I, Merkel

Πολλές φορές με έχουν κατηγορήσει σαν γερμανό. Σαν κάποιον δηλαδη, που πρόδωσε την πατρίδα του την Ελλάδα, την κατηγορεί σε κάθε ευκαρία και εκθειάζει παράλληλα τα (υπαρκτά και ανύπαρκτα) πλεονεκτήματα της Γερμανίας.

Παλιά, πολύ παλιά στεναχωριόμουν με τέτοιες φράσεις. Πάνε όμως πολλά χρόνια που απλά σηκώνω τους ώμους όταν τις ακούω. Όποιος δεν *θέλει* να καταλάβει, δεν πρόκειται να καταλάβει. Δεν σκοπεύω να αποδείξω στον κάθε ανόητο, ότι δεν είμαι ελέφαντας.

Τι σημαίνουν στην τελική οι χαρακτηρισμοί "αγαπάω την χώρα μου", "προδίδω", "κατηγορώ" κ.α. ;
Εκείνος που λέει 5 δυσάρεστες αλήθειες είναι σώνει και καλά προδότης; Ποιός αγαπάει την Ελλάδα; Εκείνος που μιλάει γιά το μπλε του Αιγαίου και βάζει πολλά θαυμαστικά στην κάθε του πρόταση; Όσο πιο υπερθετικός ο βαθμός θαυμασμού στον ελληνικό ήλιο, τα ελληνικά χρώματα και την ελληνική "ψυχή" (τι είναι αυτό; ) τόσο μεγαλύτερη η αγάπη γιά την χώρα;

Δίνω σ' αυτό το ποστ έναν δικό μου ορισμό. Από (οικονομικές) θεωρίες γιά το πως θα σωθεί η χώρα μπούχτισα(με). Όποιος την αγαπάει, ας το δείξει έμπρακτα.

* * * *
Είδηση νο 1, παρμένη από την Ελευθεροτυπία πριν 2-3 βδομάδες:
Μιά ολλανδέζα έφτιαξε ένα σαιτ με τίτλο (στο περίπου) "επιλέξτε από την Ελλάδα το κομμάτι που σας αρέσει". Ο υπότιτλος έλεγε - πάλι στο περίπου - "αφού τους πληρώνουμε, αφού δεν πρόκειται να τα πάρουμε πίσω, ας πάρουμε τουλάχιστον κομμάτια από την χώρα".
Η ολλανδεζούλα είχε σκαρώσει έναν χάρτη της Ελλάδας από το google maps και ο κάθε επισκέπτης μπορούσε να κολλήσει ένα σημαιάκι στο "δικό του" χωράφι.

Το όλο εγχείρημα ήταν αυστηρά προσωπική πρωτοβουλία, ίσως χιουμοριστική, ίσως αφελής. Ίσως η ολλανδεζούλα να ήθελε να κάνει πλάκα στον συμμαθητή της από το διπλανό θρανίο.
Το σάιτ δεν είχε επίσημο χαρακτήρα, δεν υποστηρίζονταν από κανέναν οργανισμό, επώνυμο πρόσωπο, ή οτιδήποτε παρόμοιο. Ακόμα και γιά τον τελευταίο ηλίθιο ήταν πασιφανέστατο ότι δεν είναι δυνατόν να κολλάς ένα τυχαίο σημαιάκι σέ έναν τυχαίο χάρτη σε ένα τυχαίο σαιτ και να έχεις αξιώσεις πάνω στην γη.
Μερικοί βέλγοι είχαν κολλήσει π.χ. σημαιάκι στον Αη Γιώργη, έναν ξερόβραχο στην μέση του πελάγου, 18 ναυτικά μίλια από την κοντινότερη ακτή. Ακόμα και αν κάποιος τους χάριζε αυτό το κομμάτι γης, θα έπρεπε να πηγαίνουν στο οικόπεδο τους κολυμπώντας (δεν υπάρχει εκεί ούτε λιμάνι, ούτε κάτοικοι ούτε συγκοινωνία).

Όμως αυτό το ανόητο, αφελές, ασήμαντο, ανάξιο λόγου σαιτ συγκέντρωσε ΧΙΛΙΑΔΕΣ επισκέπτες από την Ελλάδα μέσα στις 3 πρώτες μέρες της λειτουργίας του. Τα σχόλια έπεφταν με καταιγιστικό ρυθμό δευτερολέπτων. Ανθολογώ τα πιό χαρακτηριστικά.
-- "θα πάρετε τ' αρχίδια μας" (δεν ήξερα ότι οι έλληνες είναι τόσο πρόθυμοι δωρητές οργάνων)
-- "μολών λαβέ" (ξυπνάς μέσα μου τον Λεωνίδα)
-- "μωρή ολλανδέζα πουτάνα, σταμάτα να γράφεις" (από κάποιον που η χώρα του έχει σαν εθνικό ύμνο τον Ύμνο στην Ελευθερία)
-- "το όνομα της είναι χχχχχχ, το τηλέφωνο της είναι 12345678 και η διέυθυνση της είναι η τάδε, πηδήξτε την, κάψτε της το σπίτι" (ακόμα πιό δημοκράτης από τον προηγούμενο αυτός).

Επειδή είμαι σεμνός και ντροπαλός μπλόγκερ, ανθολόγησα τα κοσμιότερα των σχολίων. Τα υπόλοιπα δεν θέλω να τα αναπαράγω, περιέγραφαν πάντως το πόσο βουτσαράδες είμαστε εμείς οι έλληνες στην μικρή ολλανδέζα.

* * * *
Είδηση νο. 2, παρμένη από την ίδια εφημερίδα, την ίδια μέρα:
Με την κρίση, πολλοί άρχισαν να καίνε ξύλα αντί γιά πετρέλαιο θέρμανσης. Μέχρι εδώ κατανοητό - αν και όχι εντελώς. Με την διαφορά ότι δεν πηγαίνουν μόνοι τους να κόψουν ξύλα - όπως θα έκανε ο κάθε πραγματικά φτωχός αν είχε πραγματική ανάγκη - αλλά αγοράζουν ξύλα από επιτήδειους.
Οι οποίοι επιτήδειοι τα εμπορεύονται μαύρα και - κυρίως - τα κόβουν μαύρα. Παράνομα, μέσα σε εθνικούς δρυμούς, σε προστατευόμενες περιοχές, μπαίνουν και ΑΠΟΨΙΛΩΝΟΥΝ.
Έναν απελπισμένο φτωχό θα τον καταλάβαινα (αν και όχι 100% ). Αλλά έναν μαυραγορίτη γιατί να τον ανεχτώ;

Ευαίσθητοι άνθρωποι της περιοχής κάνουν καταγγελίες στην δασοφυλακή που απαντάει "δεν έχουμε προσωπικό και αυτοκίνητα γιά να ελέγξουμε τα δάση". Οι ευαίσθητοι προφέρονται να κάνουν περιπολίες οι ίδιοι, προσφέρουν τα δικά τους αυτοκίνητα, μαζί με την βενζίνη. Και πάλι οι δασοφύλακες αρνούνται να κάνουν την δουλειά τους με την πρόφαση "δεν έχουμε χρόνο". Φταίω εγώ μετά να υποπτευθώ ότι οι δημόσιοι λειτουργοί παίρνουν μίζα από τους μαυραγορίτες;

Μιλάμε γιά το Πήλιο, μιλάμε ότι - ιδίως τα Σαββατοκύριακα - φεύγουν νηοπομπές ολόκληρες με φορτηγά γεμάτα ξυλεία. Μιλάμε γιά ένα από τα στολίδια της Ελλάδας, γιά το βουνό των Κενταύρων. Αν το αποψιλώσουμε, θα μας κυλήσουν τα γυμνά βράχια - μαζί με τις κατάρες των Κενταύρων - στο κεφάλι.

Το τραγικό είναι, ότι δεν χρειάζονται καν περιπολίες. Από το Πήλιο υπάρχει μόνο ένας δρόμος προς την υπόλοιπη Ελλάδα και αυτός περνάει μέσα από τον Βόλο. Ουσιαστικά, το μόνο που χρειάζεται να κάνουν είναι να σηκωθούν από το καφενείο της κεντρικής πλατείας και να ελέγξουν, αν τα εκατοντάδες φορτηγά που περνάνε φορτωμένα ξυλεία, μισό μέτρο μπροστά από την μύτη τους κατέχουν νόμιμα αυτήν την ξυλεία.

Και καλά, έστω ότι οι κρατικοί υπάλληλοι δεν μπορούν, δεν θέλουν, δεν ξέρουν. Οι κάτοικοι; Οι υπόλοιποι έλληνες που είναι; Που είναι όλοι αυτοί οι σούπερ έλληνες που αγαπάνε τοοοοοοοοοόσο πολύ την Ελλάδα, ώστε να βάζουν 200 θαυμαστικά σε κάθε τους φράση; Που είναι όλοι αυτοί οι νταήδες που ήθελαν να πηδήξουν την μικρή ολλανδέζα; Γιατί δεν μπορούν να σταματήσουν μερικά φορτηγά; Γιατί δεν μπορούν να κλείσουν τον δρόμο; Γιατί όταν υποβιβάστηκε ο Ολυμπιακός Βόλου κάηκε η περιοχή (έκλεισαν και οι δρόμοι - εννοείται) και όταν αποψιλώνεται το Πήλιο, η ιδιαίτερη πατρίδα τους, το κόσμημα (ένα από τα πολλά) της Ελλάδας δεν κουνιέται φύλλο;
Ποιός φταίει γι' αυτό; Οι γερμανοί μήπως; Το ευρώ; Η τρόικα; Η Μέρκελ; Ποιός αγαπάει τελικά αυτήν την χώρα; Και πως την δείχνει αυτήν την αγάπη;

Εγώ λοιπόν, ο "γερμανός", ο "προδότης" είμαι έτοιμος να τα παρατήσω όλα σύξυλα, εδώ και τώρα και να την στήσω με ένα στυλιάρι στον δρόμο. Θα σταματάω όλα τα αυτοκίνητα που μεταφέρουν ξύλα και θα ελέγχω που τα βρήκαν. Όποιος δεν μπορεί να αποδείξει ότι του ανήκουν νόμιμα, θα έχει την ανάλογη αντιμετώπιση.
Αλλά δεν μπορώ να κάνω μόνος μου αυτήν την δουλειά. Το να κλείσω μόνος μου τον δρόμο είναι κομματάκι ζόρικη υπόθεση. Χρειάζομαι και μερικούς έλληνες που αγαπάνε την χώρα τους. Που είναι αυτοί;
Έχουν βυθιστεί όλοι τόσο βαθιά στις αναλύσεις γύρω από την Ευρωπαϊκη Πολιτική ώστε δεν έχουν καιρό να εμποδίσουν μερικούς μαυραγορίτες που τους ρημάζουν την πατρίδα; Ή μήπως δεν έχουν κότσια, επειδή έχουν εξαντλήσει τον τσαμπουκά τους στα κοριτσάκια του ιντερνετ;