ειναι ασυλληπτο το πληθος των συνδυασμων (και τι μπορεις να κανεις με αυτους).
Ανωνυμε, ... με μπερδευεις.
Καλά τα λές. Ίσως βέβαια η λύση είναι ακριβώς η γνώση πως όλα είναι επώνυμα και η απαίτηση να είναι όλα διαθέσιμα σε όλους! Τι εννοώ: Σήμερα όλες οι πληροφορίες που σχετίζονται με τον καθένα από εμάς είναι διαθέσιμα σε κέντρα εξουσίας που δεν ελέγχονται από εμάς. Η λύση είναι να το επεκτείνουμε δηλαδή να έχουμε και εμείς την πληροφορία για την ζωή αυτών που "έλέγχουν" την δικιά μας. Δηλαδή η διαφάνεια να είναι αμφίδρομη.
Όσο για τα ζοφερά σενάρια είμαι μάλλον σύμφωνος με την εκδοχή του Γιώργου (Όργουελ) που λέει ότι η εξουσία αποτελεί αυτοσκοπό και το "σύστημα" αν και απρόσωπο αυτοσυντηρείται. Εκεί δεν είναι μόνο η συλλογή πληροφοριών αλλά και η απαλειφή της μνήμης μέσα από την προσαρμογή της ιστορίας στα νέα δεδομένα καθώς και την φίμωση της γλώσσας (Newspeak). Υπουργεία Αλήθειας, Αγάπης και Ειρήνης! Δεν απέχουμε και πολύ.
Ptomas, καλως ωρισες.
Δεν μου πολυφαινεται σωστη η ιδεα της επεκτασης της πληροφοριας προς ολους. Με εναν συνδυασμο των στοιχειων του κινητου μου τηλεφωνου, της πιστωτικης μου καρτας και του μπλογκ μου μπορει να ξερει ο καθενας το που ακριβως ειμαι, τι κανω και τι σκεφτομαι.
Αυτη η ιδεα με τρομοκρατει. Δεν φοβαμαι τον διεθνη σιωνισμο, ουτε την ΣΙΑ. Φοβαμαι τον γειτονα μου.
Αυτα που μπορει να μου κανει μια μυστικη οργανωση ωχριουν μπροστα σε αυτα που μπορει να μου κανει μια οργανωμενη κλικα "γειτονων".
Μην ξεχνας το θανατηφορο παραδειγμα της 16χρονης που δινω πιο πανω.
Ο ηρωας του 1984 εχει μια και μοναδικη ανθρωπινη αδυναμια - φοβαται τα ποντικια.
Οτιδηποτε του εκανε το φριχτο καθεστως, δεν τον αγγιζε. Μολις ομως τον απειλησαν με ποντικια, τον τσακισαν.
Εχουν γινει χιλιαδες διαδικτυακα ξεκατινιασματα, με αφορμη την (εν)αλλαγη ενος γκομενου/-ας. Αυτο δειχνει το ποσο ανωριμο και γελοιο ειναι το ειδος μας. Και ποσο σκληρα βιαιο.
Φαντασου να παρεις απο καποιον την γκομενα (η την δουλεια) και αυτος να ξερει οτι εσυ π.χ. φοβασαι τις αραχνες ...
Σε ψιλοπρόλαβα (ημερομηνιακως)! Εδω:
http://ergdhmerg.blogspot.com/2009/06/blog-post_23.html
Και μάλλον συγκλίνουμε στις απόψεις.
Μα ακριβώς το παράδειγμα με την 16άχρονη οφείλεται στο ότι η πληροφόρηση ήταν μονόπλευρη και η κακομοίρα δεν ήξερε πως της την είχαν στημένη. Η ανωνυμία της γειτόνισσας ήταν που έκανε δυνατή την εξαπάτηση. Η οργανωμένη κλίκα γειτόνων δεν θα έχει πολλές ελπίδες αν χάσει την δική της ανωνυμία.
Ούτως ή άλλως τα υπουργεία "αγάπης" έχουν τον τρόπο να εκμαιεύσουν την πληροφορία από το διαδίκτυο, εμείς είμαστε που υστερούμε σ' αυτό το παιχνίδι. Αφού δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε την ανωνυμία μας να απαιτήσουμε να την χάσουν και αυτοί που έχουν πολλά να κρύψουν. Για σκέψου για παράδειγμα να είχες πρόσβαση στην πληροφορία για τις καταθέσεις όλων των επωνύμων βουλευτών κληρικών κλπ τις οικονομικές κινήσεις τους και γενικότερα τον τρόπο ζωής τους.
Συμφωνώ πάντως πως το αστυνομικό κράτος ήδη εκμεταλεύεται όλες αυτές τις πληροφορίες ειδικά σε πιο "προηγμένες" χώρες π.χ. στο Αμέρικα ενημερώνεται το FBI αυτόματα για το ποιά βιβλία δανείζεσαι από δημόσιες βιβλιοθήκες . Μην ξεχνάμε το ECHELON ή και αυτό:
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=285751&dt=30/08/2009
Από την άλλη, βέβαια, όλα αυτά επαναφέρουν στο προσκήνιο την αληθινή έννοια "πολίτης".
Ο πολίτης δεν είναι ανώνυμος, έχει την ευθύνη αυτών που λέει και αυτών που κάνει, αν δεν του δίνουν την ευθύνη για όσα κάνει την ζητάει μόνος του, την απαιτεί, δεν είναι ανώνυμος μαζάνθρωπος που ζει σε μια μαζόχωρα αλλά επώνυμος πολίτης που ζει σε μια πόλη, δεν κυβερνιέται αλλά ζητάει να συγκυβερνά μια πόλη όπου είναι γνωστός στους συμπολίτες του, κάθε πράξη του είναι ή γίνεται γνωστή στους συμπολίτες του, είναι δημόσιο πρόσωπο εφόσον απαιτεί να συγκυβερνά, και για τα δημόσια πρόσωπα απαιτεί να υπάρχει δημοσιοποίηση όλων όσων τους αφορούν, κλπ κλπ
Αυτή υπήρξε η βάση πάνω στην οποία αναπτύχτηκε η δημοκρατία, και δη η άμεση δημοκρατία. Ο επώνυμος και γνωστός σε όλους πολίτης, υπήρξε η βάση της άμεσης δημοκρατίας.
Αντίθετα, ο ανώνυμος μαζάνθρωπος υπήρξε η βάση για την αντιπροσωπευτική δημοκρατία που κυριαρχεί σήμερα επί της κοινωνίας:
Ο φοβισμένος ανθρωπάκος που όλο το σύστημα τον χειραγωγεί κάργα, τον καναλιζάρει, τον φέρει και τον άγει, τον ξεζουμίζει, τον συνθλίβει, κι αυτός εκεί, να αγωνίζεται για το δικαίωμά του να είναι ανώνυμος και μαζάνθρωπος, και να κάνει πάρτυ κάθε φορά που ανακαλύπτει την άκρη ενός κορδονακίου που αποδεικνύει το γεγονός της χειραγώγησής του.
Το πλέγμα που ονομάζεται σύστημα, πάντοτε κάνει λάθη -δημιουργεί τρύπες διαφυγής.
Μια από αυτές θαρρώ πως είναι όλο αυτό που περιγράφεις, καλέ μου άνθρωπε:
Αυτό που μοιάζει -και μάλλον στ' αλήθεια αποσκοπεί να γίνει- εργαλείο ελέγχου, φαίνεται παρεπιπτόντως να δημιουργεί επώνυμους πολίτες.
Ας ελπίσουμε ότι οι του πλέγματος θα το καταλάβουν όταν θα είναι αργά γι' αυτούς... και σωστή ώρα για τους πολίτες...
@πρκλς
Συμφωνώ απόλυτα!!!
Η Πάλη των Τάξεων στο Διαδίκτυο.
Post a Comment