Tuesday 21 October 2014

Κουλτούρα να φύγουμε

Δεν πρόλαβαν να στεγνώσουν τα πίξελ από την προηγούμενη ανάρτηση και διαβάζω στο Βήμα ότι 4000 αιτήσεις γιά σουβλατζήδικα έχουν κατατεθεί ήδη στον δήμο Αμφίπολης. Ακόμα δεν ξεφτυαρίσανε οι αρχαιολόγοι.

Έρχονται εδώ καλοί φίλοι και μου σχολιάζουν ότι "είναι θέμα αισθητικής να επιστρέψουν τα μάρμαρα του Παρθενώνα...".

Τι μου λέτε καλοί μου άνθρωποι; Γιά ποιά αισθητική μου μιλάτε; Γιά ποιόν λόγο να επιστρέψουν τα μάρμαρα; Γιά ποιόν λόγο να ξεθάψουμε την Αμφίπολη;

Να ξεθάψουμε την Αμφίπολη γιά να χτίσουμε 4000 σουβλατζήδηκα γύρω γύρω;
Κι αν έρθουν τα μάρμαρα του Παρθενώνα, πόσα σουβλατζήδικα θα χτίσουμε; 20.000 μήπως;
Σε λίγο η Ελλάδα θα έχει περισσότερα σουβλατζήδικα παρά κατοίκους.

Οχι ρε πούστη μου. Τόση τσίκνα δεν την αντέχει ούτε ο Μεγαλέξαντρος.

Χίλες φορές καλύτερο είναι να θαφτεί η Αμφίπολη 500 μέτρα κάτω από το χώμα.
Χίλιες φορές καλύτερα είναι να πάνε τα μάρμαρα του Παρθενώνα στο Λας Βέγκας. 
Να τα έχει και η Αλαμουνί (στον τόπο σου)  κοντά της, αφού της αρέσουν τόσο πολύ.

Οι αμερικάνοι θα τα βάψουν ροζουλί, θα τους φορέσουν κορδελίτσες, θα τα τυλίξουν με πολύχρωμα λαμπιόνια, θα βάλουν τα κανίς τους να κατουράνε τους κίονες, θα τα κάνουν καρακιτσαριό.

ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΧΤΙΣΟΥΝ 4000 ΣΟΥΒΛΑΤΖΗΔΙΚΑ ΓΥΡΩ ΤΟΥΣ.

Υ.Γ. Το τίτλο του ποστ τον βρίσκω πολύ ευρηματικό και τον έκλεψα από κάποιο άλλο μπλογκ. Αν θυμόμουν από ποιό μπλογκ, θα έβαζα λινκ.

Sunday 12 October 2014

Cui bono

Η κρίση μας επιδαψίλευσε τους κρισολόγους. Έστιν δε κρισολόγος ο άνθρωπος που  αναλύει τα αίτια της κρίσης και προτείνει λύσεις. Χιλιάδες οι (ανα)λύσεις που έχουν προταθεί.

Ένα κοινό λάθος των προτεινόμενων λύσεων είναι ότι αντιμετωπίζουν τον ελληνικό λαό σαν μιά συμπαγή και ομοιογενή μάζα. Αυτό είναι βλακεία ολκής (αν δεν είναι ηθελημένη εξαπάτηση). Καμμία λύση δεν μπορεί να ωφελεί όλους το ίδιο. Επειδή δεν είμαστε όλοι το ίδιο.

Ναι, ΟΚ, έστω ότι η προτεινόμενη λύση Χ είναι σωστή και θα μας φέρει λεφτά. Σε ποιόν όμως θα φέρει λεφτά; Στον άνεργο; Στον μετανάστη; Στον υπάλληλο των 400 ευρώ; Στο στέλεχος της ΜΚΟ με μισθό 9000 ευρώ; (τον μήνα πάντα) Στον ταβερνιάρη / ρουμτουλετά που δέρνει το σδοε άμα λάχει και πατήσει στο νησί γιά έλεγχο;
Δεν υπάρχει, ούτε μπορεί να υπάρξει λύση που να φέρνει λεφτά σε όλους ανεξεραίτως. Άρα σε κάθε προτεινόμενη λύση πρέπει πρώτα να διευκρινίζεται γιά ποιόν μιλάμε.

Να έρθουν τα ελγίνεια στην Ελλάδα; Χμμμμμ, ίσως. Ποιός θα ωφεληθεί όμως; Ο συνταξιούχος που πεθαίνει επειδή του έκοψαν τα φάρμακα; Ο αγρότης; Ο ταβερνιάρης της Μυκόνου;

Το ερώτημα δεν είναι ούτε αισθητικό, ούτε πολιτισμικό, ούτε διπλωματικό. Το μόνο που μετράει είναι το cui bono (μτφ. "ποιός ωφελείται" ).
Αν πρόκειται να ωφεληθεί ο φτωχός συνταξιούχος, απαιτώ να έρθουν τα ελγίνεια στην Ελλάδα εδώ και τώρα.
Αν πρόκειται να ωφεληθεί το φοροδιαφεύγον λαμόγιο με το γυφτ shop, απαιτώ να μείνουν στην Βρεττανία. Είτε να πάνε στην Τουρκία, στην Αλβανία, στην Κίνα, στο Ουζμπεκιστάν. Οπουδήποτε εκτός από την Ελλάδα.

Είναι σημαντικός ο τάφος στην Αμφίπολη; Χμμμμ, εξαρτάται από το πως θα χρησιμοποιηθεί. Αν χρησιμοποιηθεί σαν παγκόσμιο μνημείο πολιτισμού που ανήκει (όπως όλα τα μνημεία πολιτισμού) στην ανθρωπότητα, τότε τον θεωρώ σαν μιά σημαντικότατη ανακάλυψη και σαν ένα επιβλητικό, ωραίο αρχαίο μνημείο.
Αν χρησιμοποιηθεί γιά να στηρίξει τις εθνικιστικές μαλακίες των μακεδονο-πατέρων (όπως λέμε εργατοπατέρων και φοιτητοπατέρων), αν χρησιμοποιηθεί σαν αφορμή γιά να διορίσει ο ακροδεξιός μεγάλος σκατομεσσήνιος τους υπόλοιπους μικρούς σκατομεσσήνιους, τότε θεωρώ τον τάφο της Αμφίπολης σαν ένα άχρηστο νταμάρι. Εύχομαι μάλιστα να γίνει σεισμός και να τον θάψει 500 μέτρα βαθιά κάτω απ' το χώμα. Ει δυνατόν, μαζί με τους διορισμένους και μαζί με τους πατριδοκάπηλους μακεδονοφάγους.

Cui bono. Αν ο τάφος πρόκειται να ωφελήσει το διορισμένο μεσσηνιακό λαμόγιο, είναι παντελώς άχρηστος, ασήμαντος, και σίγουρα επιβλαβής γιά την χώρα.

Να πληρώσουν οι γερμανοί γιά τα κατοχικά δάνεια; Χμμμμμ ίσως. Το ερώτημα δεν είναι ούτε ιστορικό, ούτε νομικό, ούτε διπλωματικό, ούτε αφορά το αίσθημα "ιστορικού δικαίου". Είναι ξεκάθαρα θέμα cui bono.
Αν τα λεφτά πάνε στους άνεργους, στους άρρωστους, στους αδύναμους, τότε απαιτώ να πληρώσουν οι γερμανοί.
Αν τα λεφτά πάνε στους εθνικούς εργολάβους, σε αυτούς που ιδιωτικοποίησαν την εθνική περιουσία γιά ένα κομμάτι ψωμί, τότε δεν θέλω να πληρώσουν οι γερμανοί ούτε σεντς. Προτιμώ να τα πιούν μπύρες στο Oktoberfest.

Τις τελευταίες βδομάδες συζητιέται η "μεγάλη ευρωπαϊκή ποσοτική χαλάρωση". Αυτή η έκφραση είναι αργκό των τραπεζιτικών και σημαίνει τύπωμα χρήματος. Η ΕΚΤ του ντράγκι θα τυπώσει 1.000+ δις, δηλαδή 3Χ το ελληνικό χρέος και θα το μοιράσει απλόχερα. Κι αν δεν φτάσει το πρώτο τρις, δηλώνει ότι θα τυπώσει κι άλλο.
Ένας αρθρογράφος στο Spiegel έγραψε χαρακτηριστικά "στην ανάγκη θα πάρει ο ντράγκι ένα καροτσάκι με χρήματα και θα το αδειάσει μπροστά στην πόρτα του κάθε ευρωπαίου".
Το αποτέλεσμα αυτής της - ηλίθιας και απονεννοημένης κατά την γνώμη μου - ενέργειας (ελπίζουν ότι) θα είναι η δημιουργία επενδύσεων.

Αφήνω όμως την προσωπική μου γνώμη κατά μέρος. Δεν με ενδιαφέρει κανένα άλλο επιχείρημα εκτός από το cui bono. Αν από όλα αυτά τα βουνά χρήματος ωφεληθούν οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, το περιβάλλον, τότε καλοδεχούμενο ας είναι το τύπωμα χρήματος. Αν - όπως είναι το πιθανότερο - ωφεληθούν τα εθνικά λαμόγια και παρατείνουν με αυτά τα λεφτά την ζωή τους οι φασιστοειδείς κυβερνήσεις των σαμαροβενιζέλων, τότε το τύπωμα του ντράγκι αποτελεί καταστροφή.

Να γίνει κούρεμα των χρεών; Cui bono
Να γίνει επιμύκηνση των δόσεων;  Cui bono
Να επιστρέψουμε στην δραχμή;  Cui bono
Να φύγουμε από την ΕΕ;  Cui bono
Να φύγει η τρόικα;  Cui bono
Είναι καλό το μνημόνιο;  Cui bono

Αν το μνημόνιο σημαίνει να πληρώσουν επί τέλους φόρους οι ταξιτζήδες, οι εργολάβοι, οι ταβερνιάρηδες και οι ρουμτουλετάδες (μετά από δεκαετίες αρπαχτής, φοροδιαφυγής και μαύρου χρήματος) τότε είμαι κάργα μνημονιακός.
Αν το μνημόνιο σημαίνει να διαλύσουμε τις υποδομές μας, την Παιδεία και την Υγεία, τότε είμαι βέρος αντιμνημονιακός.
Cui bono. Τόσο απλά.

Επεξεργάστηκε ο γνωστός οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης μιά πρόταση, από τον Νοέμβρη του 2013 γιά να λυθεί η κρίση. Την βρίσκω σωστή σε όλα. Αν όμως εφαρμοστεί, θα ωφελήσει τους μπεομαρινάκηδες και τους μελισσανοσαμαράδες. Κρίνοντας την πρόταση με βάση το cui bono, ο Βαρουφάκης είναι εντελώς λάθος.

Οποιαδήποτε λύση και αν προταθεί, οτιδήποτε και αν γίνει, το μόνο κριτήριο που αποφασίζει γιά το σωστό ή το λάθος, είναι το cui bono. Το ποιός ωφελείται.
Η οποιαδήποτε σωστή λύση που θα μπορούσε να φέρει οφέλη στην κλίκα των προδοτών και των κλεφτών μετατρέπεται αυτόματα σε λάθος λύση.

* * *
Επιμένω στον διαχωρισμό του cui bono. Πιστεύω ότι είναι επιεικώς ύποπτο το να θέλουν μερικοί να τον κρύψουν. Δεν είναι όλοι οι έλληνες ίδιοι, ούτε τραβάνε όλοι τα ίδια ζόρια.

Διαχωρισμός σημαίνει ότι υπάρχουν 2 κατηγορίες: οι έλληνες και οι κωλοέλληνες. 
Οι έλληνες είναι τίμιοι, άξιοι, δουλευταράδες, ευαίσθητοι, έχουν φιλότιμο, πληρώνουν τους φόρους τους (ακόμα και τους άδικους).

Οι κωλοέλληνες είναι λαμόγια, απατεώνες, διορισμένοι από το παράθυρο, τρωκτικά του δημόσιου κορβανά, καταπατητές δασών (που τα έχουν κάψει προηγουμένως), εκμεταλλευτές αδύναμων (βλέπε Μανωλάδα), βασανιστές ζώων, λαθρέμποροι, φοροφυγάδες κλπ. κλπ. κλπ.

Υπάρχει και μιά 3η κατηγορία: οι τσιφτετέλληνες. Λαιφσταιλ, τρεντιές, Μύκονος και μπουζουκομάγαζα. Φραπεδιές στις πλατείες και "ξεφάντωμα" κάθε Σαββατόβραδο στα πολυπληθέστατα και σουπερντελουξ ξενυχτάδικα. Αλλά οι τσιφτετέλληνες είναι κωλοέλληνες σε προθέρμανση, οπότε δεν τους αντιμετωπίζω σαν ξεχωριστή κατηγορία.

Δεν υπάρχει τίποτα που να μην κρίνεται με τα κριτήρια του cui bono. Είτε μιλάμε γιά κούρεμα χρέους, είτε γιά την Αμφίπολη είτε γιά την οικονομική πολτική της ΕΕ, είτε γιά οτιδήποτε, δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια. Η αλήθεια είναι υποκειμενική και σχετική με την ομάδα που ωφελείται κάθε φορά.
Δεν υπάρχει καμμία πρόταση που να ωφελεί και τους έλληνες και τους κωλοέλληνες ταυτόχρονα. Είτε θα ωφελεί τους μεν, είτε τους δε. Και με βάση αυτό το κριτήριο θα την κρίνω.

Υ.Γ. Φόρος τιμής στον Διονύση Σαββόπουλο, που στις αρχές του '90 λανσάρισε πρώτος τους όρους κωλοέλληνες και τσιφτετέλληνες.
Ο άκρως ρομαντικός Σαββόπουλος πίστευε το 1991 ότι η Ελλάδα έχει πιάσει πάτο, ότι χειρότερα δεν γίνεται :-(

Υ.Υ.Γ. Πολλοί λογικοί και σωστοί άνθρωποι σκέφτονται με ποσοτικά κριτήρια. Π.χ. πιστεύουν ότι οι κωλοέλληνες αποτελούν μιά αισχρή μειοψηφία του 0.5% και γι' αυτό δεν πρέπει να "κατηγορούμε την Ελλάδα".
Πρώτον δεν μπαίνει θέμα κατηγορίας. Μιά χώρα είτε την κατηγορήσεις, είτε όχι, θα είναι αυτή που είναι. Ένας διαγωνισμός γιά το ποιά χώρα είναι καλυτερότερη είναι εξ ορισμού ανόητος.
Δεύτερον και σημαντικότερον, τα σωστά κριτήρια δεν είναι ποσοτικά αλλά ποιοτικά. Δεν με ενδιαφέρει αν οι κωλοέλληνες αποτελούν το 0.5% είτε το 5% είτε το 50% του πληθυσμού, από την στιγμή που αυτοί καθορίζουν την τύχη της χώρας.

Οι κωλοέλληνες κυβερνάνε σήμερα την Ελλάδα. Αυτοί φτιάχνουν του νόμους όπως τους βολεύει, αυτοί παραβαίνουν - με θράσος και απαίτηση ατιμωρησίας - τους νόμους που οι ίδιοι έφτιαξαν, αυτοί διοικούν υπουργεία, αυτοί διοικούν επιχειρήσεις, αυτοί καθορίζουν την πολιτική, πολιτισμική και οικονομική ζωή όλων μας. Ακόμα και εκείνων που ούτε είχαν ποτέ ούτε έχουν ούτε θέλουν να έχουν σχέση μαζί τους.

Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι το "πόσοι είναι" αλλά το "πόση ισχύ έχουν". Όσο οι κωλοέλληνες διαθέτουν την ισχύ να καθορίζουν την τύχη της χώρας μου, θα φτύνω χολή εναντίον τους. Και δεν με ενδιαφέρει αν στα 10 εκατομμύρια υπάρχουν άλλοι 9.999.998 που δεν είναι σαν και δαύτους.

Friday 10 October 2014

Μπάσταρδος (and proud of it)

Πριν μερικές μέρες ο καλός μου Τζων με παρότρυνε σε σχόλιο του τα παρακάτω:

"Επίσης, σε προτρέπω να παρατηρήσεις καλά τα δάχτυλα του ποδιού σου, δεν βλέπω ιδιαίτερη σπουδή σε αυτό το σημαντικό θέμα, εδώ κρίνεται η τύχη του ελληνισμού, ένα προτεταμμένο δάχτυλο είναι υψίστης σημασίας!"

Ιδέα δεν είχα μέχρι σήμερα περί δαχτύλων και του μήκους αυτών. Ούτε την σημασία του συγκεκριμένου μήκους ήξερα, ούτε το δικά μου δάχτυλα είχα προσέξει. Έχουμε και δουλειές. Κάτι ψυλλιάστηκα με το σχόλιο αλλά δεν το έψαξα το θέμα, γιατί δεν είχα χρόνο.

Του απάντησα πάντως (πάλι με σχόλιο) όσα λιγοστά ξέρω γιά την καταγωγή μου:

"[...] δεν χρειαζεται να παρατηρήσω ουτε το δαχτυλο του ποδιου μου, ουτε το (σηκωμενο και απευθυνομενο προς ολους τους πατριδοκαπηλους) μεσαιο δαχτυλο του χεριου μου.

Οι προγονοι μου ηταν κατι μπασταρδοι μπατιρηδες γαλλοιρλανδοί. Επειδη ακριβως ηταν μπασταρδοι και μπατιρηδες, δεν ειχαν στον ηλιο μοιρα στις χωρες τους και ξεκινησαν ενα ωραιο πρωι του 18ου αιωνα να κανουν την τυχη τους στην Ελλάδα.

Δεν εκαναν την τυχη τους, παρεμειναν μπατιρηδες και επειδη δεν ειχαν τα φραγκα να γυρισουν πισω ξεμειναν στην Πελοππονησο, οπου και ανακατευτηκαν με καποιες παρακατιανες σκλαβες ελληνοπουλες.
(το οτι ηταν παρακατιανες σκλαβες το συμπεραινουμε απο το γεγονος οτι δεν ειχαν πατρωνυμο, ουτε προικα).

Το ιρλανδικο παρακλαδι του γενεαλογικου μου δεντρου περιεχει (με μεγαλη δοση αβεβαιοτητας) καποιον ανεπροκοπο πειρατη που τον επιασαν και τον κρεμασαν συντομα, προτου κανει οτιδηποτε αξιολογο.
Το γαλλικο παρακλαδι περιεχει καποιον ληστη του 1821, που ρημαζε με το τσουρμο του τα χωρια. Προσποιουμενος πότε τον ελληνα απελευθερωτη, πότε τον συνεργατη των τουρκων (δεν τα ειχαν και τοσο ξεκαθαρισμενα τα πραγματα τότε).
"

Συμπληρωματικά, ξέρω ότι κάμποσοι πρόγονοι μου είχαν σαν παρατσούκλια το "ρούσσος" (δλδ. κοκκινοτρίχης) και το "μάγος" που μάλλον αναφέρεται στο χρώμα των ματιών. ΟΙ πρασινομάτηδες αποτελούν το 1-1.5% του γήινου πληθυσμού, οπότε γιά εκείνες τις εποχές ήταν λογικό να θεωρούνται μάγοι.

Η καταγωγή μας είναι κάτι τελείως έξω από την σφαίρα επιροής μας - δεν την επιλέγουμε. Γι' αυτό και αποτελεί τεράστια ανοησία το να προσπαθούμε να βγάλουμε οποιαδήποτε (αξιολογικά) συμπεράσματα με βάση την καταγωγή μας.

Παρά την α-νοησία που αυτό κρύβει, πάντα ένιωθα περήφανος γιά την μπάσταρδη καταγωγή μου. Όχι γι' αυτό που είμαι, αλλά - κυρίως - γι' αυτό που ΔΕΝ είμαι. Βλέποντας γύρω μου τους "γνήσιους" έλληνες είμαι πολύ περήφανος που δεν είμαι έλληνας. Τουλάχιστον όχι γνήσιος. Η μπασταρδοσύνη μου με σώζει από το να πρέπει να ταυτίζομαι με αυτούς τους τύπους.

Μέχρι που ήρθε ο Τζων με το σχόλιο του και μου έσπειρε την Αμφιβολία. Βρε λές;
Ναι, οκ, ο Τζων αστειέυονταν και η καταγωγή δεν παίζει ρόλο και όλα είναι θέμα τύχης και αυτά τα πράγματα δεν έχουν σημασία και μπλαμπλαμπλα. Αλλά βρε λες;

Τις προηγούμενες μέρες είχα την δικαιολογία της δουλειάς. Αλλά σήμερα τεμπελιάζω ολημερίς, καμμία δικαιολογία. Πήρα λοιπόν την μεγάλη απόφαση και παρατήρησα τα δάχτυλα μου. ΦΡΙΚΗ.

Μήπως ξέρει κανείς πως απαλλάσσεται κάποιος από το ελληνικό dna; Σας παρακαλώ, πληροφορήστε με.
Αχ, βρε Τζων, φωτιές που μ' άναψες.

Υ.Γ. Η φωτό είναι φωτοσοπιασμένη, αλλά δεν αποκαλύπτω σε ποιό σημείο ;-)

Saturday 4 October 2014

Μπεεεεε.... (υστερικό)

Πάντα μου αρέσει να συναναστρέφομαι με ψαγμένα άτομα, ακόμα κι αν σε πολλά θέματα διαφωνώ μαζί τους. Αντίθετα, βαριέμαι (και είμαι καχύποπτος) απέναντι σε άτομα που συμφωνούν μεν μαζί μου, αλλά δεν έχουν ψάξει αυτά που λένε και αυτά που πιστεύουν.

Γι' αυτό χάρηκα με το τελευταίο ποστ του φίλτατου Τζων Μπόη. Το θέμα της διατροφής το θεωρώ από τα πιό ενδιαφέροντα και βασικά, το ποστ δείχνει άνθρωπο ψαγμένο (αυτό το ήξερα για τον Τζων από παλιά) που έχει φτάσει σε σωστά συμπεράσματα και τα εφαρμόζει.

Περιληπτικά, ο Τζων γράφει ότι από μιά ηλικία και μετά ο μεταβολισμός μας μας παίζει άτιμα παιχνίδια (δικό μου σχόλιο: η Φύση είναι μιά κακιασμένη μάνα που θέλει τον θάνατο μας). Γιά να καθυστερήσει όσο μπορεί τις επιπτώσεις ενός μεταβολισμού των 40+ ο Τζων στράφηκε σε καινούργιες διατροφικές συνήθειες και σε (περισσότερη) σωματική άσκηση.

Μέχρι εδώ, συμφωνώ 100%. Μακάρι (από την σκοπιά της εθνικής υγείας) να έπρατταν όλοι όπως ο Τζων. Αν ήταν μόνο αυτά στο ποστ, θα χειροκροτούσα σεμνά και δεν θα ασχολιόμουν παραπέρα. Θα υπομειδιούσα βέβαια κάπως συγκαταβατικά, αφού όλα αυτά που αναφέρει ο Τζων σαν εξωτικά και καινούργια τρόφιμα (κινόα, αμάρανθος, γιοχίμπε κ.α. ) εγώ τα ξέρω και τα χρησιμοποιώ από αρχαιοτάτων χρόνων ;-)
Αλλά από την στιγμή που κάποιος τα ξέρει αυτά τα τρόφιμα, τι ρόλο παίζει αν τα έμαθε σήμερα, χθες ή πριν 25 χρόνια;

Η μοναδική διαφωνία μου με το ποστ βρίσκεται στα σημεία που ο Τζων γράφει γιά "αποχυμωμένα vegan", ψυχάκηδες, υστερικούς χορτοφάγους κ.α. Και στο σημείο που λέει ότι χτυπάει και ένα βρώμικο αραιά και που επειδή δεν θέλει να έχει εμμονές και επειδή πρέπει να είμαστε ισορροπημένα άτομα. 
Θα μονομαχήσω ;-) λοιπόν μαζί του πάνω στις υστερίες, τις εμμονές και τις ισορροπίες. Τα υπόλοιπα περί κινόα τα θεωρώ ολόσωστα είπαμε.

Όπως σε κάθε μονομαχία που σέβεται τον εαυτό της, οι μονομάχοι πρέπει να διαλέξουν όπλα πριν ξεκινήσουν. Επιλέγω λοιπόν σαν όπλο τα στοιχεία και τα επιχειρήματα του 21ου αιώνα. Θα πάρουμε σημερινά στοιχεία, σημερινά δεδομένα, θα τα μετρήσουμε και θα δούμε ποιός την έχει πιό μεγάλη (την επιχειρηματολογία).
Αρνούμαι κατηγορηματικά να μιλήσω γιά το θέμα με επιχειρήματα περασμένων εποχών. Πρόκειται γιά το λάθος που γίνεται κατά κόρον: συγκρίνουμε τους χορτοφάγους του 21ου αιώνα με τους κρεατοφάγους του 19ου.

Γιατί όμως οι άνθρωποι (θέλουν να) στρέφονται στον 19ο αιώνα, όταν μιλάνε γιά την τροφή τους; Δεν πρόκειται γιά σύμπτωση. Ο 19ος ήταν ο τελευταίος αιώνας πριν την βιομηχανική επανάσταση. Και η βιομηχανική επανάσταση είναι αυτή που πήρε την τροφή μας και την βιομηχανοποίησε πλήρως. Το πρώτο και βασικότερο στοιχείο που πρέπει να θυμόμαστε κάθε φορά που μιλάμε γιά τροφή στον 21ο αιώνα είναι ότι μιλάμε γιά ένα βιομηχανικό προϊόν!

Ο παγκόσμιος τζίρος τροφής είναι μακράν μικρότερος μεν από τον τζίρο που ξοδεύει η ανθρωπότητα γιά όπλα και ναρκωτικά, αλλά παρ' όλα αυτά ασύλληπτα τεράστιος. Και - ω τι σατανική σύμπτωση - ελέγχεται πλήρως από 10 πολυεθνικές (κυρίως αμερικάνικες). Εννοείται ότι η τροφή δεν είναι μόνο οικονομικός παράγοντας. Είναι και σημαντικότατος πολιτικός παράγοντας. Αν ελέγχεις το βιομηχανοποιημένο προϊόν που λέγεται τροφή, ελέγχεις πληθυσμούς, ελέγχεις κράτη. Δεν χρειάζεσαι στρατό γιά να καταλάβεις μιά χώρα, αν οι εταιρείες που παράγουν τροφή γι' αυτήν την χώρα είναι δικές σου.

Είναι θεμελιώδες αυτό. Δεν μιλάμε γιά το τελευταίο αϊ φόουν, ούτε γιά μιά ενυδατική προσώπου. Μιλάμε γιά την τροφή, το πιό βασικό και αυτονόητο στοιχείο της επιβίωσης μας, μαζί με το οξυγόνο. Όπως μας απωθεί η ιδέα να πακετάρουμε το οξυγόνο μας σε κονσέρβες, έτσι μας απωθεί και η ιδέα ότι η τροφή μας είναι ένα βιομηχανικό προϊόν. Η "κονσέρβα" θεωρείται παντού και πάντα σαν υποδεέστερη τροφή.
Δυστυχώς, είτε μας αρέσει είτε όχι, η τροφή μας είναι ένα βιομηχανικό προϊόν.

Γιά να κρυφτεί αυτή η αλήθεια, βαυκαλιζόμαστε (με γενναίες ενέσεις προπαγάνδας από τις βιομηχανίες τροφής) ότι ή τροφή μας είναι φυσική και αγνή.
Ας παρατηρήσουμε μιά οποιαδήποτε συσκευασία μιάς οποιασδήποτε τροφής. Αγνές βοσκοπούλες σε αγνές τραχανοπλαγιές χοροπηδάνε μαζί με αγνά κατσικάκια σε καταπράσινα λιβάδια. Στις επικεφαλίδες όλων των τροφίμων συνωστίζονται η αγνότητα με την καθαρότητα και τον βουκόλο γεωργό του 19ου αιώνα (με την φλογέρα και το αλέτρι, έλεος). Δηλαδή πόσο ηλίθιοι πρέπει να είμαστε που παρασυρόμαστε από τέτοιες ετικέτες;

Μιά ειδική μορφή αγνότητας και καθαρότητας είναι το ντόπιο προϊόν. Ελληνικό κατσικάκι, ντομάτες Αρτας και φασολάκια Βοιωτίας. Σε θέματα αγνότητας, εμπιστευόμαστε περισσότερο τον Μητσάρα από τα Φάρσαλα που είναι ντόπιος, παρά τον Χασάν από το Χαλέπι, που είναι ξένος.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Έξυπνη κοπέλλα διάβασε το ποστ του Τζων και σχολίασε "Σωστός μεν, αλλά γιατί καταφεύγει σε τόσο εξωτικά τρόφιμα με ασιατική προέλευση; Χάθηκε να καταναλώσει ντόπιες ντοματούλες που μας τις προσφέρει απλόχερα η ελληνική φύση; ".

Αν ζούσαμε στον 19ο, ο Τζων δεν θα έτρωγε κινόα (δεν θα την ήξερε καν) και εννοείται ότι θα έτρωγε ντόπιες ελληνικές ντοματούλες. Αλλά ζούμε στον 21ο. Και είτε ντομάτες τρως, είτε κινόα είναι το ίδιο πράγμα. Βιομηχανικό προϊόν το ένα, βιομηχανικό προϊόν και το άλλο.

Είναι λάθος λοιπόν καλή μου κοπέλλα η παρατήρηση σου γιά τις ντόπιες ντομάτες. Αυτά είναι αυταπάτες. Ούτε υπάρχουν ντόπιες ντοματούλες ούτε η φύση μας προσφέρει τίποτα. Οι σπόροι της ντομάτας που αγοράζεις από τον αγνό παραγωγό στην αγνή λαϊκή αγορά των αγνών Πετραλώνων προέρχονται από τα εργαστήρια της - καθόλου αγνής - Μοσάντο στην Αμερική. Τα λιπάσματα της ντόπιας ντομάτας που τρως τα έχει φτιάξει η γερμανική BASF στο Ludwigshafen. Και τα έχει μεταφέρει ο Μητσάρας ο φορτηγατζής με γερμανικό φορτηγό καίγοντας αραβικό πετρέλαιο.
Το θερμοκήπιο της αγνής και ντόπιας ντοματούλας που τρως το έχει κατασκευάσει μιά κινέζικη εταιρεία πλαστικών στο Guangzhou. Οσο γιά το νερό, η ντοματούλα σου ποτίζεται με υπόγεια νερά, που τα ανεβάζουν οι αντλίες (καίγοντας ρεύμα από την ΔΕΗ) από πηγάδια βάθους 120 - 220 μέτρων. Πηγάδια που τα έχουν ανοίξει ιταλικά γεωτρύπανα.
Αν δεν υπήρχαν οι σπόροι της μοσαντο, τα λιπάσματα της BASF, τα θερμοκήπια των κινέζων και οι γεωτρήσεις των ιταλών, την αγνή ντοματούλα από το αγνό χωραφάκι στην Άρτα είτε θα την έβλεπες μόνο στα όνειρα σου, είτε θα την πλήρωνες γύρω στα 50 ευρώ / κιλό.

Αφήνω τα τρακτέρ και τα άλλα γεωργικά μηχανήματα, αφήνω τους πολύπλοκους οικονομικούς παράγοντες. Στον 19ο αιώνα, την ντομάτα την έκοβε ο γεωργός από την ντοματιά, αφού ο καλός ήλιος και η καλή βροχή την είχαν ωριμάσει.  Στον 21ο αιώνα έρχεται ένα συνεργείο να μαζέψει τις ντομάτες και το συνεργείο δεν μπορεί να έρχεται κάθε μέρα. Πρέπει όλες οι ντομάτες λοιπόν να είναι ώριμες την ίδια ακριβώς μέρα. Πως γίνεται αυτό; Με ορμονίτσες από την καλή μας την μοσάντο φυσικά.
Στον 19ο αιώνα, η τιμή της ντομάτας αντιπροσώπευε την δουλειά του αγρότη. Στον 21ο αιώνα, η τιμή της ντομάτας καθορίζεται από διεθνή χρηματοπιστωτικά παιχνίδια. Το αν η συγκομιδή γίνει σε συνθήκες ώριμου, ανώριμου ή υπερώριμου καρπού (δηλαδή η ποιότητα της ντομάτας που τρως) το καθορίζουν τα spread στην τράπεζα, όχι οι φυσικές συνθήκες. 

Εσύ νομίζεις ακόμα - επειδή έτσι σε κάνουν να πιστεύεις - ότι καταναλώνεις ντομάτες με συνθήκες 19ου. Εσύ νομίζεις ότι επειδή πηγαίνεις στην λαϊκή των Πετραλώνων με το καροτσάκι σου και επειδή ένα χαρτονάκι στον πάγκο γράφει "ντώπιαις ντομάταις Αργους, 3 ευρω/κιλ" ότι και καλά καταναλώνεις φυσικό, ντόπιο προϊόν.

Θα αναρωτηθεί ίσως κάποιος "τι τον έπιασε μανία τον τύπο με τις ντομάτες; γιατί μας τριβελίζει με το ζαρζαβατικό; ". Ασχολιέμαι με τις ντομάτες, γιατί οι ντομάτες είναι το πιό απλό παράδειγμα. Το πιό εύκολο να περιγραφεί στη έκταση ενός μπλογκ.

Τα πιό πάνω ισχύουν γιά την απλή ντοματούλα στην λαϊκή. Στα πιό πολύπλοκα προϊόντα, οι βιομηχανικοί παράγοντες αυξάνουν εκθετικά. Π.χ. η ντομάτα στο σουπερμάρκετ θέλει όλα τα παραπάνω, συν τυποποίση, συν συσκευασία, συν δίκτυο διανομής, συν... συν... συν...
Στα κατεργασμένα προϊόντα (π.χ. ελαιόλαδο, χυμοί κ.α.) προστίθενται ακόμα περισσότεροι - βιομηχανικοί παντα - παράγοντες.
Η ανώτατη βιομηχανική βαθμίδα, η πιό σύνθετη - βιομηχανική - παραγωγή τροφής είναι το κρέας. Από την γονιμοποίηση του θηλυκού ζώου μέχρι το ψημένο κρέας στο πιάτο μεσολαβούν τόσες βιομηχανικές επεξεργασίες, τόσες (τεχνητές) χημικές μεταβολές, που θα χρειαζόμουν βιβλίο γιά να τις περιγράψω.

Ειδικά στο κρέας, η βιομηχανία τροφίμων "τα δίνει όλα" στον τομέα της προπαγάνδας. Όπως μας είναι αποκρουστικό το να αναπνέουμε οξυγόνο από κονσέρβα, έτσι μας είναι αποκρουστικό και το να τρώμε ένα προϊόν εργοστασίου. Αυτήν ακριβώς την αλήθεια προσπαθούν να κρύψουν.
Αν γνωρίζαμε με πλήρη διαφάνεια τις συνθήκες παραγωγής κρέατος, θα ήμασταν όλοι vegan. Όχι από συμπόνοια προς τα ζώα, αλλά επειδή θα μαθαίναμε τον τρόπο που κατασκευάζεται αυτό που βάζουμε στο πιάτο μας (και στον οργανισμό μας).
Και δεν είναι καθόλου σύμπτωση που οι συνθήκες παραγωγής κρέατος κρατιώνται τόσο μυστικές. Πιό έυκολα μπαίνεις στο (άδειο) θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας της Ελλάδας παρά στο οποιοδήποτε τυχόν σφαγείο.
Στον τομέα του κρέατος, ο 19ος αιώνας είναι η κυρίαρχη αφήγηση. Ο αγνός παππούς στην αγνή τραχανοπλαγιά βόσκει τα κατσικάκια του. Ο αγνός ψαράς στην αγνή ψαρόβαρκα του Αιγαίου ρίχνει τα δίχτυα του. Και άλλες βουκολικές μαλακίες, τις οποίες ΘΕΛΟΥΝ να πιστεύουν όσοι (θέλουν να) εθελοτυφλούν.

Εδώ πηγαίνει σύννεφο η κλασσικαδούρικη περίπτωση του "γνωστού βοσκού γείτονα". Όλοι οι κρεατοφάγοι που ξέρω προμηθεύονται το κρέας τους από τον Μήτσο τον γείτονα τους, που βόσκει τα κατσικάκια του μπροστά στο παραθύρι τους και τους προμηθεύει αγνό, ντόπιο κρέας. Με τόσους Μήτσους γείτονες απορώ γιά το πως ζουν τα σφαγεία και τα χασάπικα των πόλεων. 

Αλλά ας υποθέσουμε ότι όντως υπάρχει κάποιος Μήτσος, όντως γείτονας που όντως βόσκει τα κατσικάκια του στην διπλανή τραχανοπλαγιά. Πόσο αγνός και ντόπιος είναι αυτός ο Μήτσος; 

Πρώτον τα κατσικάκια είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από φυσικά και ντόπια. Υπάρχει ένα παγκόσμιο εμπόριο σπέρματος. Κατεψυγμένο σπέρμα κριαριών, τράγων και ταύρων κάνει τον γύρο του κόσμου - με τεράστιους τζίρους. Τα ζώα που βλέπουμε στο λιβαδάκι μόνο φυσικά ζώα δεν είναι. Πρόκειται γιά "καλλιέργειες" ειδών, με έμφαση στην γρήγορη ανάπτυξη (αν και ξεχνάμε ότι οτιδήποτε αναπτύσσεται γρήγορα είναι γενικά καρκινογόνο).
Το αγνό λιβαδάκι στο οποίο βόσκουν τα αγνά προβατάκια μας ΔΕΝ είναι φυσικό. Είναι καλλιέργεια. Και φυσικά πέφτουν λιπάσματα πάνω του. 
Και καλά το καλοκαίρι που βλέπουμε τα αγνά προβατάκια στο αγνό λιβαδάκι. Τον χειμώνα που βρίσκονται αυτά τα προβατάκια; Στο μαντρί προφανώς. Τι τρώνε εκεί; Χιονοστιβάδες πλακί, ή μήπως τριμμένο βασαλτικό βράχο στον φούρνο με πατατάκια; Η απάντηση βρίσκεται στις ζωοτροφές. Οι οποίες είναι ΚΑΙ εισαγόμενες ΚΑΙ βιομηχανοποιημένες ΚΑΙ χημικά επεξεργασμένες (πως θα έρθει η τροφή από την Αφρική ή την Λατ. Αμερική αν δεν την συντηρήσεις; ) ΚΑΙ ελεγχόμενες από παγκόσμια τραστ.
Τέλος, ο Μήτσος ο γείτονας μας δεν εκτρέφει ζώα γιά την ψυχή της μάνας του. Ούτε γιά να έχει την χαρά να μας χαρίζει εμάς το κρέας που τρώμε. Ο Μήτσος εκτρέφει ζώα γιά να τα πουλήσει. Που σημαίνει ότι και ορμόνες θα τους δώσει και αντιβιοτικά θα τους δώσει και συμπληρώματα διατροφής θα τους δώσει και από την κρατική Υγειονομική Υπηρεσία θα τα περάσει γιά έλεγχο ( = κι άλλα χημικά).

Μετά από όλα αυτά με πιάνουν οι υστερίες μου, κάθε φορά που ακούω τις κλασσικές ατάκες "εγώ τρώω κρέας επειδή το να τρως κρέας είναι φυσικό" και το "εγώ προμηθεύομαι κρέας μόνο από τον Μήτσο τον γείτονα μου".

Δύο νουμεράκια μόνο. Δύο στοιχεία του 21ου αιώνα.
- Το 80% των καλλιεργήσιμων εκτάσεων παγκοσμίως χρησιμοποιούνται γιά την παραγωγή κρέατος. Ας φανταστούμε τώρα τι θα γινόταν, αν καλλιεργούσαμε το 80% του πλανήτη με ρύζι, στάρι και καλαμπόκι που θα προορίζονταν ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ αντί γιά ζώα.

- Η Ελλάδα έκανε εισαγωγές 600.000 τόνους σόγιας το 2013. Σε χρονιά βαθιάς κρίσης, με μειωμένη κατανάλωση κρέατος κάναμε εισαγωγές 600.000 τόνους. Μόνο σόγια. Συν οι υπόλοιπες ζωοτροφές, συν αυτά που παράγουμε εμείς.
Αγνοί βοσκοί και φυσικό κρέας και μαλακίες στο τετράγωνο. Φυσική, ντόπια τροφή είναι το κρέας που έχει παραχθεί από 600.000 τόνους εισαγόμενης σόγιας; (ως επί το πλειστον μεταλλαγμένης, αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο). Η μήπως ο Μήτσος ο γείτονας σου παράγγειλε 600.000 τόνους κατά λάθος πριν σου δώσει εσένα το φυσικό κατσικάκι;

Η οποία σόγια προέρχεται φυσικά από ΦΤΩΧΕΣ χώρες. Πραγματικά φτωχές, όχι όπως η Ελλάδα. Τριτοκοσμικές χώρες που (εξ' αιτίας γεωπολιτικών παιχνιδιών και οικονομικής εξάρτησης) αντί να παράγουν τροφή γιά τους κατοίκους τους παράγουν ζωτροφές γιά να τρώει ο μέσος έλληνας την μπριζολίτσα του.
Μπορεί να είναι μιά δυσάρεστη αλήθεια, αλλά δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια επειδή είναι δυσάρεστη: η κάθε μπουκιά κρέατος στο πιάτο ενός μέσου δυτικού ανθρώπου δεν περιέχει μόνο το αίμα του ζώου που σφάχτηκε αλλά και το αίμα του παιδιού της Αφρικής / Λατ. Αμερικής που πέθανε από πείνα.
Εκτός αν διαθέτει κανείς στοιχεία που να δείχνουν ότι τα παιδάκια στην Νιγηρία, την Κένυα και την Γουϊάνα είναι τόσο καλοζωισμένα ώστε να τους περισσεύουν και 600.000 τόνοι σόγιας να στείλουν στους έλληνες μερακλήδες της μπριζόλας. 

* * * 
Ξαναγυρίζω στους "αποχυμωμένους vegan" και τους υστερικούς χορτοφάγους με τις εμμονές τους. Καλά όλα τα παραπάνω επιχειρημάτα, αλλά γιατί πρέπει βρε παιδί μου οι χορτοφάγοι να είναι τόσο υστερικοί; 

Εδώ κολλάει η γνωστή ατάκα εγώ φταίω που είμαι ρατσιστής, ή εσύ που είσαι μαύρος;
Εμείς οι χορτοφάγοι φταίμε που είμαστε υστερικοί ή εσείς που είσαστε αναίσθητοι;
Όταν εγώ σκίζομαι να παραθέσω στοιχεία, νούμερα, επιχειρήματα και εσύ μου απαντάς ότι "το κρέας είναι φυσική τροφή", εεεεε ναι, τότε θα γίνω υστερικός, πώς να το κάνουμε;

Αφήνω το mobbing που έχω φάει σαν χορτοφάγος. Υπονοούμενα, γελάκια, ανοιχτή λοιδωρία και βρώμικα "αστεία" σχετικά με τις διατροφικές μου συνήθειες. Τι οποίες δεν θέλησα ποτέ να επιβάλλω σε κανέναν (επειδή ξέρω ότι αν δεν το σκεφτείς και αν δεν το θέλεις από μόνος σου, δεν δουλεύει). 
Μέχρι και τον ανδρισμό μου έχουν αμφισβητήσει, επειδή ο "σωστός άντρας" θέλει το μπιφτέκι του ωμό και να στάζει αίμα. Όποιος δεν γουστάρει ματωμένα μπιφτέκια, όποιος λυπάται τα ζώα, θα είναι ολίγον πούστης, δεν εξηγείται αλλιώς. Δεν αποτελεί άλλωστε σύμπτωση ότι το 80% των χορτοφάγων είναι γυναίκες.

Εγώ αποχυμωμένος; Εγώ εμμονικός; Μετά από τόσα αστεία εις βάρος μου (χωρίς να έχω προκαλέσει ποτέ κανέναν), θα ήμουν απόλυτα δικαιολογημένος να πάρω το σπαθί μου και να αποκεφαλίσω 6-7 ντουζίνες ηλιθίων. 
Είναι αποχυμωμένη η Πάμελα; Σιλικονάτη μπορεί να είναι, χαζογκόμενα μπορεί να είναι, οτιδήποτε άλλο μπορεί να είναι. Αλλά αποχυμωμένη δεν μπορείς να την  πεις.

Αποχυμωμένοι εμμονικοί οι Πειρατές της Sea Shepherd; Κολύμπα πρώτα στα παγωμένα νερά της Ανταρκτικής δίπλα σε ένα πληγωμένο άγριο ζώο 20 τόνων βάρους που παλεύει γιά την ζωή του. Προσπάθησε πρώτα να βγάλεις το καμάκι (με τα εκρηκτικά) που είναι χωμένο στα πλευρά του. Και αφού βγάλεις το καμάκι, αφού γλυτώσεις από τις σφαίρες των γιαπωνέζων ψαράδων που σε πυροβολούν επειδή τους χάλασες το θήραμα και αφού αποφύγεις τα υπόλοιπα εκρηκτικα δίπλα σου στο νερό, τότε και μόνο τότε έλα να μιλήσουμε γιά αποχυμωμένους εμμονικούς.

Τελευταίο άφησα το επιχείρημα περί ισορροπημένης διατροφής και περί εμμονών. Αυτό είναι ένα επιχείρημα - λάστιχο, που κολλάει παντού. Θα το δεχόμουν (με επιφυλάξεις) αν η τροφή μας ήταν φυσική. Όταν όμως μιλάμε γιά βιομηχανικά προϊόντα, που βρίσκεται η ισορροπία;

Γράφει ο Τζων "Καλή η υγιεινή διατροφή, αλλά στο μέτρο είναι πάντα το μυστικό και στην ισορροπία..." και παρακάτω κάνει και μιά νύξη περί ψυχικής υγείας. Θα το δεχόμουν αγαπητέ Τζων, αν μιλάγαμε γιά φυσική τροφή. Τώρα είναι σαν να μου λές ότι οδηγάς μεν Μερσεντές, αλλά πότε - πότε (γιά λόγους ισορροπίας και ψυχικής υγείας) θέλεις να οδηγάς και μιά Μπεμβέ. Που την αναζητάς την ισορροπία ανάμεσα στα βιομηχανικά προϊόντα;

Είτε σαν να μου λες ότι αγαπάς μεν την γυναίκα σου, αλλά ξενοπηδάς και μερικά 20χρονα όποτε τα βρεις πρόχειρα. Εννοείται ότι το κάνεις αποκλειστικά γιά λόγους ισορροπίας και ψυχικής υγείας ;-) Άλλωστε και η μονογαμία μιά εμμονή είναι - κι εσύ όπως λες δεν θέλεις να είσαι εμμονικός.

Ναι, συμφωνώ. Η ισορροπία και το μέτρο είναι το ζητούμενο. Είναι εκ των ουκ άνευ γιά την ψυχική μας υγεία. Οι εμμονές πρέπει να αποφεύγονται, ποιός θα είχε αντίρρηση σ' αυτά;
Το ερώτημα είναι τι βαφτίζουμε εμμονή. Εμμονή είναι ότι δεν μας αρέσει; 
Το ερώτημα είναι τι βαφτίζουμε ισορροπία. Ισορροπία είναι ότι μας βολεύει; 

Παν μέτρον άριστον, δεν έχω απολύτως καμμία αντίρρηση. Έχουμε όμως καταλάβει, ότι το "μέτρον" με το οποίο μετράμε την τροφή μας είναι το μέτρον του κέρδους των εταιρειών κατασκευής τροφίμων;  Έχουμε καταλάβει ότι οι συνθήκες του 19ου αιώνα βρίσκονται 150 χρόνια πίσω μας;

  © Blogger template 'Solitude' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP