Οι διακοπές του μισάνθρωπου. Make love, not capitalism part 3.5 of 4

Πριν μερικά χρόνια ένας μαθητάκος του δημοτικού έγραφε διαγώνισμα στο μάθημα της Γεωγραφίας.

Η ερώτηση ήταν: "Τι είναι νησί;"

Η απάντηση του μαθητή ήταν: "Νησί είναι ένα μέρος που πάμε γιά να γίνουμε ευτυχισμένοι".

Η ιστορία είναι αληθινή. Δεν ξέρω πως τον βαθμολόγησε η δασκάλα του. Εγώ πάντως θα του έδινα άριστα.

Δεν είναι (μόνο) η χαριτωμένη αφέλεια της απάντησης. Το άριστα θα το έδινα γιά κάτι πολύ πιό βαθύ, πολύ πιό προσωπικό και βιωματικό από μιά παιδική ευρηματικότητα. Θα χρειαστώ ολόκληρο ποστ γιά να το περιγράψω αυτό.

Έστω λοιπόν ότι θέλεις να πας σ' ένα νησί γιά να γίνεις ευτυχισμένος. Πως πας εκεί; Πως γίνεσαι ευτυχισμένος;

Πρώτον κατασκευάζεις τα εγαλεία σου. Κατασκευάζεις λέω, όχι αγοράζεις.

Δεύτερον, με τα εγαλεία που κατασκεύασες, φτιάχνεις ένα πλοίο.

Τρίτον σαλπάρεις με το πλοίο που κατασκεύασες γιά το νησί.

Αφού φτάσεις εκεί, θα βοηθήσεις τους κάτοικους. Θα χτίσεις αναβαθμίδες στα χωράφια τους - πάντα χρειάζονται αναβαθμίδες. Θα επιδιορθώσεις τις ντηζελομηχανές γιά τις βάρκες τους. Θα τους χαρίσεις κάποια ανταλλακτικά από το πλοίο σου επειδή  εκείνοι τα χρειάζονται περισσότερο από σένα. Σε αντάλλαγμα θα σε φιλέψουν με νερό από τις στέρνες τους και με ζαρζαβατικά από τους κήπους τους.

Τις νύχτες θα κοιμάσαι γυμνός στην παραλία, με θέα την Κασσιόπεια και τον Γαλαξία. Τις μέρες θα ξαπλώνεις - όταν δεν δουλεύεις - γυμνός κάτω από ένα αρμυρίκι.

Αφού γευτείς το ντόπιο κρασί τους και αφού φιλήσεις την πιό όμορφη κοπέλα του νησιού, θα σαλπάρεις. Ίσως γιά να επιστρέψεις σπίτι σου, ίσως γιά το επόμενο νησί.

Παραλλαγή (εξ' ίσου όμορφη): αν έχεις δικό σου κορίτσι, θα σε βοηθήσει να κατασκευάσεις το πλοίο και θα ταξιδέψει μαζί σου. Θα ξαπλώνετε γυμνοί στην παραλία και μαζί θα μετράτε τα άστρα τις νύχτες.

Αυτό λέγεται Ταξίδι.

Έχω κάνει τέτοια Ταξίδια στην ζωή μου. Όχι τόσα πολλά όσο θα ήθελα, αλλά πάντως κάμποσα.

Δεν είμαι ευτυχισμένος. Αλλά αν κάποιες στιγμές στην ζωή μου κατάφερα να πλησιάσω την ευτυχία, αυτές ήταν κατά την διάρκεια ενός Ταξιδιού.

Ναι, έχω ταξιδέψει σε Νησιά και έχω γίνει (γιά λίγο) ευτυχισμένος. Δεν έχω κάνει το ιδανικό Ταξίδι όπως το περιγράφω πιό πάνω. Π.χ. δεν έχω φτιάξει το πλοίο μόνος μου, το έχω αγοράσει. Αλλά τουλάχιστον έχω προσεγγίσει το Ταξίδι.

* * * 

Το αντίθετο του Ταξιδιού είναι οι διακοπές.

Έχω κάνει ελάχιστες διακοπές. Ίσως 20, ίσως 30 μέρες αθροιστικά σε όλα μου τα χρόνια. Πάντα όταν μου το ζήταγε κάποιο κορίτσι. Τις περισσότερες φορές το μετάνοιωσα.

Διακοπές. Η λέξη και μόνο με απωθεί. Από τι να διακόψω; Από την δουλειά μου; Μα, η δουλειά μου μου αρέσει, με γεμίζει, με συναρπάζει. Γιατί να την διακόψω;

Στις διακοπές - λένε - πας γιά να χαλαρώσεις. Μα, εγώ δεν είμαι σφιγμένος. Το στρες είναι γιά μένα άγνωστη λέξη. Από τι να χαλαρώσω;

Στις διακοπές - λένε - πας γιά να ξεκουραστείς. Αυτό όντως θα ήταν ένας καλός λόγος. Πράγματι είμαι κουρασμένος. Αλλά ο καλύτερος τρόπος γιά να ξεκουραστώ είναι να μείνω στο σπιτάκι μου, με το κορίτσι μου και τον σκύλο μου. Στο κρεβατάκι μου και στην πολυθρονίτσα μου.

Σίγουρα ΔΕΝ θα ξεκουραστώ με το να στριμώχνομαι σε λιμάνια, δρόμους κι αεροδρόμια. Ζμπρώχνοντας και ζμπρωχνόμενος από χιλιάδες άλλα ταλαίπωρα ανθρωπάκια, που ούτε έχω ξαναδεί στην ζωή μου, ούτε θέλω να τα (ξανα)δω ποτέ.

Την μεγαλύτερη απογοήτευση την νιώθω βλέποντας την καταστροφή, το ξεκοίλιασμα της πατρίδας μου. Τις ορδές των αγράμματων γιδοβοσκών που παριστάνουν τους λεφτάδες και τους δήθεν. Τα λαμόγια και τις σκατόφατσες που πλουτίζουν από την καταστροφή κάθε ομορφιάς.

Μα δεν βλέπεις σκατόφατσες καθημερινά στην δουλειά σου; 

Ναι βλέπω. Αλλά στην δουλειά μου με πληρώνουν αδρά γιά να τις βλέπω.

Και γύρω σου; Δεν έχεις γιδοβοσκούς στο χωριό σου;

Ναι έχω. Αλλά ακριβώς επειδή έχω κάθε μέρα γιδοβοσκούς γύρω μου, δεν θέλω να τους έχω και στις διακοπές μου.

Μα γιατί σε ενοχλούν οι οικοδομές, τα μπητσόμπαρα και οι ξαπλώστρες στις παραλίες; Στην Μαγιόρκα έχει περισσότερα.

Ναι, η Μαγιόρκα έχει περισσότερα (και ασχημότερα). Αλλά με την Μαγιόρκα ας ασχοληθεί κανένας ισπανός.  Εγώ δεν γεννήθηκα στην Μαγιόρκα. Ούτε έμαθα κολύμπι στην θάλασσα  της. Ούτε έμαθα να περπατάω στα σοκάκια της (πρώτα έμαθα κολύμπι στην ζωή μου και μετά να περπατάω). Ούτε πρωτοφίλησα κορίτσι στις παραλίες της.

Σε ότι αφορά εμένα, η Μαγιόρκα μπορεί να βουλιάξει στα μπητσόμπαρα. Εγώ θέλω να είναι  όμορφα τα μέρη που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Δεν θα με χάλαγε βέβαια αν ήταν και η Μαγιόρκα όμορφη. Απλά αυτό δεν ανήκει στις προτεραιότητες μου.

Τελικά τι θέλεις να γίνει ρε φίλε; Αφού το βλέπεις ότι έτσι λειτουργεί ο κόσμος. Εσύ θα εμποδίσεις την τουριστική ανάπτυξη;

Όχι δεν θα την εμποδίσω - δυστυχώς. Πολύ λυπάμαι, αλλά ομολογώ την ήττα μου. Όντως, έτσι λειτουργεί ο κόσμος. Η τουριστική ανάπτυξη δεν μπορεί να ανακοπεί. Εκατομμύρια σκατόφατσες κατακλύζουν και βρωμίζουν τα μέρη που γιά μένα ήταν κάποτε Ιεροί Ναοί. Η χυδαιότητα και η φτήνια τους με νίκησαν κατά κράτος.

Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάω εκεί γιά να παρακολουθήσω από κοντά τον θρίαμβο τους. Ούτε ότι θα τους πληρώσω κι από πάνω.

Τελικά δεν θα κάνεις διακοπές;

Ειλικρινά, δεν βλέπω τον λόγο. Δεν έχω λόγο να διακόψω μιά δουλειά που μου αρέσει, δεν έχω ανάγκη να χαλαρώσω. Η ξεκούραση που μου χρειάζεται δεν έρχεται με το να τρέχω στριμωγμένος και καταιδρωμένος στα κατσάβραχα, ούτε με το να κοιμάμαι σε κρεβάτια ξενοδοχείων.

Ελα τώρα υπερβάλλεις. Δεν είναι όλα τόσο άσχημα όσο τα περιγράφεις. Είσαι ένας εγωιστής μισάνθρωπος, που επίτηδες τα παρουσιάζει όλα μαύρα. Στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλά μέρη που είναι πραγματικά ωραία, ακόμα και στα δικά σου μάτια.

Ναι, έτσι είναι. Υπάρχουν όντως (ακόμα) πολλά ωραία μέρη στα οποία θα ήθελα να βρισκομαι. Ιδίως όταν έχω το κορίτσι μου δίπλα μου. 

Γιατί είσαι τότε τόσο αρνητικός; Γιατί τους προσβάλλεις όλους τόσο χοντρά και χαλάς ολονών την διάθεση;

Επί τέλους φτάσαμε στο ζουμί. Γιατί είμαι τόσο αρνητικός; Η απάντηση είναι η ίδια με εκείνη του μικρού μαθητάκου από το διαγώνισμα της Γεωγραφίας.

Είμαι αρνητικός επειδή το νησί είναι ένα μέρος που πάμε γιά να γίνουμε ευτυχισμένοι.

Δεν θέλω διακοπές, θέλω Ταξίδι. Θέλω να γίνω ευτυχισμένος. Και μόνο με ένα Ταξίδι μπορώ να γίνω ευτυχισμένος, όχι με διακοπές.

* * *

Ποια είναι η διαφορά του Ταξιδιού από τις κλασσικές διακοπές που κάνουμε όλοι; (κι εγώ μέσα).

Η διαφορά είναι ο βαθμός της εμπορευματοποίησης.

Στο Ταξίδι, σχεδόν δεν υπάρχουν εμπορεύματα. Οι άνθρωποι συναντιώνται και ανταλλάσσουν απλόχερα τις εμπειρίες τους, τις γνώσεις τους, τα υπάρχοντα τους. 

Στις διακοπές, όλα είναι εμπόρευμα. Όλα αγοράζονται και πληρώνονται. Από το περιοδικό που θα σου συστήσει (με το αζημίωτο) σε ποιές ταβέρνες να φας, μέχρι τα ρουμτουλετάδικα, τα car-rent-άδικα και τα γυφτ-σοπς.
Και γιά να μπορείς να πληρώσεις όλα αυτά τα εμπορεύματα που σου πλασσάρονται σαν  πακέτο διακοπών (που ούτε τα ζήτησες ούτε σου χρειάζονται) πρέπει να γαμηθείς στην δουλεία φυσικά. Την οποία υποτίθεται ότι θέλεις να διακόψεις.

Το τελευταίο μου οχυρό ήταν οι παραλίες. Να ξαπλώσω γυμνός, με το κορίτσι μου και τον σκύλο μου δίπλα μου. Να προσποιηθώ τουλάχιστον ότι βρίσκομαι κάπου ελεύθερος. Ακόμα και μιά ψευδαίσθηση θα μου αρκούσε.
Αλλά όχι, μου έκλεψαν ακόμα και την ψευδαίσθηση.

Πρώτα μου απαγόρεψαν να είμαι γυμνός. Σκανδαλίζω λέει. Εκατοντάδες βίντεο στο γιουτουμπ δείχνουν αληθινές εκτελέσεις ανθρώπων, τα δικά μου @@ τους σκανδάλισαν.

Μετά μου απαγόρεψαν τον σκύλο. Είναι βρώμικος λέει. Ποιός το λέει αυτό; Οι γιδοβοσκοί που μέχρι χθές ζούσαν στο μαντρί.

Τελευταίες μου έφεραν τις ξαπλώστρες και τις ομπρέλες. Μην τυχόν και λησμονήσω ότι είμαι εμπόρευμα.

Εμπορεύσιμος, ανταλλάξιμος, αναλώσιμος. Ένα νουμεράκι στους ισολογισμούς τους. Μιά ψηφίδα στο σαξές στόρυ τους.

Και όλα αυτά πρέπει να τα αποκαλώ "ξεκούραση" και "χαλάρωση". Και να δουλεύω κιόλας για να μπορέσω να τα πληρώσω.

Ρε δεν πάνε να γαμηθούνε απαξάπαντες;