Friday 10 October 2014

Μπάσταρδος (and proud of it)

Πριν μερικές μέρες ο καλός μου Τζων με παρότρυνε σε σχόλιο του τα παρακάτω:

"Επίσης, σε προτρέπω να παρατηρήσεις καλά τα δάχτυλα του ποδιού σου, δεν βλέπω ιδιαίτερη σπουδή σε αυτό το σημαντικό θέμα, εδώ κρίνεται η τύχη του ελληνισμού, ένα προτεταμμένο δάχτυλο είναι υψίστης σημασίας!"

Ιδέα δεν είχα μέχρι σήμερα περί δαχτύλων και του μήκους αυτών. Ούτε την σημασία του συγκεκριμένου μήκους ήξερα, ούτε το δικά μου δάχτυλα είχα προσέξει. Έχουμε και δουλειές. Κάτι ψυλλιάστηκα με το σχόλιο αλλά δεν το έψαξα το θέμα, γιατί δεν είχα χρόνο.

Του απάντησα πάντως (πάλι με σχόλιο) όσα λιγοστά ξέρω γιά την καταγωγή μου:

"[...] δεν χρειαζεται να παρατηρήσω ουτε το δαχτυλο του ποδιου μου, ουτε το (σηκωμενο και απευθυνομενο προς ολους τους πατριδοκαπηλους) μεσαιο δαχτυλο του χεριου μου.

Οι προγονοι μου ηταν κατι μπασταρδοι μπατιρηδες γαλλοιρλανδοί. Επειδη ακριβως ηταν μπασταρδοι και μπατιρηδες, δεν ειχαν στον ηλιο μοιρα στις χωρες τους και ξεκινησαν ενα ωραιο πρωι του 18ου αιωνα να κανουν την τυχη τους στην Ελλάδα.

Δεν εκαναν την τυχη τους, παρεμειναν μπατιρηδες και επειδη δεν ειχαν τα φραγκα να γυρισουν πισω ξεμειναν στην Πελοππονησο, οπου και ανακατευτηκαν με καποιες παρακατιανες σκλαβες ελληνοπουλες.
(το οτι ηταν παρακατιανες σκλαβες το συμπεραινουμε απο το γεγονος οτι δεν ειχαν πατρωνυμο, ουτε προικα).

Το ιρλανδικο παρακλαδι του γενεαλογικου μου δεντρου περιεχει (με μεγαλη δοση αβεβαιοτητας) καποιον ανεπροκοπο πειρατη που τον επιασαν και τον κρεμασαν συντομα, προτου κανει οτιδηποτε αξιολογο.
Το γαλλικο παρακλαδι περιεχει καποιον ληστη του 1821, που ρημαζε με το τσουρμο του τα χωρια. Προσποιουμενος πότε τον ελληνα απελευθερωτη, πότε τον συνεργατη των τουρκων (δεν τα ειχαν και τοσο ξεκαθαρισμενα τα πραγματα τότε).
"

Συμπληρωματικά, ξέρω ότι κάμποσοι πρόγονοι μου είχαν σαν παρατσούκλια το "ρούσσος" (δλδ. κοκκινοτρίχης) και το "μάγος" που μάλλον αναφέρεται στο χρώμα των ματιών. ΟΙ πρασινομάτηδες αποτελούν το 1-1.5% του γήινου πληθυσμού, οπότε γιά εκείνες τις εποχές ήταν λογικό να θεωρούνται μάγοι.

Η καταγωγή μας είναι κάτι τελείως έξω από την σφαίρα επιροής μας - δεν την επιλέγουμε. Γι' αυτό και αποτελεί τεράστια ανοησία το να προσπαθούμε να βγάλουμε οποιαδήποτε (αξιολογικά) συμπεράσματα με βάση την καταγωγή μας.

Παρά την α-νοησία που αυτό κρύβει, πάντα ένιωθα περήφανος γιά την μπάσταρδη καταγωγή μου. Όχι γι' αυτό που είμαι, αλλά - κυρίως - γι' αυτό που ΔΕΝ είμαι. Βλέποντας γύρω μου τους "γνήσιους" έλληνες είμαι πολύ περήφανος που δεν είμαι έλληνας. Τουλάχιστον όχι γνήσιος. Η μπασταρδοσύνη μου με σώζει από το να πρέπει να ταυτίζομαι με αυτούς τους τύπους.

Μέχρι που ήρθε ο Τζων με το σχόλιο του και μου έσπειρε την Αμφιβολία. Βρε λές;
Ναι, οκ, ο Τζων αστειέυονταν και η καταγωγή δεν παίζει ρόλο και όλα είναι θέμα τύχης και αυτά τα πράγματα δεν έχουν σημασία και μπλαμπλαμπλα. Αλλά βρε λες;

Τις προηγούμενες μέρες είχα την δικαιολογία της δουλειάς. Αλλά σήμερα τεμπελιάζω ολημερίς, καμμία δικαιολογία. Πήρα λοιπόν την μεγάλη απόφαση και παρατήρησα τα δάχτυλα μου. ΦΡΙΚΗ.

Μήπως ξέρει κανείς πως απαλλάσσεται κάποιος από το ελληνικό dna; Σας παρακαλώ, πληροφορήστε με.
Αχ, βρε Τζων, φωτιές που μ' άναψες.

Υ.Γ. Η φωτό είναι φωτοσοπιασμένη, αλλά δεν αποκαλύπτω σε ποιό σημείο ;-)

3 σχολια:

Τζων Μπόης 10 October 2014 at 22:49  

Καταρχήν τα δαχτυλά σου είναι όντως ΦΡΙΚΗ!

2ον: χρειαζεσαι καλυτερο πεντικιούρ

3ον: το dna ειναι σαν τον Εμπολα, μεχρι να βρεθει τρόπος θεραπείας, θα το πάρεις στον τάφο σου (μπρρρρ)

4ον: τα πράσινα μάτια μαρτυρούν - σύμφωνα με επιστήμονες - τοξικότητα του dna απο παλαιότερες γεννιες...βέβαια με το τουρλουμπουκι για καταγωγή που έχεις τι να περιμένει κανείς...και πάλι καλά που δεν μας εχεις σφαξει!

5ον: είσαι πιο έλληνας απο μένα (καρατσεκαρισμένο)

6ον: το λουλούδι δεν σου πάει...προτείνω μια Kαρυατιδα απο την Αμφιπολη!

thinks 11 October 2014 at 05:23  

Το λεγόμενο Ελληνικό πόδι πάντως το θεωρώ σεξουαλικά ενδιαφέρον. Στις κόρες. Των κούρων τελικά ποσώς μ' ενδιαφέρει. Ενστικτοδώς μιλάμε τώρα. έτσι έτυχε. Και όταν τα τέσσερα είναι κοντύτερα από το πρώτο, και ιδίως ίσα μεταξύ τους, δεν με ενδιαφέρουνε ποσώς. Ενστικτοδώς πάντα. Να και κάτι στο οποίό είμαι περήφανος Έλλην, και η σημαία σηκώνεται ψηλά στην θέα τέχνης της Ελληνικής φύσης... Τα δε νύχια τα προτιμώ άβαφα. Και το πέλμα καμπυλωτό, το δέρμα λιωκαμένο και άντε τώρα κάπταιν μ' έφτιαξες. Το πρωτοκατάλαβα ότι έτσι είναι με μένα όταν έπαιζα στο σαλόνι με τα άλλα παιδάκια, καλεσμένος της Ελενιτσας, αλλά όλο το βράδυ κοίταγα τα πόδια της μάνας της σταυροπόδι στον καναπέ, μαυρες νάυλον με ζαρτιέρες, με τις γόβες δίπλα στα πόδια, την μία να στέκεται άδεια στο πάτωμα πεσμένη πλάι και την άλλη να την παίζει μπρος πίσω με τα δάχτυλα του ενός ποδιού. Τ' άλλα παιδάκια παίζανε Μονόπολη... Αληθινή ιστορία. Έδωσε η ζωή και βρήκα 35 χρόνια αργότερα την "δίδυμη" αδελφή της εν λόγω μαμάς στην Μασαχουσέτη, με κάτι μάτια χτυπητό γαλάζιο! Παλιά σοφία τοων Σιού λέει πως πρέπει να προσπαθήσεις ένα επαναλαμβανόμενο όνειρο να το ζήσεις στην πραγματικότητα. Και ξέρεις τι θρήσκος που είμαι εγώ όταν μιλάμε για το Μεγάλο Πνεύμα.

Jolly Roger 11 October 2014 at 08:25  

Τζων, ήξερα καποτε ένα θεϊκό μανουλομανουλο που ειχε σαν επαγγελμα να κανει πεντικιουρ σε ηλικιωμενους και αναπηρους.

Οταν φτασω στην ηλικια που δεν θα μπορω πλεον να σκυβω μεχρι τα νυχια των ποδιων μου, θα προσλαβω κι εγω την διαδοχο εκεινης της θεας για να μου κανει πεντικιουρ.
Μεχρι τοτε, οτι ειναι να κοψω θα το κοβω μονος μου - με τα αναλογα οπτικα αποτελεσματα (φρικη).

Ευχαριστώ για την αισθητικη παρεμβαση. Οντως το λουλουδι δεν μου παει - το ειχα διαισθανθει. Θα βάλω λοιπον οσονουπω μια καρυατιδα. Αλλά οχι απο την Αμφιπολη. Θα προτιμησω μια καρυατιδα των Αντικυθηρων, που θα ειναι θαλασσινη και θα μου ταιριαζει καλυτερα ;-)

Δημητρη, η ζωη μας κρυβει εκπληξεις. Το Μεγαλο Πνευμα μας ανταμειβει - αν και οχι παντα.

Πρεπει τελικα να ειμαι ο μονος πιτσιρικας που σε παιδικη ηλικια ΔΕΝ κρυφοκοιταζε κατω απο φουστες μαμαδων. Αλλά το αναπληρωσα αυτό απο την εφηβεια και μετα ;-)

  © Blogger template 'Solitude' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP