Νησιά (updated)
Νησί του Πάσχα. 27° 9' νότια, 109° 25' δυτικά.
3700 χιλιόμετρα από την Χιλή και 4200 χιλιόμετρα από την Χαβάη.
Οι κάτοικοι - οι Rapa Nui - ονομάζουν την πατρίδα τους Te Pito Te Henua. Ο ομφαλός της Γης. Αποδεικνύοντας γιά μιά ακόμα φορά, ότι σε μιά σφαίρα το κάθε σημείο μπορεί να είναι το κέντρο του Κόσμου.
* * * *
Floreana. 1° 18' νότια, 90° 26' δυτικά.
1050 χιλιόμετρα από το Equador.
Η Dore Strauch, δασκάλα και ο Friedrich Ritter, οδοντογιατρός εγκαταλείπουν τους αντίστοιχους συζύγους τους και την πατρίδα τους, το Βερολίνο. Ο πολιτισμός δεν έχει να τους δώσει πιά τίποτα και αποφασίζουν να ζήσουν ερωτευμένοι γιά την υπόλοιπη ζωή τους στην Floreana. Όλα αυτά μπορεί να φαντάζουν σημερινά αλλά έγιναν το 1929, όταν η Floreana ήταν ακόμα ακατοίκητη. Στους πρόποδες του ηφαίστειου χτίζουν την καλύβα τους, καλλιεργούν λίγα στρέμματα γης και ζουν ευτυχισμένοι. Γυμνοί. Ρούχα φορούσαν μόνο αν ερχόταν κάποιος επισκέπτης στο νησί τους.
Η ευτυχία κρατάει 3 χρόνια, μέχρι να έρθει η Eloise Wagner de Bousquet στο νησί. Αυτοανακυρηγμένη βαρώνη, κουβαλάει μαζί της τσιμέντο, αγελάδες, γαιδάρους και 2 εραστές. Επιχειρηματίας. Θέλει να χτίσει deluxe ξενοδοχείο στην Floreana. Το ξενοδοχείο Hacienda Paradiso δεν χτίστηκε ποτέ. Γιά όσους παραλληλίζουν με το σήμερα, υπενθυμίζω ότι αυτά έγιναν το 1932.
Η "βαρώνη" βασανίζει τα ζώα και τους εραστές της, φέρνει εργάτες που τους εξοντώνει στην δουλειά, θέλει να διώξει την Dore και τον Friedrich από την Floreana. Τυραννάει όλα τα πλάσματα του νησιού με μαστίγιο και ρεβόλβερ.
Γιά δύο χρόνια. Το 1934 η "βαρώνη" εξαφανίζεται μυστηριωδώς χωρίς ν' αφήσει κανένα ίχνος. Μαζί και ο ένας των εραστών. Ο σκελετός του 2ου εραστή βρέθηκε χρόνια αργότερα ξασπρισμένος σε κάποια παραλία. Ο Friedrich πεθαίνει λίγο μετά την εξαφάνιση της "βαρώνης" από γάγγραινα. Συνηθισμένη επιπλοκή εκείνα τα χρόνια, αν τραυματιζόσουν. Η Dore, έχοντας χάσει τον αγαπημένο της, γυρίζει στο Βερολίνο.
Η Floreana έμεινε ακατοίκητη γιά πολλά χρόνια ακόμα. Σήμερα έχει 100 κατοίκους.
* * * *
Tikopia - Anuta. 12° 18' νότια 168° 50' ανατολικά.
1100 χιλιόμετρα από τα Φίτζι. Κάτοικοι: 1200.
Η Tikopia κατοικείται εδώ και 3000 χρόνια. Διακόσια χρόνια πριν ο Όμηρος γράψει την Ιλιάδα. Φανταστικό γιά ένα νησί χαμένο στην μέση του Ειρηνικού με διαστάσεις περίπου 4 Χ 3 χιλιόμετρα.
Ένα μεγάλο μέρος του νησιού καλύπτεται από μιά ημι-ελώδη ρηχή λίμνη που προσφέρει το απαραίτητο νερό και ψάρια.
Οι κάτοικοι έχουν μάθει να ζουν με τους περιορισμένους πόρους του νησιού. Η κοινωνική τους ζωή είναι έτσι δομημένη, ώστε να μην υπάρξει υπερπληθυσμός. Κάθε οικογένεια μπορεί να κάνει μόνο τόσα παιδιά, όσα μπορούν να τραφούν από το κτήμα της. Μόλις ο πρωτότοκος γιός φτάσει σε ηλικία γάμου, οι γονείς και τα αδέρφια του παύουν να τεκνοποιούν.
Το σεξ είναι ελεύθερο, δεν υπάρχουν ηθικοί περιορισμοί. Ο μόνος περιορισμός είναι να μην γεννηθούν παραπανίσια παιδιά.
Αν κάποια καιρική καταστροφή καταστρέψει τις σοδειές, ο πληθυσμός γίνεται υπερβολικός ακόμα και χωρίς περιττές γεννήσεις. Εκείνες τις χρονιές, οι ανύπαντρες κοπέλλες και τα αγόρια του νησιού φεύγουν από το νησί κολυμπώντας. Προτιμάνε έναν θάνατο στην μέση του ωκεανού από έναν θάνατο από πείνα.
* * * *
Οι πληροφορίες είναι παρμένες από το καταπληκτικό βιβλίο με τίτλο "Άτλας απομακρυσμένων νησιών" και υπότιτλο "50 νησιά στα οποία δεν έχω πάει, ούτε πρόκειται να πάω ποτέ". Συγγραφέας η Judith Schalansky, εκδόσεις mare.
Η μετάφραση και τα σχόλια είναι δικά μου.
3700 χιλιόμετρα από την Χιλή και 4200 χιλιόμετρα από την Χαβάη.
Οι κάτοικοι - οι Rapa Nui - ονομάζουν την πατρίδα τους Te Pito Te Henua. Ο ομφαλός της Γης. Αποδεικνύοντας γιά μιά ακόμα φορά, ότι σε μιά σφαίρα το κάθε σημείο μπορεί να είναι το κέντρο του Κόσμου.
* * * *
Floreana. 1° 18' νότια, 90° 26' δυτικά.
1050 χιλιόμετρα από το Equador.
Η Dore Strauch, δασκάλα και ο Friedrich Ritter, οδοντογιατρός εγκαταλείπουν τους αντίστοιχους συζύγους τους και την πατρίδα τους, το Βερολίνο. Ο πολιτισμός δεν έχει να τους δώσει πιά τίποτα και αποφασίζουν να ζήσουν ερωτευμένοι γιά την υπόλοιπη ζωή τους στην Floreana. Όλα αυτά μπορεί να φαντάζουν σημερινά αλλά έγιναν το 1929, όταν η Floreana ήταν ακόμα ακατοίκητη. Στους πρόποδες του ηφαίστειου χτίζουν την καλύβα τους, καλλιεργούν λίγα στρέμματα γης και ζουν ευτυχισμένοι. Γυμνοί. Ρούχα φορούσαν μόνο αν ερχόταν κάποιος επισκέπτης στο νησί τους.
Η ευτυχία κρατάει 3 χρόνια, μέχρι να έρθει η Eloise Wagner de Bousquet στο νησί. Αυτοανακυρηγμένη βαρώνη, κουβαλάει μαζί της τσιμέντο, αγελάδες, γαιδάρους και 2 εραστές. Επιχειρηματίας. Θέλει να χτίσει deluxe ξενοδοχείο στην Floreana. Το ξενοδοχείο Hacienda Paradiso δεν χτίστηκε ποτέ. Γιά όσους παραλληλίζουν με το σήμερα, υπενθυμίζω ότι αυτά έγιναν το 1932.
Η "βαρώνη" βασανίζει τα ζώα και τους εραστές της, φέρνει εργάτες που τους εξοντώνει στην δουλειά, θέλει να διώξει την Dore και τον Friedrich από την Floreana. Τυραννάει όλα τα πλάσματα του νησιού με μαστίγιο και ρεβόλβερ.
Γιά δύο χρόνια. Το 1934 η "βαρώνη" εξαφανίζεται μυστηριωδώς χωρίς ν' αφήσει κανένα ίχνος. Μαζί και ο ένας των εραστών. Ο σκελετός του 2ου εραστή βρέθηκε χρόνια αργότερα ξασπρισμένος σε κάποια παραλία. Ο Friedrich πεθαίνει λίγο μετά την εξαφάνιση της "βαρώνης" από γάγγραινα. Συνηθισμένη επιπλοκή εκείνα τα χρόνια, αν τραυματιζόσουν. Η Dore, έχοντας χάσει τον αγαπημένο της, γυρίζει στο Βερολίνο.
Η Floreana έμεινε ακατοίκητη γιά πολλά χρόνια ακόμα. Σήμερα έχει 100 κατοίκους.
* * * *
Tikopia - Anuta. 12° 18' νότια 168° 50' ανατολικά.
1100 χιλιόμετρα από τα Φίτζι. Κάτοικοι: 1200.
Η Tikopia κατοικείται εδώ και 3000 χρόνια. Διακόσια χρόνια πριν ο Όμηρος γράψει την Ιλιάδα. Φανταστικό γιά ένα νησί χαμένο στην μέση του Ειρηνικού με διαστάσεις περίπου 4 Χ 3 χιλιόμετρα.
Ένα μεγάλο μέρος του νησιού καλύπτεται από μιά ημι-ελώδη ρηχή λίμνη που προσφέρει το απαραίτητο νερό και ψάρια.
Οι κάτοικοι έχουν μάθει να ζουν με τους περιορισμένους πόρους του νησιού. Η κοινωνική τους ζωή είναι έτσι δομημένη, ώστε να μην υπάρξει υπερπληθυσμός. Κάθε οικογένεια μπορεί να κάνει μόνο τόσα παιδιά, όσα μπορούν να τραφούν από το κτήμα της. Μόλις ο πρωτότοκος γιός φτάσει σε ηλικία γάμου, οι γονείς και τα αδέρφια του παύουν να τεκνοποιούν.
Το σεξ είναι ελεύθερο, δεν υπάρχουν ηθικοί περιορισμοί. Ο μόνος περιορισμός είναι να μην γεννηθούν παραπανίσια παιδιά.
Αν κάποια καιρική καταστροφή καταστρέψει τις σοδειές, ο πληθυσμός γίνεται υπερβολικός ακόμα και χωρίς περιττές γεννήσεις. Εκείνες τις χρονιές, οι ανύπαντρες κοπέλλες και τα αγόρια του νησιού φεύγουν από το νησί κολυμπώντας. Προτιμάνε έναν θάνατο στην μέση του ωκεανού από έναν θάνατο από πείνα.
* * * *
Οι πληροφορίες είναι παρμένες από το καταπληκτικό βιβλίο με τίτλο "Άτλας απομακρυσμένων νησιών" και υπότιτλο "50 νησιά στα οποία δεν έχω πάει, ούτε πρόκειται να πάω ποτέ". Συγγραφέας η Judith Schalansky, εκδόσεις mare.
Η μετάφραση και τα σχόλια είναι δικά μου.
6 σχολια:
Εξαιρετικό! Αν το πετύχω τουλάχιστον στα Αγγλικά θα το πάρω.
Update: προσθεσα 2 χαρτες
Κάποτε ένα μικρό αγόρι δινοντας έναν εντελώς δικό του ορισμό ειπε :
νησι είναι ένα μερος οπου πάμε διακοπες για να γινουμε ευτυχισμενοι.
Και τα ειπε όλα.
Το βιβλιο σου φαινεται μαγευτικο.
Μικροκοσμοι μεσα στον κοσμο μας.
Καλά ταξίδια πειρατή. Σε νησιά αχαρτογραφητα
...και Καλή Χρονιά
:)
Περαστικε, διαλεξα τους κατοικους της Tikopia - Anuta γιατι τους θεωρω μοναδικους. Βιολογικα, ειναι ανθρωποι σαν ολους μας. Αλλα το συλλογικο αισθημα ευθυνης (η επιβιωση του νησιου) ειναι μεγαλυτερο απο το ατομικο ενστικτο της αυτοσυντηρησης.
Προτιμανε να αυτοκτονησουν απο το να καταστρεψουν το περιβαλλον τους - και την φυλη τους.
Τα 3000 χρονια αντιστοιχουν περιπου σε 120 γενιες. Ουτε μια γενια απο τις 120 δεν εβαλε το ατομικο συμφερον πανω απο το συλλογικο.
Ποσο μεγαλη ειναι η αντιθεση των κατοικων της Tikopia απο ολους εμας τους υπολοιπους;
Εμεις προτιμαμε να τα κανουμε ολα σταχτη και μπουρμπερη, για να ικανοποιησουμε τις ιδιοτροπιες μας (ουτε καν τις αναγκες μας).
Ισως και να οφειλεται στο οτι η Tikopia ειναι πολυ μικρη. Οι επιπτωσεις μιας λαθος επιλογης θα φανουν αμεσως. Το ανθρωπινο μυαλο δεν ειναι σε θεση να συλλαβει πλανητικα μεγεθη. Ποιος μπορει να φανταστει 5 δισεκατομμυρια τονους διοξειδιο του ανθρακα;
Αγαπητη scarlett, το μικρο αγορι οντως τα ειπε ολα. Πολυ σωστο.
Μονο που τα ειπε με 200 περιπου χρονια καθυστερηση :-(
Σε ολα μου τα θαλασσινα ταξιδια - ειτε με πλοιο ειτε μεσω βιβλιων και ναυτικων χαρτων - αναζηταω ενα τετοιο νησι.
Ενα νησι που θα ζησω αυταρκης μαζι με εκεινη που αγαπω. Ευτυχισμενοι.
Η Floreana ηταν ενας απο τους τελευταιους παραδεισους. Και μια ξετσιπωτη "βαρωνη" τον κατεστρεψε ηδη απο το 1932.
Απομενει η διαρκης αναζητηση. Η μαγεια που νιωθω ψαχνοντας για ενα τετοιο νησι, ξεροντας οτι δεν προκειται να το βρω ποτε.
Απομενει επισης η νοσταλγια της φρασης του μικρου αγοριου. Το αγορι μας ειπε το πως θα επρεπε να ειναι τα πραγματα, οχι το πως ειναι.
Δειχνοντας μας το ονειρο, με μια παιδικη φραση.
Καλη χρονια!
Post a Comment